Γιατί δεν θέλουμε ένα τζαμί..

Με την ευκαιρία της δράσης του Εθνικού Μετώπου την ερχόμενη Κυριακή ενάντια στη δημιουργία του μουσουλμανικού ναού που προωθείται, θα ήθελα να ξεκαθαριστούν ορισμένα ζητήματα.

Δε θέλουμε ένα τζαμί στην Αθήνα. Όχι διότι είμαστε μισαλλόδοξοι, ζηλωτές, φονταμενταλιστές ή απλώς αντιμουσουλμάνοι.

Δε θέλουμε ένα τζαμί στην Αθήνα διότι δεν πιστεύουμε ότι είναι ένα θέμα που θα έπρεπε να μας απασχολεί στην παρούσα συγκυρία, όπου η χώρα βιώνει τόσα πολλά τραύματα και τόσες πολλές εθνικές καταπτώσεις. Μπορεί κάποιους να ξενίζει, αλλά η εθνική ταυτότητα είναι για μας κεντρικό σημείο αναφοράς και τρόπος ζωής. Όταν, λοιπόν κάποιοι επιθυμούν να την καταπατήσουν, δημιουργώντας συνθήκες μιας έξωθεν επιβαλλόμενης παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας, δίχως καν να προηγηθεί διάλογος τόσο σε επίπεδο κοινωνίας, όσο και σε επίπεδο πολιτικής, εμείς θα βρισκόμαστε πάντοτε απέναντι.

Δε θέλουμε ένα τζαμί στην Αθήνα, διότι κάποιοι από μας έχουμε συνδέσει την εθνική μας ταυτότητα με τη θρησκευτική μας πίστη. Όταν, λοιπόν κάποιοι τα βάζουν με την πίστη μας, η οποία βάλλεται και κινδυνεύει όχι από την ίδρυση ενός ναού άλλου θρησκεύματος, αλλά από την απαξίωση της θρησκευτικής μας ταυτότητας και τη γενικότερη τάση να δημιουργηθούν συνθήκες θρησκευτικού συγκρητισμού, εμείς θα βρισκόμαστε πάντοτε απέναντι.

Δε θέλουμε ένα τζαμί στην Αθήνα, διότι μας είναι αδιανόητο σε περίοδο οικονομικής κρίσης να χρηματοδοτείται, μερικώς ή εν όλω,  η δημιουργία θρησκευτικού ναού για να καλύπτει ανάγκες ανθρώπων που δεν είναι υπήκοοι αυτού του κράτους, αλλά οι περισσότεροι είναι παράνομοι ή, στην καλύτερη περίπτωση, περιστασιακά ή προσωρινά διαμένοντες. Όταν, λοιπόν κάποιοι, και δη εκλεγμένοι από τον ελληνικό λαό, ταγοί βάζουν τις ανάγκες κάποιων μεταναστών πάνω από τις ανάγκες των συμπολιτών τους, εμείς θα βρισκόμαστε πάντοτε απέναντι.

Δε θέλουμε ένα τζαμί στην Αθήνα, διότι έχει αποδειχθεί ότι η παρουσία του θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη γκετοποίηση της ευρύτερης περιοχής, στην οποία και θα κτισθεί. Όταν, λοιπόν κάποιοι που στρουθοκαμηλίζουν πολιτικά και συμπεριφέρονται με υποκριτικό τρόπο κοινωνικά, αντί να λύνουν τα προβλήματα που ανακύπτουν, προσθέτουν ακόμα περισσότερα, εμείς θα βρισκόμαστε πάντοτε απέναντι.

Δε θέλουμε ένα τζαμί στην Αθήνα, διότι αυτό θα σημαίνει ότι αποδεχόμαστε τυφλά κάθε ανοησία και επιταγή των υποστηρικτών της Παγκόσμιας Αγοράς που αρέσκονται στη μαζοποίηση και τη δημιουργία σύγχρονων σκλάβων, παίζοντας αντίστοιχα, χωρίς την παραμικρή αιδώ, το ρόλο των δουλεμπόρων. Όταν, λοιπόν κάποιοι, χρησιμοποιούν ως άλλοθι την υποκριτικότητα μιας απάνθρωπης παγκοσμιοποίησης που, με πρόσχημα τα ανθρώπινα δικαιώματα κάποιων μεταναστών, καταπατά τα δικαιώματα των Ελλήνων, εμείς θα βρισκόμαστε πάντοτε απέναντι.

Σ’ αυτή τη δράση, το Εθνικό Μέτωπο είναι μπροστάρης. Και πλάι μας, όχι πίσω μας, θέλουμε όχι ραγιάδες, αλλά ελεύθερους ανθρώπους που αγωνίζονται για την ελευθερία τους και δεν την περιμένουν, ασκώντας απλώς κριτική ή παραμένοντας κολλημένοι στον καναπέ.

Ας θυμόμαστε ότι οι άνθρωποι που πραγματικά θέλουν ν’ αλλάξουν κάτι, σφυρηλατούνται στο παρόν και τον τρόπο που δρουν σ’ αυτό. Δε νοσταλγούν τα καλά του παρελθόντος, ούτε στιγματίζονται από τα λάθη του. Δε φοβούνται το μέλλον, ούτε το αφήνουν στην τύχη του ή στους άλλους. Η στιγμή για να δράσουμε είναι αυτή που κάθε φορά εμφανίζεται μπροστά μας.

Σ’ ένα κόσμο που έχει γεμίσει από ανθρώπους που απλώς κάθονται σε μια πολυθρόνα και παρακολουθούν τα τεκταινόμενα ή κρίνουν εκ του ασφαλούς, κάποιοι επιλέγουμε να δράσουμε. Να δυναμώσουμε τη φωνή μας. Να σταθούμε απέναντι στις εξελίξεις, που κι αν δεν αποτελούν αυτές συνέπεια των δικών μας πράξεων, είναι όμως σίγουρο ότι θα επηρεάσουν τόσο εμάς, όσο και το μέλλον, τα παιδιά μας.

Δημήτρης Ε. Γκίκας,
Φιλόλογος, Μ.Α.,
Υπ. Δρ. Πολιτικής Φιλοσοφίας Ιονίου Πανεπιστημίου

μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Εθνικού Μετώπου