Ο Κοινός Παρονομαστής αναδημοσιεύει σήμερα το άρθρο του
συναγωνιστή Γιάννη Παναγιωτακόπουλου το οποίο γράφτηκε και δημοσιεύσαμε τον
Ιανουάριο, στις 16, του 2014 (εδώ)
Κ.Π.
Ασχέτως των πολιτικών προθέσεων που μπορούν να
ερμηνευτούν ποικιλοτρόπως, το δημοψήφισμα είναι η μοναδική Δημοκρατική
διαδικασία που θα έχει διεξαχθεί τα τελευταία 38 χρόνια (θυμίζω οτι η ψήφιση
αντιπροσώπων -σύμφωνα με την ελληνική νοοτροπία-είναι ολιγαρχική πρακτική η δε
Δημοκρατική είναι μόνο η άμεση διαδικασία). Ως εκ τούτου από μόνο του είναι
θετική εξέλιξη...
Από κει και πέρα το ερώτημα απ' 'ότι φαίνεται είναι συγκεκριμένο: Αν δεχόμαστε τα μέτρα των 11 δις που απαιτούν οι τοκογλύφοι από τον ελληνικό λαό προκειμένου να καλυφθούν οι τόκοι τους. Όποιος θεωρεί οτι μπορεί να πληρώνει τα επόμενα χρόνια με ακόμα μικρότερους μισθούς, ακόμα μεγαλύτερους φόρους, ας ψηφίσει ναί.
Από κει και πέρα το ερώτημα απ' 'ότι φαίνεται είναι συγκεκριμένο: Αν δεχόμαστε τα μέτρα των 11 δις που απαιτούν οι τοκογλύφοι από τον ελληνικό λαό προκειμένου να καλυφθούν οι τόκοι τους. Όποιος θεωρεί οτι μπορεί να πληρώνει τα επόμενα χρόνια με ακόμα μικρότερους μισθούς, ακόμα μεγαλύτερους φόρους, ας ψηφίσει ναί.
Αν τώρα “Ευρώπη”
σημαίνει κατάλυση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας και υπαγωγή μας σε μια
φεουδαρχία των τραπεζιτών, τότε η απάντησή πρέπει να είναι δύο φορές ΟΧΙ!
Αν οι Δυτικοευρωπαίοι έχουν μια ιστορική προδιάθεση, εμείς φεουδαρχία δεν ζήσαμε ποτέ στην ιστορία μας. Δεν θα την ζήσουμε στον 21ο αιώνα...
Αν οι Δυτικοευρωπαίοι έχουν μια ιστορική προδιάθεση, εμείς φεουδαρχία δεν ζήσαμε ποτέ στην ιστορία μας. Δεν θα την ζήσουμε στον 21ο αιώνα...
Γιάννης Παναγιωτακόπουλος
Στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του πρωθυπουργού, πέραν της
είδησης ότι ήρθε η ανάπτυξη και της πληροφορίας ότι ο
“μηχανοδηγός” μας βλέπει φως στο βάθος του τούνελ, ο Αντώνης Σαμαράς έκανε
γνωστή την πρόθεσή του, αυτό το έτος να λάβει χώρα η πολυσυζητημένη αναθεώρηση
του Συντάγματος.
Ακολούθησαν δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών περί θωράκισης της “δημοκρατίας” και ανοίγματος της πολιτικής ατζέντας και του διαλόγου, προεξάρχοντος του υπουργού Αμύνης ο οποίος θεωρεί οτι «εκτός από την οικονομία υπάρχει και η δημοκρατία»…
Στα πλαίσια λοιπόν αυτής της συγκινητικής ανησυχίας και πρωτοβουλίας του πολιτικού συστήματος να θωρακίσει την Δημοκρατία, πιστεύω ότι θα άξιζε να θυμηθούμε πως αυτή η πολύπαθη λέξη, πριν υποστεί την αλλοίωση στην οποία υπόκειται κάθε καραμέλα που πιπιλίζεται κατά κόρων, σήμαινε το πολίτευμα εκείνο στο οποίο οι Πολίτες λαμβάνουν ΑΜΕΣΑ τις αποφάσεις για τα ζητήματα τα οποία τους αφορούν. Στην πραγματικότητα, αν θέλουμε να κυριολεκτούμε και όχι να πολιτικαντήζουμε, τα πράγματα είναι απλά: Η Δημοκρατία ή είναι άμεση ή δεν είναι Δημοκρατία.
