21ος ΑΙΩΝ: Οι μεταπράτες (του Χρήστου Χαρίτου)

Μεταπράτη στήν οικονομία ονομάζουμε τόν διαμεσολαβη­τή σέ μια συναλλαγή, στήν πώ­ληση ενός εμπορεύματος και γενικά στήν παραγωγική διαδι­κασία.

Στον Πολιτισμό, ό Κωνστα­ντίνος Καραβίδας, θεμελιωτής μαζί με τόν "Ιωνα Δραγούμη της Ελληνικής Κοινοτικής Σκέ­ψεως και ιδρυτής τής Αγροτι­κής Τραπέζης, άπεκαλοΰσε τούς φιλελευθέρους και τους Σοσιαλιστές ως «μεταπράτες ξένης σοφίας στήν Ελλάδα».

Στήν πολιτική, μεταπράτες είναι όλοι αυτοί πού εκπροσω­πούν ξένα συμφέροντα στο Ελ­ληνικό έδαφος. Είναι ό «γερμανόφιλος» Σημίτης, ό «αμερι­κανόφιλος» Αρσένης, ό «γερ­μανό - αμερικανόφιλος» Έβερτ. Γνήσιοι εκφραστές - από­γονοι ενός Τσαλδάρη, Τσουδεροΰ, Καραμανλή, Παπανδρέου.

Ό μεταπράτης λοιπόν δέν είναι Δημιουργός. Είναι αντι­πρόσωπος ξένων υλικών - ιδε­ολογικών συμφερόντων στήν Ελλάδα. Ή ιστορία ξεκινάει άπό πολύ παλαιά, μετά τήν ε­θνεγερσία ό Ελληνικός Κοινο­βουλευτισμός μετουσιώθηκε στο Αγγλικό, Γαλλικό, Ρωσικό κόμμα. Ουδείς σκέφτηκε νά ι­δρύσει Ελληνικό κόμμα! Αυτά τά κόμματα αγωνίσθηκαν νά ε­πιβάλλουν τά συμφέροντα της Αγγλίας, Γαλλίας, Ρωσίας στήν Ελλάδα. Ή πρώτη ένδοξη «Ελληνική» μεταπρατική πολι­τικών τάξη, είχε μόλις ιδρυθεί.

Είναι οι ϊδιες ακριβώς πολι­τικές δυνάμεις πού καθοδηγού­μενες άπό τις Μεγάλες Δυνά­μεις δημιούργησαν τό Συνταγ­ματικό κράτος στήν Ελλάδα (3 Σεπτεμβρίου 1843) ώστε νά ε­μποδίσουν τόν μεγαλοϊδεατισμό τής Βασιλείας τοϋ Όθωνος, όπως αυτός εκδηλώθηκε στον πόλεμο τής Κριμαίας.

Ό πολιτικός μεταπρατισμός όμως είχε ανάγκη καί έναν ιδε­ολογικό μανδύα. "Ετσι γεννή­θηκε και ό «Ιδεολογικός μεταπρατισμός». Γιά νά μπορέσει ό τελευταίος ν' αποκτήσει μια δυ­ναμική, έπρεπε νά ερμηνεύσει κατά τά συμφέροντα του ένα μεγάλο «ιδεολογικό» εμπόδιο. Και αυτό ήταν ή Εθνεγερσία.

Ή Εθνεγερσία δέν ήταν μό­νο ή κορυφαία Έθνοφυλετική επανάσταση κατά τούς τελευ­ταίους αιώνες. Ήταν τό προοί­μιο τής ανασύστασης τής Ελλη­νικής Αυτοκρατορίας μέσω τής Μεγάλης Ιδέας. Τής «άλήστου μνήμης» Μεγάλης Ιδέας, όπως έγραψε προσφάτως στήν «Αυ­γή» ό Λεων. Κύρκος, ένας με­ταπράτης τής αριστεράς.

Τό ιδεολογικό υπόβαθρο τής Εθνεγερσίας χαλούσε όλα τά σχέδια τών Ξένων Δυνάμε­ων γιά ένα μικρό καί ελεγχόμε­νο Ελλαδικό κράτος, πιόνι στις κατά καιρούς γεωπολιτικές α­νακατατάξεις στή Βαλκανική και τήν Ανατολική Μεσόγειο.

