σε ταβέρνες πλατείες κι αλάνες
ευτυχώς που δεν χάθηκε ο έρωτας
ευτυχώς που υπάρχουν πουτ@νες "
λέει στο τραγούδι του ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Ευτυχώς λέω και εγώ που υπάρχουν Ρεπούσ..δες και αυτός ο λαός έστω και αργά αρχίζει να καταλαβαίνει την βρωμιά που κλείνει μέσα της αυτή η φάρα των προοδευτικών, αυτή η μεταπολιτευτική γενιά των νοσταλγών του Κεμάλ Ατατούρκ, του Χότζα, του Στάλιν και όλων των αιματοβαμμένων δολοφόνων και εχθρών της Ελλάδας μας. Θα μου πεις χρειάζεται να ζεί ο Έλληνας τόσες προσβολές, τόσες ατιμώσεις για να
πάρει εμπρός ; Χρειάζεται λαιμαριά στον λαιμό για να καταλάβει πως του κλέβουν τον κόσμο του;
Ας είναι και έτσι...Γιατί πόσο καλό, μέσα στις ψευτιές που ξεστομίζει, κάνει ; Όλη η Ελλάδα αλλά και ο απόδημος Ελληνισμός ενώνονται απέναντι στις διαφαινόμενες απειλές .Οι Ρεπούσ..ηδες λειτουργούν ως εθνικό ξυπνητήρι
Και όπως λέει το εθνικιστικό τραγούδι που έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος και τραγουδήθηκε στα χρόνια της μεταπολίτευσης από τους αριστερούς, αλλά σήμερα ούτε καν το ψιθυρίζουν, όχι γιατί το ξεχάσανε αλλά γιατί δεν συμφέρει τα νεοταξικά αφεντικά τους :
Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις
εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκκαλο
με το λουρί στο σβέρκο
Νάτη πετιέται απο ξαρχής
κι αντριεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό
με το καμάκι του ήλιου
εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκκαλο
με το λουρί στο σβέρκο
Νάτη πετιέται απο ξαρχής
κι αντριεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό
με το καμάκι του ήλιου
Υπερείδης Γλαύκιππος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π