Ἡ ἀναγκαιότητα γιά ἕνα ἀντιπασοκικό νομοσχέδιο

Ζοῦµε σέ µέρες πού τά γεγονότα ξεπερνοῦν καί τήν πιό ὀργουελική φαντασία. Ἀνθρωποβόρα κτήνη ὑπερασπίζονται λαϊκά δικαιώµατα, ἐπαγγελµατίες µαφιόζοι προστατεύουν τήν δηµοκρατία ἀπό φασιστικές παρεκτροπές, µπουλντόγκ τοῦ παρακράτους σκίζονται γιά τίς ἀνθρωπιστικές ἀξίες… Ἡ ἴδια πρόστυχη ὑποκρισία κυριαρχεῖ διεθνῶς ἀλλά εἰδικά στήν ὑπό διάλυση Ἑλλάδα ξεπερνάει κάθε µέτρο ὕβρεως.

Στό σῶµα τῆς χώρας λοιπόν ὅπου τό ΠαΣοΚ, ἰδίως κατά τήν ἐκσυγχρονιστική του µετάλλαξη, ἀσέλγησε παντοιοτρό-πως, σήµερα ἔχουµε 1,5 ἑκατοµµύριο λαθροµετανάστες ΠΟΥ ΑΥΤΟ ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ ΜΑΣ ΦΟΡΤΩΣΕ, ὅπως ἀποδείχτηκε καί µέ τήν ἀνάσχεση τῆς εἰσβολῆς ἀπό τόν Ἕβρο µόλις χτίστηκε ἕνας φράχτης. Ἔχουµε ἐπίσης µία ἄρχουσα

τάξη λαµόγιων ΠΟΥ ΑΥΤΟ ΜΕΘΟΔΙΚΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕ, µοιράζοντας τό δηµόσιο χρῆµα στόν φιλικό του συρφετό καί ὑπονοµεύοντας τά παλιά (γαλάζια) τζάκια. Τέλος, ἔχουµε ἕναν ντόπιο πληθυσµό ΠΟΥ ΑΥΤΟ ΠΑΝΘΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΣ ΕΚΜΑΥΛΙΣΕ, βάζοντάς τον τσιλιαδόρο ὅσο διαρκοῦσε ἡ λεηλασία τῆς χώρας, καί καθιστώντας τον µόνιµο πολιτικό πελάτη – πρᾶγµα πού ὄντως κατάφερε. Στό τέλος βέβαια, ὅταν ἦρθε ἡ λυπητερή τῶν δανειστῶν, µᾶς ἔστειλε στή λάντζα τοῦ ΔΝΤ γιά νά ξοφλήσουµε ἐµεῖς τά κλεψιµέικα.

Αὐτό λοιπόν τό κόµµα σήµερα, στήν µεταπαπανδρεϊκή του φάση καί ὑπό τήν ἡγεσία τοῦ ψευδοβενιζέλου, σηκώνει τό λάβαρο τῆς δηµοκρατίας καί τῆς προοδευτικότητας! Ὁ πολιτικός χῶρος πού ἀνέδειξε ἕναν Τσοχατζόπουλο, ἕναν Παπαντωνίου, ἕναν Τσουκάτο, ἕναν Μαντέλη, ἕναν Λαλιώτη, ἕναν Βερελή, µιά Διαµαντοπούλου, µιάν Ἀποστολάκη, ἕναν Πάχτα, ἕναν Ἀνθόπουλο, ἕναν Μαλέσιο, ἕναν Γείτονα κτλ κτλ, βρῆκε τήν κολυµβήθρα τοῦ Σιλωάµ: τό ἀντιρατσιστικό νοµοσχέδιο!

Δέν εἶναι βέβαια ἡ πρώτη φορά πού παριστάνει τόν ἡρακλέα τῆς δηµοκρατίας ἔναντι κάποιου φανταστικοῦ ἐχθροῦ. Θυµίζουµε τίς κορῶνες τοῦ σηµιταριοῦ πρίν καµµιά δωδεκαετία, ὅταν «ρύθµισε» τήν βασιλική περιουσία. Πόσο ἀποφασιστικά τσάκισε τόν ἄνακτα στή µοιρασιά τῆς πρώην περιουσίας του (ὁ ὁποῖος …δικαιώθηκε στό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο), ἀποδεικνύοντας ἔτσι τήν ρώµη τῆς δηµοκρατίας µας!

Τότε ὅµως ἦταν ἄλλες ἐποχές. Σήµερα τά δανεικά λεφτά τελείωσαν, τά πασοκικά ποσοστά ὁµοίως (τί σύµπτωση!) καί ἡ Ἑλλάδα – ὅπως καί ὅλη ἡ Εὐρώπη – βράζει ἀπό ὕφεση, ἀνισότητα καί …πολυπολιτισµικότητα. Ἡ χώρα µας καί ὁ ἑλληνικός λαός περνοῦν κρίση ὑπαρκτική, µετά ἀπό τρεῖς δεκαετίες πράσινης «διακυβέρνησης». Ὑπάρχουν ἄπειρα τεκµήρια στόν πολιτικό βίο, τόσο σέ κεντρικό ὅσο καί σέ περιφερειακό ἐπίπεδο, γιά τήν ἀνήκεστο βλάβη πού προκάλεσε ἡ πασοκική λοιµική στήν Ἑλλάδα. Ἄν λοιπόν ὑπάρχει κάποια ἀνάγκη νοµοθετικῆς προστασίας τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας σήµερα, αὐτή συνίσταται στήν ψήφιση ἑνός ἀντιπασοκικοῦ νοµοσχεδίου πού θά διερευνᾶ τίς εὐθῦνες καθενός πολιτικοῦ (ἰδίως) προσώπου πού συνεργάστηκε µέ τό ἑλληνοσοσιαλιστικό καθεστώς. Ἡ µεταπολεµική ἐµπειρία τῆς ἀποναζιστικοποίησης στή Γερµανία εἶναι ἕνα ἀνάλογο ἱστορικό προηγούµενο.

Αντιφωνητής