Θανάση έφυγες "τζάμπα"... (του Νίκου Τζιόπα)

Η άποψη που καθημερινά κερδίζει έδαφος μέσα στην ελληνική κοινωνία, λέει ότι η κρίση που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας είναι, κυρίως, ηθική.
Χρειάστηκε να πεθάνει ο 19χρονος Θανάσης για ένα εισιτήριο, ώστε αυτή η άποψη να επιβεβαιωθεί με τον πιο τραγικό τρόπο.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στο γεγονός ότι ένας νέος συμπατριώτης μας έχασε την ζωή του σε έναν καυγά που ξέσπασε για ένα εισιτήριο αλλά στα όσα ακολούθησαν και ειπώθηκαν με αφορμή αυτό.
Για άλλη μια φορά, οι Έλληνες βρήκαν (ανάλογα με τα πολιτικά τους πιστεύω) την αφορμή να «βγάλουν τα μάτια τους» σκυλεύοντας την μνήμη του νεαρού ο οποίος σαφέστατα ήταν παραβάτης αλλά όχι εγκληματίας που να του αξίζει η ποινή του θανάτου, ούτε καν να διασυρθεί το όνομά του αν υποθέσουμε ότι απεφεύγετο το μοιραίο.
Σε όλο τον κόσμο, ακόμη και στον πολιτισμένο,
είναι σύνηθες φαινόμενο μεταξύ των νεαρών να προσπαθούν με διάφορους και, πολλές φορές αστείους τρόπους, να αποφύγουν να πληρώσουν εισιτήριο στο λεωφορείο ή το τραμ. Αναφέρω χαρακτηριστικά την Γερμανία (στην οποία έχω ζήσει επί 8ετίας), όπου όταν κάποιος (νεαρός ή μη) έχει σκοπό να χρησιμοποιήσει το λεωφορείο για να κατέβει στην επόμενη προγραμματισμένη στάση, συνήθως δεν χρησιμοποιεί εισιτήριο διότι και να μπει ελεγκτής στην επόμενη στάση, δεν προλαβαίνει να τον ελέγξει γιατί αυτός θα κατέβει.  Φυσικά, στο πολιτισμένο και αυστηρότατο (σας πληροφορώ) κράτος της Γερμανίας καμμία φασαρία δεν θα γίνει και κανένα πρωτοσέλιδο δεν θα δείτε με αυτό το θέμα. Ακόμη κι αν κάποιος συλληφθεί να μην έχει κόψει εισιτήριο, θα κληθεί είτε από τον οδηγό είτε από την αστυνομία εφ΄όσον υπερβεί τα όρια, να πληρώσει το πρόστιμό του. Ούτε «βρισίδια», ούτε «χειροδικίες» ούτε κραυγές για τον "ταμπατζή", ούτε…. Τίποτα.  To πολύ πολύ να αναφερθεί σαν μια μικρή είδηση στις τοπικές εφημερίδες όπου οι πολίτες θα την διαβάσουν και θα γελάσουν τις περισσότερες φορές επικροτώντας το κράτος που επέβαλε το πρόστιμο στον παραβάτη.
Εδώ τι είχαμε; Έναν έντονο διαπληκτισμό που οδήγησε σε θάνατο κι έναν λαό χωρισμένο στα δύο για «τζαμπατζήδες» και «λαικούς αγωνιστές».
Οι μεν, θέλοντας να «επαναφέρουν στην τάξη» τους Έλληνες από τη μία μέρα στην άλλη, καταγγέλοντας περίπου ως το μεγαλύτερο αμάρτημα, ακόμη και την μη πληρωμή ενός εισιτηρίου και οι δε, οι οποίοι βρήκαν την ευκαιρία να σηκώσουν την σημαία της «επανάστασης» κατηγορώντας τους «κεφαλαιοκράτες» που… δολοφόνησαν τον 19χρονο Θανάση!!!
Δεν επαινώ σε καμμία των περιπτώσεων την αποφυγή πληρωμής εισιτηρίων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Ο μακαρίτης Θανάσης όμως σε αυτήν την κοινωνία μεγάλωσε:
Ενός κράτους όπου δεν επικρατεί το αίσθημα δικαίου μέσα στον λαό γιατί δεν σέβεται τον λαό.
Όπου φοροφυγάδες εκατομμυρίων κυκλοφορούν ελεύθεροι.
Όπου από τα δισεκατομμύρια που λείπουν απ΄τα ταμεία του κράτους από την κακοδιαχείριση των πολιτικών μας, μόνο ο Τσοχατζόπουλος την πλήρωσε.
Όπου μια "λίστα Λαγκάρντ" μας απασχολεί επί μήνες χωρίς να αποδίδεται αληθινή δικαιοσύνη.
Όταν γενιές μεγαλώνουν με το «εγώ» κι όχι το «εμείς» δεν πιστεύω να νομίζει κανένας ότι  ένα παιδί σκέφτεται και πολύ να αποφύγει ένα εισιτήριο στο λεωφορείο έστω κι αν τον πουν «τζαμπατζή». Κι απ΄την άλλη, όλοι αυτοί οι οποίοι θέλησαν να χτυπήσουν την «κεφαλαιοκρατία» σκυλεύοντας τη μνήμη ενός παιδιού, καλά θα κάνουν να κάνουν την αυτοκριτική τους και να μην μιλάνε, γιατί επί 39 χρόνια είχαν όλα τα δικαιώματα να το κάνουν (αυτά που επέτρεπαν οι νόμοι βεβαίως, εκτός αν δεν τους αρέσουν οι νόμοι) και το μόνο που κατάφεραν είναι οι εργαζόμενοι να είναι πιο αδικημένοι σήμερα από την «κεφαλαιοκρατία», απ΄ότι πριν 39 χρόνια.
Και είναι εν τέλει κρίμα για τον λαό που γέννησε τον πολιτισμό, να διχάζεται επειδή σκέφτεται με το στομάχι, την ίδια στιγμή που στη γειτονική Αλβανία ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός δέχεται αισχρά και ύπουλα χτυπήματα από τους Αλβανούς.
Δεν σας είδα κύριοι Έλληνες να βγείτε στο δρόμο πριν 3 χρόνια, όταν ένας νεαρός αδερφός μας από την Βόρειο Ήπειρο, έχασε την ζωή του μόνο και μόνο επειδή μιλούσε ελληνικά!
Τον 19χρονο Θανάση όμως, τον «κάνατε μπάλλα» μετά θάνατον για ένα εισιτήριο που δεν πλήρωσε.
Τελικά, ο Θανάσης, δεν ήταν ούτε «τζαμπατζής» ούτε «αντιπλουτοκράτης». Ένας άτυχος νέος ήταν που έζησε σε μια πατρίδα όπου οι πολίτες της ψάχνουν αφορμή να διχαστούν κι ένα μεταπολιτευτικό κράτος που έθεσε τις βάσεις για την ηθική κρίση που ζούμε σήμερα. Ένας άτυχος νέος που έφυγε «τζάμπα» αφού ο θάνατός του δεν κατάφερε να μας διδάξει τίποτα. Καλό του «ταξίδι»…