Ίων Δραγούμης: 137 χρόνια από την γέννηση του μεγάλου Έλληνα Εθνικιστή, οραματιστή και αγωνιστή

Αφίσα του ΕΝΕΚ αφιερωμένη στον Ι. Δραγούμη

Σύμφωνα με τα ημερολόγια γύρω από την γέννηση του Ίωνα Δραγούμη, άλλοι αναφέρουν την 2α Σεπτεμβρίου και άλλοι την 14η. Όπως και να έχει όμως ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας που γεννήθηκε και εμείς θεωρούμε σκόπιμο να αναφερθούμε στην γέννηση του μεγάλου Έλληνα Εθνικιστή, οραματιστή και αγωνιστή και να μην στεκόμαστε μόνο στην ημερομηνία της άνανδρης δολοφονίας του τον Ιούλιο του 1920, δεδομένου ότι η ημερομηνία γέννησης μιας τέτοιας μεγάλης προσωπικότητας, σηματοδότησε ένα τεράστιο έργο. Ο ίδιος δε αναφερόμενος στον σκοπό και το νόημα υπάρξεως του κάθε ανθρώπου προσδιόρισε και την σημασία τους με την φράση: "Καθ' ένας γεννήθηκε σωτήρας του έθνους του"   το οποίο αποτελεί την πρώτη παράγραφο από το βιβλίο του ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες και την οποία την αναρτούμε για να θυμόμαστε το νόημα που μας δίνει ο Ίων Δραγούμης ενώ παραθέτουμε μια ακόμα παράγραφο από το ίδιο βιβλίο γύρω από την Ευρώπη και τον κοσμοπολιτισμό που θα μπορούσε να είχε γραφτεί ακόμα και σήμερα
"Μου αρέσει να ζω μέσα στο έθνος μου για τον εαυτό μου κι ακουμπώντας επάνω του να γίνομαι πιο άνθρωπος, δηλαδή κάτι περισσότερο ή τελειότερο από τον άνθρωπο. Ο καθένας γεννήθηκε σωτήρας του έθνους του. Λίγοι όμως ξέρουν πως γεννήθηκαν τέτοιοι, δηλαδή πως αυτοί θα το σώσουν, αν θέλουν. Πρέπει να φαντάζομαι πως από μένα μόνο εξαρτάται η σωτηρία του έθνους. Και αν δεν ήμουν εγώ, δεν θα ήταν κανένας άλλος που να το σώσει. Ή να μην κοιτάζω τι κάνουν οι άλλοι και να φαντάζομαι πως μόνο εγώ έχω το μεγάλο χρέος της σωτηρίας" 

«Εναντίον στο ρεύμα του κοσμοπολιτισμού πηγαίνει το ρεύμα του Ελληνισμού και κάθε εθνισμού. Ο πολιτισμός της Ευρώπης ο τωρινός πηγαίνει κατά τον κοσμοπολιτισμό. Οι περισσότεροι αφίνονται στο ρεύμα αυτό. Είναι όμως και πολλοί που δεν αφίνονται. Τι κάνουν αυτοί; Κλείνονται στο καυκί τους από σιχαμό για τη μετριότητα του ευρωπαϊκού πολιτισμού και του κοσμοπολιτισμού. Όσο μέτριο και αν είναι το σπίτι τους, το καυκί τους, όμως καλύτερο είναι από το κοσμοπολιτισμό και τους εμπνέει περισσότερο. Εκεί βρίσκουν και καλλιεργούν τη δροσερή πηγή κάθε δύναμής τους».