ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ: Τό πρόβλημα τών φαρμάκων

Το τελευταίο διάστημα οι Έλληνες γινόμαστε  κοινωνοί ενός μεγάλου προβλήματος που δυστυχώς οι περισσότεροι αγνοούσαν. Το πρόβλημα δεν είναι ούτε σημερινό αλλά και ούτε χθεσινό. Ο Κοινός Παρονομαστής ανατρέχει στο τεύχος 14 από το εθνικιστικό περιοδικό ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ της 1ης Μαίου του 1976 για να καταθέσει τις τότε θέσεις των Εθνικιστών για το φλέγον αυτό ζήτημα το οποίο αποδεικνύεται σήμερα ότι ήταν τόσο σημαντικό όσο εμείς τότε τότε είχαμε πει. 

Το πρόβλημα των φαρμάκων 

.Μεγάλος θόρυβος σχετικά μέ τo πρόβλημα τών φαρμάκων στήν Ελλάδα, δημιουργήθηκε για σύντομο χρονικό διάστημα, σ ολόκληρο τό φάσμα του τύπου. Ξαφνικά,ό θόρυβος σταμάτησε,ή προσοχή της κοινής γνώμης εστράφη άλλου καί τό θέμα έμεινε έκεί. Τό εφήμερο του θέματος .,πιθανώτατα συνδέεται με τις συνδικαλιστικές εκλογές στήν 'Ένωσι Νοσοκομειακών ιατρών, όποτε γιά προεκλογι­κούς λόγους, διάφορες συνδικαλιστικές παρατάξεις τών ιατρών

προσεπάθησαν νά δείξουν δραστηριότητα. Πολλά ελέχθησαν, αλλά κάνεις δέν προσπάθησε νά δώση ολοκληρωμένη παρουσίασι-άνάλυσι καί σωστή τοποθέτησι του ζητήματος.

Τά φάρμακα αποτελούν σημαντικό παράγοντα στό σύστημα προνοίας καί περιθάλψεως και, στον τόπο μας , αποτελούν σοβαρώτατο πρόβλημα. Οι     προεκτάσεις του θέματος μάλιστα είναι πολύ μεγάλες, λόγω του γεγονότος ότι τά φάρμακα κα­θορίζουν σ ένα ανάλογο βαθμό τήν  αύτάρκεια   μιας χώρας καθώς καί τήν έξάρτησί της από άλλες παραγωγούς χώρες . 

Άλλωστε, από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο κατετάγησαν στό τρίπτυχο τών στρα­τηγικών ύλών, πού περιλαμβάνει α) τά οπλα β) τά πολεμοφόδια καί τά καύσιμα καί γ) τά τρόφιμα καί τά φάρμακα. 

Η εκμετάλλευσις,ή άπατη καί ή αισχοκέρδεια είναι γενικό φαινόμενο, μέσα στήν κρίσι πού μαστίζει σήμερα τις κοινωνίες. Στήν Ελληνική πραγμα­τικότητα, ή κατάστασις παίρνει τήν μορφή του σκανδάλου, γιατί υπάρξει τό ύψηλότερο_ποσοστό κέρδους σ' ολόκληρη  τήν Ευρώπη και πραγματοποιοΰνται δυσανάλογες πωλήσεις σέ σχέσι μέ τήν ποιότητα του υπάρχοντος υγειονομικού συστήματος καί τον πληθυσμό.

