«Οι Βλάκες Συνασπίζονται».

Μέσα από μία μεθοδευμένη μνημοκτόνο παιδεία των τελευταίων 4
δεκαετιών, αναδύθηκε ένας πληθυσμός πνευματικά νεόπλουτος που απαντά προβλέψιμα
πλέον σε συγκεκριμένα ερεθίσματα με λέξεις πασπαρτού, εννοιολογικώς φορτισμένες
πολύ μακρυά από την αληθινή τους σημασία. Και ενώ αυτό είναι φυσιολογικό να
συμβαίνει στην εξέλιξη κάθε γλώσσας, όταν η λέξη προσδίδει ένα ανύπαρκτο
ιδεολογικό κύρος στους εκφωνητές αυτής, χωρίς να ανταποκρίνεται στην
πραγματικότητα των περιστάσεων, η τυφλή της χρήση γίνεται επικίνδυνη

όχι μόνον
για την κοινωνία, αλλά και για τον ίδιο τον πολιτισμό. Κι αυτό, επειδή όπως
κάποτε είπε ο κοινωνιολόγος Γιώργος Λεμπέσης: «Οι Βλάκες Συνασπίζονται». Και
εγώ θα προσθέσω ότι σήμερα οι βλάκες πλέον συνασπίζονται γύρω από πολυμασημένα
λεκτικά λάβαρα, καθιστώντας αυτούς παντελώς ανίκανους κριτικής σκέψεως πέραν
ενός νοσηρού, «συνθηματολογικού» παραλογισμού...

Και τίποτα δεν είναι ενδεικτικότερον της προβατοποίησης
βραδυνόων και τις συνασπισμένης βλακείας στην χώρα μας, αλλά και στην Δύση
γενικότερα, από την αυθαίρετη χρήση αυτών του όρου «φασισμός» και «φασίστας».

Κατά την κυριολεκτική έννοια του όρου, δεν υπάρχει άνθρωπος
στον κόσμο που δεν πράττει φασιστικά, εκτός εάν είναι απόλυτα αποκομμένος από
το κοινωνικό σύνολο της ανθρώπινης αγέλης. Το ίδιο ισχύει και για τα μυρμήγκια,
και τα πάντα στην φύση που συνεργάζονται για επιβίωση, αλλά και επικράτηση ώστε
να ευδοκιμήσουν στο μέγιστον.

Ποία είναι η κυριολεκτική της έννοια; Μα, τίποτ' άλλο από
την ένωση, το δέσιμο μεταξύ μελών μίας παρέας, μίας ποδοσφαιρικής ομάδος, μίας
κοινωνίας, ενός έθνους, μίας αγέλης λεόντων που ενώνεται για να καταδιώξει το
θήραμα από το οποίον θα τραφεί.

Η ρίζα του λήμματος είναι ξεκάθαρη: από το Λατινικό fascis
που σημαίνει «δέσμη,» «φάκελος». Χρησιμοποιούμε την λέξη στα Ελληνικά όταν
«φασκιώνουμε» (τυλίγουμε, δηλαδή) ένα βρέφος, ή όταν ράβουμε μία «φάσα» σε ένα
ένδυμα για να το κοσμήσουμε, ή να το μακρύνουμε.

Που να ήξερε ο Μάνος Κατράκης, στην ταινία "Το Χώμα
Βάφεται Κόκκινο" (1965), ότι όταν ένωνε δύο βέργες ζητώντας στους υιούς
του να τις σπάσουν, για να δείξει την δύναμη της ενότητος, μιλούσε για την
δύναμη του φασισμού! Κυριολεκτικά.

Ο όρος φασισμός προέρχεται από την ιταλική λέξη Fascismo που
ετυμολογείται από την λατινική «fasces» (φάσκες, ενικός: fascis, ιταλικά fascio
:φάσιο) που ονομάζονταν συγκεκριμένο αρχαίο ρωμαϊκό έμβλημα εξουσίας, που
απεικόνιζε «ράβδους δεμένες γύρω από έναν πέλεκυ».

