Έτσι τίμησαν οι Εθνικιστές την νίκη των Ελλήνων επί των κομμουνιστών στην Φλώρινα - ΕΝΕΚ Αγωνιστικό Ημερολόγιο

Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΕΚ ΣΤΑ ΕΤΗ 1982 & 1983

Τα κείμενα που ακολουθούν κατά κανόνα είχαν δημοσιευθεί στην εφημερίδα ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ και αποτελούν μικρό τμήμα από το ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ του ΕΝΕΚ το οποίο επιμελούμαι. Σαφώς και υπάρχουν κάποιες προσθήκες χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τους έχω δώσει την τελική μορφή που θα ήθελα. Ωστόσο τα παραδίδω στον ΚΟΙΝΟ ΠΑΡΟΝΟΜΑΣΤΗ ως έχουν, επιφυλασσόμενος για την τελική επιμέλεια.

Πρόκειται για εκδηλώσεις που έγιναν από το ΕΝΕΚ, κατά μήνα Φεβρουάριο στην Φλώρινα, κατά τα έτη 1982 και 1983, στις οποίες πρωταγωνιστικό ρόλο διεδραμάτισε ο συν. Ηλίας Ρασάϊκος στην

μνήμη του οποίου αφιερώνω την παρούσα ανάρτηση τρία χρόνια μετά τον ξαφνικό θάνατό του στις 12-2-2011. 

Ιωάννης Σχοινάς

• Παρασκευή 12^η Φεβρουαρίου 1982 : 

Το ΕΝΕΚ πρωτοστατεί στον εορτασμό της νίκης κατά των κομμουνιστών στην Μάχη της Φλωρίνης

«Δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια είμαι μητροπολίτης στην Φλώρινα και καμμιά άλλη χρονιά δεν εορτάσθη η επέτειος της μάχης της Φλωρίνης με τόση μεγαλοπρέπεια».

Αυγουστίνος Καντιώτης, μητροπολίτης Φλωρίνης.

Στη δήλωση αυτή προέβη ο αείμνηστος μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος προς την αντιπροσωπεία που τον επεσκέφθη αμέσως μετά το πέρας της εκδηλώσεως και απετελείτο από τον αρχηγό του ΕΝΕΚ Πολύδωρο Δάκογλου, τον συντονιστή Πολιτικής Διευθύνσεως Ιωάννη Σχοινά, τον συντονιστή Διευθύνσεως Οργανώσεως Δημήτριο Τσούγκο, τον Πρόεδρο του ΕΝΕΚ Φλωρίνης Ηλία Ρασάϊκο και το μέλος της Επιτροπής Φλωρίνης Βασίλειο Αντωνιάδη.

Ένα μήνα πριν από την επέτειο είχε ληφθεί η σχετική απόφαση της Πολιτικής Διευθύνσεως του ΕΝΕΚ σε συνεργασία με το ΕΝΕΚ Φλωρίνης (κατόπιν επιμονής του συν. Ηλία Ρασάϊκου) για ενεργό συμμετοχή στην εκδήλωση της 12^ης Φεβρουαρίου που η νεοφώτιστη μαρξιστικής αποκλίσεως κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πίστεψε ότι μπορεί να την κατάργησει με νομοσχέδια. Η αρχή, βέβαια, είχε γίνει στις 3 Δεκεμβρίου 81 στην επέτειο της μάχης του Συντάγματος χωροφυλακής Μακρυγιάννη. Στην Φλώρινα όμως είχε υπεισέλθη και ένας αστάθμητος παράγων. Η προ πέντε ημερών επίθεση εναντίον του Γερ. Βανδώρου στο Αργοστόλι.

Παρά το γεγονός ότι η 12^η Φεβρουαρίου ήταν καθημερινή (Παρασκευή) χιλιάδες κόσμου ξεχύθηκαν στους δρόμους της πόλεως για να τιμήσουν την μνήμη των νεκρών και να εορτάσουν την συντριβή των συμμοριτών.

ΠΑΝΔΗΜΟΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

Κύρια χαρακτηριστικά της εκδηλώσεως —η οποία ξεκίνησε με επιμνημόσυνη δέηση στον I. Ναό Αγίου Γεωργίου, συνεχίστηκε με πορεία προς το νεκροταφείο και στεφάνωμα των τάφων των νεκρών για να τελειώση με την μεγαλειώδη πορεία στην κεντρική πλατεία της πόλεως όπου ευρίσκεται το άγαλμα του Στρατηγού Παπαδόπουλου (Παππού), διοικητού τότε των δυνάμεων του Στρατού— υπήρξαν η πάνδημος συμμετοχή με επί κεφαλής τον Νομάρχη και τον Δήμαρχο —παρά την κυβερνητική απαγόρευση— και η μεγάλη προσέλευση νέων του ΕΝΕΚ που έδωσαν αγωνιστικό παλμό με εκατοντάδες Ελληνικές σημαίες, με πανώ, πλακάτ και συνθήματα.

Το κυριώτερο χαρακτηριστικό όμως υπήρξε η καθολική συμμετοχή της Εκκλησίας, η οποία πρωτοστάτησε με επί κεφαλής τον Μητροπολίτη Αυγουστίνο, για να καταδειχθή για μια ακόμα φορά στην πράξη ότι όπου υπάρχουν σωστοί ιεράρχες, υπάρχει και υψηλό φρόνημα.

Δύο χιλιόμετρα περίπου πορεύθηκαν οι χιλιάδες του λαού από το νεκροταφείο μέχρι το κέντρο της πόλεως. Επί κεφαλής τα μέλη του ΕΝΕΚ που έδωσαν παλμό. Η πορεία έγινε χωρίς το παραμικρό επεισόδιο, αλλά με τέτοιο δυναμισμό, που δεν άφησε καθόλου περιθώρια δημιουργίας προκλήσεων εκ μέρους των μαρξιστών, οι οποίοι παρά την πρόκληση δεν φάνηκαν πουθενά.

Οι χιλιάδες λαού με επί κεφαλής τα νειάτα, που μετείχαν της εκδηλώσεως για την επέτειο της ηρωικής αμύνης της πόλεως της Φλωρίνης στις επιθέσεις των συμμοριτών, κατευθύνονται προς το κέντρο της πόλεως. Είναι χαρακτηριστικό ότι η συμμετοχή ξεπέρασε κάθε προηγούμενο για να καταστή έτσι γνωστό στους παραχαράκτες της ιστορίας ότι ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να ξεχάσει τα εγκλήματα και τις προδοσίες των κομμουνιστών. Στην φωτογραφία διακρίνονται οι νέοι του ΕΝΕΚ με επικεφαλής το πανώ που γράφει: «ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΩΝ ΦΟΝΙΑΔΩΝ».

Η εκδήλωση βρίσκεται στην τελευταία της φάση. Από το Στρατιωτικό νεκροταφείο έχει καταλήξει στην κεντρική πλατεία όπου έγινε κατάθεση στεφάνων στην προτομή του τότε διοικητού των εκεί στρατιωτικών δυνάμεων θρυλικού Στρατηγού Παπαδόπουλου κοινώς «Παππού». Το πανώ του ΕΝΕΚ είναι συμβολικώτατο –σαν μια υπόσχεση στον ήρωα Στρατηγό– «Η ΛΗΘΗ ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ».

Τα μέλη του ΕΝΕΚ στεφανώνουν τους τάφους των πεσόντων υπερασπιστών της Φλωρίνης. Σε πρώτο πλάνο ο συν. Ρούντος Κωνσταντίνος από την Τ.Ο. Λαρίσης.

Δημοσίευμα για την προετοιμασία της εκδηλώσεως στην «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ» της 10^ης Φεβρουαρίου. 

• Κυριακή 13^η Φεβρουαρίου 1983: 

ΕΙΣ ΠΕΙΣΜΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ «ΦΙΛΩΝ» ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ 

Επιβλητική Συμμετοχή του ΕΝΕΚ

Στην επέτειο της μάχης της Φλωρίνης

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ

ΤΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ  ΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ

Απεσιωπήθη για μια ακόμη φορά, μία μεγάλη Εθνική νίκη, ο εορτασμός της νίκης της Φλωρίνης κατά των συμμοριτών της 12-2-49, μία στρατιωτική νίκη των Εθνικών δυνάμεων που απετέλεσε την αρχή του τέλους των κομμουνιστοσυμμοριτών.