Τα διάφορα κοινοβουλευτικά συστήματα που μας επιβλήθηκαν από την Δύση, ουδεμία σχέση έχουν με την Δημοκρατία, έτσι τουλάχιστον όπως την εννοούσαν οι -επίσης πολυπαθούντες από το πιπίλισμα- αρχαίοι μας πρόγονοι, αλλά και οι προπαππούδες μας που εφήρμοζαν τα αμεσοδημοκρατικά κοινοτικά τους συστήματα αυτοδιοίκησης, πριν τους τα καταργήσουν οι πρόγονοι της κας Μέρκελ Βαυαροί…
Θα μπορούσε κάποιος να αντιπαραθέσει το επιχείρημα οτι εκ των πραγμάτων σήμερα η “δημοκρατία” είναι αντιπροσωπευτική, διότι το εκλογικό σώμα δεν αριθμεί μερικές χιλιάδες Πολίτες όπως στις αρχαίες Πόλεις ή στις κοινότητες των προηγούμενων αιώνων, οπότε το κοινοβουλευτικό σύστημα με το οποίο κυβερνιόμαστε, είναι το “δημοκρατικότερο” δυνατό…
Υπάρχουν όμως Συντάγματα και χώρες που έρχονται να διαψεύσουν το αναπόδραστον της αντιπροσώπευσης και της κομματοκρατίας…
ΤΟ ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Το Ελβετικό Σύνταγμα που εφαρμόζεται με διάφορες αλλαγές μέχρι σήμερα, είναι κατά το πλείστον σχεδιασμένο από τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον οποίο και τιμούν οι Ελβετοί ως ευεργέτη της Εθνικής τους Ανεξαρτησίας. Ένα παραπλήσιο κοινοτιστικό και αμεσοδημοκρατικό σύστημα σχεδίαζε ο Καποδίστριας για την Ελλάδα, πλην όμως στην δική μας περίπτωση, οι ξένοι αφεντάδες μας και οι ντόπιοι εκπρόσωποί τους, φρόντισαν να ξεμπερδέψουν γρήγορα μαζί του. Οι Βαβαροί που τον διαδέχθηκαν καθώς και οι τρείς “εγγυήτριες” ξένες δυνάμεις, κατήργησαν αμέσως τα δικά μας κοινοτικά συστήματα αυτοδιοίκησης και φρόντισαν όλες οι εξουσίες να περάσουν στα κόμματα και στο κράτος που ήλεγχαν.
Έκτοτε μας διοικεί η κομματοκρατία, ειλικρινώς ξενοκεντρική στην αρχή, καλύπτοντας την ξενοδουλεία της πίσω από “ιδεολογίες” στην συνέχεια…
Όπως και να έχει, το κάθε Έθνος έκτοτε τράβηξε τον δρόμο του. Στην μεν δική μας περίπτωση ζούμε για άλλη μια φορά τα αποτελέσματα της κομματοκρατίας και του κρατισμού, στην δε περίπτωση των Ελβετών αποδεικνύεται όχι μόνον το εφαρμόσιμο ενός κοινοτιστικού και αμεσοδημοκρατικού συστήματος, αλλά και τα ευεργετικά αποτελέσματα που μπορεί να έχει για το Έθνος που το εφαρμόζει.
Ερχόμενοι λοιπόν στο προκείμενο, μπορούμε να δώσουμε μία λύση στην “ανησυχία” των κυβερνώντων μας για το πώς θα “θωρακίσουν την Δημοκρατία” μέσω της αναθεώρησης του Συντάγματος, προτείνοντάς τους να μεταφέρουν στο Ελληνικό Σύνταγμα, τις διατάξεις εκείνες με βάση τις οποίες το Ελβετικό (Καποδιστριακό) Σύνταγμα, θεσπίζει τις αμεσοδημοκρατικές δημοψηφισματικές διαδικασίες. Τι καλύτερο και πιο ενισχυτικό της θωράκισης της Δημοκρατίας, από το να δώσουν στον λαό το δικαίωμα να συμμετέχει στις αποφάσεις και να κάνει τις Δημοκρατικές διαδικασίες αναπόσπαστο μέρος του πολιτικού του βίου;
Το ευκταίον θα ήταν η προσαρμογή όλου του Ελβετικού Συντάγματος στα Ελληνικά δεδομένα, με το κοινοτικό αμεσοδημοκρατικό σύστημα λειτουργίας και διοίκησης. Επειδή όμως κάτι τέτοιο κατανοώ οτι εγείρει πολλά ερωτηματικά και ανοίγει μία μεγάλη συζήτηση, θα περιοριστώ σε ένα εύκολα εφαρμόσιμο και κατανοητό κομμάτι του.
ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ, ΑΚΥΡΩΤΙΚΑ & ΠΡΟΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ
Το Ελβετικό Σύνταγμα έχει θεσπίσει τριών ειδών δημοψηφίσματα. Τα υποχρεωτικά δημοψηφίσματα, τα ακυρωτικά και τα δημοψηφίσματα πρωτοβουλίας Πολιτών. Τα μεν υποχρεωτικά ονομάζονται έτσι, διότι δεν χρειάζεται η συλλογή υπογραφών από τους Πολίτες προκειμένου να διεξαχθούν. Υποχρεωτικά λοιπόν έρχεται σε δημοψήφισμα, κάθε αλλαγή του Ελβετικού Συντάγματος αλλά και κάθε διεθνής σύμβαση και συμφωνία συμμετοχής της Ελβετίας σε υπερεθνικούς οργανισμούς.
Τα ακυρωτικά δημοψηφίσματα αφορούν σε νόμους που έχουν ψηφιστεί από την Ελβετική Βουλή. Αν μία ομάδα Πολιτών διαφωνεί με κάποιο νόμο και συγκεντρώσει τις επόμενες 90 μέρες από την ψήφισή του, 50.000 υπογραφές (αντιστοιχούν περίπου στο 1% του Ελβετικού εκλογικού σώματος), ο νόμος αυτός έρχεται σε δημοψήφισμα, προκειμένου ο λαός να αποφασίσει αν θα τον δεχθεί ή αν θα τον ακυρώσει. Όπως γίνεται ευκόλως κατανοητό, τα κόμματα και οι κυβερνήσεις στην Ελβετία, φροντίζουν να συζητούν πολύ με τους “κοινωνικούς εταίρους” τους νόμους που φέρνουν στην βουλή, προκειμένου να μην είναι αντίθετοι με την λαϊκή βούληση και ακυρωθούν σε κάποιο δημοψήφισμα.
Τα δημοψηφίσματα πρωτοβουλίας Πολιτών, αποτελούν νομοθετική Συνταγματική πρωτοβουλία. Αν μια ομάδα Πολιτών θέλει να προσθέσει στο Ελβετικό σύνταγμα μια διάταξη και καταφέρει να συγκεντρώσει 100.000 υπογραφές μέσα σε 18 μήνες, η πρότασή τους έρχεται σε δημοψήφισμα. Η Ελβετική κυβέρνηση έχει δικαίωμα να αντιπροτείνει κάποια άλλη διάταξη και οι Ελβετοί πολίτες αποφασίζουν…
Θέλετε να δούμε κάποιους αριθμούς για να κλάψουμε; Ας πάρουμε ως δείγμα τα τελευταία 40 χρόνια που έχουμε “δημοκρατία” στην χώρα μας. Σε αυτές τις 4 δεκαετίες, οι Έλληνες κλήθηκαν να αποφασίσουν για κάποιο ζήτημα σε δημοψήφισμα… μία (1) φορά…
Αντιστοίχως οι Ελβετοί, κλήθηκαν να αποφασίσουν για διάφορα θέματα σε τριακόσια δέκα οκτώ (318) δημοψηφίσματα. Από αυτά τα εκατόν είκοσι (120) ήταν υποχρεωτικά, τα ογδόντα επτά (87) ήταν ακυρωτικά ή επικυρωτικά (αφορούσαν συνολικά σε 1353 νόμους!!!), και τα εκατόν έντεκα (111) πρωτοβουλίας πολιτών.
