Θολώνοντας τα νερά (του Δημήτρη Γκίκα)

Στο πλαίσιο της οικονομικής μεταρρύθμισης (υποτίθεται) μιας χώρας που παραπαίει μέρα με τη μέρα: Αυξάνουμε τους φόρους για να καταργήσουμε κάθε δυνατότητα ιδιωτικής επιχειρηματικότητας και προσωπικής βιωσιμότητας. Διπλασιάζουμε (με ασαφή, μάλιστα τα ανταποδοτικά οφέλη) τις ασφαλιστικές εισφορές σε ελεύθερους επαγγελματίες. Επιζητούμε ολοένα και περισσότερα "μέτρα" (στην ουσία επώδυνα και "αιματηρά", θυσίες χωρίς αντίκρισμα), καταβυθίζοντας έτι περισσότερο το βιοτικό επίπεδο των πολιτών. Καθιστούμε τη χώρα διεθνή "αποθήκη" ανθρώπινων ψυχών (εξασφαλίζοντας κιόλας τρελή "κονόμα" στους αδίστακτους εμπόρους ανθρώπων, εγχώριους και μη), χωρίς μάλιστα να διαθέτουμε και τις δυνατότητες

(οικονομικές, υλικοτεχνικές κλπ) να το πράξουμε και διαμορφώνοντας συνθήκες διάκρισης σε βάρος των πολιτών (Ελλήνων και μη) που διαμένουν ήδη εδώ νόμιμα. Βαλτώνουμε την εκπαίδευση με αποφάσεις του ποδαριού, καταστρέφουμε την Υγεία, διαλύουμε το πλέον παραγωγικό ανθρώπινο δυναμικό της χώρας, προτρέποντας επιπλέον τους νέους να φύγουν έξω και σιγοντάροντας πολιτικά το πιο καταστροφικό brain drain που έχει υπάρξει στη χώρα εδώ και δεκαετίες.
Ποιο είπαμε ότι είναι το σημαντικό πρόβλημα που μας απασχολεί; Α, ναι! Πόσα άτομα προσήλθαν στην ορκωμοσία του Τράμπ...

Δημήτρης Γκίκας

Φιλόλογος, Μ.Α.,Διδάκτωρ Πολιτικής Φιλοσοφίας & Φιλοσοφίας της Τέχνης
Επιστημονικός Συνεργάτης περιοδικού "Ιστορικά Θέματα"
Ειδικός Σύμβουλος σε θέματα Πολιτισμού Δήμου Καλλιθέας