γράφει ο Πολύδωρος Δάκογλου
Ποιος τους γνώριζε μέχρι χθες; Οι συγγενείς, οι φίλοι και
κάποιοι συναγωνιστές τους από την Τοπική.
Σήμερα, δυστυχώς, μιλάνε γι’ αυτούς σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Μιλάνε γι’ αυτούς
αλλά, …με λάθος τρόπο.
Μιλάνε με λύπη. Γιατί τα νιάτα τους χάθηκαν, πριν να προλάβουν ν’ αφήσουν διαδόχους και να δημιουργήσουν κάτι στη ζωή τους.
Μιλάνε με υποκρισία. Γιατί στην κοινωνία των «δήθεν», όσοι μιλάνε, πρέπει να παριστάνουν τους ευπρεπείς και τους πολιτισμένους.
Μιλάνε με μίσος. Γιατί στο βάθος της μαύρης ψυχής τους πιστεύουν ότι, «ο μόνος καλός εθνικιστής είναι ο νεκρός εθνικιστής».
Μιλάνε γι’ αυτούς αλλά, με λάθος τρόπο.
Μιλάνε με λύπη. Γιατί τα νιάτα τους χάθηκαν, πριν να προλάβουν ν’ αφήσουν διαδόχους και να δημιουργήσουν κάτι στη ζωή τους.
Μιλάνε με υποκρισία. Γιατί στην κοινωνία των «δήθεν», όσοι μιλάνε, πρέπει να παριστάνουν τους ευπρεπείς και τους πολιτισμένους.
Μιλάνε με μίσος. Γιατί στο βάθος της μαύρης ψυχής τους πιστεύουν ότι, «ο μόνος καλός εθνικιστής είναι ο νεκρός εθνικιστής».
Μιλάνε γι’ αυτούς αλλά, με λάθος τρόπο.