Τά φάρμακα,ανεξάρτητα άπό τόν πραγματικό τους ρόλο, στον τομέα της περιθάλψεως του λαοΰ, μετατρέπονται σέ παράγοντες κέρδους, γιατί στόχος τών φαρμακοβιομηχανιών είναι ή ύπερκατανάλωσις καί οχι ή έξυπηρέτησις του λαού Τό φάρμακο, άπό βασικός    παράγων στον τομέα της υγείας ,εχει μετατραπεί σέ κοινό εμπόρευμα.  Ετσι παρουσιάζεται αυξησις της πωλήσεως τών φαρμάκων,σπως . φαίνεται στόν πίνακα πού ακολουθεί:1963:5,1 % 1965: 57%, 1967: 97%, 1968:115% 

Σήμερα άλλά καί άπό.πιο παλιά, διαπράττεται ενα ακόμη έγκλημα εις βάρος του Ελληνικού λαοΰ. Καί τό κράτος παρουσιάζεται άπό ανεκτικό, έως άδιάφορο. Τό θέμα της εξαρτήσεως έχει αναλυτικώτερα ως έξης: Άπό αρκετό χρονικό διάστημα έχει γίνει διείσδυσις του ξένου κεφαλαίου μέ αποτέλεσμα τό ποσοστό μέ τό οποίο αντιπροσωπεύεται στήν χώρα μας,νά είναι υψηλότερο του 60%  Υπάρχουν περισσότερες άπό 400 ξένες εταιρίες,μέ ποικίλο αριθμό καί είδος σκευασμάτων.Ή έξάρτησις άφορα κατ αρχήν τίς πρώτες φαρμακευτικές ύλες, κα­τά 100% .Ή χρονία έξάρτησις της χώρας μας, είχε σάν συνέπεια νά μή δημι­ουργηθούν εργοστάσια πρώτων υλών , η έστω αξιοποιήσεως τών άφθονων φάρμακευτικών φυτών μας, πού αγοράζονται πάμφθηνά, γιά νά επιστρέψουν επεξεργασμέ­να, σέ πολλαπλάσιες τιμές. Κάθε χρόνο, εξάγεται συνάλλαγμα γιά εισαγωγή πρώτων υλών ,ποΰ είναι μεγαλύτερο τών 30 εκατ.δολλαρίων. Χαρακτηριστικά, αναφέ­ρεται τό παράδειγμα της ασπιρίνης,πού γιά νά παρασκευασθή απαιτεΐται εισάγωγή φαινόλης καί πού δέν επιτρέπεται · "Ετσι τό 1968 ξοδεύτηκαν 41 εκατ. γιά εισαγωγή ασπιρίνης.

Άλλά οί συνέπειες δέν είναι μόνο οι συναλλαγματικές,αλλά ουσιαστικώτερες· "Υπαρξις εργοστασίων  άπασχολούντων εργατικό καί επιστημονικό προσωπικό · Επιπτώσεις στήν άνάπτυξι της επιστή­μης καί της εν γένει οίκονομίας(μικρό τερες δαπάνες,εξαγωγές,τομείς ερεύνης κ.α;) ·

Δεύτερον, ή έξάρτησις άφορά στήν φάρμακευτική έρευνα καί στήν γενικώτερη τεχνολογία πού απαιτεί ό τομεύς τών φαρμάκων.  Έτσι, μέ τόν τρόπο πού λειτουρ­γεί ή φαρμακευτική έρευνα έχουμε: 

1ον. Παραγωγή χιλιάδων μικροπαραλλαγών η απίθανων καί αχρήστων συνδιασμών βασικών φαρμάκων.

2ον. Έσπευσμένη παροχή στήν αγορά σκευασμάτων, χωρίς τήν απαιτουμένη κλινική παρατήρησι.Συνέχεια τών προηγουμένων ή παραχάραξις της επιστημονικής άληθείας καί διαμόρφωσις υψηλής τιμή του νέου φαρμάκου. Χαρακτηριστικό είναι ότι γιά έρευνα δαπανάται τό 8% του όλου κύ­κλου εργασιών τών φαρμακοβιομηχανιών, ενώ γιά διαφήμησι δαπανούν 17%

