Η απάντηση των Εθνικιστών στο ανθρωπάριο που λέγεται Ζακ Ρογκ και τους εδώ συνοδοιπόρους του.

 Και ξαφνικά εμφανίστηκε εκείνος ο γνωστός διευθυντής του τσίρκου με τις πολυεθνικές -χορηγούς και είπε ότι οι Ολυμπιακοί αγώνες επέστρεψαν στο σπίτι τους ! Πριν μια μέρα βγήκανε οι "αθλητές " τους και ειρωνευόντουσαν τους Έλληνες και την Ελλάδα ,γνωρίζοντας την κυβερνητική ανυπαρξία και την δουλικότητα που διακρίνει την υπάρχουσα . Μάλιστα σε μια συνέντευξη που έδωσε η Κέσλερ σε Έλληνα δημοσιογράφο ο Αρχηγός ( !! ) της Ελληνικής αποστολής Ισίδωρος Κούβελος έτρεξε να διασφαλίσει τις ερωτήσεις μην διαταραχθεί η γαλήνη των επιχειρήσεων Λονδίνο 2012 . Πριν οι ντόπιοι εντολοδόχοι της ΔΗΜΑΡ με την εταίρα της νουδούλα ,ρίχνανε βορά στα γουρούνια και στους κίναιδους την Παπαχρήστου .Και κάθε μέρα η SUN η BILD το Focus οι Times η γιαγιά Μαντόνα και χίλιοι δυο δε χάνουν ευκαιρία να επιτίθενται στην Ελλάδα .Με μίσος, δυνατά με πάθος που κάνει κάποιους να αναρωτιούνται το γιατί .Γιατί σε μια τόσο μικρή χώρα ,τι όφελος έχουν ;Την  απάντηση την δίνει ένας Γερμανός από αυτούς που γνώριζαν το μεγαλείο του Ελληνισμού ο Friedrich von Schiller ποιητής ,δραματουργός ,ιστορικός και κριτικός λέγοντας : 

''Καταραμένε Έλληνα,

Όπου να γυρίσω τη σκέψη μου, όπου και να στρέψω τη ψυχή μου, μπροστά μου σε βρίσκω.

Τέχνη λαχταρώ, ποίηση, θέατρο, αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά μου, πρώτος κι αξεπέραστος.

Επιστήμη αναζητώ, μαθηματικά, φιλοσοφία, ιατρική, κορυφαίος και ανυπέρβλητος.

Για δημοκρατία διψώ, ισονομία και ισοπαλία, εσύ μπροστά μου, ασυναγώνιστος κι ανεπισκίαστος.

Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη γνώση.

Γιατί να σ' αγγίξω;

Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός;

Γιατί δεν μ' αφήνεις στη δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;

Ας έχουμε στο μυαλό μας αυτά τα λόγια για να μπορούμε να αναλύουμε το απύθμενο μίσος τους που δεν είναι παρά ένα συναίσθημα γεμάτο ψυχικά συμπλέγματα που όμως γίνεται επικίνδυνο για την εθνική μας ύπαρξη όταν εμείς δεν το αντιμετωπίζουμε άμεσα και όπως πρέπει .

Έτσι λοιπόν δεν χαριζόμαστε σε τέτοια ανθρωπάρια - Έχουμε στην φαρέτρα μας πολλά βέλη να τους ρίχνουμε και οφείλουμε να το κάνουμε ξεκινώντας από τον κοινωνικό μας κύκλο ενημερώνοντας .

Για να  απογυμνώσουμε όλους αυτούς τους μισέλληνες βάζουμε και δυο άρθρα  στα Αγγλική γλώσσα που δεν χρειάζεται να γνωρίζετε για να καταλάβετε τι λέει γιατί πολύ απλά οι ρίζες τους είναι  Ελληνικές . 

         

Ομιλία Ζολώτα στα Αγγλικά χρησιμοποιώντας λέξεις με Ελληνικές ρίζες

Kyrie, it is Zeus' anathema on our epoch (for the dynamism of our economies) and the heresy of our economic method and policies that we should agonize the Skylla of nomismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia.

It is not my idiosyncracy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize nomismatic plethora, they energize it through their tactics and practices. Our policies should be based more on economic and less on political criteria.

Our gnomon has to be a metron between economic,strategic and philanthropic scopes. Political magic has always been anti-economic. In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological, but this should not be metamorphosed into plethorophobia, which is endemic among academic economists.

Nomismatic symmetry should not antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and nomismatic archons is basic. Parallel to this,we have to synchronize and harmonize more and more our economic and nomismatic policies panethnically.

These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political and economic barometer are halcyonic. The history of our didimus organization on this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies. The genesis of the programmed organization will dynamize these policies.

Therefore, i sympathize, although not without criticism one or two themes with the apostles and the hierarchy of our organs in their zeal to program orthodox economic and nomismatic policies, although I have some logomachy with them.I apologize for having tyranized you with my Hellenic phraseology. In my epilogue, i emphasize my eulogy to the philoxenous aytochtons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you, Kyrie stenographers.

Το παρακάτω άρθρο είχε δημοσιευτεί πριν από καιρό σε βρετανικό περιοδικό τέχνης

“The genesis of classical drama was not symptomatic. Aneuphoria of charismatic and talented protagonists showed fantastic scenes of historic episodes. The prologue, the theme and the epilogue, comprised the trilogy of drama while synthesis, analysis and synopsis characterized the phraseology of the text. The syntax and phraseology used by scholars, academicians and philosophers in their rhetoric, had many grammatical idioms and idiosyncrasies.

The protagonists periodically used pseudonyms. Anonymity was a syndrome that characterized the theatrical atmosphere.

The panoramic fantasy, the mystique, the melody, the aesthetics, the use of the cosmetic epithets are characteristics of drama.

Eventhrough the theaters were physically gigantic, there was noneed for microphones because the architecture and the acoustics would echo isometrically and crystal – clear. Many epistomologists of physics, aerodynamics, acoustics, electronics, electromagnetics can not analyze – explain the ideal and isometric acoustics of Hellenic theaters even today.

There were many categories of drama: classical drama, melodrama, satiric, epic, comedy, etc. The syndrome of xenophobia or dyslexia was overcome by the pathos of the actors who practiced methodically and emphatically. Acrobatics were also eup3horic. There was a plethora of anecdotal themes, with which the acrobats would electrify the ecstatic audience with scenes from mythical and historical episodes.

Some theatric episodes were characterized as scandalous and blasphemous. Pornography, bigamy, hemophilia, nymphomania, polyandry, polygamy and heterosexuality were dramatized in a pedagogical way so the mysticism about them would not cause phobia or anathema or taken as anomaly but through logic, dialogue and analysis skepticism and the pathetic or cryptic mystery behind them would be dispelled.

It is historically and chronologically proven that theater emphasized pedagogy, idealism and harmony. Paradoxically it also energized patriotism a phenomenon that symbolized ethnically character and phenomenal heroism.”