ΒΟΥΛΗΣΗ - ΕΞΕΛΙΞΗ & ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ

Σε προηγούμενο άρθρο μας αναφερθήκαμε στην έννοια τής Βουλήσεως, την οποία αντιδιαστείλαμε από τις δύο υπόλοιπες Αρχές τού Σύμπαντος: Την Ουσία και τον Λόγο. Είδαμε ότι ή Βούλησις ή Δύναμις είναι ή Αρχή εκείνη πού κινεί το Σύμπαν και το ωθεί σε τελειότερες μορφές ή καταστάσεις.

Χαρακτηριστικό γνώρισμα τής Βουλήσεως είναι ότι είναι ενεργητική και δρώσα. Είναι αυτή πού κινεί την αδρανή ουσία τού Σύμπαντος και παράγει εξ αυτής μορφές, πού αποτελούν τα όντα. Είναι γι' αυτή ή αρσενική αρχή.

"Έχουμε ήδη πει ότι ή Ουσία, το Ενιαίο Πεδίο τής Φυσικής είναι στην αγνή της μορφή μία απολύτως ομοιόμορφη, ομοιογενής, παθητική και αδρανής κατάστασις, στην όποια δεν μπορεί να αποδοθεί κανένα συγκεκριμένο γνώρισμα. Είναι τα αλληγορικώς καλούμενα πρωταρχικά ύδατα η πρωταρχική θάλασσα. Είναι ή θηλυκή αρχή. Λόγω της ανυπαρξίας γνωρισμάτων, φιλοσοφικά ταυτίζεται με το Μη "Ον.

Ή Ουσία διαταράσσεται από την Βούληση, χάνοντας έτσι την ομοιογένεια και ομοιομορφία της, οι δε ανομοιογένειές της αποτελούν τις απαρχές των Όντων. Ή ίδια, όμως, ή Ουσία, όταν ή Βούλησις αδρανήσει, τείνει να επανέλθει στην αρχική ομοιόμορφη, ομοιογενή, απαθή της κατάσταση, στην κατάσταση του μη όντος, των ακινήτων υδάτων, όπου τα γεννηθέντα όντα διαλύονται και το Σύμπαν πεθαίνει. Αυτό είναι και το αλληγορικό νόημα τής δι' ύδατος καταστροφής, τού κοσμικού κατακλυσμού.

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι ή ομοιομορφία, ή ομοιογένεια, ή ηρεμία και ή ισότης είναι έννοιες ταυτισμένες με τον κοσμικό θάνατο, ενώ ή ανομοιομορφία, ή ανισότης, ή μερική εξατομίκευση και ή αναταραχή είναι καταστάσεις πού προκύπτουν από την επενέργεια τής Βουλήσεως και συνταυτίζονται με την ζωή και την δημιουργία.

Συμπεραίνουμε, επίσης, ότι ή Βούλησις για να δράση πρέπει να νικήσει την αδράνεια τής Ουσίας και την τάσι της να επιστρέψει στην αρχική της μηδενική θανατώδη κατάσταση. Ή πάλη της Βουλήσεως κατά τής αδρανείας πού είναι και πάλη τής Ζωής και του θανάτου είναι αυτό πού θα ονομάσουμε εξελικτικό πόλεμο. Είναι ό «πόλεμος πατήρ πάντων» του Ηρακλείτου.

Τα ατελή, όμως, όντα πού γεννήθηκαν από την Βούληση και την ουσία τείνουν να προσομοιάσουν προς τέλειες ιδεατές μορφές, αυτές πού δημιούργησε ό Συμπαντικός Νους. Ή μετάλλαξη των όντων σε τελειότερες μορφές είναι αυτό πού ονομάζουμε Εξέλιξη. Κατά την εξέλιξη τα όντα δεν δημιουργούν κάτι νέο, άλλα πραγματώνουν γνωρίσματα ή δυνατότητες τις όποιες δυνάμει φέρουν μέσα τους κατά την γένεση τους. Ή εξέλιξη δεν είναι τίποτε άλλο από την προσπάθεια τής Βουλήσεως, μέσα από τα γεννηθέντα όντα, να αποκτήσει όλο και πληρέστερη συνείδηση του εαυτού τους, μέχρι να φτάσει στο απώτατο επίπεδο τής θείας Συνειδήσεως. . Τα όντα επιτυγχάνουν την εξέλιξη τους κατά κύκλους. Κάθε κύκλος αποτελεί μία προσπάθεια της βουλήσεως για ένα εξελικτικό βήμα. Ή ίδια ή λέξις εξέλιξις σημαίνει ακριβώς προσπάθεια πού αποβλέπει στο τέλος, στην φάση της τελειώσεως, την έξοδο από την έλιξι (δηλ. τούς κύκλους).

