Η Πύρρειος νίκη του κόμματος των πολιτικών κομμάτων!

 

     

Γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Παλαιότερα, αναφερόμενοι στο πολιτικό σύστημα λέγαμε πως «Κομμουνιστικά και φιλελεύθερα κόμματα δεν είναι παρά οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος».

Ωριμάζοντας και κατανοώντας την πολιτική πραγματικότητα σε βάθος, καθιερώσαμε και χρησιμοποιούμε μια άλλη έκφραση. Μια ορολογία που (την πρωτοχρησιμοποίησε το Ενιαίο Εθνικιστικό Κίνημα) περιγράφει ακριβέστερα την πολιτική πραγματικότητα στην Ελλάδα, όπου τα κόμματα είναι παραρτήματα ξένων δυνάμεων. Μιλάμε πια για «Το κόμμα των Πολιτικών κομμάτων». Είναι η ακριβής περιγραφή που προκύπτει αν μελετήσεις τον κοινό σκοπό τους, τον κοινό εχθρό τους και την υπακοή  σε μια ελάχιστη υποχρέωση κοινής γραμμής σε μείζονα θέματα. Κοινή γραμμή που –όμως- καθορίζουν κάποιοι άλλοι, εξωσυστημικοί παράγοντες.

Το κόμμα των πολιτικών κομμάτων έδειξε τα δόντια του για μια ακόμη φορά. Αυτή τη φορά στην Γαλλία. Εκεί όπου το κόμμα της “Εθνικής Συσπείρωσης” είχε καταφέρει να μιλήσει στις καρδιές και τη λογική των Γάλλων, απογαλακτιζόμενο από παλαιούς τρόπους έκφρασης και βρίσκοντας έναν πιο σύγχρονο κώδικα επικοινωνίας με την διαρκώς μεταβαλλόμενη κοινωνία.

Μπροστά στον κίνδυνο, όλα τα κεντρώα και αριστερά πολιτικά αναχώματα του συστήματος (πλην του ΚΚ Γαλλίας, που ακολουθεί αυτόνομη πορεία) υπάκουσαν και προσαρμόσθηκαν σε χρόνο DT στις απαιτήσεις της στρατηγικής δευτέρου γύρου που είχε επεξεργασθεί ο κορυφαίος παίκτης του συστήματος και λάτρης της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, Εμμανουέλ Μακρόν. Αρχικά κατέβηκαν ξεχωριστά για να μεγιστοποιήσουν τον αριθμό των ψήφων που θα μπορούσαν να λάβουν οι υποψήφιοί τους και να εγκλωβίσουν τους ψηφοφόρους εν όψει του δεύτερου γύρου. Στη συνέχεια προχώρησαν  στις αναγκαίες -παρά φύση- πολιτικές «αλλαξοκολιές». «Φύγε εσύ από τη μέση και δώσε μου τις ψήφους σου για να αποδιώξουμε τον εκλεκτό της πλειοψηφίας του Λαού» ήταν η συμφωνία που επεβλήθη.

Μεγάλος ωφελημένος ο Εμμανουέλ Μακρόν που είδε με τον τρόπο αυτό να νεκρανασταίνεται και από τρίτος και με διαφορά (σε ψήφους), να γίνεται δεύτερος και με διαφορά (σε έδρες).

Η αλλοίωση της βούλησης του Λαού, για μια ακόμη φορά έγινε πραγματικότητα. Ο Ισλαμολάγνος Μελανσόν, από πολιτικός του περιθωρίου μεταβλήθηκε σε διεκδικητή της πρωθυπουργίας, με το κόμμα του να συγκεντρώνει λιγότερους από 90 βουλευτές αλλά το Λαϊκό μέτωπο (5 ανομοιογενή και εχθρευόμενα κοματίδια) να ξεπερνά τους 200.

Οι εντολείς μίλησαν! Τα κομματίδια υπάκουσαν! Ο στόχος επετεύχθη! Η Εθνική Συσπείρωση, πραγματικός νικητής των εκλογών αν και κέρδισε περίπου 10.100.000 ψηφοφόρους, και σχεδόν διπλασίασε τις έδρες τις, ωθήθηκε στην αντιπολίτευση.

Όπως δήλωσε η Μαρί Λεπέν, «Θα καθυστερήσει λίγο ακόμα η στιγμή που θα κυβερνήσουμε».

Σαν συνέπεια αυτού του γεγονότος, οι μεγάλες στρατηγικές κατευθύνσεις, που έχουν χαραχτεί από εξωευρωπαϊκά κέντρα) και υπηρετούνται από Ευρωπαίους πολιτικούς, θα συνεχίσουν να αποτελούν άξονες πολιτικής για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη Γαλλία.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Λαοί της θα συνεχίσουν να λειτουργούν την κυμαδομηχανή της άκριτης ανάμειξης λαών.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Λαοί της θα συνεχίσουν να υποφέρουν από το σπιράλ θανάτου που τους επέβαλε η Αμερική του Μπάϊντεν με το τριπλασιασμό του κόστους της ενέργειας και τις επιπτώσεις της στις τιμές προϊόντων και υπηρεσιών.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι λαοί της θα συνεχίσουν να χρηματοδοτούν την κρεατομηχανή της Ουκρανίας, εις βάρος της ειρήνης και της ευημερίας.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι λαοί της θα παραμένουν ανεκτικοί στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που συντελούνται –ένα χρόνο τώρα- εις βάρος αμάχων Παλαιστινίων.

Ή Ευρωπαϊκή Ένωση και οι λαοί της θα συνεχίσουν να αποκόπτονται από τις ρίζες του Ελληνικού Πολιτισμού

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι πολιτικοί της θα συνεχίσουν την Ισλαμολαγνία και την ΛΟΑΤΚΙλαγνία αλλοιώνοντας τη φύση και την κατεύθυνση των Ευρωπαϊκών λαών.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι πολιτικοί που την κυβερνούν θα συνεχίσουν τον πόλεμο κατά των αξιών του Έθνους και της Φυλής, με διαρκή προώθηση της Woke κουλτούρας.

Το κόμμα των Πολιτικών Κομμάτων κέρδισε ένα ακόμα γύρο, που όμως μοιάζει με “Πύρρειο νίκη»”.

H Ευρωπαϊκή Ένωση και η Δύση θα συνεχίσουν την πορεία τους αλυσοδεμένοι αλλά αγωνιζόμενοι. Αγωνιζόμενοι μέχρι να κοπεί η αλυσίδα στο σημείο που ο Λένιν χαρακτηρίζει ως “αδύναμο κρίκο”. Στον κρίκο που –το έχουμε επισημάνει πολλές φορές- είναι η Ελλάδα (όσο και αν σήμερα αυτό φαίνεται αδύνατο).

Και επειδή η νίκη δεν προκύπτει εξ ουρανού, η φωνή της λογικής οδηγεί σε συνεργασίες για την καθιέρωση μιας ελληνικής λύσης στη βάση προβολής των κοινών σκοπών και της καταπολέμησης του κοινού αντιπάλου όλων όσων δραστηριοποιούνται στον ευρύτερο χώρο Εθνικιστών, Ταυτοτιστών και Πατριωτών.