ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΜΑΚΟΙ (μέρος Β΄)

Ή ανάγκη νά επεκταθούμε περισσότερο άπ' όσο επιτρέπει o χώρος τής εφημερίδας μας είναι ανάγκη πού προκύπτει άπό τό γεγονός πώς απειλείται ένα τμήμα τοΰ Ελληνισμού. Έτσι αφού στό α' μέρος (δες ΕΔΩ) αναφερθήκαμε κυρίως σέ γλωσσικά στοι­χεία καί στό πώς απέκτησαν οί Πομάκοι το σλαυοβουλγάρικο γλωσσικό Ιδίωμα τους, στό β' μέρος θά ασχοληθούμε μέ τή θρησκεία τους καί τά ανθρωπολογικά τους χαρακτηριστικά.

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΜΟΥ

Μετά τήν πτώση της βυζαντι­νής αυτοκρατορίας ό υπόδουλος χριστιανικός κόσμος ζοΰσε μέ τήν ελπίδα τής απελευθέρωσης άπό τόν τουρκικό ζυγό. Όσο περνούσαν όμως τά χρονιά ή ελ­πίδα έσβηνε ένώ παράλληλα ή καταπίεση άπό τόν Οθωμανό δυ­νάστη καί ή βάρβαρη ωμότητα του γίνονταν αφόρητες γιά πολ­λούς πληθυσμούς τής ελληνικής επικράτειας.

"Ετσι καί στήν περιοχή τής Ρο­δόπης ή τουρκική βαναυσότητα ξεπέρασε κάθε όριο. Άρπαγες κτημάτων, σπιτιών, γυναικών, αρ­σενικών παιδιών, σφαγές, λεηλα­σίες καί αγριότητες κάθε είδους ήταν στήν ημερήσια διάταξη τής ζωής τών κατοίκων. Αυτό ήταν καί τό αίτιο γιά τίς ομαδικές προσχωρήσεις πολλών υποταγ­μένων στόν μωαμεθανισμό στή διάρκεια τού 17ου αΙώνα. Τότε πραγματοποιήθηκαν οί ομαδικοί εξισλαμισμοί στήν Μ. Ασία, στήν Χερσόνησο τοϋ Αίμου, στήν Ερ­ζεγοβίνη καί πολλές άλλες πε­ριοχές.

Οι "Ελληνες τής Ροδόπης έχο­ντας ολοζώντανες τίς μνήμες τοΰ πρόσφατου τραγικού παρελ­θόντος τους μέ τούς Βουλγά­ρους είχαν έναν πρόσθετο λόγο νά επιζητούν τήν εύνοια τοϋ νέου κατακτητή: τήν εκδίκηση. Κάτω άπό τήν επίδραση αυτού τοϋ ψυχολογικού κλίματος, γιά λόγους επιβιώσεως κι εφόσον ή ελπίδα ανασυστάσεως της βυζα­ντινής αυτοκρατορίας χανόταν σ' έναν πολύ μακρινό ορίζοντα πού δέν ήταν πιά ορατός, οί Ροδοπαϊοι προσχώρησαν στόν μωα­μεθανισμό. "Ετσι ό εξισλαμισμός τών Πομάκων άρχισε τόν 16ο αίώνα (1512 -1526) καί ολοκληρώθη­κε έπί Μεχμέτ Δ' (1648 -1687) καί τού μεγάλου βεζύρη Μεχμέτ Κιοπρουλοϋ. ΟΙ πρόκριτοι τών Πομά­κων παρουσιάστηκαν μαζί μέ τούς παπάδες τους στίς θρη­σκευτικές αρχές τών Τούρκων στή Φιλιππούπολη καί δήλωσαν τήν πρόθεση τους νά ασπαστούν τόν μωαμεθανισμό. Ή περιτομή τους πραγματοποιήθηκε μέ πα­νηγυρικό χαρακτήρα στό παλιό τζαμί τής Φιλιππουπόλεως κι άπό κει πιά επιστρέφοντας στα χωριά τους εξισλάμισαν τούς ομοφύ­λους τους. Τήν εποχή εκείνη 218 εκκλησίες καί 336 παρεκκλήσια κατεδαφίστηκαν άπό τούς Τούρ­κους στήν Ροδόπη. Πολλοί άπ' τούς κατοίκους παρά τήν γενική απόφαση καί τήν εθελοντική προσχώρηση έγιναν κρυπτοχριστιανοί. 

