Δεν θέλουμε ένα εθνικιστικό κίνημα όπου οι πολίτες θα αδιαφορούν η θα το παρακολουθούν έντρομοι
Και όταν δεν αδιαφορούν να το χρησιμοποιούν σύμφωνα με τις ανάγκες τους.
Θέλουμε ένα εθνικιστικό κίνημα όπου οι πολίτες θα το θαυμάζουν, θα συμμετέχουν, θα δημιουργούν και θα οραματίζονται ένα καλύτερο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΥΡΙΟ μαζί μας

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑΣ


Κάθε φιλοσοφικό σύστημα γιά νά δώση τις απαν­τήσεις στα κολοσσιαία προβλήματα πού θέτουν ή κοσμοθεωρία, ή θεωρία και ή γνωσιοθεωρία χρησι­μοποιεί μία μέθοδο. Και μέθοδος πού ακολουθείται παίζει πάντοτε πολύ ουσιαστικό ρόλο στην πορεία της σκέψεως και στην πρόοδο των συμπερασμάτων. 1 Ή μέθοδος δηλαδή, μέ μεταφορική βέβαια έννοια, παί­ζει τον ρόλο του εργαλείου πού χρησιμοποιείται για κάποιο σκοπό. Ό καθένας αντιλαμβάνεται τον ρόλο του «εργαλείου» στην επιτέλεση μιας εργασίας. Όπως επίσης αντιλαμβάνεται και τα σφάλματα ή τις αδυναμίες πού προκύπτουν όταν χρησιμοποιείται ακα­τάλληλο «εργαλείο». Έδώ ακριβώς είναι και ή σπουδαιότης της μεθοδολογίας σχετικά μέ τα φιλοσοφικά συστήματα πού την χρησιμοποιούν. Γιατί είναι δυνα­τόν σωστά και δυνατά μυαλά, άφ' ένος μέν νά χά­σουν πολύτιμο χρόνο, άφ' έτερου δέ νά εμπλακούν σέ μια στείρα και άκαμπτη μεθοδολογία πού δεν α­φήνει περιθώρια γιά σωστή πρόοδο. Στα φιλοσοφικά εργαστήρια γινόταν πάντοτε πολύς θόρυβος για την
μεθοδολογία, άλλά δυστυχώς χωρίς ικανοποιητικό α­ποτέλεσμα. "Ετσι δημιουργήθηκαν αρκετές φιλοσο­φικές μεθοδολογίες άλλά οί περισσότερες άπό αυτές είναι σήμερα ουσιαστικά άχρηστες. Αρχικά θά άναφερθούν άπλώς ώρισμένες μεθοδολογίες, ίσως οί σπουδαιότερες άπ' αυτές πού εμφανίσθηκαν κατά καιρούς, όπως ή φαινομενολογία, ή ένορατική μέθο­δος και θά γίνη ιδιαίτερη μνεία στην διαλεκτική. Τε­λικά θά γίνη αρκετά διεξοδικός σχολιασμός γύρω ά­πό τήν επιλεκτική μεθοδολογία πού χρησιμοποιεί ή κοσμοθεωρία του Εθνικισμού και γενικώτερα τό φι­λοσοφικό υπόβαθρο της ιδεολογίας του Εθνικισμού.

Ή διαλεκτική φιλοσοφική μεθοδολογία εμφανίζε­ται νά χρησιμοποιείται άπό τον αρχαίο φιλόσοφο Ιάμβλιχο. Κατόπιν τήν ανακαλύπτουμε χρησιμοποιού­μενη άπό τον ιδεαλιστή γερμανό φιλόσοφο Χέγγελ. Τελικώς παραλαμβάνεται άπό τόν Κάρολο Μορφοχάϊ Μαρξ και σήμερα παρουσιάζεται ώς ή μεθόδολογία  πού χρημιμοποιεΐται άπό τούς Μαρξιστές. Ή διαλεκτι­κή παρουσιάζεται λοιπόν, λανθασμένα βέβαια, ώς ή σπουδαιότερη άπό τις φιλοσοφικές μεθόδους και προ­βάλλεται σαν στοιχείο μέ πολύ κοπασμό άπό τούς σύγχρονους μαρξιστές. Είναι όμως έτσι ή πραγματικότης; Καλό είναι νά γίνει μια σύντομη αναφορά. Ή διαλεκτική έχει δύο αρχές και τρεις νόμους (πίναξ 1)

