H θρυλική μάχη του αχυρώνα Λιοπετρίου Το «Νέο Χάνι της Γραβιάς».(βίντεο)

Στις 2 Σεπτεμβρίου 1958, στον Αχυρώνα του Λιοπετρίου, έγινε μία από τις πιο επικές μάχες, που έδωσε η ΕΟΚΑ. Ο ταπεινός αχυρώνας χαρακτηρίστηκε «Νέο Χάνι της Γραβιάς». Για τους τέσσερις ήρωες του Αχυρώνα, τον Ανδρέα Κάρυο, τον Ηλία Παπακυριακού, τον Φώτη Πίττα και τον Χρίστο Σαμάρα, γράφει ο Αρχηγός Διγενής στα Απομνημονεύματά του:«Είναι πολύ δύσκολον εις εμέ να ξεχωρίσω μεταξύ των τεσσάρων αυτών παλληκαριών ποιος ήταν ο γενναίος των

Εκλογές: Η Κάναθος Πηγή του Κοινοβουλευτισμού και των Κομμάτων

Στις παρυφές του Ναυπλίου υπάρχει το όμορφο Μοναστήρι της Αγίας Μονής. Είναι κτισμένο εκεί όπου στην αρχαιότητα ανάβλυζε πεντακάθαρο νερό, η Κάναθος πηγή.

Για όσους δεν γνωρίζουν, στην Κάναθο πηγή λουζόταν η θεά Ήρα μετά από κάθε οργιώδη νύχτα και ανακτούσε την παρθενία της. Μετά πήγαινε στη σύνοδο των Θεών και …ούτε γάτα ούτε ζημιά!

Το πολιτικό μας σύστημα, ταυτόχρονα με τη δημιουργία μηχανισμών ανάδειξης των οικογενειακών κλώνων, φρόντισε και για την θεσμική κατοχύρωση μηχανισμών εξαγνισμού των κομμάτων του αυτοαποκαλούμενου δημοκρατικού τόξου. Έχτισε τη ζωή μας γύρο από συνεχείς εκλογές και καθιέρωσε την αρχή ότι «το εκλογικό αποτέλεσμα καθαρίζει τις ευθύνες από το κακό παρελθόν και αποδίδουν πολιτικούς, κόμματα, πολιτικές και ψηφοφόρους… πάναγνους».

Όταν τα τσόκαρα είναι γένους θηλυκoύ..

γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Είμαι από τους ανθρώπους που αγαπούν και τιμούν τη Γυναίκα. Τη γυναίκα που είναι ίση με τον άντρα, σε δικαιώματα και υποχρεώσεις, έναντι της πολιτείας. Τη γυναίκα που γνωρίζει πως είναι διαφορετική από τον άντρα, ως προς τη φύση της. Τη γυναίκα που διεκδικεί την ισοτιμία ως προς το νόμο και την διαφορετικότητα ως προς την αποστολή.
Δεν γουστάρω όμως κάτι ανέραστες χοντροκουράδες και κάτι τύπους που η ταυτότητά τους, και μόνο, πιστοποιεί πως είναι άντρες, που έχουν κάνει επάγγελμα το να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι είμαστε ισοπεδωμένοι και χωρίς διαφορές.

21ος ΑΙΩΝ: Να ξαναχτίσουμε την Ελλάδα

Αυτός ό τόπος δεν πρόκειται νά στρώσει με τίπο­τε... άκοϋμε συχνά άπό τούς πολλούς, συχνότατα και άπό αξιόλογους ακόμη ανθρώπους πού τό κατάντη­μα της Πατρίδος μας τούς έχει απογοητεύσει και τούς φέρνει σε άπόγνωσι.

Πραγματικά ή κατάστασι πού έχει φέρει την χώρα ή δράκα αύτη τών γελοίων μικρανθρώπων, πού εναλ­λάσσονται στις θέσεις της εξουσίας ανήκοντας σε διάφορα κόμματα, άλλά πάντοτε στο ίδιο βρωμερό, ξενόδουλο, προδοτικό και ανθελληνικό κατεστημέ­νο πού αλλάζει τις ποικιλόχροες κομματικές μά­σκες του, μέσα άπό τά εμετικά κοινοβουλευτικά τερ­τίπια πού μόνο αηδία πιά προκαλούν, φαίνεται, νά προσεγγίζει τό ναδίρ της έσχατης καταπτώσεως.

Μιά χώρα στήν κυριολεξία ερειπωμένη, όπου τά μπαλώματα στά καταστρώματα τών άνθρωποκτόνων εθνικών οδών είναι ή άπεικόνισι της άνικανότητος, της αδιαφορίας, της ανεπαρκείας και της εγκαταλεί­ψεως πού προσωποποιούνται στην στελέχωσι τών κυβερνήσεων της χώρας.