Κάθε φιλοσοφικό σύστημα γιά νά δώση τις απαντήσεις στα
κολοσσιαία προβλήματα πού θέτουν ή κοσμοθεωρία, ή θεωρία και ή γνωσιοθεωρία
χρησιμοποιεί μία μέθοδο. Και μέθοδος πού ακολουθείται παίζει πάντοτε πολύ
ουσιαστικό ρόλο στην πορεία της σκέψεως και στην πρόοδο των συμπερασμάτων. 1 Ή
μέθοδος δηλαδή, μέ μεταφορική βέβαια έννοια, παίζει τον ρόλο του εργαλείου πού
χρησιμοποιείται για κάποιο σκοπό. Ό καθένας αντιλαμβάνεται τον ρόλο του
«εργαλείου» στην επιτέλεση μιας εργασίας. Όπως επίσης αντιλαμβάνεται και τα
σφάλματα ή τις αδυναμίες πού προκύπτουν όταν χρησιμοποιείται ακατάλληλο
«εργαλείο». Έδώ ακριβώς είναι και ή σπουδαιότης της μεθοδολογίας σχετικά μέ τα
φιλοσοφικά συστήματα πού την χρησιμοποιούν. Γιατί είναι δυνατόν σωστά και
δυνατά μυαλά, άφ' ένος μέν νά χάσουν πολύτιμο χρόνο, άφ' έτερου δέ νά
εμπλακούν σέ μια στείρα και άκαμπτη μεθοδολογία πού δεν αφήνει περιθώρια γιά
σωστή πρόοδο. Στα φιλοσοφικά εργαστήρια γινόταν πάντοτε πολύς θόρυβος για την
μεθοδολογία, άλλά δυστυχώς χωρίς ικανοποιητικό αποτέλεσμα. "Ετσι
δημιουργήθηκαν αρκετές φιλοσοφικές μεθοδολογίες άλλά οί περισσότερες άπό αυτές
είναι σήμερα ουσιαστικά άχρηστες. Αρχικά θά άναφερθούν άπλώς ώρισμένες
μεθοδολογίες, ίσως οί σπουδαιότερες άπ' αυτές πού εμφανίσθηκαν κατά καιρούς, όπως
ή φαινομενολογία, ή ένορατική μέθοδος και θά γίνη ιδιαίτερη μνεία στην
διαλεκτική. Τελικά θά γίνη αρκετά διεξοδικός σχολιασμός γύρω άπό τήν επιλεκτική
μεθοδολογία πού χρησιμοποιεί ή κοσμοθεωρία του Εθνικισμού και γενικώτερα τό φιλοσοφικό
υπόβαθρο της ιδεολογίας του Εθνικισμού.
Ή διαλεκτική φιλοσοφική μεθοδολογία εμφανίζεται νά
χρησιμοποιείται άπό τον αρχαίο φιλόσοφο Ιάμβλιχο. Κατόπιν τήν ανακαλύπτουμε
χρησιμοποιούμενη άπό τον ιδεαλιστή γερμανό φιλόσοφο Χέγγελ. Τελικώς παραλαμβάνεται
άπό τόν Κάρολο Μορφοχάϊ Μαρξ και σήμερα παρουσιάζεται ώς ή μεθόδολογία πού χρημιμοποιεΐται άπό τούς Μαρξιστές. Ή
διαλεκτική παρουσιάζεται λοιπόν, λανθασμένα βέβαια, ώς ή σπουδαιότερη άπό τις
φιλοσοφικές μεθόδους και προβάλλεται σαν στοιχείο μέ πολύ κοπασμό άπό τούς
σύγχρονους μαρξιστές. Είναι όμως έτσι ή πραγματικότης; Καλό είναι νά γίνει μια
σύντομη αναφορά. Ή διαλεκτική έχει δύο αρχές και τρεις νόμους (πίναξ 1)
Πίναξ I.
ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΝΟΜΟΙ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗΣ
ΑΡΧΕΣ:
Ιη Άρχή της
εξελίξεως.