Γι αυτό τό λόγο επιστρατεύτηκαν δύο σχολές. Ή πρώι­μη μαρξιστική μέ τόν Κορδάτο καί ή φιλελεύθερη τών πάσης φύσεως οπαδών τοϋ Διαφωτι­σμού. Ή πρώτη «επεξηγούσε» τήν Εθνεγερσία ως ταξική επα­νάσταση εναντίον Ελλήνων καί Τούρκων φεουδαρχών. Καμμιά εθνική διάσταση. Ή δεύτερη, έ­βλεπε τήν 25η Μαρτίου ως μια πρώιμη «αστική επανάσταση» ενάντια στις άποσυντηθέμενες Αυτοκρατορίες. "Ως τήν ενσάρ­κωση τών άρχών τής Γαλλικής επανάστασης ενάντια στον Δυ­νάστη, πού τυγχάνει νά είναι και ξένος.

Δέν παραβλέπω τό γεγονός ότι πολλοί άπό τούς Φιλικούς ή στο Φανάρι είχαν αύτη τήν παι­δεία. Πίστευαν ότι τό μήνυμα τής Βαστίλλης πρέπει νά μετα­φερθεί καί στήν Ελλάδα. Τό ί­διο μπορεί νά ισχύει καί γιά τήν Ελληνική έμποροβιοτεχνική τάξη τών παροικιών τοϋ ε­ξωτερικού, άπό τήν Τεργέστη καί τό Βουκουρέστι έως τήν Μόσχα.

Αυτή όμως ή τάση ήταν μειοψηφούσα μέσα στήν 25η Μαρτίου. Τό Γένος, οί οπλαρ­χηγοί, οί προύχοντες τοϋ Ελλα­δικού χώρου, ή εκκλησία, οί κα­ραβοκύρηδες δέν είχαν τέτοια παιδεία. Αυτοί πολεμούσαν γιά «τήν Πατρίδα και τοϋ Χριστού τήν πίστη τήν Αγία». Δέν είχαν ώς πρότυπο τόν Βολταΐρο και τόν Δαντών, άλλά τήν θυσία τοϋ Παλαιολόγου και τά πεπρω­μένα τής φυλής. Ή εθνική διά­σταση τής φιλελεύθερης σχο­λής είναι μετριασμένη.

και οί δύο σχολές νόθευαν τό μήνυμα τής ένθεγερσίας. Κυρίως ή δεύτερη, διότι ή μαρ­ξιστική ήταν τόσο όφθαλμοφανώς εσφαλμένη πού δέν μπο­ρούσε νά περάσει σέ πλατιά κοινωνικά στρώματα.

Οί μεταπράτες, άφοϋ δη­μιούργησαν δύο ισχυρούς πό­λους (πολιτικό - ιδεολογικό) μπόρεσαν νά ελέγχουν κατά βάση τις εξελίξεις. Καί άφοϋ έ­σπειραν άνεμους θέρισαν θύελλες.

Ό πολιτικός μεταπρατισμός συνεχίσθηκε καί κατά τήν διάρ­κεια τοϋ Μακεδόνικου αγώνος. Τό σύνθημα «Ελλάς, μικρά άλ­λά έντιμος» είχε ώς αποτέλε­σμα ό Άγων νά στηριχθεί απο­κλειστικά στον πατριωτισμό τών Ελλήνων, στά εθελοντικά σώματα Κρητών καί Μανιατών καί στις ηρωικές μορφές ενός Δραγούμη, Κορομηλά, Μελά και Καραβαγγέλη.

