Ζαφείρης
Συμπληρώθηκαν 74 χρόνια από την Μάχη του Μακρυγιάννη . Μια Μάχης που ήταν εφάμιλλη των Θερμοπυλών, του Μαραθώνα. Στου Μακρυγιάννη οι Έλληνες άνδρες των σωμάτων Ασφαλείας και του Στρατού απέκρουσαν τους κομμουνιστές και κράτησαν την Αθήνα και ολόκληρη την Ελλάδα ελεύθερη .Ένας από αυτούς τους επιζώντες αγωνιστές ο τότε Ανθυπολοχαγός Πεζικού Βασίλης Λευκαδίτης και Υποστράτηγος ε.α. μετά εξιστορεί με λεπτομέρειες την Μάχη αλλά και την σημασία αυτής.
Την 6η Δεκεμβρίου 4.500 Ελασίτες κινούνται εις την περιοχή του Θησείου δια της Ακροπόλεως προς το Σύνταγμα και προσκρουουν στην φρουρά του Συντάγματος της χωροφυλακής Μακρυγιάννη 390 Χωροφύλακες και 137 Αξιωματικοί αποτελούν την φρουρά υπό τον συνταγματάρχη Χωροφυλακής Γ.Σαμουήλ .
Προς ενίσχυσή τους αφίχθησαν την 4η και 5η Δεκεμβρίου επτά αξιωματικοί και εθελοντές υπαξιωματικοί του πυροβολικού μεταξύ των οποίων και ο γράφων, υπ΄τον Υπολοχαγό (ΠΒ) Γ. Σβαρνιά με δυο μικρά αντιαρματικά πυροβόλα και ο Υπολοχαγός (ΠΒ) Ν. Λιαράκος με ένα
παλαιού τύπου τεθωρακισμένο όχημα.Επίσης προσήλθε εθελοντικώς ομάς πεζών υπό τον Ανθυπασπιστή Πεζικού Θ. Πανάγον με τρεις ολμίσκους και τρία πολυβόλα .
Οι Ελασίτες επιτίθεντο κατ΄ αλλεπάλληλα κύματα χωρίς να υπολογίσουν τας θυσίας. Κατέλαβαν την εξωτερική γραμμή αμύνης και κατακρεούργησαν τους συλληφθέντες χωροφύλακες. Ενδυθέντες τις στολές των φονευθέντων και των εκτελεσθέντων επιχείρησαν να εισέλθουν στην κύρια γραμμή αμύνης (μαντρότοιχο του Συντάγματος)
Αλλά εκεί εκρατήθησαν επί έξι συνεχείς ημέρες υφιστάμενοι τρομερές απώλειες αλλά και ημών των αμυνομένων η κατάσταση ήταν τρομερά. Νεκροί άταφοι, τραυματίες ο ένας στους τρεις περίπου, έλλειψη τροφίμων, νερό και αίμα από τα βαρέλια η τα ντεπόζιτα της ταράτσας αναμεμειγμένα με λίγο πλιγούρι και την θέληση να υπερασπιστούμε ότι πολυτιμότερο έχει ο άνθρωπος, τον ελεύθερο τρόπο ζωής του το παρόν και το μέλλον.
Η ψυχή της αμύνης ήταν ο Αντισυνταγματάρχης Πεζικού Κ .Κωστόπουλος ο οποίος συνέταξε και το σχέδιο Αμύνης .Κινούμενος νύχτα και μέρα από θέσεως σε θέση έδινε οδηγίες και εμψύχωνε τους Μαχητές. Ένα μεσημέρι μας «έπιασε» να τραγουδάμε πίσω από το ασπίδιο του πυροβόλου με τον Ανθυπολοχαγό Κ.Τσουκαλή το τραγούδι τ΄Ανδρούτσου «Κάτω στου βάλτου τα χωριά» και σε λίγο μετέδωσε το ηθικό σε όλη την περίμετρο. Οι κομμουνιστές τα έχασαν και σταμάτησαν τα πυρά για να δούνε τι συνέβη. Και πράγματι κάτι συνέβη .Οι λίγες ημέρες του ηρωικού αγώνα των υπερασπιστών του Μακρυγιάννη έδωσαν τον καιρό στην Βρετανική κυβέρνηση να αναλογισθεί τα σφάλματά της και τις ευθύνες της για το νευραλγικό αυτό σημείο του Δυτικού κόσμου να επέμβει . Τα δημοσιευόμενα σήμερα ως απόρρητα έγγραφα ίσως εξυπηρετούν μια σκοπιμότητα.
