Το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα ακραίου ορθοπολιτικού λόγου, τον οποίο εξάλλου κατά κόρον χειρίζεται και η αντιεξουσιαστική ρητορεία. Όσοι αντιδρούν στις πολιτικές της λαθρομετανάστευσης αποκαλούνται συλλήβδην «φασίστες», «ρατσιστές», «εθνίκια», ενώ όσοι τις υποστηρίζουν αυτοαποκαλούνται «ανθρωπιστές».
Η πολιτική της λαθρομετανάστευσης στηρίζεται στην πολυδιαφημισμένη έννοια της πολυπολιτισμικής ή ανοιχτής, κατά Κ. Πόππερ, κοινωνίας. Πρόκειται για ένα σύνολο που δεν βασίζεται σε οργανικούς δεσμούς, αλλά σε μια έννοια εντελώς ξένη - για κάθε ανθρώπινη κουλτούρα – προς ό, τι θα αποκαλούσαμε «δεσμό». Εδράζεται στην ιδέα όχι μιας συνεκτικής μορφής ταυτότητας, όπως για παράδειγμα ο όρος «τάξη» ή «έθνος», αλλά στην ιδέα μιας απουσίας της