Απεσιωπήθησαν οι λαμπρές εορταστικές εκδηλώσεις της 12-2 και 13-2-1983, όχι μόνο από τον αριστερό τύπο, αλλά και από τις δεξιές καλούμενες εφημερίδες.

Και τούτο εξηγείται από το γεγονός, ότι υπήρξε έντονη, δυναμική και επιβλητική σε μαζικότητα και πειθαρχημένη η παρουσία του Ενιαίου Εθνικιστικού Κινή­ματος (ΕΝ.Ε.Κ.), πράγμα το οποίο βρήκε ενθουσιώδη και αυθόρμητη συμπαράσταση στους κατοίκους της Φλωρίνης, αλλά και των γειτονικών Νομών.

Το κατεστημένο τρομοκρατημένο και θορυβημένο από την γρήγορη ανάπτυξη του Εθνικιστικού Κινήματος στην Ελλάδα, δεν έγραψε ούτε λέξη για τις γιορτές της Μάχης της Φλωρίνης.

Το Σάββατο 12-2-83 στις 16.00 έγινε δοξολογία στο Χωριό Πρώτη της Φλωρίνης, εκεί όπου έχει στηθή το ηρώον των πεσόντων αγωνιστών. Από εκπρόσωπο του χωριού Πρώτη, εξιστορήθη η μάχη της 11-2-49 και η ηρωϊκή αντίσταση των κατοίκων του χωριού στην προσπάθειά τους να ανακόψουν την πορεία των κομμουνιστοσυμμοριτών προς κατάληψιν της Φλωρίνης.

Κατετέθησαν στεφάνια από το κόμμα της Ν.Δ., από την Κεντρική Διοίκηση του ΕΝ.Ε.Κ., από την ΟΝΝΕΔ Φλωρίνης, από την Τοπική Οργάνωση του ΕΝ.Ε.Κ. Φλωρίνης και από τον Σύνδεσμο Θυμάτων και Αναπήρων Φλωρίνης.

Η γιορτή έκλεισε με τον Εθνικό Ύμνο.

Το βράδυ του Σαββάτου έγινε ομιλία στο Ξενοδοχείο «ΟΛΥΜΠΙΟ» της Φλωρίνης από τον Δημιογράφο και Φιλόλογο κ. Τούλιο με θέμα: «Πώς φθάσαμε στην μάχη της Φλω­ρίνης», ενώ το πρωΐ του Σαββάτου Επιτροπή από νέους της Φλωρίνης με επικεφαλής τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου της Φλωρίνης κ. Ρόζα, είχε προβεί σε στέψη των ανδριάντων των ηρώων της πόλεως.

Την Κυριακή παρουσία 15.000 περίπου πατριωτών έγινε δοξολογία, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φλωρίνης, στον Άγιο Γεώργιο Φλωρίνης και μετά το τέλος της δοξολογίας έγινε σύντομη φλογερή πατριωτική ομιλία από τον ίδιο τον Μητροπολίτη κ. Αυγουστίνον.

Ακολούθησε πορεία προς το Στρατιωτικό νεκροταφείο της πόλεως, όπου έγινε και επί­σημη γιορτή. Μετά την δοξολογία κατετέθησαν στεφάνια εκ μέρους της Ενώσεως Αναπή­ρων και Θυμάτων Πολέμου της πόλεως της Φλωρίνης, η Ένωση Αναπήρων και Θυμάτων Πολέμου Πτολεμαΐδος, το κόμμα της Ν.Δ. (Νιάνιας), ο Αρχηγός του ΕΝΕΚ, η Ν.Ε. της Ν.Δ. Φλωρίνης, η ΟΝΝΕΔ Φλωρίνης, εκπρόσωπος των Τοπικών Οργανώσεων, ΕΝΕΚ Φλωρίνης, ΕΝΕΚ Κοζάνης, ΕΝΕΚ Λαρίσης, ΕΝΕΚ Ελασσόνος, ΕΝΕΚ Σιατίστης, ΕΝΕΚ Θεσσαλονίκης και τα Οργανωτικά στοιχεία, ΕΝΕΚ Αμυνταίου Φλωρίνης και ΕΝΕΚ Βογατσικού Καστοριάς.