Πίναξ I.
ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΝΟΜΟΙ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗΣ
ΑΡΧΕΣ:  
Ιη Άρχή της εξελίξεως.
2α Αρχή της άλληλοεξαρτήισεως των φαινομένων τής άντικειμενικής πραγματικότητος. ΝΟΜΟΙ: 
1ος Νόμος της μεταβολής τής ποσότητος σέ ποιότητα.
2ος Νόμος των αντιθέσεων.
3ος Νόμος τής διπλής άρνήσεως.

1ον Ή άρχή τής εξελίξεως και 
2ον Ή άρχή τής αντικειμενικής πραγματικότητος. 
Οί δέ νόμοι είναι οί έξης:
Είναι ό νόμος τών αντιθέσεων, ό νόμος της διπλής αρνήσεως και ό νόμος τής μεταβολής τής ποσότητος σέ ποιότητα.

"Ολα τά φαινόμενα κατά τους μαρξιστές ερμη­νεύονται μέ τή χρησιμοποίησι τής διαλεκτικής. Εΐναι όμως αλήθεια αυτό; Ή πρόκειται γιά πλάνη χωρίς φιλοσοφικά στηρίγματα, πού ή αναγκαστική επιβολή της επιβάλλεται άπό τούς μαρξιστές γιά πολιτικά ώφέλη; Ψευδώς ό μαρξισμός παρουσιάζεται ότι έχει φιλοσοφικό έρεισμα ακλόνητο. Ή έξέλιξι όμως του ανθρωπίνου πνεύματος και τής επιστήμης έχει γκρεμίσει τό φιλοσοφικό στήριγμα του μαρξισμού, πού υπάρχει σάν ψευδαίσθησι γιά ορισμένους και σάν στοιχείο γιά πολιτική έκμετάλλευσι άπό περισ­σοτέρους. Κατ' αρχήν ή άρχή τής εξελίξεως. Σύμ­φωνα μ' αυτήν τά πάντα εξελίσσονται προοδευτικά. Ή ιστορία του άνθρωπου όμως αποδεικνύει τήν άρ­χή αυτή ώς αστήρικτη. Διότι παρατηρούμε περιό­δους σκοταδισμού και παλινδρομήσεων. Άλλά και ή σύγχρονη επιστήμη μέ τις ιδιότητες τοα DΝΑ τών κυττάρων παρουσιάζει τό λάθος τής αρχής αυτής. Άλλά και ή δεύτερη άρχή μέ τήν νομοτελειακή συνάρτησι τών φαινομένων απορρίπτεται.

Δεν υπάρχει νομοτελειακά αναγκαίο όπως πα­ρουσιάζεται. Ή επιστήμη τής φυσικής μέ την άρ­χή τής απροσδιοριστίας του Χάϊζεμπεργκ έδωσε τό τελειωτικό κτύπημα. Τό ίδιο ισχύει και μέ τούς νό­μους τής διαλεκτικής.
Και έδώ παρουσιάζεται ή επιλεκτική φιλοσοφική μεθολογία, γιά νά έπιλύση τό πρόβλημα πού παρου­σιάζεται μέ τήν ακαταλληλότητα των άλλων φιλοσο­φικών μεθόδων. Τό νομοθετελειακά αναγκαίο της διαλεκτικής αντικαθίσταται μέ τό επιλεκτικά πιθανό της επιλεκτικής. Παράλληλα ή συστηματοποίησις και ή επιστημονική άντιμετώπισις των φαινομένων είναι μοναδική.

