Ποιος Μουζάλας; Να παραιτηθεί όλη η κυβέρνηση των εθνικά επικίνδυνων και πολιτικά ηλίθιων!

                                                               

του Δημήτρη Γκίκα
Διδάκτωρ Πολιτικής και Αισθητικής Φιλοσοφίας

Το ότι ο κ. Μουζάλας, κυβερνητικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, αποκάλεσε τα Σκόπια ως Μακεδονία, προκάλεσε αντιδράσεις. Η περίπτωση του κ. Μουζάλα δεν είναι, βέβαια μοναδική, ούτε και η χειρότερη. Μη ξεχνάμε ότι ήδη, εδώ και πολλά χρόνια, τα μεγαλύτερα κόμματα αποφάσισαν στην ονομασία των Σκοπίων να αναφέρεται το όνομα της Μακεδονίας, το οποίο, ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ, έχει αποδειχθεί εθνική ήττα. Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν το αποδέχεται. Πλην όμως, οι πολιτικοί αποφασίζουν – η δημοκρατία είναι αντιπροσωπευτική κι όχι άμεση, ούτε προτάθηκε ποτέ δημοψήφισμα για τέτοιο θέμα – και η απόφαση αυτή εξακολουθεί να αποτελεί, εκτός από όνειδος, βάση διαπραγμάτευσης. Δεν σημαίνει, βέβαια ότι αυτή η απόφαση αποτελεί απλή λογική. Μάλλον, πολιτική

απόφαση είναι που, δυστυχώς, στερείται πολλών λογικών επιχειρημάτων. Συν τοις άλλοις, επέτρεψε να ασκούν «πολιτική» (εδώ γελάμε, βέβαια) τύποι σαν τον Μουζάλα. Το να ακούγονται τέτοιες κουταμάρες στα πλαίσια μιας, ας πούμε, φιλικής συνεστίασης είναι θεμιτό, το να λέγονται όμως από το στόμα ενός πολιτικού, αποτελεί ζήτημα σοβαρό...

Ο αυτοπροσδιορισμός μιας πολιτείας – κι όχι απλής κοινωνίας, αφού τα Σκόπια θεωρούνται κράτος αναγνωρισμένο – δεν μπορεί ούτε λογικά, ούτε πολιτικά να υφαρπάζει τον αυτοπροσδιορισμό μιας άλλης. Μη ξεχνάμε ότι με τον όρο Μακεδονία προσδιορίζεται μια μερίδα του Ελληνικού χώρου και οι αντίστοιχοι πολίτες – εθνολογικά προσδιοριζόμενοι – από χιλιετίες. Θέλετε, όμως να μπούμε και στη λογική της σύγχρονης πολιτικής; Η νικήτρια στους Βαλκανικούς πολέμους Ελλάδα κατάφερε να διαφυλάξει τον όρο Μακεδονία για το δικό της εθνολογικό και πολιτικό γίγνεσθαι και υπάρχειν. Και, εν τέλει, με βάση τις συνθήκες της εποχής να προσαρτήσει τον χώρο, ο οποίος ονομάζεται έτσι ήδη από πολύ παλιά. Κατά συνέπεια, οι όποιοι ισχυρισμοί της ΠΓΔΜ δεν είναι μόνο ανίσχυροι ιστορικά, αλλά ανυπόστατοι και πολιτικά. Εγείρουν, δε ζήτημα αμφισβήτησης συνθηκών και δικαιωμάτων που έχουν κατοχυρωθεί ΔΙΕΘΝΩΣ. 