2α Αρχή της άλληλοεξαρτήισεως των φαινομένων τής άντικειμενικής
πραγματικότητος. ΝΟΜΟΙ:
1ος Νόμος της μεταβολής τής ποσότητος σέ ποιότητα.
2ος Νόμος των αντιθέσεων.
3ος Νόμος τής διπλής άρνήσεως.
1ον Ή άρχή τής εξελίξεως και
2ον Ή άρχή τής αντικειμενικής
πραγματικότητος.
Οί δέ νόμοι είναι οί έξης:
Είναι ό νόμος τών αντιθέσεων, ό νόμος της διπλής αρνήσεως και
ό νόμος τής μεταβολής τής ποσότητος σέ ποιότητα.
"Ολα τά φαινόμενα κατά τους μαρξιστές ερμηνεύονται μέ
τή χρησιμοποίησι τής διαλεκτικής. Εΐναι όμως αλήθεια αυτό; Ή πρόκειται γιά
πλάνη χωρίς φιλοσοφικά στηρίγματα, πού ή αναγκαστική επιβολή της επιβάλλεται
άπό τούς μαρξιστές γιά πολιτικά ώφέλη; Ψευδώς ό μαρξισμός παρουσιάζεται ότι
έχει φιλοσοφικό έρεισμα ακλόνητο. Ή έξέλιξι όμως του ανθρωπίνου πνεύματος και τής
επιστήμης έχει γκρεμίσει τό φιλοσοφικό στήριγμα του μαρξισμού, πού υπάρχει σάν
ψευδαίσθησι γιά ορισμένους και σάν στοιχείο γιά πολιτική έκμετάλλευσι άπό περισσοτέρους.
Κατ' αρχήν ή άρχή τής εξελίξεως. Σύμφωνα μ' αυτήν τά πάντα εξελίσσονται
προοδευτικά. Ή ιστορία του άνθρωπου όμως αποδεικνύει τήν άρχή αυτή ώς
αστήρικτη. Διότι παρατηρούμε περιόδους σκοταδισμού και παλινδρομήσεων. Άλλά
και ή σύγχρονη επιστήμη μέ τις ιδιότητες τοα DΝΑ τών κυττάρων παρουσιάζει τό
λάθος τής αρχής αυτής. Άλλά και ή δεύτερη άρχή μέ τήν νομοτελειακή συνάρτησι
τών φαινομένων απορρίπτεται.
Δεν υπάρχει νομοτελειακά αναγκαίο όπως παρουσιάζεται. Ή
επιστήμη τής φυσικής μέ την άρχή τής απροσδιοριστίας του Χάϊζεμπεργκ έδωσε τό
τελειωτικό κτύπημα. Τό ίδιο ισχύει και μέ τούς νόμους τής διαλεκτικής.
Και έδώ παρουσιάζεται ή επιλεκτική φιλοσοφική μεθολογία, γιά
νά έπιλύση τό πρόβλημα πού παρουσιάζεται μέ τήν ακαταλληλότητα των άλλων
φιλοσοφικών μεθόδων. Τό νομοθετελειακά αναγκαίο της διαλεκτικής αντικαθίσταται
μέ τό επιλεκτικά πιθανό της επιλεκτικής. Παράλληλα ή συστηματοποίησις και ή
επιστημονική άντιμετώπισις των φαινομένων είναι μοναδική.
Καμιά φιλοσοφική μεθοδολογία δέν έχει τις δυνατότητες τής
επιθετικής, πού απελευθερώνει τό ανθρώπινο πνεύμα, ένώ συγχόνως οί επιλύσεις
είναι επιστημονικές. Και ή επιλεκτική έχει δύο αρχές και τρεις νόμους, (πίναξ
2). Οί αρχές είναι: Ιον Ή άρχή τής εξελικτικής άνακυκλίσεως, και 2ον Ή αρχή
τής επιβολής των ανωτέρων μορφών έπί τών κατωτέρων. Οι νόμοι τής επιλεκτικής μεθολογίας
είναι ό νόμος τής συστηματοποιήσεως, ό νόμος τής επιλογής και ό νόμος τής
άποπροσαρμογής.