Η λέξη παραπέμπει στους «littores» (λιτόρες) που ήταν ένα
είδος ομάδων σωματοφυλάκων των γερουσιαστών της αρχαίας Ρώμης οι οποίοι
διακρίνονταν από μια ράβδο που κρατούσαν και η οποία ήταν το σύμβολο της
εξουσίας τους. Οι fasces ήταν στην Ρώμη σύμβολο της εξουσίας των δικαστών και
συμβόλιζαν την «ισχύ δια της ενώσεως»: μια μόνο ράβδος σπάζει εύκολα, ενώ μια
δέσμη πολύ δύσκολα. Οι ράβδοι δεμένες γύρω από έναν διπλό πέλεκυ, λοιπόν, έγινε
το σύμβολο του φασισμού. Η αντιστοιχία με τους φασίστες της Ιταλίας και του
Μουσολίνι βρίσκεται στο ότι οι πρώτες ομάδες φασιστών που σχηματίστηκαν στην
Ιταλία ονομάστηκαν «fascio di combattimento», δηλαδή ομάδες-δέσμες μάχης.

Κι αν ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος με τα έκτροπα των ιθυνόντων
σαν τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι στιγμάτισε την λέξη, κατά την αντικειμενική
της ετυμολογία, "φασιστική" είναι η όποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων που
'συνασπίζονται' (θυμίζει κάποιο κόμμα, ίσως;) για να προασπίσουν κάποια
αιτήματα ή ιδεολογία έναντι άλλων διαφορετικών, συγκρουώμενων
απόψεων/συμφερόντων. Άρα, θα έπρεπε να κάνουμε λόγο για καλούς ή κακούς
φασίστες, ανάλογα με τα έργα και τους σκοπούς των διαφόρων κοινωνικών ομάδων,
επειδή όσο συγκροτούμε κοινωνικές ομάδες, 'φασίστες' είμαστε όλοι, μηδενός
εξαιρουμένου, εκτός εάν, όπως προείπα, αποκοπούμε από τους συνανθρώπους μας σε
κάποια σπηλιά....

'Φασίστες' είναι τόσο οι 'αριστεροί', όσο οι 'μεσαίοι' και
οι 'δεξιοί'.... Τόσο οι οπαδοί μίας ποδοσφαιρικής ομάδος που συσπειρώνονται για
να πλακώσουν με κερκιδοκαθίσματα τους οπαδούς μίας άλλης, όσο και μία
οικογένεια που οργανώνεται για να κηρύξει βεντέτα. Συμπέρασμα: Όταν αυτοί οι
"φασίστες" φτάνουν στα άκρα είτε καίνε τράπεζες είτε δολοφονούν 'αντιφρονούντες',
ο μόνος όρος που τους χαρακτηρίζει είναι "εγκληματίες" και όχι
"φασίστες".

Κατά το έτυμον της λέξεως, νεαροί που αφισοκολλούν
"τσακίστε τους φασίστες" ουσιαστικώς όχι μόνον οι ίδιοι λειτουργούν
φασιστικά προσκείμενοι σε κάποια ιδεολογία που τους ενώνει, αλλά κυρίως
'εγκληματικά' καθώς προτρέπουν άλλους στην βία. Το ίδιο ισχύει και γι αυτούς
που τους "ξυλοκοπούν".... Φαύλος κύκλος, δηλαδή.

"Η ισχύς εν τη ενώσει" ίσον φασισμός, λοιπόν,
φίλοι μου. Όπως και σε κάθε ζωικό βασίλειο στην φύση, το κάθε έθνος, η κάθε
γειτονιά και η κάθε παρέα-κλίκα (και από αυτές περισσεύουν...) λειτουργούν
'φασιστικά' όταν απειλούνται από εξωτερικούς παράγοντες, δηλαδή συσπειρώνονται
σαν μία δέσμη για να αντέξουν, να μη σπάσουν, να προασπίσουν την
διαφορετικότητά τους.

Το ερώτημα είναι: αυτοί που δεν συσπειρώνονται και δεν
συνεργάζονται με άλλους, τι ετικέτα παίρνουν; Οι πρόγονοί μας είχαν προνοήσει
λέξη και για κάποιον που δεν εντάσσεται σε μία 'δέσμη' των συνανθρώπων του:
"Ιδιωτεία" - δηλαδή αυτός ο εσωστρεφής που δεν μετέχει στα κοινά -
λέξη που γέννησε και το Αγγλικό Idiot = ηλίθιος.