Κατά συνέπεια, ακόμα και οι κατά καιρούς δηλώσεις διαφόρων πολιτικών αρχηγών ότι αποτελεί χειρονομία καλής θελήσεως η εξειδίκευση (!) του αυτοπροσδιορισμού της ΠΓΔΜ, είναι παντελώς ανόητες, διότι η απόπειρα του αυτοπροσδιορισμού τούτου έπεται όχι μόνο χρονικά, αλλά συνιστά πολιτικό σφάλμα και μη αναγνώριση διεθνών συνθηκών. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια, έσπευσε να μας πείσει ότι «δεν τρέχει τίποτε» με το θέμα. Για κάθε, όμως σοβαρό πολιτικό που θέλει να λέει ότι κυβερνά μια χώρα με συγκεκριμένη ιστορία, εννοείται πως τέτοια ζητήματα όχι μόνο μετατρέπονται, αλλά ΟΦΕΙΛΟΥΝ να μετατρέπονται ακόμα και σε θέματα διατήρησης της κυβέρνησης στην εξουσία. Από την άλλη, αναφερόμαστε σε μια κυβέρνηση, η οποία έχει κάνει τόσες πολιτικές «κωλοτούμπες», ώστε μάλλον θεωρεί ότι δεν πρέπει πλέον να εξεγειρόμεθα για τίποτε… Από τζάμπα μάγκες, πολιτικά μεμψίμοιροι και ιδεολογικά κακομοίρηδες…

Είναι προφανές ότι γι’ αυτούς, η ιστορία, οι πεποιθήσεις, η γενικότερη εθνική ταυτότητα ενός λαού αποτελεί εθνικό μύθο. Δεν είναι πολύς καιρός όπου διάφοροι νυν συνοδοιπόροι σας (βλ. Τρεμόπουλος) είχαν δηλώσει ότι δεν έχουν την παραμικρή εγκυρότητα τα ευρήματα της ιστορικής επιστήμης (!), ενώ έκανε πλάκα για κάποιους αρχαιολόγους των Σκοπίων, λησμονώντας ότι οι ιστορικές καταβολές του ελληνισμού και η πολιτισμική του εδραίωση σε πολλούς σύγχρονους πολιτισμούς και χώρες, που είναι αποδεκτές από τα ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΑ ΔΙΕΘΝΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ, δεν είναι δυνατόν να τίθενται υπό το ίδιο καθεστώς αναγνώρισης με τις ανιστόρητες κουταμάρες και διαπιστώσεις ορισμένων εγκάθετων ενός γελοίου καθεστώτος, που θέλει να το παίξει και σύγχρονο κράτος, κλείνοντας τα σύνορα στους μετανάστες…

Απέναντι σε μια καλά δρομολογημένη παραποίηση της ιστορίας, οι νυν κυβερνώντες δεν ποιούν απλώς την νήσσαν. Την προωθούν κιόλας. Το ότι ο λαός μας διαθέτει αμυντικούς μηχανισμούς σε τέτοια ζητήματα, είναι προφανές ότι το θεωρούν αρνητικό… Χάρη όμως σ’ αυτούς αντισταθήκαμε στο Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο έναντι όλων των κατακτητών και σε πείσμα της δικής τους καταπίεσης απελευθερωθήκαμε. Μήπως τελικά η αντίσταση εκείνων των Ελλήνων αποτέλεσε, κατά τη δική τους άποψη, «υπερβολικές συμπεριφορές;»

Πολλές φορές ακούστηκαν από πολλούς βλακέντιους ταγούς μας ότι οφείλουμε να κάνουμε συμβιβασμούς σε τέτοια θέματα. Συμβιβασμό κάνουν δύο μέρη που συμφωνούν πως κάπου έχουν και οι δύο δίκιο κι άδικο… Όχι στην περίπτωση που το ένα εξ αυτών επιθυμεί να εξασφαλίσει πράγματα που δεν του ανήκουν. Αν εγώ διεκδικήσω το σπίτι σας, ή τουλάχιστον ένα μέρος εξ αυτού, επικαλούμενος γελοίες δικαιολογίες, θα σπεύδατε σε συμβιβασμό μαζί μου; Πολύ αμφιβάλλω… Ή μήπως θα πρέπει να αποποιηθώ την εθνική μου ταυτότητα, για να τα έχω καλά με τη γειτονική χώρα; Πότε τέτοιες πολιτικές κατευνασμού οδήγησαν σε αγαστές σχέσεις στην εξωτερική πολιτική, παγκοσμίως;