Πίναξ 2.
ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΝΟΜΟΙ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗΣ
ΑΡΧΕΣ:
1η 'Αρχή τής εξελικτικής άνακυκλίσεως.
2α 'Αρχή τής
έπικρατήσεως τών ανωτέρω μορφών έπί τών κατωτέρων.
ΝΟΜΟΙ:
Ιος Νόμος συστηματοττοιήοεως
2ος Νόμος έπιλογής.
3ος Νόμος άποπροσαρμογής.
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι ή επιλεκτική μεθολογία
αποτελεί σοβαρό όπλο για τήν αντιμετώπιση του μαρξισμού στο φιλοσοφικό και τό
ιδεολογικό επίπεδο. Ή Ιστορία του άνθρωπου αποδεικνύει, μέ τις συνεχείς
παλιδρομήσεις και άνακυκλίσεις, τήν αρχή τής εξελικτικής άνακυκλίσεως. Άλλα καΐ
στα φυσικά φαινόμενα (π.χ. ανατολή και δύσι του ήλιου) ή άρχή αυτή κερδίζει
αποδείξεις. Σχετικά μέ τήν δεύτερη άρχή τής επιβολής τών ανωτέρων μορφών έπι
τών κατωτέρων ή άπόδειξι είναι επίσης εύκολωτάτη. Σέ όλα τά είδη του ζωικού
βασιλείου παρατηρείται συνεχής πάλη, μέ τελική έπικράτησι τών ανωτέρων. Ιδίως
στο σημείο αυτό παίζει σοβαρό ρόλο ή ποιοτική διαφορά σχετικά μέ τό επίπεδο του
νευρικοϋ συστήματος, χωρίς βεβαίως νά παραγνωρίζεται και ή άξια τής ποσότητος.
Στον άνθρωπο τό φαινόμενο αυτό παίρνει τήν μορφή τής ένδοε ιδική ς πάλης μέ πιο
συγκεκριμένη μορφή τήν πάλη τών Εθνών. Σχετικά μέ τήν αναφορά παραδειγμάτων θά
ήταν δυνατόν νά αναφερθούν άπειρα φαινόμενα. Επίσης ή εφαρμογή στο επιστημονικό
επίπεδο είναι απαραίτητη.
Οί Νόμοι τής Επιλεκτικής
"Οπως προανεφέρθη ή επιλεκτική έχει και τούς νόμους
της. Ό πρώτος νόμος είναι τής συστηματοποιήσεως. Πριν πραγματοποιηθή μία πράξι,
ένα φαινόμενο υπάρχει μία σειρά επιλογών. Ή σειρά αυτή τών επιλογών αποτελεί
τήν συστηματοποίησι. Κατόπιν μία επιλογή επικρατεί και στήν συνέχεια όταν τό
φαινόμενο έπιτελεσθή έχουμε τον νόμο τής άποπροσαρμογής. Ή σειρά αύτη τών νόμων
εφαρμόζεται τόσο στους ψυχικούς μηχανισμούς του ανθρώπου, όσο και στά διάφορα
φαινόμενα. Είναι δυνατόν νά δοθούν άπλά και κατανοητά παραδείγματα.
Χαρακτηριστική είναι ή περίπτωσι τού φαινομένου του πολιτισμού. "Οπως
είναι γνωστό υπάρχουν οί πολιτιστικοί κύκλοι όπου κυριαρχεί ό κεντρικός άξων
τού πολιτισμού. Παράδειγμα, στον βυζαντινό πολιτισμό τόν κεντρικό αυτό άξονα
αποτελούσε ή θρησκεία. Πριν όμως άπό τό στάδιο αυτό υπάρχει συστηματοποίησι τών
άξιων και μία άπό αυτές επιλέγεται και κυριαρχεί.
