Οι ευχαριστίες των Φροντιστών και η ευθύνη των ψυχιάτρων

                                                                                                                                                                                                                     Του Συνεργάτη μας Φοίβου Ιωσήφ                                                                                                                                                                                              

                                                       

Ο Πανελλήνιος σύλλογος φροντιστών Ελλάδος απευθύνει θερμούς χαιρετισμούς και ευχαριστίες προς τους κκ.Καθηγητές των Δημοσίων Γυμνασίων και Λυκείων της χώρας για την αμέριστη

και εμπρακτη υποστήριξη των φροντιστηρίων ανά την επικράτεια. Οι Δημόσιοι λειτουργοί,τονίζει η ανακοίνωση των φροντιστηρίων, με την ένταση και υπευθυνότητα πού αντιμετωπίζουν την μόρφωση της μαθητιώσας νεολαίας αφήνουν το περιθώριο ή αν θέλετε την λεοφόρο να ξεπηδάνε κάθε μέρα και καινούρια φροντιστήρια σε κάθε γωνία και σε κάθε πλατεία των υπερηφάνων Ελληνικών πόλεων προκειμένου οι νέοι του Εθνους να συμπληρώσουν τά κενά των γνώσεών των. Κάθε χρόνο στις Πανελλάδικές εξετάσεις ακούγονται μυριόστομες ευχαριστίες των επιτυχόντων προς τους ιδιωτικούς φροντιστές για την αφοσίωση και ενάργεια των προσφερθέντων υπηρεσιών μόρφωσης προς τους πελάτες τους

μαθητές.Δέν είχα ποτέ την τύχη ναδιαβάσω έστω και σε μία εφημερίδα ευχαριστίες μαθητή προς τον Δημόσιο εκπαιδευτή του.Ολοι μά όλοι ευχαριστούν τους ιδιωτικούς εκπαιδευτές. Ε, παιδιά είναι,ουκ οίδασι τι ποιούσι. Και αυτά ναι μέν είναι παιδιά,αλλά και οι γονείς τους? ούτε αυτοί πού είναι πρώην παιδιά δεν κατάλαβαν την τεράστια σημασία της προσφοράς των Δημοσίων καθηγητών? Μάλλον όμως κατάλαβαν και μάλιστα πολύ καλά, περισσότερο καλά και γι αυτό αγνοούν τους Δημόσιους εκπαιδευτές και ευχαριστούν τά Φροντιστήρια. Στο Δημόσιο σχολείο πάνε για να πάρουν το χαρτί,όχι για να μάθουν,αυτό θα συμβή το απόγευμα στο φροντιστήριο.

Οι Δημόσιοι λειτουργοί εκείνο πού κατάφεραν ήταν να βοηθήσουν τους συναδέλφους των φροντιστηρίων στέλνοντας ατελείωτη πελατεία ημιμαθών μαθητών τους.Η ημιμάθεια είναι προϊόν της δικης τους δουλειάς.Της ελλειπούς,βεβιασμένης και εν πολλοίς αδιάφορης διδασκαλίας τους.Ομολογούν τά παιδιά πώς αν δεν πάω στο φροντιστήριο δεν έχω καμμία πιθανότητα να περάσω σε μία αξιόλογη Πανεπιστημιακή σχολή.

Ερχονται τώρα οι καθηγητές και βαρυγκομούν γιατί οι ωρες διδασκαλίας αυξάνουν από 21 σε 23. Τι λές μωρέ,να παίρνετε μαζί σας και εφεδρική φανέλα,δεν ξέρεις ,από τον ιδρώτα μπορεί να κρυολογήσετε και να ανεβάσετε πυρετό,προσοχή.Ο βήχας δεν είναι αντιμετωπίζεται εύκολα. Εικοσι μία βέβαια ώρες για τους πρωτοδιοριζόμενους, από εκεί και πέρα πάμε στις 18 στις δέκα πέντε(την εβδομάδα!!!!!) και έχει ο Θεός και το κόμμα,οι μεγάλοι ευεργέτες της εκπαιδευτικης κοινότητας. Βέβαια, πρέπει να πούμε και την άλλη αλήθεια: Φεύγουν από το σχολείο και πέφτουν στην μελέτη για την άλλη η μέρα.Ειναι τόση η ευφυία τους πού επί τριάντα χρόνια δεν μπορούν να αποστηθίσουν ούτε ένα βιβλίο των 150 σελίδων(στη χειρότερη περίπτωση). Οφείλουμε όμως να παραδεχτούμε ότι αναγνωρίζουν ειλικρινώς την μειωμένη απόδοσή τους στο σχολείο και αναλαμβάνουν να την καλύψουν με ιδιαίτερα απογευματινά μαθήματα, όπου δίνουν τον καλλίτερο εαυτό τους. Διχασμός προσωπικότητας,κακός το πρωί,άριστος το απόγευμα. Από εδώ και πέρα ξεκινάει η ευθύνη των ψυχιάτρων. Εν τω μεταξύ,μόλις η μαχητική Αριστερά άκουσε για απεργία μέσα στις εξετάσεις την έπιασε ένα σύγκρυο,μια συγκίνηση, μια ανατριχίλα,σαν να τρέχει κρύο νερό στη σπονδυλική στήλη. Κατά μία περίεργη αλλά ευτυχή σύμπτωση, η Αριστερά μόλις ακούει την λέξη απεργία νοιώθει τον ενθουσιασμό πού ένοιωθαν οι φαντάροι το ’40 όταν άκουγαν αέρα. Υπέροχες συμπτώσεις.