Καμιά φιλοσοφική μεθοδολογία δέν έχει τις δυνα­τότητες τής επιθετικής, πού απελευθερώνει τό ανθρώ­πινο πνεύμα, ένώ συγχόνως οί επιλύσεις είναι επιστη­μονικές. Και ή επιλεκτική έχει δύο αρχές και τρεις νό­μους, (πίναξ 2). Οί αρχές είναι: Ιον Ή άρχή τής εξε­λικτικής άνακυκλίσεως, και 2ον Ή αρχή τής επιβο­λής των ανωτέρων μορφών έπί τών κατωτέρων. Οι νό­μοι τής επιλεκτικής μεθολογίας είναι ό νόμος τής συστηματοποιήσεως, ό νόμος τής επιλογής και ό νόμος τής άποπροσαρμογής. 

Πίναξ 2.
ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΝΟΜΟΙ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗΣ
ΑΡΧΕΣ: 
1η 'Αρχή τής εξελικτικής άνακυ­κλίσεως. 
2α 'Αρχή τής έπικρατήσεως τών ανωτέρω μορφών έπί τών κα­τωτέρων.
ΝΟΜΟΙ: 
Ιος Νόμος συστηματοττοιήοεως
2ος Νόμος έπιλογής.
3ος Νόμος άποπροσαρμογής.

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι ή επιλεκτική με­θολογία αποτελεί σοβαρό όπλο για τήν αντιμετώπιση του μαρξισμού στο φιλοσοφικό και τό ιδεολογικό ε­πίπεδο. Ή Ιστορία του άνθρωπου αποδεικνύει, μέ τις συνεχείς παλιδρομήσεις και άνακυκλίσεις, τήν αρχή τής εξελικτικής άνακυκλίσεως. Άλλα καΐ στα φυσικά φαινόμενα (π.χ. ανατολή και δύσι του ήλιου) ή άρχή αυτή κερδίζει αποδείξεις. Σχετικά μέ τήν δεύτερη άρ­χή τής επιβολής τών ανωτέρων μορφών έπι τών κατω­τέρων ή άπόδειξι είναι επίσης εύκολωτάτη. Σέ όλα τά είδη του ζωικού βασιλείου παρατηρείται συνεχής πά­λη, μέ τελική έπικράτησι τών ανωτέρων. Ιδίως στο σημείο αυτό παίζει σοβαρό ρόλο ή ποιοτική διαφορά σχετικά μέ τό επίπεδο του νευρικοϋ συστήματος, χω­ρίς βεβαίως νά παραγνωρίζεται και ή άξια τής ποσό­τητος. Στον άνθρωπο τό φαινόμενο αυτό παίρνει τήν μορφή τής ένδοε ιδική ς πάλης μέ πιο συγκεκριμένη μορ­φή τήν πάλη τών Εθνών. Σχετικά μέ τήν αναφορά παραδειγμάτων θά ήταν δυνατόν νά αναφερθούν ά­πειρα φαινόμενα. Επίσης ή εφαρμογή στο επιστημο­νικό επίπεδο είναι απαραίτητη.

Οί Νόμοι τής Επιλεκτικής
"Οπως προανεφέρθη ή επιλεκτική έχει και τούς νόμους της. Ό πρώτος νόμος είναι τής συστηματοποιήσεως. Πριν πραγματοποιηθή μία πράξι, ένα φαι­νόμενο υπάρχει μία σειρά επιλογών. Ή σειρά αυτή τών επιλογών αποτελεί τήν συστηματοποίησι. Κατό­πιν μία επιλογή επικρατεί και στήν συνέχεια όταν τό φαινόμενο έπιτελεσθή έχουμε τον νόμο τής άποπροσαρμογής. Ή σειρά αύτη τών νόμων εφαρμόζε­ται τόσο στους ψυχικούς μηχανισμούς του ανθρώ­που, όσο και στά διάφορα φαινόμενα. Είναι δυνα­τόν νά δοθούν άπλά και κατανοητά παραδείγματα. Χαρακτηριστική είναι ή περίπτωσι τού φαινομένου του πολιτισμού. "Οπως είναι γνωστό υπάρχουν οί πολιτιστικοί κύκλοι όπου κυριαρχεί ό κεντρικός ά­ξων τού πολιτισμού. Παράδειγμα, στον βυζαντινό πολιτισμό τόν κεντρικό αυτό άξονα αποτελούσε ή θρησκεία. Πριν όμως άπό τό στάδιο αυτό υπάρχει συστηματοποίησι τών άξιων και μία άπό αυτές επι­λέγεται και κυριαρχεί.