Ένα είναι το γεγονός πάντως που παραμένει. Ο πανέξυπνος Τσώρτσιλ εξαπατήθηκε από τον πανούργο Γεωργιανό ο οποίος τώρα εκμεταλλεύετο ότι ετοίμασαν οι Άγγλοι με χρυσές λίρες .Αν είχε πέσει τις πρώτες ώρες η μέρες το Μακρυγιάννη και είχαν καταλάβει 20.000 Ελασίτες μαχητές την κυβέρνηση με όλη την λοιπήν Ελλάδα κατεχόμενη από τους κομμουνιστές, είναι αμφίβολο αν θα μπορούσαν να επέμβουν οι Άγγλοι προ του τετελεσμένου γεγονότος. Η μόνη ικανή δύναμη να διώξει τους χιλιάδες ρώσους «συμβούλους» οι οποίοι θα κατέφθαναν αυθημερόν και τα Ρωσοβουλγαρικά στρατεύματα που θα πλημμύριζαν την «Μακεδονία του Αιγαίου» αυτή την εποχή ήταν κακώς πληροφορημένη το τι συνέβαινε στην Ελλάδα .Όταν το Σεπτέμβριο του 1945 πήγε στις ΗΠΑ για να αναλάβει υπηρεσία ο σύμβουλος και μετέπειτα πρέσβης κ, Π. Οικονόμου-Γκούρας και επισκέφθηκε το ελληνικό τμήμα του Στέητ Ντηπάρτμεντ εδέχθη μία εκ των πρώτων ερωτήσεων ως εξής :
«Πως μπορείτε να μας εξηγήσετε εσείς που βρεθήκατε εκεί στην Ελλάδα κατά το Δεκεμβριανό κίνημα το ότι οι Άγγλοι και εσείς πήρατε αμερικανικά τανκς και χτυπήσατε Έλληνες πατριώτες;» Οι Αμερικανοί επομένως δεν θα επενέβαιναν.
Υπ όψη ότι μέχρι του Απριλίου του 1947 στα αμερικανικά σχέδια αμύνης περιέχονταν μόνο τα νησιά του Αιγαίου και η Κρήτη με ζωτικά σημεία Ρόδο και Κρήτη. Αν έπεφτε του Μακρυγιάννη θα είχαμε κλεισθεί πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα και θα είχαμε χάσει κάθε ελπίδα σαν την κόλαση του Δάντη.
Το Έθνος πλήρωσε το δεύτερο γύρο με 65.000 εκτελεσθέντες και 2.000 Βρετανοί νέοι ένωσαν την τελευταία τους πνοή με την αύρα του Σαρωνικού και της Πάρνηθος.
Χρειάστηκε και ο τρίτος γύρος 2 ακόμα χρόνια, η αδυναμία της Αγγλίας όπως μας βοηθήσει πέραν του Μαρτίου του 1947 η αποσκίρτηση του Συνταγματάρχου Πεζικού Σοφοκλή Βενιζέλου εκ των θεωρούντων «δημοκρατικούς πολίτες» τους εκ Βορρά εισβολείς , ακόμη δε και μια επίσημος έκθεση της βαλκανικής επιτροπής του ΟΗΕ ώστε να ενημερωθεί ο Αμερικανικός λαός το τι συνέβαινε στην βαλκανική ώστε ο Αμερικανικός αετός άνοιξε τα φτερά του και προστάτευσε τον φάρο του πολιτισμού, το νευραλγικό αυτό κέντρο της ισχύος του νόμου και της ελευθερίας του Δυτικού κόσμου.
Το Σλαβικό παλιρροϊκό κύμα έσπασε εκεί στου Μακρυγιάννη, πλάι και υπό την σκιά του Παρθενώνα εκεί όπου γεννήθηκε η ομορφιά και το κάλλος, το μέτρον και η αρμονία, η φιλοσοφία των Ελλήνων και το πρότυπο του ενάρετου ανθρώπου.
