21ος ΑΙΩΝ: Να ξαναχτίσουμε την Ελλάδα

Αυτός ό τόπος δεν πρόκειται νά στρώσει με τίπο­τε... άκοϋμε συχνά άπό τούς πολλούς, συχνότατα και άπό αξιόλογους ακόμη ανθρώπους πού τό κατάντη­μα της Πατρίδος μας τούς έχει απογοητεύσει και τούς φέρνει σε άπόγνωσι.

Πραγματικά ή κατάστασι πού έχει φέρει την χώρα ή δράκα αύτη τών γελοίων μικρανθρώπων, πού εναλ­λάσσονται στις θέσεις της εξουσίας ανήκοντας σε διάφορα κόμματα, άλλά πάντοτε στο ίδιο βρωμερό, ξενόδουλο, προδοτικό και ανθελληνικό κατεστημέ­νο πού αλλάζει τις ποικιλόχροες κομματικές μά­σκες του, μέσα άπό τά εμετικά κοινοβουλευτικά τερ­τίπια πού μόνο αηδία πιά προκαλούν, φαίνεται, νά προσεγγίζει τό ναδίρ της έσχατης καταπτώσεως.

Μιά χώρα στήν κυριολεξία ερειπωμένη, όπου τά μπαλώματα στά καταστρώματα τών άνθρωποκτόνων εθνικών οδών είναι ή άπεικόνισι της άνικανότητος, της αδιαφορίας, της ανεπαρκείας και της εγκαταλεί­ψεως πού προσωποποιούνται στην στελέχωσι τών κυβερνήσεων της χώρας.

Μέ συνεχώς διογκούμενο τό πρόβλημα της οικο­νομικής άνισότητος και τής έξαθλιώσεως εκατομμυ­ρίων Ελλήνων, μέ τήν ανεργία νά στοιχειώνει μόνιμα τούς εφιάλτες κάθε "Ελληνα, νέου και ηλικιωμένου, ένώ ή λαθρομετανάστευσι και ή παράνομη αγορά εργασίας (σύγχρονο δουλεμπόριο γιά τό όποιο κα­νένας Μισισιπής δέν φλέγεται), έχουν γίνει ένα δυσίατο άλγος πού ή χρονιότητα του έχει κάνει τον πό­νο του αναπόσπαστο στοιχείο τής υπάρξεως μας. Μέ τις μεγάλες μας πόλεις νά παρουσιάζουν τήν εικόνα παζαριών τής ανατολής όπου οί πιο εξαθλιωμένοι εκπρόσωποι τών πιο εξαθλιωμένων ποικιλοχρόων φυλών καί λαών συνωθούνται ρυπαίνοντας, μιαίνοντας, παρανομώντας, έκπορνευόμενοι και έκπορνεύοντες, ένώ οί μικρότερες πόλεις καί ή ύπαιθρος μαστίζονται άπό συμμορίες εξαθλιωμένων Αλβανών στους οποίους ή "Ελληνική φιλοξενία καί επιείκεια  αδυνατεί νά ανταποδώσει τά όσα καθημερινά πράτ­τουν σε βάρος τών σκλαβωμένων αδερφών μας οί ομόφυλοι τους.

Τά γιγάντια εθνικά προβλήματα πού ή καθημερινή τους έπιδείνωσι δέν αφήνει καμμιά αμφιβολία γιά τις φιλότιμες προσπάθειες τών έχθρων τοϋ Ελληνισμού καί τών εγχωρίων 300 εκπροσώπων τους μέ καθημε­ρινές αιχμές τήν διαρκή άμφισβήτησι και αυτού ακό­μη τοϋ Ελλαδικού εδάφους, καθώς ή παντελής έγκατάλειψι τών ύπό ξένη κυριαρχία εθνικών εδα­φών, άλλά καί τών υποδούλων "Ελλήνων (σέ μιά επο­χή μάλιστα πού τό διεθνές κλίμα γιά τις μειονότητες είναι απίθανα καλό, μιά πού καί αυτές κάλλιστα απο­τελούν καταναλωτικό κοινό). Προς τά παρόν δέν ε­πεκτεινόμαστε στο θέμα αυτό γιά τρεις λόγους:

1. Γιατί αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο τής πολι­τικής μας καί οί γενικές γραμμές τών θέσεων μας στο θέμα αυτό είναι καλά γνωστές καί αυτονόητες.
2. Γιατί τό θέμα πρόκειται στο εγγύς μέλλον νά μας απασχολήσει εκτενώς.
3. Γιατί μέ κανένα τρόπο δέν θέλουμε νά εντα­χθούμε στον έσμό τών συγχρόνων κοινοβουλευτι­κών ή μή "έλληνομάχων" πού με τό στόμα ή τήν γρα­φίδα οτεντορείως κόπτονται γιά τον Ελληνισμό πού  όμως ή καρδιά τους δέν έχει ποτέ προσεγγίσει καί  πιστέψει, πού τό πνεύμα τους δέν έχει ποτέ γνωρίσει και αγαπήσει καί πού οί πράξεις τους καταστρέ­φουν συστηματικώς καί παντοιοτρόπως.