Στεφάνι κατέθεσε και ο Ιωάννης Ζαφειρόπουλος εκ μέρους του Εθνικού Συναγερμού και επίσης εκπρόσωπος του Εθνικού Κινήματος Αλλαγής.

Μεταξύ όλων αυτών θα πρέπει να τονισθή ιδιαιτέρως η πρωτοβουλία, η συμπαράσταση και η παρουσία κατά το διήμερο των εορταστικών εκδηλώσεων, αλλά και κατά την προετοιμασία αυτών, ενός στρατευμένου Πατριώτου, του Δημάρχου της πόλεως της Φλωρίνης, του Νικολάου Χάσου.

Ιδιαιτέρως θα πρέπει να εκτιμηθή η πρωτοβουλία του για γενικό σημαιοστολισμό της πόλεως της Φλωρίνης και η ενθουσιώδης και αυθόρμητος ανταπόκριση των Φλωρινιωτών στο Πατριωτικό αυτό κάλεσμά του.

Αλλά και η προσπάθεια και παρουσία των Δημάρχων Αμυνταίου και Καστοριάς υπήρξε εξ ίσου σημαντική.

Αλλά, έαν η επιβλητική παρουσία του ΕΝΕΚ στις εκδηλώσεις της Φλωρίνης υπήρξε αναστολή για τις δεξιές εφημερίδες, η απλή, συγκινητική, και εντυπωσιακή ομιλία του κυρίου ομιλητού της ημέρας, του τέως Νομάρχου Φλωρίνης και Στρατηγού σε πολεμική διαθεσιμότητα Αθανασίου Δαλκαφούκη, θα έπρεπε να τους συγκίνηση λίγο, ώστε τουλάχιστον να αναφερθούν μόνον σ¨ αυτόν.

Παραθέτουμε, λοιπόν, πλήρες και χωρίς περικοπές το κείμενο της ομολογουμένως ωραίας ομιλίας του Αθανασίου Δαλκαφούκη, εν είδει μνημοσύνου στην μνήμη του καταπληκτικού αυτού Έλληνος.

«Ο Εθνικός μας ποιητής, συνεπαρμένος από την γιγαντομαχία των ελεύθερων-πολιορκημένων του Μεσολογγίου, έγραφε σε μια στροφή του Εθνικού μας Ύμνου:

«Ω τριακόσιοι σηκωθείτε

και ξανάρθετε σε μας

τα παιδιά σας θέλ’ ιδείτε

πόσο μοιάζουνε με σας».

Σηκωθείτε λοιπόν αδέλφια έστω και για μια στιγμή, για να δείτε το γαλανόλευκο παραλήρημα αυτής της πόλης και αυτήν την πρωτοφανή προσέλευση, και να νοιώσετε ευφροσύνη και δικαίωση. Δικαίωση της προσφοράς και της θυσίας σας.

»Αυτό που σημβαίνει σήμερα στην Φλώρινα, δεν είναι μονάχα ένα σεπτό και απέριττο μνημόσυνο, στη μνήμη σας, είναι μια συγκέντρωση και ταυτόχρονα μια απάντηση θριάμβου και νίκης. Είναι μια αυτόματη διάψευση στην παραχάραξη της ιστορίας. Πριν 34 χρόνια σαν σήμερα, το Έθνος στάθηκε με κομμένη την ανάσα, και η καρδιά του κτύπαγε στο ρυθμό των όπλων που υπερασπίζανε αυτόν τον Άγιο Τόπο. Των όπλων που παίρνανε τόν δικό τους ρυθμό από τις καρδιές των παλληκαριών που τα κρατούσαν και του ανώνυμου πλήθους, που με την καρτερικότητά του, μήνες τώρα, περιφρονούσε τις άνανδρες και ιταμές προκλήσεις των ξενοκινήτων ορδών, μεταλαμπαδεύοντάς σας την πίστη και την απόφαση, να θυσιαστείτε στην ανάγκη για χάρη του.