Όταν μετά σταματάει η απεργία είναι σαν να γυρίζουν από μνημόσυνο συγγενούς προσώπου,θυμούνται την μακαρίτισα απεργία  και ξεσπάνε σε λυγμούς.Θρήνος και κοπετός,οργή και αγανάκτηση,θυμός και κατάρες.Η απεργία είναι Θεού δώρο, και διαβόλου επιθυμία. Τσακίστε τις ταλαίπωρες Ελληνικές οικογένειες,αναβιώστε το έθιμο της αποχής και απομακρύντε το αίσθημα της ενοχής. Ο Γιάννης Μήλιος για παράδειγμα αν ακούσει πώς απεργούν οι Εφοπλιστές θα τρέξει αμέσως για συμπαράσταση,τέτοιο πάθος για απεργία.Στους αριστερούς άμα δώσεις μια θεογκόμενα και μία απεργία, θα προτιμήσουν την απεργία.Τέτοιο βίτσιο,ανεξερεύνητο από την ψυχιατρική. Εκεί,εκεί,στη Β Εθνική μαζί με την ΑΕΚ,όλη η χώρα, να μην αφήσουμε την Αεκούλα μόνη της,δεν είναι σωστό!

Ειμαι βέβαιος πώς οι Εκπαιδευτικοί δεν θα πιαστούν κορόϊδα σαν τους φορτηγατζήδες πού σηκώνονται από τις τρείς την νύχτα για να προλάβουν δύο δρομολόγια την ημέρα για την Αθήνα.Δέν είναι κορόϊδα και θα το αποδείξουν όπως γενναία έπραξαν μέχρι σήμερα. Η ζωή είναι μικρή και χρειάζεται δίμηνη καλοκαιρινή ραστώνη,πετυχημένες διακοπές Χριστούγεννα Πάσχα όπως και

κατά δόσεις ημερήσια εργασία ανά σαράντα πέντε λεπτά. Εναρξη εργασίας όχι πολύ πρωϊ και αποχώρηση το αργότερον μέχρι τη μία,μη κρυώσει και το φαγητό,σά λαπάς γίνεται μετά.

Αυτό είναι το κατάντημα του Ελληνικού λαού.Καθ ένας κυττάει την πάρτη του και τά πάρτυ του των ιδιαιτέρων φροντιστηρίων. Στην Αγγλία ο καθηγητής του Δημοσίου πηγαίνει στο σχολείο το πρωί στις επτά και μισή και φεύγει το βράδυ στις οκτώ.Αυτό το σύστημα πρέπει να εφρμοσθή και στην πατρίδα μας αν δεν μας αρέσουν τά μνημόνια. Αλλωστε ζούμε και σε ελεύθερη χώρα με

ελεύθερη οικονομία,όποιου καθηγητή δεν του αρέσει μπορεί να φύγη,χιλιάδες νέοι ορεξάτοι καθηγητές περιμένουν να αρπάξουν την σκυτάλη και να κάνουν συνειδητό μάθημα πού θα αποβάλει την έννοια του φροντιστηρίου από την ελληνική κοινωνία. Οποιος κάνει απεργία στη μέση των πανελληνίων εξετάσεων θα πρέπει να αντιμετωπισθή σαν παράφρων και εχθρός της Ελληνικής οικογένειας και κοινωνίας.