Τήν περίοδο εκείνη στό χωριό Πάχνη πραγματοποεϊται καί

τό Ιστορικό ανάλογο τοϋ Ζα­λόγγου όταν νεαρά κορίτσια αρ­νούμενα νά προδώσουν τήν θρη­σκεία τους έπεσαν χορεύοντας στό παρακείμενο βάραθρο. Καί φυσικά ή μουσουλμανική παρά­δοση πού θά έπρεπε νά υπάρχει αν oi Πομάκοι ήταν Τούρκοι, εί­ναι ανύπαρκτη στίς περιοχές τους ένώ αντίθετα ol διαφορές μεταξύ μουσουλμάνων Πομάκων καί μουσουλμάνων Τούρκων εΐναι πολλές καί οφείλονται στήν ελληνοχριστιανική παράδοση, ήθη καί έθιμα πού διατήρησαν οί Πομάκοι παρά τήν νέα τους θρη­σκεία.

Αυτό είναι τό πραγματικό Ιστορικό τοϋ εξισλαμισμού τών "Ελλήνων Πομάκων καί ol Ισχυρι­σμοί τών Τούρκων περί εγκατα­στάσεως Τσεπνίδων, Κουμάνων ή άλλων μογγολικών φυλών στήν περιοχή καθώς καί οί Ισχυρισμοί τών Βουλγάρων περί εξισλαμι­σμού τών «αδελφών τους Σλαύων» αποτελούν προπαγαν­διστικές εφευρέσεις χωρίς κανέ­να απολύτως Ιστορικό τεκμήριο.

ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Όλα τά Ιστορικά, γλωσσικά, λαογραφικά κλπ. στοιχεία θά ήταν περιττά αν oi γνώσεις τών Ελλήνων γύρω άπό τήν έννοια τής «φυλής» ήταν ολοκληρω­μένες.

Όσες επίκτητες Ιδιότητες κι αν κουβαλάει ένας λαός στή ρά­χη του καθώς τόν σημαδεύουν τό ένα μετά τό άλλο τά ίστορικά γε­γονότα, όσες γλώσσες κι αν μιλή­σει, όποια θρησκεία κι αν ασπα­στεί όποια έθιμα κι αν δεχθεί, αρ­κεί μονάχα ένα νά παραμείνει αναλλοίωτο γιά νά διατρανώνει τήν προέλευση καί τήν καταγωγή του: τό ανθρωπολογικό. Αρκεί οί λαοί πού συγκρούσθηκαν μαζί του ή τον κατέκτησαν νά μήν άγ­γιξαν τήν βιολογική του υπό­σταση.

Ή γλώσσα, ή θρησκεία, τά έθι­μα, όσο εύκολα αποκτήθηκαν μέ τήν ίδια ευκολία μπορούν νά αποβληθούν. Τό αίμα πού ανακυ­κλώνει τήν πορεία του μέσα στή φυλετική κοινότητα, τά γονίδια πού μεταφέρονται άπ' τό γονιό στό παιδί διατηρώντας σέ μυστι­κή συμφωνία τήν αδιάσπαστη συ­νέχεια της ράτσας, ή φυλετική ψυχή πού μεταλαμπαδεύεται άπό γενιά σέ γενιά δημιουργώντας κρίκο μέ κρίκο τήν αλυσίδα τοϋ παρελθόντος, τοϋ παρόντος καί τοϋ μέλλοντος, αυτά καί μόνον αυτά είναι τά στοιχεία πού δέν κλονίζονται άπό κανένα διαφο­ρετικής ποιότητας τεκμήριο. 

