ΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΠΟΤΕ!

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ!

«Ἡ οἰκουμενικότητα τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας».

Ὁ βραβευμένος ἀπὸ τὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν

συγγραφέας Ἄρης Κωνσταντινίδης

θὰ ὁμιλήσει τὸ Σάββατο 30 Μαΐου, στὶς 7 μ.μ.,

στὸν πολυχῶρο «Δεσμοὶ Ἑλλήνων» στὴ Θεσσαλονίκη

(Πασαλίδη 29, Κ. Τούμπα, περιοχὴ ἁγ. Φανουρίου), μὲ θέμα

«Ἡ οἰκουμενικότητα τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας».

Σᾶς περιμένουμε, γιὰ νὰ τιμήσουμε αὐτὸν τὸν σπουδαῖο Ἕλληνα,

ποὺ τιμᾶ μὲ τὴν παρουσία του τὸν σύλλογό μας,

ἀλλὰ πρωτίστως γιὰ νὰ τοῦ σφίξουμε τὸ χέρι

γιὰ τὴν μεγάλη παγκόσμια προσφορά του

στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, τὴν Ἱστορία καὶ τὸν Πολιτισμό μας.

Οι προεκλογικές υποσχέσεις του Winston Churchill

Ο Γουίνστον Τσώρτσιλ ανέλαβε την πρωθυπουργία της Αγγλίας τον Μάϊο του 1940 υποσχόμενος στους Εγγλέζους αίμα, μόχθο, δάκρυα ιδρώτα. Δεν τους υποσχέθηκε ούτε κατάργηση του ΕΝΦΙΑ ούτε δέκατη Τρίτη σύνταξη.

Κι όμως, οι υποσχέσεις αυτές ήταν σε θέση να εκτινάξουν την δημοφιλία του σε τεράστια ύψη. Ο Προηγούμενος πρωθυπουργός Νέβιλ Τσάμπερλαιν είχε επιστρέψει από το Μόναχο κουνώντας τη συμφωνία ειρήνης που είχε υπογράψει με τον Χίτλερ. Ο αφελής αυτός πολιτικός της Μεγάλης Βρετανίας.  Ο Winston

Η Αγία Βαρβάρα στον κιλλίβαντα του Παπανδρέου

Γιάννης Παναγιωτακόπουλος

γράφει ο Γιάννης Παναγιωτακόπουλος

Δύο – τρείς παρατηρήσεις -δεν νομίζω πως θα άξιζε και περισσότερες- για την γενική συζήτηση περί της υποδοχής του σκηνώματος της Αγίας Βαρβάρας, η οποία έγινε με τιμές αρχηγού του -πρωτίστως ηθικά- χρεοκοπημένου κρατιδίου.

Η σύνδεση της συλλογικής πολιτειακής μας υπόστασης με το Ιερόν και με το θρησκευτικό αίσθημα του λαού, μπορεί να στέκεται ακόμα εμπόδιο στο να λάβουμε το ISO του “Διαφωτισμού” και να γίνουμε επιτέλους ένα προοδευτικό “ευρωπαϊκό κράτος”, όμως σε τούτον τον τόπο έχει βαθιές ρίζες. 

Κι αν οι “διαφωτιστές” του λαού μας προσπαθούν εδώ και δύο αιώνες, με αλλεπάλληλες μπουγάδες, να ξεβγάλουν το “Βυζαντινό μίασμα” προκειμένου πια να να επιστρέψουμε στο κλέος της αρχαίας μας Δημοκρατίας, πλάι στον Σόλωνα

Περιοδικό ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ: ΑΤΟΜΟΚΡΑΤΙΑ η ΚΟΙΝΩΝΙΟΚΡΑΤΙΑ ;

Ένα πρόβλημα κοινωνικής αρμονίας που ζητά επιτακτικά την λύση του !

-.Ή άντιμετώπισις του προβλήματος της σχέσεως "ατόμου-κοινωνίας" άπό τά διάφορα πολιτικά συστήματα, καθώς καί οί λύσεις πού δίδονται τόσο θεωρητικά, όσο καί στήν πράξι, είναι ενα θέμα πολυσυζητημένο μέν, άλλά επίκαιρο καί

σημαντικό, έφ'όσον κάθε σύστημα δίνει τήν ιδική του λύσι, ή οποία δέν ευχαριστεί βέβαια όλους. Μέ την λύσιν του προβλήματος ,είναι άμεσα συν­δεδεμένοι καί οί συχνά άκουόμενοι "αφορισμοί του τύπου: "Το άτομο είναι το παν" η "Το συμφέ­ρον του άτόμου, πρέπει νά υποτάσσεται στο συμφέρον του συνόλου". Οι προτάσεις αυτές, μαζί μέ ένα πλήθος άπό ανάλογες, δέν είναι τίποτε άλλο, παρά μία περιληπτικότατη σύνοψις τρόπων αντιμετωπίσεως του προβλήματος.

Επειδή είναι χρήσιμο νά γνωρίζωμε ποία λύσις ακριβώς δίδεται άπό τις διάφορες κοσμοθεωρίες καί πολιτικά συστήματα, θά έπιχειρηθή μία άνάλυσις του θέματος μέ μία ταυτόχρονη έπισκόπησι των διαφόρων θεωριών καί απόψεων · Πρίν προχώρηση όμως, διευκρινίζεται ότι, ή σχέσις "ατόμον-κοινωνία" εχει δύο διαστάσεις , αλληλένδετες μέν, άλλά διαφορετικής ύφης.. Πιο άπλά, θά μπορούσε νά λεχθή, ότι το πρόβλημα αν

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: Τό "Εθνος

 

"Η Φιλοσοφία τής Ιστορίας είναι μία θεωρητική, μεθοδολογική, φιλοσοφική επιστήμη πού ώς σκοπό της έχει τήν μελέτη και τήν έ'ρευνατής ιστορικής εξελίξεως.

Ή Ιστορική εξέλιξη εΐναι ένα σύνθετο γεγονός, πού αποτελείται άπό μορφές πολιτιστικών φαινομένων και μορφές κοινωνικών σχέ­σεων. Ή σύνδεση αυτών τών δύο διαστάσεων τού ιστορικού κόσμου δημιουργεί τήν ιστορική εξέλιξη. "Ετσι θά μπορούσαμε νά πούμε ότι ή Φιλοσοφία τής Ιστορίας μελετά αυτήν τήν σύνδεση τών πολιτιστικών φαινομένων και τών κοινωνικών σχέσεων, στη πορεία της μέσα στό χρόνο.

"Η Φιλοσοφία τής Ιστορίας, σέ διάκριση τόσο άπό τήν Κοινω­νιολογία όσο και άπό τήν Φιλοσοφία τού Πολιτισμού, μελετά μορφές κοινωνικών σχέσεων, άλλά kαι τήν ίστορική ζωή ώς σύνολο, στήν ολότητα της. "Οχι τις ξεχωριστές πλευρές τής ιστορικής πραγματικότητος.

Βέβαια τήν ιστορική ζωή, ώς αντικείμενο, έχει και ή επιστήμη τής ιστορίας. Σέ διάκριση όμως άπ' αυτήν, ή Φιλοσοφία τής Ιστορίας δέν έρευνα τό ειδικό, δηλαδή τις διαφορές τής ιστορικής ζωής ενός λαού άπό εναν άλλο, άλλά έρευνα τό γενικό, δηλαδή τις σχέσεις τής ιστορικής τους ζωής. Αυτές οί σχέσεις ονομάζονται ιστορικές σχέ­σεις.