Ελληνική Πρωτοπορία

γράφει ο Γιάννης Κουριαννίδης

Τα τελευταία πέντε «μνημονιακά» έτη, οι λαοί όλων των χωρών που επλήγησαν από τον τοκογλυφικό επεκτατισμό της Γερμα­νίας, ιδίως αυτών του ευρωπαϊκού νότου, έστρεφαν συχνά το βλέμμα τους προς την Ελλάδα Η χώρα μας είχε γίνει το πειραματόζωο σε ένα πιλοτικό πεί­ραμα ποδηγετήσεως των αντιδράσεων και πνευ­ματικού ευνουχισμού. Τα ευρωπαϊκά έθνη θεω­ρούσαν λογικό στη γη όπου ο Πολιτισμός και η Ελευθερία γνώρισαν τον απόλυτο θρίαμβο τους, το ιστορικό έθνος των Ελλήνων να αντιδράσει. Να γίνει και πάλι παράδειγμα προς μίμηση και θαυ­μασμό.

Η αλήθεια είναι πως εδώ και πολλές δεκαετίες οι 'Έλληνες ακολουθούν τα χνάρια των υπολοίπων χωρών της Ευρώπης. Τόσο στον πολιτικό όσο και στον κοινωνικό και στον οικονομικό τομέα, στην πατρίδα μας δημιουργούνται κακέκτυπα εισαγόμενων προτύπων, ξένων προς την ελληνική αι­σθητική και κοσμοαντίληψη.

Από την «μόδα των αγανακτισμένων» στα εκλογικά αποτελέσματα

Τα τελευταία χρόνια, όμως, φαίνεται πως κάτι δείχνει να αλλάζει. Εκτός του ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που ακόμη υπερασπίζεται εν τη βιοτή των πολιτών της παραδοσιακές αξίες, ήθη και έθιμα αλλά και ένα αξιακό σύστημα που δείχνει να αντέχει στην έξωθεν (και έσωθεν ενίοτε βαρ­βαρότητα δείχνει παράλληλα να αντιδρά υγιώς σε όσα εξυφαίνονται σε βάρος της κοινωνίας και του έθνους. Αφού πέρασε η μόδα των «αγανακτισμέ­νων» και αφού διαπιστώθηκε ότι η αγωνιστικότητα τους έφτανε μετά βίας μέχρι το τρίτο - τέταρτο ψέκασμα των χημικών του καθεστώτος, οι Ελληνες αποφάσισαν να αντιδράσουν, κατ' αρχήν με θεσμικές επιλογές.

Πρώτη αντέδρασε η πατριωτική δεξιά πτέρυγα ίου πολιτικού σκηνικού, που αφού ξαπέστειλε τους πατριδοκάπηλους και θεομπαίχτες, κατέληξε να στείλει τη Χρυσή Αυγή τρεις φορές στο ελληνικό κοινοβούλιο και μία στην ευρωβουλή, σφυρηλα­τώντας πλέον μία εκλογική βάση, που όσο πάει και ισχυροποιείται ενεργώντας πια όλο και πιο απο­φασιστικά και με ισχυρή συλλογική συνείδηση.

Στη συνέχεια ήρθε η ώρα της αριστεράς του ΣΥ-ΡΙΖΑ. Έστειλε με τη σειρά της στον αγύριστο τα απομεινάρια της Μεταπολίτευσης που είχαν το πε­ρίσσιο θράσος επί 3 χρόνια να ξεπουλήσουν ό,τι εθνικό και κοινωνικό αποκούμπι είχε απομείνει και εγκολπώνοντας ένα ευρύ φάσμα του εκλογικού σώματος, έφτασε σήμερα να κυβερνά τη χώρα! Έχοντας ένα πολιτισμικό και επικοινωνιακό μαξι­λάρι δεκαετιών, πάνω στο οποίο στηρίχθηκε για να εδραιώσει την ανοχή και την εμπιστοσύνη των πολιτών, ετοιμάζεται να επιφέρει θεσμικές αλλαγές πρωτόγνωρες για τα ελληνικά δεδομένα, με μία ατζέντα που ελάχιστα είναι γνωστή στην συντρι­πτική πλειονότητα των ψηφοφόρων της.