Στην Ελβετία η συμμετοχή των Πολιτών στις εκλογές ανάδειξης αντιπροσώπων στην ομοσπονδιακή Βουλή, είναι πολύ μικρότερη από την συμμετοχή τους στα δημοψηφίσματα. Στην Δημοκρατία της Ελβετίας τα κόμματα και οι βουλευτές δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία, αφού οι αποφάσεις και οι πρωτοβουλίες βρίσκονται άμεσα στα χέρια των Πολιτών.
ΘΕΣΜΟΘΕΤHΣΗ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΩΝ ΤΩΡΑ!
Κατόπιν των παραπάνω, γίνεται κατανοητό, οτι οι φανφάρες των πολιτικών μας περί της “δημοκρατίας” που βιώνουμε και πρέπει να θωρακίσουμε, είναι κάτι παραπάνω από γελοίες. Σαφώς Δημοκρατία δεν σημαίνει να ψηφίζουμε κάθε 4 χρόνια αντιπροσώπους, οι οποίοι λαμβάνουν λευκή επιταγή να αποφασίζουν ο,τι θέλουν, ακόμη κι αν οι νόμοι που θεσπίζουν είναι ενάντιοι στο πρόγραμμα το οποίο υποτίθεται οτι ψηφίστηκαν για να εφαρμόσουν…
Αν υπάρχουν πολιτικοί οι οποίοι θέλουν πράγματι να θωρακίσουν – ή ακριβέστερα να ανακαλύψουν – την Δημοκρατία, δεν έχουν παρά να θεσπίσουν μέσω της αναθεώρησης του Συντάγματος, δημοψηφίσματα υποχρεωτικά, ακυρωτικά και πρωτοβουλίας πολιτών, με πιλότο το Ελβετικό Σύνταγμα. Ποια καλύτερη απάντηση στα μείζονα ζητήματα δημοκρατικής νομιμοποίησης των πολιτικών αποφάσεων, που βιώνουμε ιδίως τα τελευταία χρόνια με την ψήφιση των μνημονίων και των κατάπτυστων αντεθνικών και αντιλαϊκών μέτρων; Ποιά καλύτερη θωράκιση της Δημοκρατίας, από το να την κάνουμε πραγματική, άμεση, προσβάσιμη και εφαρμόσιμη;
Επειδή όμως δεν νομίζω οτι θα υπάρξουν σήμερα πολιτικοί που θα λάβουν από μόνοι τους τέτοιες πρωτοβουλίες, είναι στο χέρι μας να τις θέσουμε, να τους πιέσουμε, να τους ξεμπροστιάσουμε και -γιατί όχι- να τις επιβάλουμε… Ιδού μια άριστη ευκαιρία να σηκωθούμε από τον καναπέ και να σταματήσουμε την κλάψα για τα κόμματα και τους πολιτικούς που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς.
Θέστε το ζήτημα σε συλλογικούς φορείς, σε οργανώσεις ή σε κόμματα που ανήκετε. Πιέστε τους για να πάρουν θέση, να στείλουν επιστολές στην Βουλή, στα κόμματα, στα ΜΜ”Ε”. Πιέστε τους τοπικούς σας βουλευτές για να πάρουν θέση με ερωτήσεις και πρωτοβουλίες τους στην βουλή. Ξεμπροστιάστε τους αν το αποφύγουν…
Είναι στο χέρι μας να διεκδικήσουμε την άμεση συμμετοχή μας στις αποφάσεις, μέσω των δημοψηφισμάτων. Ας το ξεκινήσουμε από σήμερα. Στην χειρότερη των περιπτώσεων, θα έχουμε ως αποτέλεσμα το ξεμπρόστιασμα των πολιτικών που πιπιλίζουν την λέξη “δημοκρατία”, χωρίς να σκέφτονται καν να την εφαρμόσουν.