Ή επιθυμία καί ό αγώνας τοϋ Ελληνικού λαοϋ κατά τό 1909, τούς Βαλκανικούς πολέ­μους και τόν Α' Π.Π. γιά Εθνική "Ολοκλήρωση, δέν επέτρεψε στις ξένες δυνάμεις καί στους ντόπιους μεταπράτες νά εμπο­δίσουν τό Ελληνικό "Εθνος νά απελευθερώσει τμήματα της Η­πείρου, Θεσσαλίας και Μακε­δονίας. Δυστυχώς, ή εθνική δυ­ναμική, πού είχε εκδηλωθεί α­νακόπηκε άδοξα άπό τεράστια προσωπικά καί πολιτικά σφάλ­ματα τών Βενιζέλου - Κωνστα­ντίνου στή Μικρασία.

Ή εθνική τραγωδία επανέ­φερε στήν Ελλάδα τόν μεταπρατισμό μέ τόν κομματισμό καί τήν μικροπολιτική. "Επρεπε νά έρθει ό Ιωάννης Μεταξάς καί τό εθνικό καθεστώς τής 4ης Αυγούστου γιά νά μπορέ­σει ή Ελλάς νά ορθοποδήσει καί νά οδηγηθεί στο έπος τοϋ '40 καί στήν απελευθέρωση της Β. Ηπείρου.

Στήν αιχμή τοϋ αγώνος οί "Αγγλοι δολοφονώντας τόν Με­ταξά καί βοηθούμενοι άπό τήν αυτοκτονία τοϋ Κορυζή, μέ δύο σφαίρες στο στήθος (!!), ε­πιβάλλουν στή Μέση Ανατολή τό δικό τους καθεστώς, συνεπι­κουρούμενοι βεβαίως μέ τή βοήθεια τών κομμουνιστών.

Ή Ελλάς τοϋ 1944 είναι ύπό κατοχή. Όχι Γερμανική πλέον, αλλά Αγγλική καί Ρωσική (κομ­μουνιστική). Οί μεταπράτες πλέον άκοΰν στο όνομα Τσαλ­δάρης, Τσουδερός, Ζαχαριά­δης καί Σιάντος. Οί πρώτοι απο­ποιούνται τά δικαιώματα τής Ελλάδος σέ Βόρειο "Ηπειρο, Βόρειο Μακεδονία καί Κύπρο. Οί δεύτεροι εργάζονται γιά τόν Πανσλαβισμό, τήν έξοδο τών Βουλγάρων, άρα και Ρώ­σων, στό Αιγαίο. "Αν ή Ελλάς δέν διαμελίστηκε τότε, τό χρω­στά στους αγώνες τοϋ εθνικού στρατοΰ καί τή βοήθεια ανταρ­τικών οργανώσεων όπως ή Χ καί ή ΠΑΟ.

Κατά τη διάρκεια τής ανασυ­γκροτήσεως ό μεταπρατισμός στήν Ελλάδα, βρίσκει δύο «χαρισματικούς» ηγέτες. Τόν Κων/νο Καραμανλή καί τόν Αν­δρέα Παπανδρέου. Ό πρώτος μέ τις προδοτικές συμφωνίες τής Ζυρίχης - Λονδίνου γιά τήν Κύπρο, τις όποιες μάλιστα είχε χαρακτηρίσει ώς τήν «ευ­τυχέστερη μέρα τής ζωής του», είχε δώσει άπτά δείγμα­τα γραφής. Ό δεύτερος σπου­δάζοντας στά Αμερικανικά πα­νεπιστήμια καί «υπηρετώντας» στό Αμερικανικό Ναυτικό «κα­τάλαβε» στήν αναγκαιότητα τοϋ σοσιαλισμού γιά τήν Ελλά­δα. Μετά δέ, άπό πρόσκληση τοϋ πρώτου, κατέφθασε γιά νά τόν εφαρμόσει!

Ή 21η Απριλίου δέν άλλαξε τά πράγματα. Λόγω μεταπρατισμοϋ κάποιων στελεχών της καί ήλιθιότητος τών υπολοί­πων, νομιμοποίησε τό Αλβανι­κό καθεστώς (1973), απέσυρε μέ καταστροφική συνέπεια τήν Ελληνική Μεραρχία άπό τήν Κύπρο, φυγομάχησε προκλητι­κά στον Αττίλα 1!

Αποτέλεσμα; Ή επιστροφή τών «άσώτων».