Και θυσιαστήκατε. Στώμεν, λοιπόν, ευλαβώς. Στώμεν μετά φόβου και δέους. Δέους και σεβασμού. Σεβασμού και ευγνωμοσύνης. Ευγνωμοσύνης και μνήμης. Προπαντός μνήμης. Γιατί μνήμη δικαίων μετ’ εγκωμίων, είναι η σημερινή εκδήλωσή μας, μέ­σα και κάτω από την Ιερή σκέπη της Εκκλησίας μας.

»Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως σ’ αυτούς τους τάφους και σε σας τους ζωντανούς, ακουμπάει η Ελλάδα. Και ακουμπάει γιατί υπάρχει και υπάρχει χάρις σ’ εσάς.

ΚΟΝΙΤΣΑ, ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ, ΚΑΡΔΙΤΣΑ, ΦΛΩΡΙΝΑ, πολιτείες της οδύνης, του πείσματος και της εγκαρτερήσεως. Πολιτείες του θριάμβου και της Νίκης. Πολιτείες που δεν έχουν τίπο­τα να ζηλέψουν από τα ορόσημα της εθνικής μας καταξιώσεως, μέσα στους αιώνες. Κοντά στις άλλες και η ΦΛΩΡΙΝΑ, αιώνες τώρα ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΔΟΚΙΜΑΣΤΗΡΙΟ του Έθνους και αντάξια ΠΡΟΦΥΛΑΚΗ της μυριόχρονης εφηβίας τους. ωδηγημένη σωστά από το ένστικτο της Φυλής, έγινε ολόκληρη ένα Εθνικό μετερίζι και χάρις στους νέους Κυναίγειρους του Ελληνισμού —τους υπερασπιστάς της— ανέτρεψε για μια ακόμη φορά την λογική των αριθμών, και υπακούοντας στην προσταγή 30 συμπεπυκνωμένων αιώνων ανατάσεως και Εθνικού μεγαλείου, ξανάστησε σ’ αυτήν την Ιερή γη τους Μαραθώνες, τις Θερμοπύλες, τα Αρκάδια και τα Ζάλογγα. Έτσι που ο καθένας από σας, ζωντανός ή νεκρός, να μπορεί να λέει απλά και ήρεμα στους άλλους 30, 100, 1000 αιώνες του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας που θα ακολουθήσουν: «Λεωνίδες εμείς, στοχαστές της τιμής, κάθε τόπος για μας, ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ». 

Υπήρξατε αρχάγγελοι του Εθνικού μας Πανθέου.

»Αιώνες σκλάβα η Φλώρινα και άντεξε. Άντεξε με τα δόντια, περιμένοντας την γιορτή των Αρχαγγέλων, για να ξανανταμώσει με τον Αριστοτέλη, τον βασιλιά της τον Μ. Αλέξανδρο, τον Περδίκα, τον Αντίγονο, τον Φιλώτα, τον Κρατερό, και τους Βυζαντινούς θεματοφύλακες και βιγλάτορές της. Πώς ήταν δυνατόν να φαντασθούν τα πληρωμένα κακέκτυπα του Τούρκου και του Κομιτατζή δυνάστη, οι πιο εφιαλτικοί εφιάλτες της Ιστορίας μας, πως σε 37 χρόνια η Φλώρινα είχε βαρεθεί την λευτεριά της; Αλλά μήπως έμαθαν ποτέ τί θα πει Λευτεριά; Όσοι τολμούν να προφέρουν και την λέξη ακόμα, καταλήγαν στην εξορία στα σωφρονιστήρια και στα ψυχιατρεία. Άντεξε, λοιπόν, και πάλι η Φλώρινα. Και άντεξε γιατί δεν λιποψύχησε κανείς. Κανείς.

