ΑΡΧΑΙΟ ΣΤΑΔΙΟ ΔΕΛΦΩΝ, Κάποια Κυριακή το 1971

Πριν από 45 χρόνια, κάποια Κυριακή, Νοέμβριος 1971, πρώτη Γυμνασίου, τότε, τότε που ήμουν μαθητής στα Ανάβρυτα, χάρις σε μία υποτροφία της χούντας, του Παπαδόπουλου. Μία μικρή εκδρομή ήταν τότε με τους θείους και με τα ξαδελφάκια που μένανε στην Ηλιούπολη, Αθήνα.

Κυριακάτικη απόδραση, μέχρι τους Δελφούς. Τι όμορφοι που ήταν αλήθεια τότε οι Δελφοί. Νόμιζες πως θα πεταχτεί κάποιος μπροστά σου, κάποιος που πολύ αργότερα έμαθα πώς τον λέγανε Άγγελο Σικελιανό. Ένιωθα την παρουσία του, ειλικρινά, δεν ξέρω πώς...Όταν είδα σε φωτογραφία το Σικελιανό,πολύ αργότερα, φοιτητής, πίστευα ότι μου ήταν γνωστός...

Εκεί στο ΣΤΑΔΙΟ,πάνω από τους Ναούς και τις Δωρεές, τα Αναθέματα. Καθόμαστε εκεί, τρία παιδιά, πόση αφέλεια!

Ήμουν και συνεχίζω πιθανόν να είμαι ονειροπαρμένος. Μάλλον εδώ ,σε αυτή τη

φωτογραφία πρέπει να φαντάζομαι ότι είμαι θεατής σε κάποιον αγώνα δρόμου. Αυτή η Ελλάδα,αυτή η Πατρίδα που μας έλαχε, είναι ένας ΙΕΡΟΣ , ένας ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΠΟΣ.

Είχα νιώσει , πρώτη φορά μου στους Δελφούς ήταν αυτή η εκδρομή, κάτι μοναδικό να με δονεί, να με συναρπάζει. Έκτοτε, κάθε φορά που πάω στους Δελφούς, πηγαίνω συχνά, βαθιά μέσα μου αναζητώ να ξαναβρώ εκείνο το πρωτόγνωρο κράμα, ανεπανάληπτα συναισθήματα δέους και αγαλλίασης. Με είχαν συνεπάρει τα πάντα. ΕΚΣΤΑΣΗ!!!

Δεν χρειάζονται πολλά για να έρθεις εκεί, στους Δελφούς δηλαδή, σε άμεση επαφή με το Σύμπαν. Μιά βόλτα λοιπόν μέχρι τους Δελφούς, το καλύτερο μιά ηλιόλουστη Κυριακή του χειμώνα. Χωρίς να σε κυνηγάει το ρολόι ή να έχεις στριμώξει το μυαλό σου με την καθημερινότητα. ΧΑΛΑΡΩΣΕ!! Ξάπλωσε πάνω στα ζεσταμένα μάρμαρα, μεσημέρι, κοίταζε ψηλά τα σύννεφα να κυνηγιούνται. Άσε να μιλήσει, μάλλον να τραγουδήσει στην ψυχή σου ο Απόλλωνας, ο Ορφέας.

Δε χρειάζονται πολλές πληροφορίες. Μία μόνο αρκεί. Να γνωρίζεις πως βρίσκεσαι στον ομφαλό της Γής... Εκεί ήταν ο αγωγός για να δεχτεί η Ανθρωπότητα την (πνευματική) τροφή και κάπως έτσι αναδείχτηκε ο σύγχρονος Πολιτισμός. Δεν υπάρχει Δυτικός και Ανατολικός Πολιτισμός. Στους Δελφούς υπάρχει ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, χωρίς την "επαρχιώτικη" και οπωσδήποτε βάρβαρη ...Παγκοσμιοποίηση.

Πόσα δεν θα έδινα να ήταν αύριο η Κυριακή που θα πάμε αυτή την εκδρομή στους Δελφούς....Όμως αυτό έχει γίνει, πήγαμε. Ήταν όμορφα. Πέρασαν ήδη 45 χρόνια. Πότε; Από την άλλη τι είναι 45 χρόνια; Μία στιγμή.

Είμαι τυχερός που το έζησα κι αυτό, πολύ τυχερός. Φοβάμαι μη χάσω μέσα σε αυτή τη βλακεία που πλάκωσε γύρω μας τέτοιες μοναδικές στιγμές, μην τις λησμονήσω. Γι αυτό σας "φορτώνομαι", τις μοιράζομαι μαζί σας. Νιώθω πως έτσι δε θα χαθούν εντελώς , θα υπάρχουν, έστω σπαράγματα, για πάντα!

Ανθρώπινη ανασφάλεια....Ας πάρουμε τα παιδιά μας κι ας πάμε μιά ηλιόλουστη Κυριακή πάλι εκεί, στους Δελφούς. Πιστεύω να το άνοιξαν φέτος το Στάδιο, έκαναν κάποιες υποστυλώσεις πέρυσι. Πρέπει να ανέβω, το έχω ανάγκη. Θέλω να θυμηθώ, αλλά κυρίως να ξεχαστώ...

 Μ.Σ