Δηλαδή λειτουργούν οί νό­μοι τής συστηματοποιήσεως και τής επιλογής. Στή συνέχεια, μέ τήν πάροδο τού χρόνου, ή κυριαρχού­σα αξία και τό πολιτιστικό πλέγμα άποπροσαρμόζονται άπό τις συνθήκες τής εποχής και ό 
πολιτι­σμός καταρρέει. Λειτουργεί ό νόμος τής άποπροσαρμογής.
Αντίθετα ό μαρξισμός μέ τά αφηρημένα ποιοτι­κά άλματα, τις διπλές αρνήσεις και τις αντιθέσεις του φαίνεται ανίκανος νά σταθή στις απαιτήσεις τής εποχής μας.

 'Ας πάρουμε τό αφελές παράδει­γμα τού σπόρου και τού δένδρου. Όμιλούν γιά άρνησι, πού είναι τό δένδρο και γιά τούς νέους σπό­ρους πού είναι ή άρνησι τής αρνήσεως. Ας δεχθού­με τό γεγονός ότι ένας σπόρος πέφτει κάπου. Υ­πάρχουν οί έξης περιπτώσεις: Νά είναι τό έδαφος άγονο, νά είναι ό σπόρος ακατάλληλος, νά συμβούν επίσης νά είναι τό έδαφος κατάλληλο, ό σπόρος επίσης και διάφοροι συνδυασμοί τών προαναφερ­θέντων. Υπάρχει δηλαδή μιά σειρά επιλογών. Μία πώς μπορεί νά τά ερμηνεύσουν αυτά οί νόμοι τών διπλών αρνήσεων, τών αντιθέσεως και τής μεταβο­λής τής ποσότητος σέ ποιότητα; Είναι βέβαιο ότι οί μαρξισταί δέν θά απαντήσουν.

Ή Επιλεκτική σάν όπλο
Πρέπει νά τονισθή και πάλι ότι ή επιλεκτική με­θοδολογία αποτελεί όπλο στο φιλοσοφικό και Ιδε­ολογικό επίπεδο, γιά τόν συνειδητό αγωνιστή τής κοσμοθεωρίας τού Εθνικισμού. Ή διαλεκτική αντί­θετα αναφέρεται άπό τούς μαρξιστές σάν ή πανά­κεια μέ τήν όποια επιλύεται κάθε πρόβλημα. Γιά νά άποφεύγωνται οί παρεξηγήσεις πρέπει επίσης νά τονισθή ότι άλλο πράγμα είναι ό διάλογος, ή δια­λογική συζήτησι και άλλο ή διαλεκτική. Ό διάλο­γος, όταν ό συζητητής είναι καλόπιστος και καλο­προαίρετος είναι στοιχείο θετικό, άλλά ή διαλεκτι­κή σάν φιλοσοφική μεθοδολογία απορρίπτεται. "Ο­ταν άρνούμεθα τήν διαλεκτική δέν σημαίνει ότι άρνούμεθα τόν διάλογο.


Ή φιλοσοφική σκέψι και άναζήτησι τής ιδεολο­γίας τού Εθνικισμού μέ χαρά και σοβαρότητα δέ­χεται τήν σωστή και βαθιά κριτική τού κάθε διανο­ητή. Γιατί πιστεύει απόλυτα στήν υπεροχή της. Γιατί μ' αυτό τόν τρόπο, όπως και μέ τήν ανάλογη με­λέτη και προσπάθεια ό Εθνικιστής βελτιώνεται, δι­αδίδει τήν Ιδεολογία του, πού φιλοδοξεί ότι θά είναι ή πραγματικότης τού αύριο. Γιατί ή ιδεολογία τού Εθνικισμού, όπως παρουσιάζεται στήν Ελληνική πραγματικότητα, αποτελεί μοναδικό γεγονός, απο­τελεί τόν φορέα του Νέου Ελληνικού πολιτισμού. Αποτελεί τήν έκφρασι τής κοσμογονίας τού αύριο, πού θά είναι συνέπεια τής παγκοσμίου ακτινοβολίας της.

Κώστας Χατζησταύρου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π