Έτσι, τά πορίσματα τής σχετι­κής έρευνας πού έγινε επιβε­βαιώνουν αυτό πού καί μέ μιά μό­νο ματιά γίνεται αμέσως αισθητό: Δέν υπάρχει βιολογική συγγέ­νεια των Πομάκων μέ Τούρκους ή Σλαύους.

α. Οί Πομάκοι έχουν στην πλειοψηφία τους χρώμα προσώ­που καστανό, ξανθοκόκκινο εως ανοιχτό σταρένιο, χρώμα ματιών καστανό, γκρίζο έως γαλανό καί μαλλιών καστανό, ξανθό καί κόκ­κινο. Είναι δολιχοκέφαλοι καί ή κόγχη τών ματιών τους είναι βαθουλωμένη όπως εμφανίζεται καί στίς απεικονίσεις τών Μακεδό­νων καί τοϋ Μ. Αλέξανδρου. Τά μήλα τών παρειών τους είναι κα­νονικά, τό ανάστημα τους υψη­λότερου τού μετρίου, πόδια καί σκέλη μέ ϋψος κανονικό. "Εχουν δηλαδή όλα τά χαρακτηριστικά τών ορεινών Ελλήνων ένώ τά αντίστοιχα χαρακτηριστικά τής μογγολικής μειονότητας τής Θράκης έχουν ώς έξης: Χρώμα προσώπου σκούρο μελαχρινό ώς στακτί, ματιών μαύρο έως σκού­ρο καστανό, μαλλιών μαύρο, κε­φάλι στρογγυλό, μήλα παρειών προτεταμένα, ανάστημα χαμηλό­τερου τοϋ συνηθισμένου, πόδια κοντά μέ το κλασσικό βραχυσκελές χαρακτηριστικό τών μογγολι­κών φυλών.

β. Οι Πομάκοι αποτελούν φυ­λετικά ενιαίο πληθυσμό καί έχουν αιματολογική συγγένεια μέ τούς "Ελληνες πού φθάνει σέ ποσοστά 50-70%.

γ. Οι Πομάκοι απομονώθηκαν έπί μακρό χρονικό διάστημα, δέν υπέστησαν καμμιά φυλετική δια­φοροποίηση καί διατήρησαν σχε­δόν αναλλοίωτες τίς αρχικές συ­χνότητες τών ομάδων αίματος καί ή άποψη ότι είναι απόγονοι Κιργισίων αποίκων απορρίπτεται άπό τό αποτέλεσμα στατιστικής συγκρίσεως Πομάκων - Κιργι­σίων.

δ. Άπό τή σύγκριση τών κατα­νομών τών συχνοτήτων τών ομά­δων τοϋ αίματος τών Πομάκων μέ τίς αντίστοιχες στους Βουλγά­ρους, Τούρκους, Σέρβους, προ­κύπτει, ότι δέν υπάρχει οποιαδή­ποτε πιθανότητα συγγένειας καί δέν υπήρξε καμμιά άξια λόγου έπιμειξία.

'Επί πλέον, ή εθνολογική έρευνα πού έγινε γιά τήν κατα­νόηση τών φυλογενετικών εξελί­ξεων στίς περιοχές τών Πομάκων έδειξε πώς οί Σλαυόφωνοι τής "Ελλάδος είναι απόγονοι αυτό­χθονος πληθυσμού (βλ. Άρη Πουλιανού, Ή προέλευση τών Ελλήνων).

Ελένη Π.

Στην επόμενη ανάρτηση του Κοινού Παρονομαστή θα δημοσιευθεί το Γ και τελευταίο μέρος του θέματος ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΜΑΚΟΙ καί θά περιλαμβάνει κυ­ρίως λαογραφικά στοιχεία καί τήν πολιτική διάσταση τοϋ ζητή­ματος τών ΠΟΜΑΚΩΝ.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εθνικιστική εφημερίδα του ΕΝΕΚ "Νέα Θέσις" τεύχος 69 τον Σεπτέμβριο του 1986