Από την άλλη, η πατριωτική δεξιά πληρώνει την πολιτισμική και πνευματική πενία δεκαετιών χα­μένων, που την αποξένωσαν σε σημαντικό βαθμό από την παραγωγή ιδεών, στοιχείο απαραίτητο για την διατήρηση μιας πολιτικής συλλογικότητας ως διαχρονικού ισχυρού παίκτη στο πολιτικό σκηνικό. Δυστυχώς, η αβελτηρία και η ολιγωρία τόσων ειών δεν αναπληρώνεται τόσο γρήγορα Οι πατριωτικές ιδέες θα έπρεπε να ήσαν ικανές να σφυρηλατήσουν στις μέρες μας ένα ισχυρό κίνημα, που θα αγκάλιαζε ευρέως όλα τα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας και θα οδηγούσε την πατρίδα σε δρόμους αξιοπρέπειας και μεγαλείου. Ας όψονται τα πρόσωπα που είχαν αναλάβει τις τύχες του και οι επιλογές τους.

Θα λέγαμε λοιπόν, ότι και οι δύο πλευρές έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν, φτάνοντας στον στόχο που είχαν θέσει και που και για τις δύο αποτελεί την κορύφωση του αγώνα τους, με τα μέχρι σήμερα δεδομένα και δυνατότητες τους. Η μεν στην θεσμική καταξίωση με την αποδοχή της ως ισχυρής πολιτικής οντότητας, σεβαστής πια από εχθρούς και φίλους, θέλοντας και μη, η δε στην κυβέρνηση 

Μόνον η ψήφος δεν αρκεί

Από δω και πέρα αρχίζουν τα πραγματικά δύ­σκολα Διότι, αν οι συγκυρίες, τα λάθη και οι προ­δοσίες των αντιπάλων, κάποια οικονομικά ή άλλα συμφέροντα κ.λπ., έγιναν αιτία να επιτευχθούν αυτοί δι μερικοί στόχοι, το να πορευθούν πλέον αποτελεσματικά, επιφέροντας πολιτικές αλλαγές και γκρεμίζοντας ολοκληρωτικά κάθε τι σάπιο και διεφθαρμένο, είναι κάτι που εναπόκειται εφεξής κυρίως στις δικές τους επιλογές και πρακτικές.

Ο ελληνικός λαός έκανε το χρέος του. Αντέδρασε θεσμικά, τέθηκε στην πρωτοπορία των υπολοίπων χειμαζόμενων ευρωπαϊκών λαών, που αντιπα­λεύουν με τα συμφέροντα του παγκόσμιου εξουσιασμού, και με την ψήφο του έδωσε το δικαίωμα σε νέες δυνάμεις να πανηγυρίζουν και να έχουν την ευκαιρία να κάνουν κάποια ωφέλιμα πράγματα για την πατρίδα και την κοινωνία

Αυτές οι δυνάμεις, πλέον, έχουν την ιερή υπο­χρέωση να ξεπεράσουν τα εκλογικά αποτελέσματα και να αποζητήσουν και να επιτύ­χουν πολιτικά αποτελέσματα Αν επαναπαυθούν στις δάφνες της πρόσκαιρης επιτυχίας τους, οι εξε­λίξεις θα είναι ολέθριες, τόσο στα εθνικά όσο και στα κοινωνικά ζητήματα

Ο ελληνικός λαός δικαιούται να νοιώθει υπερή­φανος για ό,τι πέτυχε. Πρέπει να συνεχίσει όμως να πιέζει τους εκλεκτούς του προς την επανάκτηση της εθνικής αξιοπρέπειας και της κοινωνικής δι­καιοσύνης. Σε διαφορετική περίπτωση, ό,τι έχτισε θα μείνει ημιτελές.

--------------------------------------------------------------------------------------------

Το άρθρο του Γιάννη Κουριαννίδη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ελεύθερος Κόσμος Φεβρουαρίου 2015 που κυκλοφορεί