Δεν θέλουμε ένα εθνικιστικό κίνημα όπου οι πολίτες θα αδιαφορούν η θα το παρακολουθούν έντρομοι
Και όταν δεν αδιαφορούν να το χρησιμοποιούν σύμφωνα με τις ανάγκες τους.
Θέλουμε ένα εθνικιστικό κίνημα όπου οι πολίτες θα το θαυμάζουν, θα συμμετέχουν, θα δημιουργούν και θα οραματίζονται ένα καλύτερο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΥΡΙΟ μαζί μας

Δευτέρα 21 Αυγούστου 2017

Στην μνήμη του ήρωα ΓΙΑΝ ΠΑΛΑTΣ (1948 - 1969)


Τό απόγευμα τής 16ης Ιανουαρίου 1969 περιλούστηκε μέ βενζίνη στήν κεντρική πλατεία τής Πράγας Βεντσεσλάς καί αυτοπυρπολήθηκε.
Στήν τσάντα του βρέθηκε ένα σημείωμα γραμμένο σέ μαθητικό τετράδιο πού έγραφε : Επειδή οί λαοί μας βρήσκονται στά πρόθυρα τής απελπισίας αποφασίσαμε νά διαμαρτυρηθούμε γιά νά ξυπνήσουμε τήν λαϊκή συνείδηση ,
Ή ομάδα μας αποτελείται από εθελοντές πρόθυμους νά πυρποληθούν γιά τόν κοινό σκοπό .
Επειδή μού έτυχε νά τραβήξω τόν αριθμό 1 , έγραψα εγώ τήν πρώτη επιστολή καί έγινα ό πρώτος ανθρώπινος δαυλός .


Απαιτούμε τήν κατάργηση τής λογοκρισίας καί τήν απαγόρευση τής Ζπράβι ( εφημερίδα τών Σοβιετικών δυνάμεων κατοχής) .
Άν δέν γίνουν δεκτά τά αιτήματα μας εντός 5 ημερών καί ό λαός δέν μάς παράσχει επαρκή υποστήριξη θά ανάψει ό δεύτερος δαυλός .



Ακολουθεί το ποίημα του συναγωνιστή Καρδαρά που δημοσιεύθηκε στο εθνικιστικό περιοδικό ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ τον Οκτώβριο του 1978 στο αφιέρωμα για την εξέγερση της Τσεχοσλαβακίας εναντίον του Σοβιετικού ζυγού και στην θυσία του Γιαν Πάλατς στην αποκαλούμενη «Άνοιξη της Πράγας»


Αδελφέ μου,
Πέθανες τη μέρα που γεννιόσουνα
Μια στάλα δάκρυ μέσα στο αίμα Σου
Με τον ήλιο κρατώντας στη χούφτα σου
Με Νικηφόρο Σάλπισμα στην κραυγή σου.

Αδελφέ μου,
Ανάσα στο στήθος μου
Μια στάλα αίμα στο δάκρυ μου.
Μια χούφτα Ήλιος στο αίμα μου.
Θελήσαμε την άνεση του μυρωδάτου καπνού των πούρων μας, την ωραία μουσική μας- βολικό προπέτασμα του θρήνου της ερπύστριας-
Συμβιβαστήκαμε.

Αδελφέ μου
Δεν μπόρεσαν να κρύψουν τον ήλιο στα όπλα τους.
Δεν μπόρεσαν να βάψουν αίμα την καρδιά τους
Μια μάζα σίδερο πάνω από τα μαύρα της Νύχτας ρούχα τους.


Αδελφέ μου
Συμβιβαστήκαμε. Μα πάλι η καρδιά Σου
που ζει στο βλέμμα μου χτυπάει
Στην σφιγμένη γροθιά μου ο ήλιος
ανασαίνει την ορφάνια σου
διψά να λιώσει τα παγωμένα τους σίδερα.

Αδερφέ μου
Ας τους δώσουμε το Σκοτάδι
Ας τους χαρίσουμε το Σκοτάδι
Είναι δικό τους
ΤΟΥΣ ΑΝΗΚΕΙ!

Στο αίμα σου
Αγώνα Υπόσχεση δίνω
Και στην Τιμή Σου
Νίκης κραυγή αποθέτω:
Για τον άνθρωπο!
Για τον Πολιτισμό!







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π