Ακόμη ή συνεχιζόμενη καταστροφή τοϋ περιβάλ­λοντος άπό τήν υποταγή τών πάντων στο εύκολο καί στο γρήγορο κέρδος καθώς καί άπό τήν επιβληθείσα διανοητική αναπηρία τής αδιαφορίας όλων γιά οτι­δήποτε έξω άπό τό κατώφλι τοϋ τσιμεντόκουτου πού αποκαλούμε σπίτι μας. Καταστροφή πού τό κα­τεστημένο κατάφερε νά εξουδετερώσει τήν ενα­ντίον της άντίδρασι ένσωματώνωντας τήν "οικολο­γία" στο φάσμα τών ψευτοεπιλογών.

Καί τό ακόμη χειρότερο, ένας λαός αποχαυνωμέ­νος μπροστά στις τηλεοπτικές οθόνες μακράν της ζωντανής και απτής πραγματικότητας εις τό έλεος τών τηλεπαρουσιαστών καί τών χαρδαβέλληδων, αυ­τής τής νέας γενιάς, τών τυχάρπαστων ανθρώπων πού ή όποια καπατσωσύνη ή σπανιώτερα ευφράδεια τους, τούς έχει καταστήσει ικανούς νά δικτατορεύουν στά μυαλά καί στις ψυχές μας μέσω τοΰ πο­λύχρωμου γυάλινου ναρκωτικού, ικανότητα πού συ­νήθως μιά και δέν συνοδεύεται άπό τήν ανάλογη ψυ­χική καλλιέργεια καί αρμονία, συνοδεύεται άπό μία έπαρσι τόσο ενοχλητική καί παράταιρη όσο και τοΰ γύφτου πού ντύθηκε βασιληάς. 

"Ενας λαός, πού τό δέντρο και μάλιστα τό τεχνητό δέντρο τών μέσων μαζικής άποχαυνώσεως τοϋ κρύβει τό πυκνό δάσος τών προβλημάτων μας, καί τον αποκοιμίζει μαυλιστι-κά σάν μιά σύγχρονη Κίρκη τήν παραμονή τής φρι­κτής μεταμορφώσεως. "Ενας λαός καταναλωτών ε­νταγμένος στο πλουμιστό πλαίσιο τών συγχρόνων εκμαυλιστών πού μαγικά προάγουν τήν ανθρώπινη πενία καί δυστυχία μέ έναν απλούστατο τρόπο: γιά κάθε μία (ανθρώπινη ή απλώς καταναλωτική) ανά­γκη πού ικανοποιούν μέ τό προϊόντα τους, δημιουρ­γούν τεχνητά μία ή καί περισσότερες άλλες, ώστε τελικά ό άνθρωπος δυστυχεί και χάνεται στον δρό­μο τοΰ αέναου κυνηγητού μιας ευτυχίας πού δέν υ­φίσταται, οϋτε και πρόκειται ποτέ νά υπάρξει: τής πλήρους ικανοποιήσεως τών καταναλωτικών "ανα­γκών".

"Ενας λαός όμως πού αποδεδειγμένα μπορεί α­κόμη νά διεγερθεϊ καί νά εξεγερθεί, πού δέν έχει οϋτε κατά κεραίαν απολέσει ακόμα τά πανάρχαια "Ελ­ληνικά τοϋ χαρακτηριστικά και αρετές πού όμως κα­λύπτονται, διαστρέφονται καί έκτροχιάζονται άπό βαθύτατα αρρωστημένο περιβάλλον πού (πιθανώτατα σέ μεγάλο βαθμό επίτηδες), έχει επιβληθεί άπό τά παράγωγα τών προϊόντων τοϋ κοινοβουλευτικού βούρκου σάν ενδιαίτημα τοΰ σύγχρονου "Ελληνα. "Ε­νας λαός πού σίγουρα αποτελεί ακόμη τον ισχυρό μοχλό τών μεγάλων ιστορικών περιόδων καί πού στο μέλλον πάλι τον ίδιο ρόλο θά διαδραματίσει.