Στις πρώτες φάσεις τής εξελίξεως ή Βούλησις αυτοσυνειδητοποιείται και αυτοπραγματώνεται μέσω τού ανταγωνισμού στην Φύση, όπου και λειτουργεί ό νόμος τής Φυσικής Επιλογής. Στα επόμενα στάδια, όμως, ή συνειδητή πλέον βούληση αφοσιώνεται στον αγώνα τής αυτοβελτιώσεως χωρίς να ασχολείται με την επικράτηση επί των άλλων μορφών βουλήσεως. Το φαινόμενο τούτο παρατηρείται στην Ιστορία: Κατά τα πρώιμα στάδια ενός κύκλου, ένα "Έθνος προσπαθεί να επεκταθεί γεωγραφικά και να καθυποτάξει τούς γείτονες του. Αργότερα όμως. στην ακμή, ή ορμή αυτή στρέφεται στο εσωτερικό και εκδηλώνεται σε πνευματική και πολιτιστική δημιουργία. Ό εξελικτικός πόλεμος όμως δεν σταματά ποτέ, διότι το αντίθετο θα σήμαινε θάνατο.

Το σύστημα τής Επιλεκτικής Βουλησιοκρατίας έχει διατυπώσει τις παρακάτω αρχές και νόμους, τούς οποίους ακολουθεί ή εξελικτική διαδικασία, ωθούμενη από την βούληση:

ΑΡΧΗ 1η: Τής εξελικτικής ανακυκλήσεως, πού εκφράζει την αρχή των κύκλων πού προαναφέραμε.

ΑΡΧΗ 2α: Τάσις επιβολής των ανωτέρων μορφών επί των κατωτέρων. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τον εξελικτικό πόλεμο τής βουλήσεως. Στην προσπάθεια τους να εξελιχτούν, οι ανώτερες μορφές πρέπει να βελτιώσουν ή να παραμερίσουν τις ατελέστερες, στις όποιες είναι Ισχυρότερη ή παρουσία των παθητικών τάσεων τής Φύσεως.

Ή Επιλεκτική Βουλησιοκρατία συμπληρώνεται με τούς τρεις Νόμους της, πού καθορίζουν την δομή τού εξελικτικού κύκλου:

ΝΟΜΟΣ 1ος: Τής συστηματοποιήσεως. Κατά την αρχή τού εξελικτικού κύκλου εμφανίζονται («συστηματοποιούνται») οι δυνατές εξελικτικές κατευθύνσεις του όντος.

ΝΟΜΟΣ 2ος: Τής επιλογής. Επιλέγεται μία εξελικτική κατεύθυνση ενώ οι υπόλοιπες απορρίπτονται ή παραμένουν σε λανθάνουσα, κατάσταση.

ΝΟΜΟΣ 3ος: Τής αποπροσαρμογής. Μετά την εξάντληση τής βουλητικής ωθήσεως το αν χάνει την Ικανότητα του να συνέχιση τον εξελικτικό πόλεμο και αφήνεται στην δράση των παθητικών τάσεων. Πρόκειται για το κλείσιμο ενός κύκλου, ό όποιος, όμως, πάντοτε, θα ακολουθηθεί από έναν άλλον.

Ή Επιλεκτική Βουλησιοκρατία, μακράν του να είναι δογματική, βασίζεται, όπως είδαμε, στην φιλοσοφική αναζήτηση και στην θεώρησι τής δυναμικής όψεως τόσο τού ανθρώπου, όσο και τής φύσεως. Γι' αυτό και απετέλεσε την φιλοσοφία τού "Εθνικισμού, πού δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ή έκφραση τού αγωνιζομένου, του προς τα άνω τείνοντος "Έθνους.

Πρόδρομος Κούρτογλου