Δηλαδή λειτουργούν οί νόμοι τής
συστηματοποιήσεως και τής επιλογής. Στή συνέχεια, μέ τήν πάροδο τού χρόνου, ή
κυριαρχούσα αξία και τό πολιτιστικό πλέγμα άποπροσαρμόζονται άπό τις συνθήκες
τής εποχής και ό
πολιτισμός καταρρέει. Λειτουργεί ό νόμος τής άποπροσαρμογής.
Αντίθετα ό μαρξισμός μέ τά αφηρημένα ποιοτικά άλματα, τις
διπλές αρνήσεις και τις αντιθέσεις του φαίνεται ανίκανος νά σταθή στις
απαιτήσεις τής εποχής μας.
'Ας πάρουμε τό αφελές παράδειγμα τού σπόρου και τού
δένδρου. Όμιλούν γιά άρνησι, πού είναι τό δένδρο και γιά τούς νέους σπόρους
πού είναι ή άρνησι τής αρνήσεως. Ας δεχθούμε τό γεγονός ότι ένας σπόρος πέφτει
κάπου. Υπάρχουν οί έξης περιπτώσεις: Νά είναι τό έδαφος άγονο, νά είναι ό
σπόρος ακατάλληλος, νά συμβούν επίσης νά είναι τό έδαφος κατάλληλο, ό σπόρος επίσης
και διάφοροι συνδυασμοί τών προαναφερθέντων. Υπάρχει δηλαδή μιά σειρά
επιλογών. Μία πώς μπορεί νά τά ερμηνεύσουν αυτά οί νόμοι τών διπλών αρνήσεων,
τών αντιθέσεως και τής μεταβολής τής ποσότητος σέ ποιότητα; Είναι βέβαιο ότι
οί μαρξισταί δέν θά απαντήσουν.
Ή Επιλεκτική σάν όπλο
Πρέπει νά τονισθή και πάλι ότι ή επιλεκτική μεθοδολογία
αποτελεί όπλο στο φιλοσοφικό και Ιδεολογικό επίπεδο, γιά τόν συνειδητό
αγωνιστή τής κοσμοθεωρίας τού Εθνικισμού. Ή διαλεκτική αντίθετα αναφέρεται άπό
τούς μαρξιστές σάν ή πανάκεια μέ τήν όποια επιλύεται κάθε πρόβλημα. Γιά νά
άποφεύγωνται οί παρεξηγήσεις πρέπει επίσης νά τονισθή ότι άλλο πράγμα είναι ό
διάλογος, ή διαλογική συζήτησι και άλλο ή διαλεκτική. Ό διάλογος, όταν
ό συζητητής είναι καλόπιστος και καλοπροαίρετος είναι στοιχείο θετικό, άλλά ή
διαλεκτική σάν φιλοσοφική μεθοδολογία απορρίπτεται. "Οταν άρνούμεθα τήν
διαλεκτική δέν σημαίνει ότι άρνούμεθα τόν διάλογο.
Ή φιλοσοφική σκέψι και άναζήτησι τής ιδεολογίας τού
Εθνικισμού μέ χαρά και σοβαρότητα δέχεται τήν σωστή και βαθιά κριτική τού κάθε
διανοητή. Γιατί πιστεύει απόλυτα στήν υπεροχή της. Γιατί μ' αυτό τόν τρόπο, όπως
και μέ τήν ανάλογη μελέτη και προσπάθεια ό Εθνικιστής βελτιώνεται, διαδίδει
τήν Ιδεολογία του, πού φιλοδοξεί ότι θά είναι ή πραγματικότης τού αύριο. Γιατί
ή ιδεολογία τού Εθνικισμού, όπως παρουσιάζεται στήν Ελληνική πραγματικότητα,
αποτελεί μοναδικό γεγονός, αποτελεί τόν φορέα του Νέου Ελληνικού πολιτισμού.
Αποτελεί τήν έκφρασι τής κοσμογονίας τού αύριο, πού θά είναι συνέπεια τής
παγκοσμίου ακτινοβολίας της.
Κώστας Χατζησταύρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π