Δράσις

Καθόταν σε ένα μικρό cafe, κάπου στην πλατεία Κυψέλης. Έβραζε από θυμό και οργή. Αν τον έπιανες από την μύτη θα σκαγε, όχι ότι θα προλάβαινες κιόλας. Μπορεί να είχε πατήσει στα 40, είχε την ηλικία της Μεταπολίτευσης συνήθιζε να λέει, μα ήταν απο 10 χρονών στα γυμναστήρια και στα 15 βγήκε στο μεροκάματο, δε μάσαγε εύκολα. Παραδόξως για απλός απόφοιτος Γενικού Λυκείου του άρεσε πολύ το διάβασμα, κάτι που δυστυχώς δεν οφειλόταν στη σχολική του θητεία αλλά σε έναν φίλο εκδότη που τον προμήθευε μικρό αφειδώς βιβλία, και δωρεάν.! Μα ήταν να σκάσει...

   Τον χαλούσε απίστευτα αυτό που έβλεπε γύρω του! Ωχαδερφισμός, θεαθήναι, ειδωλοποίηση της ρεμούλας και της απατεωνιάς, να είναι μάγκας αυτός που τα "παίρνει" σήμερα, μαγκιά να κάνεις μπάφο, μαγκιά να έχει πλούσιο γκόμενο η πιτσιρίκα -ας μοιάζει του πατέρα της-, να μην πειράζει αν σε ταΐζουν οι γονείς σου αφού δεν βρίσκεις δουλειά που να σου "ταιριάζει" και ας είσαι 30+, μα να έχεις Iphone και selfies στην Αράχοβα.. Απο τις σκέψεις του τον έβγαλαν 3 τύποι, μαλλιάδες, αξύριστοι, λίγο άπλυτους τους έλεγες..

   

Κρατούσαν και μοίραζαν φυλλάδια του ΚΕΕΡΦΑ. Αμέσως θυμήθηκε: Marfin, Αγγελική, νεκροί, φωτιές και συντρίμμια απο 100-200 άτομα το πολύ, σε κάθε διαδήλωση να σπέρνουν τον τρόμο και την καταστροφή, και απο την άλλη με 1.000.000 κόσμο στο Σύνταγμα για την Μακεδονία να μην ανοίξει ρουθούνι!! Σηκώθηκε και τους διαολόστειλε να φύγουν! Αυτοί απομακρύνθηκαν λίγο, κάτι είπαν μεταξύ τους και έφυγαν. Λογικό, όταν δεν είναι 5 προς 1 δεν κουνιούνται οι αχλαδιές! Ήθελε τόσο να τους λυντσάρει μα θα βρισκε το μπελά του. Φευγαλέα πήρε το μάτι του έναν παππού δίπλα να επιδοκιμάζει την πράξη του.

     Μα ο διάολος δεν τον άφηνε σε ησυχία..

Στο βάθος βλέπει και πλησιάζει υποψήφιος Βολευτής με την συνοδεία του, προς άγραν πελατών- ψηφοφόρων. Όπως σε κάθε εκλογική περίοδο έτσι και τώρα έταζαν λαγούς με πετραχήλια..! Τον περίμενε σαν αρπαχτικό.. Πλησίαζε, όλο και πλησίαζε, τώρα θα τον διαολοστείλει και αυτόν μια χαρά, μα ξαφνικά νοιώθει ένα χέρι να τον συγκρατεί στη θέση του και μια φωνή να του λέει: "Πριν το χάρηκες εσύ, αυτός είναι δικός μου..!" Ήταν ο παππούς απο δίπλα του. Στο μεταξύ ο Βολευτής είχε πλησιάσει στο τραπέζι για την καθιερωμένη χειραψία.