»Σε μια σπάνια και γρανιτένια ενότητα Λαός - Στρατός -TEA - Χωροφυλακή – Πρόσκοποι - Γυναίκες - Παιδιά που μέχρι χθες παίζανε αμέριμνα στις αλάνες, γαντζώσανε με τα νύχια και τα δόντια σ’ αυτά τα άγια χώματα, και λειτούργησε για άλλη μια φορά ο υπέρτατος Νόμος του Γένους: «Ίτε παίδες Ελλήνων. Νυν υπέρ πάντων ο Αγών».

»Εκείνη την ώρα όλοι, από τον Σεπτό Πολέμαρχο τον «Παππού» μέχρι και τον τελευταίο μαχητή, είχαν σαφή επίγνωση ότι δεν ήσαν μόνοι. Τους συντρόφευαν οι πολεμιστές του Μ. Αλεξάνδρου, του Βουλγαροκτόνου, ο Εμμανουήλ Παπάς, ο Μίκης Ζέζας, ο Καπετάν Κώττας, οι Τσολιάδες του «12», οι σταυραετοί του «40», ο Ψαρρός, οι υπερασπιστές του Μακρυγιάννη, τα αμούστακα παιδιά του Θησείου, η ηρωΐδα του Σκρα Παπαθανασίου, οι αδικοσκοτωμένοι του Λιτοχώρου και της Ποντοκερασιάς.

Εμείς ευχόμαστε να μη βρεθούμε στην ανάγκη να προσθέσουμε άλλα ορόσημα στην Μακεδονία μας. Αν όμως χρειασθή ας το πούμε από τώρα για να μην υπάρχουν αυταπάτες. Την απάντηση την έχετε δώσει εσείς.

                  Στεφανωμένη από το ΕΝΕΚ, η προτομή του Στρατηγού Παπαδόπουλου.

Άντεξε γιατί ήξερε πως από τούτον τον εχθρό δεν κινδύνευε μονάχα προσωρινά και εδαφικά, κινδύνευε φυλετικά και μόνιμα.

Ήξερε από ένστικτο αιώνων ότι αν έπεφτε, ο τόπος θα έχανε την εθνική του ταυτότητα και θα γινόταν πραγματικότης ένας παμπάλαιος οραματισμός σε βάρος του Έθνους μας. Άντεξε γιατί ήξερε πως πάλευε και για κάτι άλλο μοναδικό και ανεπανάληπτο. Για την πίστη των πατέρων μας. «Για του Χριστού την πίστη την Αγία...».

Αν μπορούσαμε όλοι, επαναλαμβάνω το όλοι, να συνειδητοποιήσουμε τί χρωστάμε σ’ αυτήν την Ελληνική γωνιά, θα ερχόμαστε από τα πέρατα του Εθνικού Γεωγραφικού μας χώρου, να σας αφήνουμε το δάκρυ της ευγνωμοσύνης μας και να χαλυβδωνόμαστε για το μέλλον.

Προσκύνημα, λοιπόν, ευλαβείας και όχι Γιορτή Μίσους, η σημερινή. Το Έθνος δεν μισεί, συγχωρεί, φθάνει να βρίσκει ανταπόκριση και να μην προκαλείται θρασύτατα. Συγχωρώ όμως δεν σημαίνει διαγράφω, γιατί έτσι βοηθάω στην επανάληψη της τραγωδίας.

Χιλιάδες λαού σε πορεία με πρωτοπόρο το ΕΝΕΚ. οι εφημερίδες της «δεξιάς» πάλι δεν είδαν ούτε άκουσαν τίποτε.

»Η σημερινή γιορτή είναι γιορτή μνήμης, ευγνωμοσύνης και γνώσης. Γνώσης που γεννάει τη σύνεση, για να μη χωράει το μίσος. Η συγγνώμη είναι αρετή, η λήθη —όταν μάλιστα είναι μονόπλευρη— είναι εθνική αυτοκτονία. Στην Ιστορία ο συμβιβασμός είναι λάθος, η αποσιώπηση και η σκοπιμότητα έγκλημα, η πλαστογραφία ασέβεια και Ύβρις. Με συμβιβασμούς και πλαστογραφίες τα Έθνη δεν προχωρούν. Δεν κατορθώνουν να επι­βιώσουν κάν. Αποσυντίθενται και καταρρέουν.