Συμπληρώθηκαν 74 χρόνια από την Μάχη του Μακρυγιάννη . Μια Μάχης που ήταν εφάμιλλη των Θερμοπυλών, του Μαραθώνα. Στου Μακρυγιάννη οι Έλληνες άνδρες των σωμάτων Ασφαλείας και του Στρατού απέκρουσαν τους κομμουνιστές και κράτησαν την Αθήνα και ολόκληρη την Ελλάδα ελεύθερη .Ένας από αυτούς τους επιζώντες αγωνιστές ο τότε Ανθυπολοχαγός Πεζικού Βασίλης Λευκαδίτης και Υποστράτηγος ε.α. μετά εξιστορεί με λεπτομέρειες την Μάχη αλλά και την σημασία αυτής.
Την 6η Δεκεμβρίου 4.500 Ελασίτες κινούνται εις την περιοχή του Θησείου δια της Ακροπόλεως προς το Σύνταγμα και προσκρουουν στην φρουρά του Συντάγματος της χωροφυλακής Μακρυγιάννη 390 Χωροφύλακες και 137 Αξιωματικοί αποτελούν την φρουρά υπό τον συνταγματάρχη Χωροφυλακής Γ.Σαμουήλ .
Προς ενίσχυσή τους αφίχθησαν την 4η και 5η Δεκεμβρίου επτά αξιωματικοί και εθελοντές υπαξιωματικοί του πυροβολικού μεταξύ των οποίων και ο γράφων, υπ΄τον Υπολοχαγό (ΠΒ) Γ. Σβαρνιά με δυο μικρά αντιαρματικά πυροβόλα και ο Υπολοχαγός (ΠΒ) Ν. Λιαράκος με ένα
παλαιού τύπου τεθωρακισμένο όχημα.Επίσης προσήλθε εθελοντικώς ομάς πεζών υπό τον Ανθυπασπιστή Πεζικού Θ. Πανάγον με τρεις ολμίσκους και τρία πολυβόλα .
Οι Ελασίτες επιτίθεντο κατ΄ αλλεπάλληλα κύματα χωρίς να υπολογίσουν τας θυσίας. Κατέλαβαν την εξωτερική γραμμή αμύνης και κατακρεούργησαν τους συλληφθέντες χωροφύλακες. Ενδυθέντες τις στολές των φονευθέντων και των εκτελεσθέντων επιχείρησαν να εισέλθουν στην κύρια γραμμή αμύνης (μαντρότοιχο του Συντάγματος)
Αλλά εκεί εκρατήθησαν επί έξι συνεχείς ημέρες υφιστάμενοι τρομερές απώλειες αλλά και ημών των αμυνομένων η κατάσταση ήταν τρομερά. Νεκροί άταφοι, τραυματίες ο ένας στους τρεις περίπου, έλλειψη τροφίμων, νερό και αίμα από τα βαρέλια η τα ντεπόζιτα της ταράτσας αναμεμειγμένα με λίγο πλιγούρι και την θέληση να υπερασπιστούμε ότι πολυτιμότερο έχει ο άνθρωπος, τον ελεύθερο τρόπο ζωής του το παρόν και το μέλλον.
Η ψυχή της αμύνης ήταν ο Αντισυνταγματάρχης Πεζικού Κ .Κωστόπουλος ο οποίος συνέταξε και το σχέδιο Αμύνης .Κινούμενος νύχτα και μέρα από θέσεως σε θέση έδινε οδηγίες και εμψύχωνε τους Μαχητές. Ένα μεσημέρι μας «έπιασε» να τραγουδάμε πίσω από το ασπίδιο του πυροβόλου με τον Ανθυπολοχαγό Κ.Τσουκαλή το τραγούδι τ΄Ανδρούτσου «Κάτω στου βάλτου τα χωριά» και σε λίγο μετέδωσε το ηθικό σε όλη την περίμετρο. Οι κομμουνιστές τα έχασαν και σταμάτησαν τα πυρά για να δούνε τι συνέβη. Και πράγματι κάτι συνέβη .Οι λίγες ημέρες του ηρωικού αγώνα των υπερασπιστών του Μακρυγιάννη έδωσαν τον καιρό στην Βρετανική κυβέρνηση να αναλογισθεί τα σφάλματά της και τις ευθύνες της για το νευραλγικό αυτό σημείο του Δυτικού κόσμου να επέμβει . Τα δημοσιευόμενα σήμερα ως απόρρητα έγγραφα ίσως εξυπηρετούν μια σκοπιμότητα.
