Παιδικός σταθμός «ο μαρξιστούλης»

Καλώς ή κακώς, άπαντες έχουμε περάσει από την παιδική ηλικία. Ολόκληρη η ανθρωπότητα, σε όλες τις ιστορικές περιόδους της, σε όλες τις ηπείρους, έχει διατελέσει «παιδί». Η διαχρονική εμπειρία από τη μικρή ηλικία μαρτυρά ότι ένας μπόμπιρας μπορεί να χαρεί με το παραμικρό. Ενα άδειο κουτάκι αναψυκτικού, μια μπάλα, ένας χρυσοκάνθαρος, του οποίου θα δεθεί το ένα ποδάρι με κλωστή, ή μια κουκλίτσα αρκούν για να γεμίσουν τις ώρες των χαριτωμένων υπάρξεων με ξέφρενη χαρά και διασκέδαση. Τώρα πια που υπάρχουν οι υπολογιστές, τα κινητά, η τηλεόραση και οι παιχνιδομηχανές, οι αφορμές παιχνιδιού έχουν πληθύνει σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό. Ολα μπορεί να
τα κάνει με ενθουσιασμό ένας μικρούλης ή μια μικρούλα - εκτός από τα πολύ βαρετά, τα αφόρητα κατσούφικα. Είθισται «βαρετά» να φαντάζουν το σχολείο και το μάθημα. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη χειρότερα ενδεχόμενα για τους παίδες: ένα από αυτά είναι κομμουνιστική κατασκήνωση, μετά «διαφωτίσεως»! Να μην έχεις κλείσει τα 10 και να σε τραβολογάνε οι δικοί σου να ακούς τον Κουτσούμπα! Ακόμα κι ο Μαρξ θα γινόταν έξαλλος με αυτό.
 
Δράκοντες

Τα κακά μαντάτα τα διαβάσαμε στο 902.gr, την επίσημη κομματική ιστοσελίδα (άραγε πουλήθηκε κι αυτή ή τη γλίτωσε;): «Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε το 22ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ». Αυτός ήταν ο τίτλος. Στο κείμενο έγραφε: «Στη Σούδα, κοντά στη ΝΑΤΟϊκή βάση, χιλιάδες νέοι και νέες “σημάδεψαν” την οικονομία και την πολιτική των μονοπωλίων και ανέδειξαν τη δύναμη των λαών. Το Διήμερο - Κατασκήνωση της ΚΝΕ για ακόμη μια φορά εξόπλισε με έναν ιδιαίτερο τρόπο νέους εργαζομένους, φοιτητές και μαθητές λαϊκών οικογενειών: Με γνώση, συζήτηση, τραγούδι, πολιτισμό, διάβασμα, αλλά και αναψυχή, αθλητισμό, ανάπαυλα. Με τη συλλογικότητα που απαιτεί η καθημερινότητα και την οργάνωση που απαιτούν οι καιροί».

Να πώς έπρηξαν τα συκώτια στα παιδάκια. Με συλλογικότητες, αντιιμπεριαλισμούς και τρέχα γύρευε. Να θέλουν τώρα να λυσσάξουν και να ακούν τους μουντούς κομισάριους να μπουρδολογούν για τις ταξικές πάλες.

Η μοναδική περίπτωση να διασκέδασαν αυτά τα παιδιά ήταν να έχουν αντιμετωπίσει όσα τους εξηγούσαν οι πεπειραμένοι κομμουνιστές ως παραμύθια με φαντεζί δράκοντες. Αλλιώς, δεν θα την «πάλευαν» με τίποτα και ως αντίδραση στους γονείς τους, που τα υποχρεώνουν σε ανούσιες δραστηριότητες, σίγουρα θα σκέφτηκαν να γίνουν δεξιοί...


Παναγιώτης Λιάκος