   Ο νεαρός ίσως του παράσφιξε το χέρι, shit happens, ο παππούς αντίθετα ήταν πολύ πρόσχαρος και μάλιστα προσκάλεσε το παράσιτο της Βουλής να κάτσει 2 λεπτά να ξαποστάσει στο τραπέζι τους, κλείνοντας με τρόπο το μάτι στον έκπληκτο νεαρό! Ο γλοιώδης Βολευτής δεν έχασε το χρόνο του, αντίθετα βλέποντας πως ο κόσμος τον αναγνώρισε και άρχισε να μαζεύεται, το βρήκε σαν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για μια μικρή ομιλία και άρχισε: "Με νέο όραμα αλλάζουμε τις συνιστώσες του παρελθόντος, δίνοντας πνοή στα όνειρα και τις ελπίδες του αύριο!"

Ο παππούς ευγενικά τον διέκοψε..

"Δηλαδή; Θέλω να πω, βλέποντας όλον αυτόν τον κόσμο που μαζεύτηκε να σας ακούσει, ίσως θα μπορούσατε να γίνετε λίγο πιο συγκεκριμένος.." Ο Βολευτής ξερόβηξε λίγο μα συνέχισε στον ίδιο τόνο: "Εννοώ κύριε ότι θα ενισχύσουμε τα μικρομεσαία στρώματα, θα ανακουφίσουμε απο τα δυσβάστακτα χρέη τα ελληνικά νοικοκυριά, θα επαναφέρουμε το αίσθημα της ασφάλειας στον Έλληνα πολίτη!" Ολοκλήρωσε περιχαρής ο Βολευτής, τόσο χαρούμενος που θυμόταν απέξω το ποίημα του.

   "Πως;;" Ανταπάντησε ορθά κοφτά ο παππούς ο οποίος είχε ξαφνικά σκοτεινιάσει. "Και για να μην μακρηγορούμε, έχετε έτοιμα ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ πλάνα δράσης, γνωρίζετε απο τώρα τι ΑΚΡΙΒΩΣ θα πρέπει να κάνετε και απο που να ξεκινήσετε την επόμενη μέρα της εισόδου σας στη Βουλή;”

"Εε ναι... Βέβαια... Εννοείται αυτό κύριε!"

"Και μας υπόσχεστε πως όλα αυτά θα γίνουν, ότι δηλαδή για πρώτη φορά στα χρονικά Έλληνας Βολευτής θα τηρήσει στο έπακρο τις προεκλογικές του δεσμεύσεις;;"

"Στο λόγω της Τιμής μου κύριε!!"

"Άψογα! Κύριε Βολευτά μου τυγχάνει να είμαι συμβολαιογράφος. Θα μεταβούμε αυτή τη στιγμή στο γραφείο μου, εγώ, εσείς και οι 50-60 άνθρωποι που μας ακούν τόση ώρα, και θα υπογράψετε χαρτί που θα λέει ότι αν υπαναχωρήσετε έστω σε ΜΙΑ απο τις δεσμεύσεις σας, εκείνο το ωραίο, μεγάλο σπίτι που έχετε στο Ψυχικό θα πουληθεί, και τα έσοδα θα μοιραστούν στους παρόντες!" Κάνοντας το πλήθος να ξεσπάσει σε φωνές και χειροκροτήματα.

"Ε όχι το σπίτι μου! Άνθρωπος είμαι κ γω! Δεν δικαιούμαι ενός λάθους;;"

Το πλήθος σώπασε, συνοφρυώθηκε..

Ο γέροντας σηκώθηκε αργά, στήριξε τα χέρια στο τραπέζι και είπε:

"Αλητήριε.. Σκουπίδι!!

Τα δικά σου λάθη καθορίζουν τη ζωή μου! Τρέμω μην αρρωστήσω! Ο γιός μου έφυγε εξωτερικό με τα εγγόνια μου, έμεινα χήρος και μόνος!

Τα δικά σου λάθη κλείνουν σπίτια!

Κλείνουν μαγαζιά! Τα δικά σου λάθη οδηγούν στην απόγνωση και την αυτοκτονία! Τα δικά σου λάθη πληγώνουν την Πατρίδα μας! Προσβάλουν τον Πολιτισμό μας! Ταπεινώνουν την Ιστορία μας!