Ένα είναι το γεγονός πάντως που παραμένει. Ο πανέξυπνος Τσώρτσιλ εξαπατήθηκε από τον πανούργο Γεωργιανό ο οποίος τώρα εκμεταλλεύετο ότι ετοίμασαν οι Άγγλοι με χρυσές λίρες .Αν είχε πέσει τις πρώτες ώρες η μέρες το Μακρυγιάννη και είχαν καταλάβει 20.000 Ελασίτες μαχητές την κυβέρνηση με όλη την λοιπήν Ελλάδα κατεχόμενη από τους κομμουνιστές, είναι αμφίβολο αν θα μπορούσαν να επέμβουν οι Άγγλοι προ του τετελεσμένου γεγονότος. Η μόνη ικανή δύναμη να διώξει τους χιλιάδες ρώσους «συμβούλους» οι οποίοι θα κατέφθαναν αυθημερόν και τα Ρωσοβουλγαρικά στρατεύματα που θα πλημμύριζαν την «Μακεδονία του Αιγαίου» αυτή την εποχή ήταν κακώς πληροφορημένη το τι συνέβαινε στην Ελλάδα .Όταν το Σεπτέμβριο του 1945 πήγε στις ΗΠΑ για να αναλάβει υπηρεσία ο σύμβουλος και μετέπειτα πρέσβης κ, Π. Οικονόμου-Γκούρας και επισκέφθηκε το ελληνικό τμήμα του Στέητ Ντηπάρτμεντ εδέχθη μία εκ των πρώτων ερωτήσεων ως εξής :
«Πως μπορείτε να μας εξηγήσετε εσείς που βρεθήκατε εκεί στην Ελλάδα κατά το Δεκεμβριανό κίνημα το ότι οι Άγγλοι και εσείς πήρατε αμερικανικά τανκς και χτυπήσατε Έλληνες πατριώτες;» Οι Αμερικανοί επομένως δεν θα επενέβαιναν.
Υπ όψη ότι μέχρι του Απριλίου του 1947 στα αμερικανικά σχέδια αμύνης περιέχονταν μόνο τα νησιά του Αιγαίου και η Κρήτη με ζωτικά σημεία Ρόδο και Κρήτη. Αν έπεφτε του Μακρυγιάννη θα είχαμε κλεισθεί πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα και θα είχαμε χάσει κάθε ελπίδα σαν την κόλαση του Δάντη.
Το Έθνος πλήρωσε το δεύτερο γύρο με 65.000 εκτελεσθέντες και 2.000 Βρετανοί νέοι ένωσαν την τελευταία τους πνοή με την αύρα του Σαρωνικού και της Πάρνηθος.
Χρειάστηκε και ο τρίτος γύρος 2 ακόμα χρόνια, η αδυναμία της Αγγλίας όπως μας βοηθήσει πέραν του Μαρτίου του 1947 η αποσκίρτηση του Συνταγματάρχου Πεζικού Σοφοκλή Βενιζέλου εκ των θεωρούντων «δημοκρατικούς πολίτες» τους εκ Βορρά εισβολείς , ακόμη δε και μια επίσημος έκθεση της βαλκανικής επιτροπής του ΟΗΕ ώστε να ενημερωθεί ο Αμερικανικός λαός το τι συνέβαινε στην βαλκανική ώστε ο Αμερικανικός αετός άνοιξε τα φτερά του και προστάτευσε τον φάρο του πολιτισμού, το νευραλγικό αυτό κέντρο της ισχύος του νόμου και της ελευθερίας του Δυτικού κόσμου.
Το Σλαβικό παλιρροϊκό κύμα έσπασε εκεί στου Μακρυγιάννη, πλάι και υπό την σκιά του Παρθενώνα εκεί όπου γεννήθηκε η ομορφιά και το κάλλος, το μέτρον και η αρμονία, η φιλοσοφία των Ελλήνων και το πρότυπο του ενάρετου ανθρώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π