Σήμερα στήν Ελλάδα υπάρχουν περισσότερα   άπό 65 Ελληνικά και ξένα εργοστάσια τά όποια παρασκευάζουν στην ουσία συσκευάζουν το 70 % τών φαρμά­κων που κυκλοφορούν. Άπό αύτά, τό 35 %  παρασκευάζεται άπό    Ελληνικές εταιρίες. Ή υπάρχουσα στήν χώρα μας, φαρμακοβιομηχανία είναι ασθενής  καί μεταποιητική, τίποτε περισσότερο. Το όλο σύστημα είναι διαμορφωμένο μέ    τέτοιο τρόπο ώστε νά εξυπηρετείται ή καταλήστευσις του Ελληνικού λαοϋ. Κάθε χρό­νο στήν Ελλάδα ξοδεύονται περίπου 6 δισεκατομμύρια γιά φάρμακα ήτοι άναλογια 650 δρχ.κατά κεφαλήν. Αυτή ή   κατά κεφαλήν αναλογία ειναι μια άπό τίς υψηλότερες στον κόσμο και συντελείται νά χάνωνται 2-2,5 δίς ως συνάλλαγμα, κάθε χρόνο. Σημαντικό ρόλο σ'αύτή τήν τεράστια οικονομική έπιβάρυνσι του Ελληνικού λαοΰ, παίζουν τά ύπερκέρδη, των φαρμακοβιομηχανιών ,πού δημιουργείται μέ τίς έξης μεθόδους. 

1ον. Δική τους έρευνα καί πρώτες ΰλες  Ρυθμίζουν μόνοι τους τίς επιβαρύνσεις πού άφοροΰν αυτούς τους τομείς καί κα θορίζουν σέ μαγάλο βαθμό το κόστος τών παραγομένων φαρμάκων.

2ον. Επιβαρύνσεις μέ πολλές πραγματι­κές η καί πλασματικές δαπάνες. 

3ον.'Υπερκατανάλωσις. Στήν τελείως απαράδεκτη καί προ­κλητική γιά τον ελληνικό λαό κατάστα­ση σοβαρό ρόλο παίζει τό κύκλωμα ίατροί-φαρμακοποιοί-κλινικές-νοσοκόμεια. Ειδικώτερα,ή κατάστασις είναι ή άκόλουθος:

Α)Οι  ιατροί είναι οι μόνοι άρμόδιοι γιά τήν εκλογή τών καταλλήλων φαρμάκων που θά χορηγηθούν στους ασθενείς. Καί είναι κυρίως υπεύθυνοι, γιατί δέν ακολουθούν τήν επιστημονική δεοντολογία καί συνιστουν θεραπείες με πολλά ξένα καί άκριβά φάρμακα ,πού τίς περισσότερες φο­ρές  δέν προσφέρουν καμμιά ουσιαστική βοήθεια. Έπαγγελματικοί, όπως καί λόγοι νοοτροπίας του χωρίς διαφώτισι λαού ,παρασύρουν τήν μεγίστη πλειονότητατών ιατρών; στό νά ακολουθούν τήν εγκλημα­τική   αυτή τακτική. Συναλλαγές παράνομες, άπατες εις βάρος ασθενών, εξαρτή­σεις ιατρών άπό φαρμακευτικές εταιρίες είναι συνηθισμένα φαινόμενα.

Β). Στήν κατάστασι πού επικρατεί σήμερα  οί φαρμακοποιοί έχουν μεταβληθή σέ εμπόρους,τελείως αποξενωμένους άπό τήν  επιστήμη τους· Ποικίλες καί παράνομες συνήθως συναλλαγές, είκονική έκτέλεσις συνταγών, πώλησις σκευασμάτων; πού είσαγονται στά φαρμακεία ανευ τιμολογίων, μέ εκπτωσι 100-200% ειναι στοιχεία πού δίνουν τρόπο εργασίας τών φάρμακοποιών.