Ή μήπως πρέπει να παραδώσουμε αμαχητί ένα σημαντικό κομμάτι της εθνικής μας κληρονομιάς, για να… ανοίξουν οι γείτονες τα σύνορα;

Διαβάζω σε πολλές ΣΥΡΙΖΑιικές αναρτήσεις, πως καμιά από τις εθνότητες του χώρου αυτού δεν είναι περισσότερο ή λιγότερο Μακεδόνες από τις υπόλοιπες (τα ίδια παλαβά έλεγε κάποτε και το κόμμα των Οικολόγων)… Εκτός από το γεγονός πως τούτη η άποψη είναι ανιστόρητη, δεν μπορώ να αντιληφθώ με ποιο πνεύμα εκφράζεται… Ακόμη κι αν δεν είναι κάποιος ιστορικός, δεν μπορεί να μην αποδέχεται την ιστορική ως επιστήμη… Αυτή είναι που αναφέρεται σε τέτοια θέματα. Τα ευρήματά της, οι πηγές της, οι γενικότερες μέθοδοι που ακολουθούν βασίζονται σε συγκεκριμένα επιστημονικά πειστήρια. Ποια βάση, λοιπόν χρησιμοποιούν μερικοί και πού ακριβώς στηρίζουν τέτοιες θέσεις; Στο γεγονός πως πολλοί λαοί κατοίκησαν σ’ αυτό το χώρο; Μα και στην ευρύτερη Ελλάδα κατοίκησαν πολλές εθνότητες – πολλές, μάλιστα την κατέκτησαν κι όλας πολιτικά – αλλά τον εθνολογικό και γεωγραφικό, συνάμα όμως και πολιτιστικό όρο Ελλάδα και Έλληνες, δεν τον διεκδίκησε κανείς εξ αυτών.

Εδώ και χρόνια λέγονταν ξεκάθαρα ότι η διαφύλαξη της ειρήνης στην περιοχή είναι πρωταρχικός στόχος. Ο φόβος φυλά τα έρμα, δηλαδή… Επειδή υπάρχουν κοινά συμφέροντα, να απαξιώσουμε την εθνική μας ταυτότητα, να αποδεχτούμε ό, τι μας λένε. Ήλθε, λοιπόν μια δύσκολη κατάσταση. Και τι κάνουν οι, κατά τα άλλα, φίλοι μας Σκοπιανοί; Κλείνουν τα σύνορα και, κατ’ ουσίαν, δημιουργούν συνθήκες κοινωνικής σύγκρουσης σε μας τους.. φίλους τους!

Όχι, δεν ισχυρίζομαι ότι πρέπει να επιδιώκουμε συνεχείς συρράξεις ή πόλεμο με γειτονικές χώρες. Δεν είμαι πολεμοχαρής ή πολεμοκάπηλος. Αλλά το να ξεπουλάς τα πάντα και να θέτεις ως βασική πολιτική ατζέντα τη συνεχή υποχώρηση σε όλα τα ζητήματα (εθνικά και οικονομικά) σίγουρα θα φέρει συρράξεις, προβλήματα, ακόμα και πόλεμο, και μάλιστα την ώρα που δεν θα μπορούμε να τον αντιμετωπίσουμε… Αυτό έχει επιδείξει η ιστορία. Καλό θα είναι, οι πολιτικοί μας ταγοί, να τη διαβάζετε που και που. Είναι πολύ καλό εργαλείο πολιτικής. Έχει, εξάλλου ειπωθεί πως οι πολιτικοί που δεν διαβάζουν ιστορία, είναι καταδικασμένοι να επαναλάβουν τα λάθη της…