"Οποιοδήποτε τομέα τής εθνικής, κοινωνικής καί οικονομικής ζωής αν εξετάσουμε θά βρούμε τήν ί­δια απελπιστική κατάστασι τής εις τό έπακρο κατα­στροφής καί έρειπώσεως καί τής φαινομενικά χω­ρίς επιστροφή έξαθλίωσεως. Παράγοντες οί όποιοι δίνουν τήν έντύπωσι τοϋ ανιάτου τής καταστάσεως είναι οί έξης:

Ή άπτή καί διάχυτη βεβαιότητα ότι παρά τήν εναλλαγή τών προσώπων και τών κομμάτων στις θέ­σεις τής εξουσίας θά παραμείνουν σταθερές καί πα­νταχού παρούσες ή ανικανότητα, ή αδιαφορία, ή ε­θνική προδοσία, ή θυσία τοΰ εθνικού και κοινωνικού συμφέροντος στο ατομικό ή στό κομματικό συμφέ­ρον, άφοΰ καί τά κριτήρια επιλογής, άλλά καί ή δεξα­μενή άπό όπου ανασύρονται οί εκάστοτε "εκλεκτοί" παραμένουν απελπιστικά τά ίδια.

Ή γενική αδιαφορία πού επικρατεί, πού οφεί­λεται σέ έν πολλοίς γνωστούς παράγοντες πού έ­χουν ήδη συζητηθεί άλλά και πού θά συζητηθούν ε­κτενέστερα στό μέλλον.

Ή θέση μας είναι καί θά τήν αποδείξουμε (προς τό παρόν θεωρητικά, στό εγγύς μέλλον εμπρά­κτως) ότι μπορεί ή κατάσταση τής Πατρίδος μας νά είναι στήν κυριολεξία απελπιστική, άλλά δέν έχει ξε­περάσει τό σημείο τής μή επιστροφής.

Βασικό μας στήριγμα στήν προσπάθεια μας αυτή αποτελεί ό "Ελληνικός λαός, ό όποιος αποτελεί α­ναλλοίωτη βιολογική συνέχεια τοϋ "Ελληνικού "Ε­θνους μέ τό μεγαλειώδες του παρελθόν. Ό "Ελληνι­κός λαός πού μέ τήν δική μας προσπάθεια και καθο-δήγησι θά επανασυνδεθεί μέ τις ρίζες του, τις ό­ποιες πασιφανώς αναζητά διψασμένα μέ πάρα πολ­λούς τρόπους.

Βασική προϋπόθεσι αυτής φυσικά είναι ή άπομάκρυνσι τών εκπροσώπων τής προδοσίας, τής ξενοδουλείας, τοΰ ψεύδους, της υποκρισίας και τής α­διαφορίας, μέ λίγα δηλαδή λόγια τών πολιτικών κομ­μάτων τοΰ συστήματος καί τών ανθρώπων τους άπό τήν εξουσία.

Ακόμη περισσότερο χρειάζεται μιά ριζική αλλαγή τών θεσμών και τών δομών, τόσο ριζική όσο μόνο ή Εθνικιστική μπορεί νά είναι (άφοΰ μάλιστα καί οί δύο κοσμοθεωρίες- όψεις τοϋ συστήματος, ό φιλελευ­θερισμός - καπιταλισμός καί ό σοσιαλισμός έχουν πασιφανώς καί περιτράνως όχι μόνο αποτύχει, άλλά καί αποδειχθεί άντιανθρώπινες καί καταστροφικές, όχι μόνο γιά τό έθνος, άλλά καί γιά τό άτομο αυξάνο­ντας τήν ανθρώπινη μοναξιά καί αλλοτρίωση, όσο καί τή δυστυχία καί τήν ανέχεια, πράγματα πού ακριβώς είχαν υποσχεθεί νά διορθώσουν). Χωρίς τήν ριζική αυτή αλλαγή μόνο ένας προσωρινός εξωραϊσμός (-στήν καλύτερη περίπτωσι) μπορεί νά γίνει, ένώ εί­ναι ανόητο νά μιλάμε γιά κάτι διαχρονικό καί μόνι­μο. Στήν έπίγνωσι τής πραγματικότητος αυτής, βρί­σκεται τό ένα σκέλος τής διάχυτου πίστεως πού α­ναφέραμε στήν άρχή, ένώ τό άλλο, βρίσκεται σέ ένα είδος μοιρολατρίας καί εγκαταλείψεως παρό­μοιας μέ τήν τών ετοιμοθάνατων χρονίως ασθενών. 