“Ιδού η Ρόδος” λοιπόν… Ας ξεκινήσουμε…
Ακολούθησαν δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών περί θωράκισης της “δημοκρατίας” και ανοίγματος της πολιτικής ατζέντας και του διαλόγου, προεξάρχοντος του υπουργού Αμύνης ο οποίος θεωρεί οτι «εκτός από την οικονομία υπάρχει και η δημοκρατία»…
Στα πλαίσια λοιπόν αυτής της συγκινητικής ανησυχίας και πρωτοβουλίας του πολιτικού συστήματος να θωρακίσει την Δημοκρατία, πιστεύω ότι θα άξιζε να θυμηθούμε πως αυτή η πολύπαθη λέξη, πριν υποστεί την αλλοίωση στην οποία υπόκειται κάθε καραμέλα που πιπιλίζεται κατά κόρων, σήμαινε το πολίτευμα εκείνο στο οποίο οι Πολίτες λαμβάνουν ΑΜΕΣΑ τις αποφάσεις για τα ζητήματα τα οποία τους αφορούν. Στην πραγματικότητα, αν θέλουμε να κυριολεκτούμε και όχι να πολιτικαντήζουμε, τα πράγματα είναι απλά: Η Δημοκρατία ή είναι άμεση ή δεν είναι Δημοκρατία.
Τα διάφορα κοινοβουλευτικά συστήματα που μας επιβλήθηκαν από την Δύση, ουδεμία σχέση έχουν με την Δημοκρατία, έτσι τουλάχιστον όπως την εννοούσαν οι -επίσης πολυπαθούντες από το πιπίλισμα- αρχαίοι μας πρόγονοι, αλλά και οι προπαππούδες μας που εφήρμοζαν τα αμεσοδημοκρατικά κοινοτικά τους συστήματα αυτοδιοίκησης, πριν τους τα καταργήσουν οι πρόγονοι της κας Μέρκελ Βαυαροί…
Θα μπορούσε κάποιος να αντιπαραθέσει το επιχείρημα οτι εκ των πραγμάτων σήμερα η “δημοκρατία” είναι αντιπροσωπευτική, διότι το εκλογικό σώμα δεν αριθμεί μερικές χιλιάδες Πολίτες όπως στις αρχαίες Πόλεις ή στις κοινότητες των προηγούμενων αιώνων, οπότε το κοινοβουλευτικό σύστημα με το οποίο κυβερνιόμαστε, είναι το “δημοκρατικότερο” δυνατό…
Υπάρχουν όμως Συντάγματα και χώρες που έρχονται να διαψεύσουν το αναπόδραστον της αντιπροσώπευσης και της κομματοκρατίας…
ΤΟ ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Το Ελβετικό Σύνταγμα που εφαρμόζεται με διάφορες αλλαγές μέχρι σήμερα, είναι κατά το πλείστον σχεδιασμένο από τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον οποίο και τιμούν οι Ελβετοί ως ευεργέτη της Εθνικής τους Ανεξαρτησίας. Ένα παραπλήσιο κοινοτιστικό και αμεσοδημοκρατικό σύστημα σχεδίαζε ο Καποδίστριας για την Ελλάδα, πλην όμως στην δική μας περίπτωση, οι ξένοι αφεντάδες μας και οι ντόπιοι εκπρόσωποί τους, φρόντισαν να ξεμπερδέψουν γρήγορα μαζί του. Οι Βαβαροί που τον διαδέχθηκαν καθώς και οι τρείς “εγγυήτριες” ξένες δυνάμεις, κατήργησαν αμέσως τα δικά μας κοινοτικά συστήματα αυτοδιοίκησης και φρόντισαν όλες οι εξουσίες να περάσουν στα κόμματα και στο κράτος που ήλεγχαν.
Έκτοτε μας διοικεί η κομματοκρατία, ειλικρινώς ξενοκεντρική στην αρχή, καλύπτοντας την ξενοδουλεία της πίσω από “ιδεολογίες” στην συνέχεια…
Όπως και να έχει, το κάθε Έθνος έκτοτε τράβηξε τον δρόμο του. Στην μεν δική μας περίπτωση ζούμε για άλλη μια φορά τα αποτελέσματα της κομματοκρατίας και του κρατισμού, στην δε περίπτωση των Ελβετών αποδεικνύεται όχι μόνον το εφαρμόσιμο ενός κοινοτιστικού και αμεσοδημοκρατικού συστήματος, αλλά και τα ευεργετικά αποτελέσματα που μπορεί να έχει για το Έθνος που το εφαρμόζει.
