Η ώρα του θανάτου για το "κόμμα των πολιτικών κομμάτων»

Άρθρο του Πολύδωρου Ιππ. Δάκογλου

Ερμηνεύουν με λάθος τρόπο την παθητικότητα με την οποία οι Έλληνες δέχονται τον καταιγισμό τους ψεύδους και των μέτρων που υποτιμούν την νοημοσύνη και την αξιοπρέπειά τους και βεβαίως, το επίπεδο της ζωής τους.

Πιστεύουν ότι έχουν όλο τον πολιτικό χρόνο για να ολοκληρώσουν, ο καθένας τα δικά του σχέδια. Δεν βλέπουν να απειλούνται από τίποτε. Νομίζουν ότι δεν απειλούνται από κανέναν.

Αυτό ακριβώς είναι το λάθος τους. Δεν θέλουν να δουν ότι η απειλή του συστήματός τους και της

εξουσίας τους είναι ….. Ο ΚΑΝΕΝΑΣ!!!

Κάποια στιγμή, που ξύπνησε ο αντιδραστικός, ο φιλότιμος, ο απρόβλεπτος Έλληνας, ο κόσμος βγήκε στους δρόμους. Οι πλατείες έγιναν και πάλι κτήμα του λαού. «Δεν θα φύγουμε αν δεν φύγετε πρώτα εσείς», έγραφε το κεντρικό πανώ που στηνόταν κάθε απόγευμα έξω από την Βουλή των κομματικών αντιπροσώπων, χωρίς να έχει υπογραφή.

Οι μάζες των πολιτών που δήλωναν απρόσωπα ως "κανένας", κατέβαιναν στις πλατείες και δήλωναν παρόντες. Ενεργούσαν και συμμετείχαν. Ο "κανένας", είχε βγει από την σκιά, και έσπρωχνε τα κόμματα στο πολιτικό σκοτάδι. Μέχρι που...

Μετά το πρώτο ξάφνιασμα, το σύστημα αντέδρασε. Με τον γνωστό και προβλεπόμενο τρόπο.

Ματ, χημικά, γκλομπς, απειλές και ψυχολογικός πόλεμος, με χρησιμοποίηση των δημοσιογράφων - παπαγάλων που ανέλαβαν την αποστολή της ηθικής απαξίωσης, όσων μετείχαν στις συγκεντρώσεις των πλατειών. Στην απαξίωση και την αποστέωση του κινήματος των πλατειών, πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξαν και οι διάφορες παρακρατικές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ που ανέλαβαν να προβοκάρουν ή να καπελώσουν τον ξεσηκωμό. Που έδιωξαν τον αυθόρμητο και ελεύθερο "κανένα" που δεν επιθυμούσε να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης.

Σήμερα, ο "κανένας", εκφράζεται μόνον στις δημοσκοπήσεις... με όποιον τρόπο εκφράζεται. Λίγο οι εκλογές που εκτόνωσαν την κατάσταση, λίγο "η συμμαχία των προθύμων" κομμάτων της συγκυβέρνησης, λίγο η καθημερινότητα των διαρκώς εντεινόμενων προβλημάτων, λίγο η ανυπαρξία αξιόπιστης πολιτικής λύσης και... όπως έλεγαν οι γνωρίζοντες τον Έλληνα, πλησιάζει η ώρα της επιστροφής "στην παλιά περπατησιά".

Οι ηγεσίες και τα στελέχη του "κόμματος των πολιτικών κομμάτων", παραμέρισαν τις όποιες εικονικές διαφορές τους για να απολαύσουν τα μεγαλεία της Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι αποφασισμένα να "αμυνθούν" επί της γραμμής των αυτοδιοικητικών εκλογών. Γνωρίζουν ότι πρέπει να παραχωρήσουν πολιτικό έδαφος, στον ακίνδυνο -γι' αυτούς- χώρο του Ευρωκοινοβουλίου. Έχουν, όμως, ήδη παραγγείλει τα καινούρια κουστούμια (σε καλούς ραφτάδες για να κρύβονται τα ελαττώματα) με τα οποία θα εμφανιστούν σαν πολύφερνοι γαμπροί διεκδικώντας τη νύφη (ψήφος) και την προίκα (κυβέρνηση), στις επόμενες βουλευτικές εκλογές.

Ο γάμος που θα γίνει θα είναι πολιτικός και σίγουρα όχι από έρωτα. Θα έλεγα πως θα είναι ένα κλασσικό συνοικέσιο με προξενήτρα τα συστημικά Μ.Μ.Ε.

Ο "κανένας", απογοητευμένος, μαζεύτηκε και πάλι στη γωνιά του. Ένα κομμάτι του θα ψηφίσει "εξ αντιδράσεως". Ένα άλλο θα "ιδιωτεύσει". Κάποιοι, οι λιγότεροι ελπίζω, θα επανακάμψουν στα γνωστά λημέρια ελπίζοντας σε ένα ψίχουλο εξουσίας.

Και η ζωή θα τραβήξει την κατηφόρα...

Μέχρι που ...μια σπίθα, μια καταστροφή ή κάποιος ξεχωριστός θα ξυπνήσουν και πάλι, στον ατίθασο και απρόβλεπτο  Έλληνα, «την ανάγκη του αγωνίζεσθε» και θα του αναστήσουν την πίστη ότι μπορούμε να ξαναγίνουμε, σαν Λαός, αυτό που μας αξίζει.

Τότε θα σημάνει η ώρα του θανάτου για το "κόμμα των πολιτικών κομμάτων».