Με playstation δεν γράφεις Θερμοπύλες! (του Γιώργου Τσιτώνα)

Στην Αρχαία Ελλάδα δεν γυμνάζονταν...

Προετοιμάζονταν!

Δεν πήγαιναν στα στάδια και τις παλαίστρες τον Μάιο να φτιάξουν σώμα για το καλοκαίρι, δεν τους ενδιέφεραν οι κοιλιακοί-φέτες και οι πρησμένοι δικέφαλοι. Δεν έβαζαν λαδάκι μην τους κάψει ο Ήλιος στο super paradise αλλά αλείφονταν με λαδί στην παλαίστρα να κάνουν πιο δύσκολο το αγώνισμα!

Τα τραύματα και τα σημάδια στα μικρά παιδιά δεν πλήγωναν την ψυχούλα τους, την χαλύβδωναν!

Γνωστό το περιστατικό με το σπαρτιατόπουλο και το αλεπουδάκι που κουβαλούσε κρυμμένο στην αγκαλιά του, όταν άρχισε να του δαγκώνει την κοιλιά δεν αντέδρασε μέχρι που έπεσε νεκρό..

Θα μου πεις τέτοιες ακρότητες υποστηρίζεις για την παιδική εκπαίδευση;

Όχι άλλα... Με playstation δεν γράφεις Θερμοπύλες!

Θεωρώ ότι στους αγώνες, Ολυμπιακούς, Πύθια κοκ, δεν ήταν μονό η πρωτιά και ο κότινος ο επιδιωκόμενος στόχος αλλά και η.. τρομοκρατία μελλοντικών αντιπάλων στο πεδίο της μάχης!!

Τι εννοώ;

Φανταστείτε κάποιον να διαλύει τα κρανία των αντιπάλων του με γυμνά χεριά στην πυγμαχία, να τους σπάει χεριά και πόδια στην πάλη, και όλα αυτά μαζί στο μέγιστο Παγκράτιο.

Ποιός θα στεκόταν απέναντι του στην μάχη, όταν θα ήταν μάλιστα και πάνοπλος; Μια απλή σκέψη κάνω, χωρίς να αφαιρώ ούτε το ελάχιστο από την αίγλη και το κλέος των Ολυμπιονικών!!

Από όλα τα ανωτέρω βγαίνει το συμπέρασμα ότι η καθημερινή εκγύμναση ήταν τρόπος ζωής, έκαναν πράξη το Ρωμαϊκό "Si vis pace para bellum" πολύ πριν αυτό ειπωθεί.

Δεν θυμάμαι άλλωστε πολλές πόλεις να επιτέθηκαν στην ατείχιστη Σπάρτη!

Για να είσαι σεβαστός στην πόλη σου, ο λόγος σου να μετράει, να έχει απήχηση και αποδοχή, οφειλές να έχεις αποδείξει την μαχητική σου άξια στην πρώτη γραμμή, και όχι από το.. Παρίσι. Λέμε τώρα...

Όλοι είχαν μια ιδιότητα, Πολιτικός, Φιλόσοφος, Ποιητής κοκ. Μα πάνω από όλα ήταν πολεμιστές!

Ας θυμηθούμε μερικά ενδεικτικά παραδείγματα:

  Ο πολιτικός Μιλτιάδης. Όλοι όμως ασφαλώς τον θυμόμαστε σαν έναν από τους δέκα Στρατηγούς του Μαραθώνα υπό τις διαταγές του οποίου Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι, χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν.” Για να μην υπενθυμίσω ότι μόλις ένα χρόνο μετά την περίλαμπρη αυτή Ιστορικής σημασίας νίκη, οι Δημοκρατικοί Αθηναίοι τον ευχαρίστησαν φυλακίζοντάς τον και τελικά αφήνοντας τον να πεθάνει φυλακισμένος, από γάγγραινα που προκλήθηκε από τραύμα από βέλος κατά την πολιορκία της Πάρου. Μπορεί να έσωσε την Πατρίδα αλλά ποτέ δεν του συγχώρεσαν ότι ήταν Αριστοκράτης..

  Ο Φιλόσοφος Σωκράτης, ο οποίος σύμφωνα με το Μαντείο των Δελφών “Σοφός μεν Σοφοκλής, σοφότερος δ’ Ευριπίδης, αλλά σοφότερος πάντων Σωκράτης εστί”. Ο Μέγιστος της Ελληνικής και Παγκόσμιας Φιλοσοφίας υπήρξε ένας φονικός πολεμιστής, τόσο ώστε να αναφέρει ο Λάχης στον ομώνυμο Πλατωνικό διάλογο για την ήττα των Αθηναίων στο Δήλιο της Βοιωτίας το 424πχ “αν όλοι ήταν σαν τον Σωκράτη, η πόλη μας ποτέ δε θα πάθαινε εκείνη τη συμφορά”, το 422 π.Χ. στη μάχη της Αμφίπολης έσωσε τη ζωή του Αλκιβιάδη όπως περιγράφει ο ίδιος στο πλατωνικό Συμπόσιο, ενώ πολέμησε και στην πολιορκία της Ποτίδαιας το 432 π.Χ. Πάντα με τον ίδιο χιτώνα και ξυπόλητος, χειμώνα καλοκαίρι.. Τι σύμπτωση και εδώ, η Αθηναϊκή Δημοκρατία τον καταδίκασε σε θάνατο..

   Τελευταίο άφησα έναν από τους 3 μεγάλους τραγικούς μας ποιητές, τον Αισχύλο, βετεράνο των ναυμαχιών σε Αρτεμίσιο και Σαλαμίνα, ο οποίος πήρε μέρος και στην μάχη του Μαραθώνα μαζί με τα 2 του αδέρφια Αμεινία και Κυναίγειρο. Στον τάφο του όταν θα πέθαινε δεν ζήτησε να γράψουν “Ποιητής” αλλά “Μαραθωνομάχος”!!

Γιώργος Τσιτώνας 

για τον Κοινό Παρονομαστή