Μήπως εκεί έγκειται και το δικό μας εθνικό πρόβλημα, που
πέραν από ηλίθιους που αλληλοκατηγορούνται για φασισμό, μας καθιστά και θύματα
περισσότερο συγκροτημένων φασιστικών συστημάτων, πχ Τρόικα, προδοτικά κόμματα,
και συντεχνιών ξένων συμφερόντων; Μήπως είναι καιρός για εθνική ομόνοια και
συσπείρωση (φασισμό) εναντίον της ελλειπούς παιδείας που μας δέρνει και μας
καθοδηγεί σε γελοιότητες και ακρότητες στο άκουσμα λέξεων των οποίων την
ουδέτερη έννοια δεν κατανοούμε;

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που κάποιος θα σας αποκαλέσει
«φασίστα» όταν εκδηλώνετε την αγάπη για την ενότητα και ομόνοια του έθνους σας,
ή την αγάπη σας για την πατρίδα, και εναντιωνόσαστε σε ό,τιδήποτε την απειλεί,
να ξέρετε ότι έχετε να κάνετε με αυτό το καινούργιο είδος αμόρφωτου βλάκα που
ευθύνεται για την κατάντια του πολιτισμού μας και που είναι ο ίδιος ένας
κάκιστος φασίστας.

Παναγιώτης Τερπάνδρου Ζαχαρίου

Κατόπιν της παρουσιάσεώς μου, όσον αφορά το έτυμον του
λήμματος «φασισμός», μερικοί καλοπροαίρετοι φίλοι έσπευσαν με κατεβατά να μου
θυμίσουν τους λόγους που η άλλοτε όμορφη αυτή λέξη, που ουσιαστικά μας λέγει «η
ισχύς εν τη ενώσει», πρέπει να γίνει αποδεκτή πλέον με την σημερινή της
αρνητική εννοιολογική φόρτιση.

Θα συμφωνούσα μαζί τους εάν η χρήση της όντως περιοριζόταν
σε αυτό το αρνητικό σημασιολογικό πεδίον, δηλαδή, του εγκληματία που προτρέπει
μία ομάδα ανθρώπων στην βία για όποιοδήποτε όφελος, όπως έπραξε ο Μουσολίνι, ο
Χίτλερ, και στο οποίον σήμερον επιδίδεται ο «Σουλτάνος» γείτων...

Όταν όμως η χρήση ενός τόσο αρνητικά φορτισμένου λήμματος
πλατιάζει στα στόματα όλο και περισσότερων αμόρφωτων δημοσιογράφων, καιροσκόπων
πολιτικάντιδων, ανιστόρητων και ιδεολογιο-πληγμένων θυμάτων (τύπου «Antifa» που
συχνά απειλούν την σωματική ακεραιότητα πολιτών που απλώς εκφράζουν κάποια
πατριωτική αντίσταση στην αποδόμηση της χώρας) και γίνεται «φασιστικό» φόβητρον
εκφράσεως, τότε είναι επιτακτικό να γίνει επανεκκίνηση εννοιών. (Εδώ μερικοί
τόλμησαν να αποκαλέσουν "φασιστική" την διαμαρτυρία του λαού μας κατά
του Μακεδονικού ζητήματος!)

Πατώ "κουμπάκι" με όλη μου την δύναμη, λοιπόν,
ώστε να θυμίσω ότι όλοι οι άνθρωποι που συγκροτούν ομάδες είναι φασίστες, αλλά
και ότι όσοι συγκροτούνται σε "δέσμες" (fasces) που
προτρέπουν/προκαλούν την βία και την αδικία είναι εγκληματίες φασίστες.

Εξ άλλου, η "επανεκκίνηση" ενδείκνυται όποτε
υπολογιστής μας, ήτοι, η «μνήμη» του, συγχέεται. Και επειδή η συλλογική μνήμη
των λαών μεθοδευμένως συγχέεται από τους παραπλανητές της πληροφόρησης που
εξυπηρετούν σκοτεινά συμφέροντα, η εναπομείνουσα διανόηση, σε έναν κόσμο που
έχει επικινδύνως απωλέσει την μνήμη του, πρέπει να αντισταθεί.

Δηλώνω παρών.

-Παναγιώτης Τερπάνδρου Ζαχαρίου- 26/04/2018