Ερχόμενοι λοιπόν στο προκείμενο, μπορούμε να δώσουμε μία λύση στην “ανησυχία” των κυβερνώντων μας για το πώς θα “θωρακίσουν την Δημοκρατία” μέσω της αναθεώρησης του Συντάγματος, προτείνοντάς τους να μεταφέρουν στο Ελληνικό Σύνταγμα, τις διατάξεις εκείνες με βάση τις οποίες το Ελβετικό (Καποδιστριακό) Σύνταγμα, θεσπίζει τις αμεσοδημοκρατικές δημοψηφισματικές διαδικασίες. Τι καλύτερο και πιο ενισχυτικό της θωράκισης της Δημοκρατίας, από το να δώσουν στον λαό το δικαίωμα να συμμετέχει στις αποφάσεις και να κάνει τις Δημοκρατικές διαδικασίες αναπόσπαστο μέρος του πολιτικού του βίου;
Το ευκταίον θα ήταν η προσαρμογή όλου του Ελβετικού Συντάγματος στα Ελληνικά δεδομένα, με το κοινοτικό αμεσοδημοκρατικό σύστημα λειτουργίας και διοίκησης. Επειδή όμως κάτι τέτοιο κατανοώ οτι εγείρει πολλά ερωτηματικά και ανοίγει μία μεγάλη συζήτηση, θα περιοριστώ σε ένα εύκολα εφαρμόσιμο και κατανοητό κομμάτι του.
ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ, ΑΚΥΡΩΤΙΚΑ & ΠΡΟΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ
Το Ελβετικό Σύνταγμα έχει θεσπίσει τριών ειδών δημοψηφίσματα. Τα υποχρεωτικά δημοψηφίσματα, τα ακυρωτικά και τα δημοψηφίσματα πρωτοβουλίας Πολιτών. Τα μεν υποχρεωτικά ονομάζονται έτσι, διότι δεν χρειάζεται η συλλογή υπογραφών από τους Πολίτες προκειμένου να διεξαχθούν. Υποχρεωτικά λοιπόν έρχεται σε δημοψήφισμα, κάθε αλλαγή του Ελβετικού Συντάγματος αλλά και κάθε διεθνής σύμβαση και συμφωνία συμμετοχής της Ελβετίας σε υπερεθνικούς οργανισμούς.
Τα ακυρωτικά δημοψηφίσματα αφορούν σε νόμους που έχουν ψηφιστεί από την Ελβετική Βουλή. Αν μία ομάδα Πολιτών διαφωνεί με κάποιο νόμο και συγκεντρώσει τις επόμενες 90 μέρες από την ψήφισή του, 50.000 υπογραφές (αντιστοιχούν περίπου στο 1% του Ελβετικού εκλογικού σώματος), ο νόμος αυτός έρχεται σε δημοψήφισμα, προκειμένου ο λαός να αποφασίσει αν θα τον δεχθεί ή αν θα τον ακυρώσει. Όπως γίνεται ευκόλως κατανοητό, τα κόμματα και οι κυβερνήσεις στην Ελβετία, φροντίζουν να συζητούν πολύ με τους “κοινωνικούς εταίρους” τους νόμους που φέρνουν στην βουλή, προκειμένου να μην είναι αντίθετοι με την λαϊκή βούληση και ακυρωθούν σε κάποιο δημοψήφισμα.
Τα δημοψηφίσματα πρωτοβουλίας Πολιτών, αποτελούν νομοθετική Συνταγματική πρωτοβουλία. Αν μια ομάδα Πολιτών θέλει να προσθέσει στο Ελβετικό σύνταγμα μια διάταξη και καταφέρει να συγκεντρώσει 100.000 υπογραφές μέσα σε 18 μήνες, η πρότασή τους έρχεται σε δημοψήφισμα. Η Ελβετική κυβέρνηση έχει δικαίωμα να αντιπροτείνει κάποια άλλη διάταξη και οι Ελβετοί πολίτες αποφασίζουν…
Θέλετε να δούμε κάποιους αριθμούς για να κλάψουμε; Ας πάρουμε ως δείγμα τα τελευταία 40 χρόνια που έχουμε “δημοκρατία” στην χώρα μας. Σε αυτές τις 4 δεκαετίες, οι Έλληνες κλήθηκαν να αποφασίσουν για κάποιο ζήτημα σε δημοψήφισμα… μία (1) φορά…
Αντιστοίχως οι Ελβετοί, κλήθηκαν να αποφασίσουν για διάφορα θέματα σε τριακόσια δέκα οκτώ (318) δημοψηφίσματα. Από αυτά τα εκατόν είκοσι (120) ήταν υποχρεωτικά, τα ογδόντα επτά (87) ήταν ακυρωτικά ή επικυρωτικά (αφορούσαν συνολικά σε 1353 νόμους!!!), και τα εκατόν έντεκα (111) πρωτοβουλίας πολιτών.
