Αλφρεντ Μπερτραντ Νόμπελ

Xρονογράφημα                                                                                                                                                                                                  Του Συνεργάτη μας Φοίβου Ιωσήφ

                                                       Αλφρεντ Μπερτραντ Νόμπελ

Γεννήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 1833 και πέθανε στις 10 Δεκεμβρίου του 1896. Ξεβρόμησε ο τόπος. Λένε ότι ένοιωθε τύψεις πού ανακάλυψε την πυρίτιδα και γι αυτό θέσπισε τά βραβεία των καλλιτέρων ανά επιστήμη

δίνοντας και ένα γενναίο ποσό. Ψέμα μεγάλο, αλλά τρώγεται με μπεσαμέλ χωρίς προβλήματα πέψης.Ευκολοχώνευτη διαστροφή. Απέκτησε πολλά χρήματα, μυθώδη ποσά τά οποία του έδιναν οι άνθρωποι και οι

κυβερνήσεις  πού προσπαθούσε ο ένας να προλάβη να σκοτώση  τον άλλον.Προτεραιότητα στον σκοτωμό είχε αυτός πού πλήρωνε καλλίτερα. Τύψεις δεν ένοιωσε ποτέ για τις εφευρέσεις του γι αυτό και τά χρήματά του τά επένδυε συνεχώς σε καινούρια εργοστάσια όπλων πού του έφερναν ακόμη μεγαλύτερα κέρδη. Βλέπετε οι ανθρώπινες κοινωνίες δεν δίνουν προτεραιότητα στους ερευνητες των ασθενειών ούτε στους ευαίσθητους λογοτέχνες. Τά ξοδεύουν με περισσή χαρά στους κατασκευαστές όπλων, στα καλά χάφ πού βαράνε και τά καλλίτερα φάουλ και στους Τούρκους παραγωγούς σίριαλς πού προκαλούν εκείνους τους ποταμούς δακρύων μέχρι πνιγμού του φιλοθεάμονος κοινού. Ξεχειλίζουν τά ποτάμια από ψευδαισθήσεις ευαισθησίας.

Η προτεραιότητα των ανθρωπίνων μαζών ήταν και θα είναι εις το διηνεκές η βιολογική και πνευματική εξόντωση των συμπολιτών, των άλλων λαών, των ζώων και τελικά ακόμη και των συγγενών μέχρι πρώτου βαθμού. Ο Μέγας Κωνσταντίνος σκότωσε το παιδί του.

Κανείς δεν αποτρέπει τον γυιό του από την κατανάλωση του βοείου κρέατος μέχρι διατρήσεως του στομάχου, και δεν του απαγορεύει  την ενοικίαση ταινιών τεραστίου μήκους και εκατομμυρίων εκτελέσεων από

τον δίκαιο και τετραπέρατο Αμερικανό αστυνόμο Τζαίημς Κάλαχαν πού όσο ζεί και σκοτώνει τους κακούς τόσο και πληθαίνουν και οι εγκληματίες. Η Λερναία Υδρα σε υδροβιότοπο της Καλλιφόρνιας. Οι Αμερικανοί επιχειρηματίες της έβδομης και τελευταίας τέχνης, γνωρίζουν πολύ καλά την επιθυμία της Θείας μου και του Θείου μου από το Καπέσοβο Ηπείρου και του προσφέρουν καθημερινά χιλιάδες τυμπανισμένα πτώματα, όλα κακών ληστών και τρομοκρατών.  Την  ευτυχία και την ηδονή της τηλεθέασης σηπομένων νεκρών την χαρίζει η τεράστια διακίνηση πυραύλων εδάφους-αέρος και αέρος-αέρος. Θα είχαν ανακαλυφθεί και οι πύραυλοι νερού-νερού, αλλά βλέπετε πέθανε νωρίς ο κύριος με τά ομόνυμα βραβεία του.

Το ανθρώπινο είδος, ανόητο και ημιτελές δημιούργημα, σπαταλαει ασυνείδητα τις δυνάμεις του σε ότι τον βλάπτει, δεν το ωφελεί και αντίκειται σε κάθε έννοια λογικής και συναισθήματος, και παρ όλα αυτά πιστεύει ηλιθίως

πώς υπερέχει της τίγρης, του μυρμιγκιού και του σκύλου. Κανένας σκύλος δεν προκάλεσε ποτέ και κανέναν πόλεμο με εκατόμβη ή και χιλιόμβη νεκρών. Ποτέ, ή μήπως έριξε τίποτα ατομικές βόμβες το γένος των φαλαινών και δεν το μάθαμε ακόμη?