Γ) Στά νοσοκομειακή κατάστασις επίσης εναρμονίζεται μέ το πνεύμα της έποχής. Κανονικά ή προμήθεια τών φαρμά­κων γίνεται μέ μειοδοτικούς διαγωνισμούς, άλλά άπό τόν τρόπο διεξαγωγής τους προκύπτουν πολλά ύποπτα καί ή προμήθεια δέν γίνεται μέ επιστημονικά  κριτήρια. Παράδειγμα της . καταστάσεως πού επικρατεί ειδικά στά νοσοκομεία, είναι ότι σέ διαγωνισμό ένώ ή μέση χονδρική τιμή της άμπικιλλίνης είναι 15 δρχ. ,εδόθησαν τιμές 5 δρχ. ,116ρχ καί 3,99 δρχ. Φαίνεται καθαρά το ύπερ κέρδος, Γνωστό ευφυολόγημα είναι  ότι στήν εξοχική κατοικία φαρμακοποιού νοσοκομείου, γιά κάθε δωμάτιο πού θά κτισθή τά έξοδα τά αναλαμβάνει άπό μιά φαρμακευτική έταιρείαί Στά αισχρά αυτά δημιουργήματα που εκμεταλλεύονται καί σκοτώνουν συγχρό­νως τόν Ελληνικό λαού, τίς . κλινικές, συμβαίνουν ΐσως οι μεγαλύτε­ρες άπατες της Ελληνικής κοινωνίας . Εισαγωγή τών φαρμάκων,πού αποφέρουν τήν μεγαλύτερη δυνατή προμήθεια, ύπερκατανάλωσις, όταν τά φάρμακα εγκρίνονται άπό τά ασφαλιστικά ταμεία,χρέωσις φαρμάκων χωρίς νά χρησιμοποιηθούν, έκτέλεσις "είκονικών συνταγών"  καθιστοΰν γιά τίς ιδιωτικές κλινικές ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ   ζωτικό παράγοντα επιβιώσεως των

Ή μεθοδική μελέτη ένός προβλήματος ή σωστή άνάλυσις καί ό γνώμων ότι ό προσανατολισμός πάντοτε είναι το ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ,πού στήν προκειμένη περίπτωσι άφορα στήν υγεία του Ελληνικού λαού μας δίνουν τίς θέσεις πού έπιβάλλεται νά έχουμε.

1ον.Ή κυκλοφορία καί ή κατανάλωσις νά ρυθμίζεται μέ επιστημονικά καί μόνο κριτήρια ίκανοποιητική δραστικότης, έλλειψις σοβαράς τοξικότητος. Αποτελέ­σματα ή μείωσις τών κινδύνων από τά φάρμακα καί τήν υπάρχουσα πολυφαρμακεία, καθώς καί ή οικονομία. 

2ον. Κρατικοποίησις τών φαρμακοβιομηχανιών· Δημιουργία ΕΘΝΙΚΗΣ ΦΑΡΜΑΚΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ γεγονός που θά έχη ωφέλη κατ αρχήν στήν υγεία του λαού, καθώς επίσης οι­κονομικά (σωστή κατανάλωσις), ήθικά (σήμερα έχουν με­ταβάλλει τήν υγεία σέ έμπόριο ) καί επιστημονικά· 
Συ­νεργασία μέ καταλλήλους τομείς α) φαρμακευτικών-φυτών πρώτων-ύλών, β) παρασκευής γ) άποθήκευσις διαθέσεως δ) ένημέρωσις, άξιοποίησις του έπιστημονικού προσωπικού. 3ον. Κρατικοποίησις του εισαγωγικού καί εξαγωγικού εμπορίου φαρμάκων καί φαρμακευτικών υλών. 'Όσα αναφέρονται δέν παρουσιάζονται σαν προτάσεις "ύπ' όψιν τών υπευθύνων".Είναι γνωστό πλέον ότι ό Ελληνικός λαός τίποτε δέν μπορεί νά περιμένη άπό "υπευθύνους" αύτοΰ του είδους· Γραμμές πού άφορούν , στήν λύσι του υγειονομικού προβλήματος του λαοΰ τών Ελλήνων αποτελούν όσα προαναφέρθησαν. Καί θά πραγματοποιηθοΰν.

 Κ.Χ,