»Είμαστε τόσο μικροί σάν κράτος και τόσο μεγάλοι σάν Φυλή και Έθνος, που αυτόματα λειτουργεί ο νόμος του φθόνου για τους γύρω μας. Kαι είμαστε μόνοι μας, γαντζωμένοι σ’ αυτά τα βράχια, τα βράχια που είναι ζυμωμένα με αίμα, ιστορία θέληση και πείσμα. Χάρις σ’ αυτό το πείσμα και πέρα από κάθε λογική είναι που επιβιώνουμε χιλιετηρίδες τώρα.

Συγκλονισμένοι μπροστά στη θυσία των νεκρών μας, ορκιζόμαστε, να μείνουμε πιστοί στη μνήμη τους, στις παραδόσεις μας, στους θρύλλους, στις θυσίες και στα ολοκαυτώματά μας.

»Ας περιβάλουμε πάντα με την στοργή μας την εμπιστοσύνη και την λατρεία μας το στρατευμένο κομμάτι του λαού μας, και ας μη ξεχνάμε πως αποτελεί την Θεία κοινωνία του Έθνους μας, γιατί είναι σάρκα από την σάρκα μας και αίμα από το αίμα μας.

»Ας προσβλέπουμε με θρησκευτική ευλάβεια, στην ενότητα του Έθνους. Γιατί μόνον έτσι μπορούσαμε όπως λέει και ο Παλαμάς «και όταν ακόμα κατρακυλάγαμε στου χαμού τη σκάλα, να ξανανοίγουμε τα φτερά, τα φτερά τα πρωτινά μας τα μεγάλα».

»Για να δοθή ένα μέτρο της σπουδαιότητος αυτού του αγώνος θα ήθελα να μεταφέρω εδώ τα λόγια του τότε πολιτικού ηγέτη του Υπουργείου Στρατιωτικών Παναγιώτη Κανελλόπουλου προς τους μαχητάς του Γράμμου:

«Δεν έχετε ενώπιόν σας 20 χιλιάδες ατάκτων ανταρτών, αλλά έχετε να πολεμήσετε και οφείλετε να νικήσετε αύριο 200 εκατομμύρια σλαβικού όγκου. Για να υπάρχει η αιώνια Ελλάς». Αυτά χωρίς σχόλια.

»Θα ήθελα ακόμη από τον ιερό τούτο χώρο να υπενθυμίσω προς πάσαν κατεύθυνση ότι, τα χιλιάδες Ελληνόπουλα που έχουν αφήσει τα σκηνώματά τους σε κάθε γωνιά της Ελληνικής γης, για να νικήσουν αυτά τα 200 εκατομμύρια που αναφέρει ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ήταν επιστρατευμένα με όλες τις νόμιμες διαδικασίες από Κυβερνήσεις δημοκρατικά εκλεγμένες, που δεν ήταν καν της δεξιάς. Γεώργιος Παπανδρέου, Θεμιστοκλής Σοφούλης, Νικολάος Πλαστήρας, Σοφοκλής Βενιζέλος, όλο το πάνθεον του τό­τε δημοκρατικού πολιτικού χώρου.

