ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ: Τι φταίει ;

Σε  προηγούμενο τεύχος του Κινήματος είχαμε απαριθμήσει μερικά από τα γεγονότα εκείνα των τελευταίων 150 ετών, τα οποία έχουν γεμίσει αηδία κάθε πραγματικό πατριώτη Δημιουργήματα ενός συστήματος   με φοβερά ελαττώματα πού αρχίζουν από τα θεμέλια δυστυχώς της Δημοκρατίας μας. Αν καθίσει κανείς να τα αναλύσει θα καταλάβει αμέσως

Γιατί δεν παύουμε να εξυπηρετούμε πρώτα τα συμφέροντα των άλλων και έπειτα τα Ελληνικά συμφέροντα. 

Γιατί δεν παύουμε να χρίζουμε τους ξένους "προστάτες και "διαιτητές" των υποθέσεων μας. 

Γιατί δεν έχουμε μάθει ακόμα να βγάζουμε μόνοι μας τα κάστανα από την φωτιά.

Γιατί δεν έχουμε ακόμα καταλάβει ότι είναι ουτοπία πώς κάποτε θα λειτουργήσει "υγιώς", το πολιτικό μας σύστημα.

Γιατί δεν έχουμε ακόμα καταλάβει ότι εμείς πρέπει να χειριζόμαστε τα συμφέροντα μας, και όχι τα συμφέροντα εμάς.

Γιατί δεν έχει δοθεί μία κατεύθυνση , μία γραμμή, ένας δρόμος πού να ξέρουμε ότι αυτός είναι και δεν χωράει αμφισβητήσεις.

Γιατί δεν καταλαβαίνουμε ότι, όταν μας δίνεται ή ευκαιρία να σώσουμε την παρηκμασμένη Δύση, την χάνουμε από έλλειψη "θέσεως".

Πώς αλήθεια  έχουν μαζευτεί τόσα και τόσα "γιατί"; Επειδή δεν αρκεί να λέει κανείς όχι στο κοινοβουλευτικό σύστημα του Συντάγματος του 52 η του 75 η του οποιουδήποτε, αλλά σε άλλο. Το σύστημα είναι ένα στην βάση του. Δεν υπάρχει "αυτό" η το "άλλο". Επειδή δεν αρκεί να καταγγέλλει και να γκρεμίζει κανείς γεγονότα, καταστάσεις η ανθρώπους. Πρέπει και να τα αντικαθιστά. Επειδή δεν αρκεί μόνον να θέτουμε αρνήσεις. Πρέπει να βάλουμε και θέσεις .Και θέσεις όχι

προσωρινές, μπαλώματα δηλαδή, θέσεις μόνιμες. Θέσεις όχι περιορισμένες σε χρόνο και έκταση. Τότε θα’ χουμε μια αδύναμη αντίθεση μόνο.

    Το πιο σπουδαίο ελάττωμα του συστήματος είναι η έλλειψη θέσεων  

 

Το να βάλουμε "θέσεις, σημαίνει 'Ιδεολογία. Καί ή ίδεολογία δέν είναι πρόχειρο κατασκεύασμα. Είναι δημιούργημα που πηγάζει από τις ψυχές των ανθρώπων και είναι καταστάλαγμα μιας ψυχρής αναλύσεως της γενικής καταστάσεως με αντικειμενικά όσο είναι δυνατόν δεδομένα. Σκοπός αυτής της ιδεολογίας πρέπει να είναι ή θεμελίωση νέων αξιών, με την διατήρηση η αναβίωση μερικών παλαιοτέρων όπως διδάσκει ή ιστορική εξέλιξη. Δεν μπορούμε να πούμε ότι "θα γκρεμίσω με πρώτα καί έπειτα βλέπουμε", όπως είναι ό σκοπός των υστερικών πού έχουν κατακλύσει τον τόπο μας και πουλούν ψευδοιδεολογίες.

Για όλα αυτά χρειάζεται σκέψη, στάθμιση, απόφαση, εκτέλεση, χωρίς δισταγμούς η συμβιβασμούς .Πρώτα χρειαζόμαστε  να απορρίψουμε τις παλιές εκείνες μεθόδους πού είχαν αποτύχει, αφού βάλλουμε στην θέση τους νέες και μετά να προχωρήσουμε. Ότι παλιό σάπιο υπάρχει, πρέπει να πεταχτεί. Δεν μπορεί να τρέξει η να πηδήσει κανείς όταν έχει, βαρίδια στην πλάτη του .Δεν μπορεί να θίξει κανείς εκπροσώπους συμφερόντων χωρίς να θίξει τα συμφέροντα. Οι άνθρωποι έρχονται και παρέρχονται. Τα υπάρχοντα συμφέροντα είναι εκείνα που μένουν και νικούν πάντοτε, γιατί υπάρχουν και επιζούν όπως ακριβώς οι θέσεις και οι ιδέες.

Τα πάθη δεν είναι απρόσωπα. Προέρχονται από πρόσωπα και απευθύνονται σε πρόσωπα. Ζουν όπως ζει η φωτιά, όπου ευρίσκεται πρόσφορο υλικό για πύρωση, τότε φουντώνουν . Άμα εκλείψει…σβήνουν. Το πολιτικό μας κατεστημένο ζει 150 χρόνια γεμάτο πάθη. Υπάρχουν πολλές λύσεις για την αναμόρφωσή του που είναι επιτακτική.  

Υπάρχει η λύσις να σβήσει μόνη της ή φωτιά. Υπάρχει καί η λύσις να την σβήσουμε την φωτιά. Όλες οι λύσεις είναι δύσκολες, πολλές φορές καί επικίνδυνες Δεν παίζει κανείς εύκολα με την φωτιά, ούτε με τά πάθη 'Ένα είναι σίγουρο. Ότι πρέπει να βρούμε τον τρόπο για την αναμόρφωση του πολιτικού μας συστήματος Να πάψη ή κοινοβουλευτική θεσμοποίησις του εθνικού διχασμού, πού τήν εκφράζει το σημερινό σύστημα. Να αντικατασταθεί από κάτι εθνικό, ικανό να διαδώσει  τι είναι δυνατόν, καί να γίνει ή αφετηρία μιας καινούργιας πορείας με σκοπό την Αναγέννηση του   Έθνους μας καί αργότερα τον εξανθρωπισμό τής Οικουμένης.

Γιάννης Αδαμαντίδης