Ή Μεταπολίτευση, έγκαθιδρυόμενη στις αποσκευές τοϋ Τουρκικού στρατού, αποτελεί τήν κορωνίδα τοϋ Μεταπρατισμοϋ. Πλέον οί μεταπράτες δέν χρειάζονται μάσκες γιά νά καλύψουν τά πρόσωπα καί τις πράξεις τους. Είναι απόλυτα σί­γουροι ότι δέν υπάρχουν εθνι­κές αντιστάσεις.

Ό Καραμανλής δηλώνει ότι ή «Κύπρος είναι μακριά». Ό Μαύρος στή Γενεύη προτιμά τήν «ατίμωση άπό τόν πόλε­μο», ό Αβέρωφ ανακαλύπτει ε­θνικιστές αξιωματικούς πού πρέπει νά αποστρατευτούν. Τώρα ή «Κάθοδος τών Όλεθρίων» είναι γεγονός. Τήν Ίδια ώρα τά πανεπιστήμια, ή πνευ­ματική ζωή και ό δημόσιος βίος μαζί μέ τόν Τύπο (ΜΜΕ) περνούν στήν Αριστερά. Οι με­ταπράτες τής δεξιάς στήν πολι­τική ζωή και οί μεταπράτες τής αριστεράς στήν πνευματική, άπό κοινού εργαζόμενοι άποσυνθέτουν τά πάντα.

Όσους πιστεύουν ότι μποροΰν νά σταθούν εμπόδιο στά σχέδια τους, σέ οποιονδήποτε τομέα τής δημόσιας ζωής, τόν τσακίζουν. Ό Ανδρεάδης (Ε­μπορική) καί ό Μποδοσάκης (-Πυρκάλ) στήν οικονομία, οί διοικήσεις πανεπιστημίων καί οργανισμών, ό πολιτισμός καί ή πολιτική, περνούν στήν από­λυτη εξουσία τοϋ ματαπρατισμοΰ. Τό μονοτονικό, ή «δημοτικιά», οί «ευγενείς απόψεις» γιά τήν Ελληνική γλώσσα τοϋ αλήστου μνήμης Δημ. Γληνού συνυπάρχουν μέ τις «κοινωνι­κοποιημένες» επιχειρήσεις, τήν «νομική κατοχύρωση» τής Ίσότητος.

Καί σήμερα πού έχουμε πολλές «Μακεδονίες», πού ή Β. "Ηπειρος αφελληνίζεται, πού ή Κύπρος συνομοσπονδοποιεΐται τί κάνουμε; Τώρα πού τό δημόσιο χρέος είναι 33 τρις, ή άποβιομηχανοποίηση καταστρέφει οικονομικά, κοι­νωνικά και πολιτιστικά όλόκλη­ρες περιοχές της χώρας, τί κά­νουμε; Τό σύστημα βρήκε μιά λύση. Γέννησε «εκσυγχρονι­στές» μεταπράτες. Τόν Μιλτιά­δη, τόν Κώστα, τόν Θόδωρο, τή Βάσω.

Ήρθε ή ώρα ό Ελληνικός Λαός νά κάνει τήν επιλογή του. Απέναντι στον μεταπρατισμό πού οδηγεί σέ εθνική συρ­ρίκνωση καί κοινωνική εξαθλίω­ση νά προτάξει τόν εθνικισμό.

(Υ.Γ) Μιλώντας γιά μεταπρά­τες δέν ξέχασα βεβαίως τήν «σεβάσμια μορφή» τοϋ Αβρα­άμ Μπεναρόγια. Άπλά, περιορί­στηκα στους «Έλληνες» μετα­πράτες. Ό μακαρίτης, πλέον, ώς μή - "Ελλην δέν είχε καμιά υποχρέωση νά υπερασπιστεί αυτό τόν τόπο. Τό αντίθετο μά­λιστα....

 ------------------------------------------------------------------------------------------

Το άρθρο του Χρήστου Χαρίτου δημοσιεύθηκε στην εθνικιστική εφημερίδα 21ος ΑΙΩΝ στις 31 Μαρτίου του 1996