Πόση Μακεδονία να χαρίσουμε;

Δεν υπάρχει ολίγον έγκυος. Ούτε μαγειρεύεις μια μερίδα προδοσίας με ολίγη.  Ή το διαπράττεις το έγκλημα ή το διώκεις

Ιστορική ευκαιρία» να λύσουμε το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων. Αν δεν υποχωρήσουμε τώρα που είναι ανίσχυροι, σε λίγα χρόνια θα έχουν γίνει υπερδύναμη (καλή ώρα σαν την Κίνα), θα μας κηρύξουν τον πόλεμο και θα μας κατακτήσουν. Μπορεί να ισχύσει κι άλλο σενάριο, ακόμα χειρότερο: Να τους πάμε κόντρα και να απομονωθούμε από την παγκόσμια κοινότητα. Είναι τοις πάσι γνωστό ότι τα Σκόπια, για λόγους που δεν θα μπορεί να ερμηνεύσει ούτε η μεικτή κόσμου των ψυχιάτρων, αποτελούν το πετράδι στο στέμμα του παγκοσμίου παιγνίου ισχύος. Χωρίς τα Σκόπια κανείς δεν πάει πουθενά, ενώ η Ελλάδα είναι του πεταματού.

Ποιος νοιάζεται για το κατάστημα εδώ; Ουδείς. Γι’ αυτό και αν δεν υποκύψουμε εμείς θα μας κάνουν ξεπαρεού όλοι. Από το Ανατολικό Τιμόρ και το Καλίνινγκραντ μέχρι τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία οι κάτοικοι θα ξεχάσουν ό,τι ήξεραν για την Ελλάδα και θα πονοκεφαλιάζουν με τον νταλγκά, τον σπαραγμό, τον καημό και την πίκρα των Σκοπίων, τα οποία θέλουν να παραχώσουν ένα φαρδύ πλατύ «Μακεδονία» σε χαριτωμένο, διεθνώς αναγνωρισμένο ονοματάκι τους.

Aσε που τα παραπάνω άγρια σενάρια είναι λιγότερο άγρια από το πραγματικά άγριο, πανάγριο, μοβόρικο και τριχωτό, γεμάτο γυαλιστερούς κυνόδοντες σενάριο: Οι Σκοπιανοί να αποφασίσουν να μας την πέσουν την ίδια ώρα και στιγμή που θα μας βομβαρδίζει το ΝΑΤΟ και θα μας εξαπολύουν μερακλίδικες κατάρες από τις βουνοκορφές του Θιβέτ οι δεκανείς αλλαγής της σκοπιάς που φυλάει ο Δαλάι Λάμα.

Μπορεί τα προαναφερθέντα να φαντάζουν υπερβολικά, αλλά στην ουσία είναι παρωνυχίδες σε σχέση με τις ασυγκράτητες αρλούμπες που ακούμε τόσα χρόνια από τους αρχιστρατήγους της εθνικής υποχώρησης (με πρώτους και χειρότερους τους αριστερούς και τους φιλελέδες), που ξυπνούν και κοιμούνται με μια έννοια στο μυαλό τους: Πόση Μακεδονία να χαρίσουμε στους Σλάβους.

Η άλλη λύση είναι απλή και έχει ένα μονολεκτικό επιχείρημα: 

ΟΧΙ. Η Ελλάς δεν υποχώρησε σε αυτοκρατορίες, θα κάνει τώρα πίσω μπροστά σ’ ένα υπόλοιπο από κρατίδιο;

δημοκρατία