Πώς είναι, λοιπόν, δυνατόν να μην νομιμοποιείται και να μην τιμάται από την σημερινή Κυβέρνηση η θυσία αυτών των παιδιών, που δεν είχαν καν το δικαίωμα εκ των κειμένων νόμων να δεχθούν ή να αρνηθούν την στράτευσή τους, όταν οι κυβερνήσεις που τους κάλεσαν υπό τα όπλα είναι νόμιμες; Και δεν σκέπτεται η σημερινή Κυβέρνηση κάτι απλό! Αν, ό μη γένοιτο, ξαναχρειασθεί —πράγμα που εμείς απευχόμεθα— τί θα απαντήσει στούς νέους στρατεύσιμους, εάν αρνηθούν την στράτευσή τους, με το λογικό επιχείρημα: «Καί αν μετά 30 χρόνια κάποια Κυβέρνηση αγνοήσει την προσφορά μας και μας θεωρήσει παράνομους τί θα γίνει;», θα μπορούσε βέβαια —αν υπήρχε το κουράγιο— να γίνει κάτι άλλο. Να βρουν διαδικασίες —τις έχουν τόσο εύκολες— και να θεωρήσουν παράνομες τις Κυβερνήσεις των δημοκρατικών ηγετών που προανέφερα, οπότε θα ήταν παράνομες και οι αποφάσεις τους, να αντισταθούν στους ξενοκίνητους δολοφόνους. Στους δολοφόνους που στην προσωρινή τους Κυβέρνηση του βουνού συμμετείχαν, μέσα στην Ελληνική Επικράτεια, τρεις επώνυμοι Βούλγαροι Υπουργοί!!! Αλλά αυτό είπαμε, χρειάζεται θάρρος. Το θάρρος των παρόντων και όχι το μίσος και το θράσος των απόντων, όπως είπε κάποτε στη Βουλή ο Γεώργιος Παπανδρέου.

»Εδώ θα ήθελα να διατυπώσω μίαν απορίαν προς τον άλλοτε «σεβαστόν» Υπουργόν Στρατιωτικών κατά τον συμμοριτοπόλεμον που προανέφερα. Τί σκέπτεται να κάνει, με τις χιλιάδες χαροκαμμένες μάννες, αδελφές και συζύγους, που τότε τους απηύθυνε λυρικότατες επιστολές για την θυσία των δικών τους. Εις τον «κατά των ξενοκινήτων κομμουνιστών συμμοριτών αγώνα»! Θα τις αποσύρει ή θα τους γράψει κάποιαν άλλη, που θα τους λέει: «Λάθος, ο γιός σας εφονεύθη εις τροχαίον ατύχημα»!!!

»Δεν αμφισβητούμε τον πατριωτισμόν ουδενός χωρίς αποδείξεις.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα υπάρξουν ηρεμώτερες σκέψεις και ότι θα σταματήσουμε να πριονίζουμε το δένδρο που καθό­μαστε.

Αλλά το ότι ο «εμφύλιος» —ξενοκίνητη επιβουλή για μας— θα αποτελέσει όπως ακούστηκε «απλή ανάμνηση», αυτό ΟΧΙ. Είναι πέρα από τις δυνάμεις του Έθνους. Γιατί τότε αλλοίμονο. Θα έχουμε την επανάληψη της περιπτώσεως Σοφούλη, ο οποίος υπέργηρος, είχε τουλάχιστον την λεβεντιά να απευθυνθή στο στρατευμένο Έθνος και να ζητήση τον υπέρ πάντων αγώνα. Δεν ξέρουμε όμως αν αυτή την φορά θα υπάρξη η Λεβεντιά για να μπορούμε να φτάσουμε στο ίδιο αποτέλεσμα. Φοβούμαι πως θα είναι πολύ αργά.

«Καταλήγοντας ας ευχηθούμε η σημερινή ημέρα και οι εκδηλώσεις να αποτελέσουν μήνυμα λογικής και συνέσεως. Διότι θα πρέπει να γνωρίζουν οι πάντες, ότι πολλές υποχωρήσεις θα μπορούν ίσως να γίνουν εν ονόματι της ηρεμίας αυτού του τόπου. Σε ένα σημείο μονάχα δεν μπορεί να υπάρξη συμβιβασμός:

Στην ασέβεια της μνήμης των νεκρών μας και εις την έστω και κατά χιλιοστόν απεμπόληση του σκοπού για τον οποίο και αυτοί και χιλιάδες πριν από αυτούς έπεσαν. Νομίζω πως συνεννοούμεθα.

ΑΙΩΝΙΑ ΣΑΣ Η ΜΝΗΜΗ σεβαστοί μας νεκροί.

Και να είστε βέβαιοι ότι η θυσία σας θα τιμάται ευλαβικά ανά τους αιώνες.

ΗΛΙΑΣ ΡΑΣΑΪΚΟΣ

                                                          

                                  ΚΩΣΤΑΣ ΤΖΙΟΥΦΑΣ