Εδώ κάπου αρχίζει και η πολλοστή παγκόσμια οικονομική κρίση των μαζών και των κρατών. Κάθε κρίση ξεπερνιέται σχεδόν πάντα με αυτό πού ισχυρίζεται, και σωστά ισχυρίζεται, ο γιγάντιος Ηράκλειτος: ‘’Αρχή

πάντων πόλεμος’’. Η λέξη πόλεμος προέρχεται από το ρήμα πίπτω, αυτός πού πέφτει στο πεδίο της μάχης. Από τά σίριαλς πίπτεις στην πολυθρόνα, νεκρώνεσαι εν τω καναπαί(άλφα γιώτα γιατί είναι δοτική).Ημιθανής λοιπόν

αποδίδεις καλλίτερα στο σύστημα.Τά κέρδη ανεβαίνουν και η συνείδηση εργάζεται στις 900 στροφές, ακριβώς στο ρελαντί, ίσα πού να αναπνέεις. Για τις εκπνοές θα ασχοληθούμε μία άλλη φορά. Ελα όμως πού οι περικοπές των μισθών δεν σημαίνουν ανάπτυξη της οικονομίας παρά μόνον ελπίδες για την αποφυγή ενός νέου 1929. Οι αριθμοί είναι στριμωγμένοι σε ένα κουτί και προσπαθούν να βγούν διαγκωνίζοντας ο ένας τον άλλον, όμως εις μάτην, γιατί ο ένας βγάζει του άλλου το μάτι. Τι θα γίνει, πού θα πάει αυτό το πράγμα βρέ παιδιά σαν σαρδέλες είμαστε κολημένοι ? Και τότε ακούγεται από το υπερπέραν η φωνή του προστάτου Αλφρεντ Νόμπελ, ο θεός να τον έχει καλά! Πόλεμος… η λύση στους στριμωγμένους αριθμούς. Τά σπίτια γκρεμίζονται, οι γέφυρες  ανατινάζονται και τά παιδιά ξεκοιλιάζονται. Ο ανθρώπινος πόνος υπερβαίνει εαυτόν και οι βιομηχανικές χώρες υπερβαίνουν κάθε προσδοκία και όνειρο τέτοιας  λεοφόρου παραγωγής, εξαγωγής και προσφοράς ελπίδων στις καινούργιες αστόχαστες επερχόμενες γεννιές. Και τότε αρχίζουν από την αρχή τά κόρνερ, το γκρό μπετόν,τά ράλλυ, η κατανάλωση χάλυβος, ο καλός Θεός πού δεν μας προστάτευσε από τον προηγούμενο πόλεμο αλλά είναι σίγουρο ότι θα μας προστατεύσει από τον επόμενο, οι διαδηλώσεις των εργαζομένων για μεγαλύτερα μεροκάματα και τά κρυμμένα χαμόγελα των διάφορων Νόμπελ από τον παράδεισο πού ξέρουν πώς ποτέ δεν θα μείνουν από δουλειά οι επιχειρήσεις τους. Αυτοί και ως λείψανα από τον παράδεισο τά κονομάνε χοντρά αγοράζοντας  μετοχές της κόλασης.

Μετά την λήξη των εχροπραξιών θα μιλήσουμε για τους ήρωές μας πού αναπαύονται κάτω από το καταπράσινο γρασίδι και μιλιά δεν θα βγάλουμε για τις ματωμένες λάσπες με τά κομμένα ανθρώπινα μέλη μέσα στα βρώμικα νερά του ορύγματος πού βρέθηκαν οι νεκροί μας.

Ο πόλεμος είναι σε απόσταση χρόνου κύκλου κόπωσης  της υπερπαραγωγής από την μειωμένη κατανάλωση. Το εργοστάσιο πρέπει να δουλέψη και αφου οι καταναλωτές αδυνατούν να αγοράσουν ,θα εξαναγκασθούν σε

προμήθεια αγαθών με την καταστροφή των όσων έχουν. Ο Ηράκλειτος σοφά σκέφτηκε και ο Νόμπελ ακόμη σοφότερα προέβλεψε.