Στην Ελβετία η συμμετοχή των Πολιτών στις εκλογές ανάδειξης αντιπροσώπων στην ομοσπονδιακή Βουλή, είναι πολύ μικρότερη από την συμμετοχή τους στα δημοψηφίσματα. Στην Δημοκρατία της Ελβετίας τα κόμματα και οι βουλευτές δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία, αφού οι αποφάσεις και οι πρωτοβουλίες βρίσκονται άμεσα στα χέρια των Πολιτών.
ΘΕΣΜΟΘΕΤHΣΗ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΩΝ ΤΩΡΑ!
Κατόπιν των παραπάνω, γίνεται κατανοητό, οτι οι φανφάρες των πολιτικών μας περί της “δημοκρατίας” που βιώνουμε και πρέπει να θωρακίσουμε, είναι κάτι παραπάνω από γελοίες. Σαφώς Δημοκρατία δεν σημαίνει να ψηφίζουμε κάθε 4 χρόνια αντιπροσώπους, οι οποίοι λαμβάνουν λευκή επιταγή να αποφασίζουν ο,τι θέλουν, ακόμη κι αν οι νόμοι που θεσπίζουν είναι ενάντιοι στο πρόγραμμα το οποίο υποτίθεται οτι ψηφίστηκαν για να εφαρμόσουν…
Αν υπάρχουν πολιτικοί οι οποίοι θέλουν πράγματι να θωρακίσουν – ή ακριβέστερα να ανακαλύψουν – την Δημοκρατία, δεν έχουν παρά να θεσπίσουν μέσω της αναθεώρησης του Συντάγματος, δημοψηφίσματα υποχρεωτικά, ακυρωτικά και πρωτοβουλίας πολιτών, με πιλότο το Ελβετικό Σύνταγμα. Ποια καλύτερη απάντηση στα μείζονα ζητήματα δημοκρατικής νομιμοποίησης των πολιτικών αποφάσεων, που βιώνουμε ιδίως τα τελευταία χρόνια με την ψήφιση των μνημονίων και των κατάπτυστων αντεθνικών και αντιλαϊκών μέτρων; Ποιά καλύτερη θωράκιση της Δημοκρατίας, από το να την κάνουμε πραγματική, άμεση, προσβάσιμη και εφαρμόσιμη;
Επειδή όμως δεν νομίζω οτι θα υπάρξουν σήμερα πολιτικοί που θα λάβουν από μόνοι τους τέτοιες πρωτοβουλίες, είναι στο χέρι μας να τις θέσουμε, να τους πιέσουμε, να τους ξεμπροστιάσουμε και -γιατί όχι- να τις επιβάλουμε… Ιδού μια άριστη ευκαιρία να σηκωθούμε από τον καναπέ και να σταματήσουμε την κλάψα για τα κόμματα και τους πολιτικούς που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς.
Θέστε το ζήτημα σε συλλογικούς φορείς, σε οργανώσεις ή σε κόμματα που ανήκετε. Πιέστε τους για να πάρουν θέση, να στείλουν επιστολές στην Βουλή, στα κόμματα, στα ΜΜ”Ε”. Πιέστε τους τοπικούς σας βουλευτές για να πάρουν θέση με ερωτήσεις και πρωτοβουλίες τους στην βουλή. Ξεμπροστιάστε τους αν το αποφύγουν…
Είναι στο χέρι μας να διεκδικήσουμε την άμεση συμμετοχή μας στις αποφάσεις, μέσω των δημοψηφισμάτων. Ας το ξεκινήσουμε από σήμερα. Στην χειρότερη των περιπτώσεων, θα έχουμε ως αποτέλεσμα το ξεμπρόστιασμα των πολιτικών που πιπιλίζουν την λέξη “δημοκρατία”, χωρίς να σκέφτονται καν να την εφαρμόσουν.
“Ιδού η Ρόδος” λοιπόν… Ας ξεκινήσουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π