γράφει ο Δημήτρης Γκίκας*
Πολλές από τις κυρίαρχες ιδέες της παγκοσμιοποίησης
βασίζονται σε μια παρεξήγηση της έννοιας της ελευθερίας. Για παράδειγμα, η έννοια
του οικονομικού φιλελευθερισμού επιζητεί μια απόλυτη απόδοση ελευθερίας στην οικονομική
δραστηριότητα του ανθρώπου. Διακηρύττει την ανάγκη για λιγότερη νομική παρέμβαση,
λιγότερο «κοινωνικό κράτος». Η οικονομική ανάπτυξη θεωρείται κυρίαρχη αξία του ανθρώπινου
πολιτισμού, στο βωμό της οποίας, υποτίθεται, ο άνθρωπος βρίσκει το μοναδικό πεδίο
ελεύθερης δραστηριότητας. Όσο περισσότερα λεφτά και πλούτη συσσωρεύει ένας άνθρωπος,
τόσο περισσότερο ελεύθερος θεωρείται. Σ’ αυτό το πνεύμα, κάθε μορφή υπηρεσίας και
κάθε αγαθό, ακόμα και τα πιο θεμελιώδη για την καλή διαβίωση του ανθρώπου (ενέργεια,
νερό) είναι αντικείμενα οικονομικής συναλλαγής, είδη προς πώληση. Άρα, η παγκοσμιοποιημένη
κοινωνία είναι κατεξοχήν οικονομικοκεντρική.Το πόσο η οικονομική «ελευθερία» αποδεικνύεται είδος τυραννίας φαίνεται κάθε φορά που η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει μια οικονομική κρίση. Στην πραγματικότητα, όμως δεν απαιτούνται οικονομικές κρίσεις για να διαπιστωθεί ότι ο σύγχρονος παγκοσμιοποιημένος κόσμος είναι ανελεύθερος. Αρκεί να ρίξει κάποιος το βλέμμα του στις χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου. Καμία κοινωνία δεν μπορεί να έχει οικουμενική διάσταση, δηλαδή να χαρακτηρίζεται παγκόσμια, όταν η οικονομική δράση μιας μερίδας του ανθρώπινου πληθυσμού έχει ως αποτέλεσμα να υποφέρει μια άλλη μερίδα του ανθρώπινου πολιτισμού. Εκ του αποτελέσματος, η σύγχρονη παγκοσμιοποίηση γεννά σύγχρονους σκλάβους.
*Ο Δημήτρης Γκίκας είναι Διδάκτωρ
Πολιτικής και Αισθητικής Φιλοσοφίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π