Μεγάλο ρόλο στήν έγκατάλειψι αυτή, διαδραματίζει βεβαίως ή συνεχής σπίλωση καί παραπληροφόρησι άπό τούς εκπροσώπους καί τά όργανα τοΰ κατεστη­μένου (γιά λόγους πολύ καλά κατανοητούς) τοϋ Ε­θνικισμού, τών φορέων καί τών εκπροσώπων του , ώστε νά παρουσιάζεται ένα αδιέξοδο έκεϊ πού ό Ε­θνικισμός είναι σαφώς ή μόνη διέξοδος όπως άλλω­στε πολύ θά αποδείξουμε (γιά μιά ακόμη φορά) στήν σειρά τών άρθρων πού εγκαινιάζουμε σήμερα καί τά όποια θά ασχοληθούν μέ τον κάθε ένα τομέα τής ε­θνικής καί κοινωνικής υπάρξεως καί τήν Εθνικιστική μετεξέλιξι.

Πρέπει έξ' αρχής νά ξεκαθαριστεί ότι ό Εθνικι­σμός δέν αποτελεί μιά δικαιολογία κομματικής οριο­θετήσεως ή ταυτότητος, οϋτε μία ακόμη δέσμη μέ­τρων σάν αυτές πού εξαγγέλλουν συχνά - πυκνά (-κάθε φορά πού έχουμε εκλογές) καί πού ποτέ δέν υλοποιούν, οί κομματικοί χαρτοσκώληκες. Ό Εθνικι­σμός είναι μιά κοσμοθεωρία, ένα σύστημα δηλαδή ιδεών και άξιων πού μπορεί νά δώσει λύσι σέ όλα τά προβλήματα πού είναι δυνατόν νά απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο. Αυτό δέ επειδή σέ άντίθεσι μέ τις άκαμπτες απηρχαιωμένες καί αρτηριοσκληρω­τικές ιδεολογίες τοΰ συστήματος (θεωρητικόλογα προϊόντα καλαμαράδων τής Βικτοριανής εποχής) α­ποτελεί τήν πλέον σύγχρονη (είναι προϊόν τών κο­σμογονικών αναστατώσεων τοϋ πρώτου ημίσεως τοϋ αιώνος μας) και τήν πλέον δυναμική (φύσει εν­σωματώνει κάθε νέο τελείως καί κατ' έπανάληψι κά­θε φορά πού μία νέα επιστημονική άνακάλυψι απο­καλύψει τό απύθμενο χάος πού τις χωρίζει άπό τήν πραγματικότητα) καί κυρίως τήν μόνη κοσμοθεωρία (σέ άντίθεσι μέ τήν κραυγαλέα αποτυχία τών κατε­στημένων ιδεολογιών) πού δέν έχει αποτύχει, άλλά αντιθέτως όπου έχει εφαρμοσθεί έστω καί αποσπα­σματικά έχει στεφθεί άπό επιτυχία και μόνον.

Έξ άλλου, ό "Ελληνικός Εθνικισμός δέν αποτελεί κακέκτυπο αντίγραφο κάποιου ξένου προτύπου, άλ­λά αποτελεί κοσμοθεωρία βγαλμένη άπό τά σπλάχνα τοϋ "Ελληνικού Λαού καί θεμελιωμένη άπό τούς αθα­νάτους προφήτες τοϋ "Ελληνισμού εξέχουσα θέσι μεταξύ τών οποίων κατέχουν ό "Ιων Δραγούμης καί ό Περικλής Γιαννόπουλος.

Στήν συνέχεια τής σειράς αυτής τών άρθρων θά αναλύσουμε εξέχοντα καί καίρια προβλήματα τής "Ελληνική κοινωνίας μέ μοναδικό μας γνώμονα τήν Εθνικιστική Κοσμοθεωρία καί θά αποδείξουμε «ότι ή πραγμάτωσι τής Εθνικής Όργανικής Κοινωνίας δέν αποτελεί ουτοπικό όνειρο άλλά εφικτή καί άπτή πραγματικότητα τοϋ εγγύς μέλλοντος.

Γιά νά ξαναγεννηθεί ή ελπίδα στον λαό τών "Ελλή­νων!

Κώστας Καρδαράς

--------------------------------------------------------------------------------
Το άρθρο του συναγωνιστή Καρδαρά δημοσιεύθηκε στην εθνικιστική εφημερίδα 21ος ΑΙΩΝ τεύχος 27 τον Μάιο του 1996