Ο ενταφιασμός της Κυπριακής Κοινωνίας

Παρακολουθήσαμε χθες εναγωνίως την ολοκλήρωση του δράματος της οικονομικής κρίσης που σαν καρκίνο επέφερε στο νησί μας η διακυβέρνηση του ΑΚΕΛ με την υπερψήφιση εκ μέρους της Βουλής του νομοσχεδίου-ταφόπλακα για τους Κύπριους πολίτες.

Στη δύση της καταστροφικότερης προεδρίας που υπέστη ο Κυπριακός Ελληνισμός, αυτής του Δημήτρη Χριστόφια περνούμε στη χειρότερη κρίση μετά την εισβολή του 1974. Ο δολοφόνος των 13 ηρώων της ναυτικής βάσης στο Μαρί, φρόντισε να ανατινάξει μαζί με τη βάση και τον ηλεκτροπαραγωγό σταθμό, την μέχρι τότε ακμάζουσα οικονομία του νησιού μας. Με την ανικανότητά του και τους ολέθριους χειρισμούς του δεν αντιμετώπισε την επερχόμενη καταιγίδα και οδήγησε την Κύπρο προς την καταστροφή. Και υπερηφανευόμενος τις αριστερές του πεποιθήσεις, έχοντας τα golden boys των τραπεζών στο πηδάλιο του ΥΠΟΙΚ, άνοιξε ως οικονομικός πραξικοπηματίας τις πύλες

στους διεθνείς τοκογλύφους, μετατρέποντας την Κύπρο, δανείου υποτελή πλέον, σε έρμαιο του κεφαλαιοκρατικού συστήματος που υποτίθεται όφειλε να πολεμάει.

Έτσι, το κόμμα που επί δεκαετίες ισχυρίζεται πως πρωταγωνιστεί στους αγώνες της εργατικής τάξης, εξελίσσεται εν έτει 2012 στον οδοστρωτήρα που ισοπεδώνει τον Κύπριο εργαζόμενο. Κληροδότημά της διακυβέρνησης του ΑΚΕΛ αποτελεί το μνημόνιο-λαιμητόμος που έρχεται να τιμωρήσει τους εργαζόμενους, τους φοιτητές, τους πολύτεκνους, όπως και άλλες κοινωνικές ομάδες που καλούνται να πληρώσουν το τραπεζικό χρέος. 

Συμμέτοχοι σε αυτή την παρωδία της κυπριακής κομματοκρατίας, αποτελούν και οι υπόλοιποι θαμώνες του Κυνοβουλίου που επί 18 μήνες αδρανούν, επιτρέποντας στον ανίκανο να βυθίζει ολοένα και περισσότερο την Κύπρο στο χρεωστικό βούρκο. Μοναδική τους επιδίωξη ήταν να ρίχνουν αυγά στον Χριστόφια, έτσι ώστε αυτοί ως εθνοσωτήρες να τον διαδεχθούν στην προεδρική καρέκλα. Γι’ αυτό τους παρακολουθήσαμε χθες να ψηφίζουν με απάθεια τα μέτρα, ρίχνοντας χώμα στο λάκκο της κυπριακής οικονομίας που με την απραξία και την βουβή αντιπολίτευσή τους σκάβουν τα τελευταία 5 χρόνια μαζί με τους κυβερνώντες του ΑΚΕΛ. Τον ίδιο λάκκο σκάβουν μαζί με τα αφεντικά τους και οι τσοπαναραίοι της ΠΟΦΕΝ, οι αυτοαποκαλούμενοι υπέρμαχοι των φοιτητικών κεκτημένων, που κάθε εκλογική αναμέτρηση καλούν τον Κύπριο νέο να στηρίξει με τη ψήφο του όλους τους ενόχους της σημερινής τραγικής κατάστασης.

Παρά τους δύσκολους καιρούς που μας έχουν φέρει οι κομματικοί ταγοί του τόπου, δεν πρέπει να χάσουμε την αισιοδοξία μας και τη μαχητικότητά μας. Οφείλουμε να αγωνιστούμε ενάντια στα μνημόνια που καταργούν την εθνική μας κυριαρχία και μας μετατρέπουν σε οικονομική αποικία των Τροϊκανών. Η κρίση θα πρέπει να αποτελέσει μια ευκαιρία να δοθούν σε λύσεις σε προβλήματα που για δεκαετίες παραμένουν άλυτα. Οι απαντήσεις στην κρίση βρίσκονται στον Β. Ατλαντικό, στην Ισλανδία, όπου παρά τα διαφορετικά και χειρότερα δεδομένα, η δημοκρατία και η δικαιοσύνη επικράτησε του κομματισμού. Εκεί είναι η πρόκληση: Θα διεκδικήσει ο Κύπριος τα δημοκρατικά δικαιώματά του για μια ισχυρότερη Κύπρο με μια αληθινά δίκαιη κοινωνία ή θα παραμείνει ραγιάς και παρωπιδοφόρος του κομματισμού;

Γραφείο Τύπου
ΕΦΑΕΦΠ


http://www.drasis-kes.org/2012/12/blog-post_13.html