ΠΩΣ ΤΟΛΜΑΣ;;;;"

Η συνοδεία του Βολευτή τον φυγάδευσε με μεγάλη δυσκολία, κάποιες ψιλές πάντως πρέπει να τις μάζεψε. Ο κόσμος μετά απο αυτό σκόρπισε, στο τραπέζι έμειναν ο παππούς και ο νεαρός, με τον παππού να τους βγάζει απο την αμηχανία: "Τι σε απασχολεί παιδί μου;"

   "Όλα! Τα πάντα με απασχολούν και με ενοχλούν! Μα περισσότερο το γεγονός ότι δεν μπορώ να βρω κάποιον άνθρωπο να μιλήσω για Ελλάδα, να κουβεντιάσω με επιχειρήματα, να βρω ένα πρότυπο! Τους μιλάω για Κυνέγειρο, Εχετλαίο και Σωφάνη και με ρωτάνε αν είναι οι καινούργιοι παίκτες στο survivor! Όλοι θέλουν να πάρουν την Πόλη στο Facebook ενώ και στο περίπτερο με το αμάξι πάνε! Όλοι απαιτούν να αλλάξουν τα πράγματα μα κανείς δεν αλλάζει τον εαυτό του! Θέλω κάτι να κάνω για αυτόν τον τόπο, κάπως να βοηθήσω την Πατρίδα μου, να είχα μια Αποστολή!"

    Ο γέροντας τον άκουγε σιωπηλός. Τον άφησε να βγάλει από μέσα του όλα όσα είχε να πει, να ηρεμήσει δυο λεπτά, και του απάντησε:

    "Αν δεν μπορείς να τον βρεις, τότε ο άνθρωπος που ζητάς γίνε ΕΣΥ! Συνέχισε να διαβάζεις, να σκέφτεσαι, να διεκδικείς, να γυμνάζεσαι, γίνε με τις πράξεις σου ο Ηγέτης που γυρεύεις, το φωτεινό παράδειγμα που αναζητάς να ακολουθήσεις! “Ερέθισε” τον περίγυρό σου, φτιάξε μικρούς πυρήνες αφύπνισης με όσους φίλους ενδιαφέρονται, λάβε μέρος σε Πολιτιστικά και Αθλητικά δρώμενα, φέρε επαξίως το όνομα Έλληνας, να η αποστολή σου λεβέντη μου!”  

  

Ο νεαρός τα έχασε. Δεν το είχε σκεφτεί έτσι. Αυτό μάλιστα, μπορεί να το κάνει! Σηκώθηκε, έσφιξε θερμά το χέρι του γέροντα και άρχισε να φεύγει, το μυαλό του ήδη δούλευε στα κόκκινα. Τι Τιμή αλήθεια αν κατάφερνε ο ίδιος να γινόταν το πρότυπο έστω και ενός συνέλληνα. Το μυαλό του τον οδήγησε συνειρμικά στον τόσο –εντέχνως- παρεξηγημένο σήμερα αρχαιοελληνικό θεσμό του εραστή-ερώμενου και τον Ιερό Λόχο των Θηβαίων. Είχε πολύ δουλειά μπροστά του! Τα λόγια του γέροντα τον έκαναν να συνειδητοποιήσει για ποιο λόγο προετοιμαζόταν τόσα χρόνια, ακούσια, και πόσο έωλη η άποψη ότι τίποτα δεν μπορεί να κάνει κάποιος μόνος του!

                     Επιτέλους, είχε την Αποστολή που έψαχνε!

Υ.Γ. Ο νεαρός αυτός είμαι εγώ. Είσαι εσύ. Είναι ο κάθε γονιός που μεγαλώνει ελληνόπουλα. Είμαστε όλοι εμείς οι βελτιόδοξοι Έλληνες Εθνικιστές που δεν περιμένουμε να σωθούμε από τους Ελοχίμ και το Ξανθό το Γένος.

  Ας κάνουμε αυτό που πρέπει και ας γίνει οτιδήποτε..

Ε.Π.ΚΟΥΡΟΣ