Μάζα και προσωπικότης.

Οί γενικές απαιτήσεις, πού προκύπτουν άπ' τήν φύση τού άντικειμένου τής Φιλοσοφίας τής Ιστορίας —τήν Ιστορική πραγματικό­τητα— γιά τον σχηματισμό τού συστήματος της, εξετάστηκαν στο προηγούμενο κεφάλαιο. (ΕΔΩ)

Σύμφωνα μ' αυτές, μία Ιστορική κατηγορία, για νά δικαίωσα τόν χαρακτήρα της ώς τέτοιας, πρέπει νά έχει ώς περιεχόμενο μία χαρα­κτηριστική κατασκευή τής Ιστορικής εξελίξεως. Ταυτοχρόνως, όμως, πρέπει έξ αιτίας τής δυναμικότητος τών Ιστορικών μορφών νά δεχθή και νά συναρθρώσει μέσα της τις πηγές τής Ιστορικής οράσεως, άπό τις όποιες ξεπηδούν οί ιστορικές μορφές και μέσα στις όποιες αυτές οί ίδιες οί ιστορικές κατηγορίες πραγματοποιούνται.

"Ετσι, ή βασικότερη Ιστορική κατηγορία, ή κατηγορία του "Ε­θνους, ικανοποιεί τήν πρώτη απαίτηση έχοντας ώς περιεχόμενο τήν χαρακτηριστική κατασκευή του Λαού στήν Ιστορική του πορεία. Ή δεύτερη απαίτηση ικανοποιείται μέ τό νά συναρθρωθούν μέσα στήν κατηγορία του "Εθνους δύο βασικές πηγές τής ιστορικής δράσεως, πού χωρίς αυτές, αυτή ή ιστορική κατηγορία, θά ήταν αδύνατο νά πραγματοποιηθή και νά υπάρξει: ή μάζα και ή προσωπικότης.

Τό πρόβλημα τής Φιλοσοφίας τής Ιστορίας εΐναι νά καθορίσει τό περιεχόμενο τους. τις αμοιβαίες σχέσεις τους και τήν ιστορική τους λειτουργία τόσο τής κάθε μιας ξεχωριστά, όσο και τών δύο μαζί.

Oι απαντήσεις τών ιδεαλιστικών ρευμάτων πάνω σέ αυτό εξαρ­τώνται άμεσα άπό τήν γενικώτερη κοσμοθεωρητική τους αφετηρία. "Ετσι. για τόν Ιδεαλισμό ή Ιστορία δημιουργείται αποκλειστικά άπό τις προσωπικότητες, ένώ αντιθέτως, ή μάζα δέν παίζει κανένα ουσια­στικό ρόλο. Ακολουθεί απλώς τις πρώτες.

Ή προσωπικότητα γιά τόν Ιδεαλισμό θεωρείται ξεκομμένη άπό τήν μάζα, σέ πλήρη διάκριση άπ' αύτη. Ή εμφάνιση της αιτιολογείται άπό κάποια θεία Πρόνοια και αποστολή της εΐναι νά επιτελέσει, πάν­τα, ένα πολιτιστικό έργο πάνω στή γή. Διά μέσου τής προσωπικότητος οί Ιδέες καθορίζουν τήν μάζα και τήν Ιστορική εξέλιξη.

Η μάζα, άπό τό άλλο μέρος, εξετάζεται πέρα γιά πέρα αφηρη­μένα. Θεωρείται ώς ένα άπλό άθροισμα ατόμων, αμετάβλητο κατά βάση άπό μόνο του. Τά χαρακτηριστικά τής φυλετικότητος και τής Ιστορικότητας δέν λογαριάζονται σοβαρά.

Οί απαντήσεις τών υλιστικών ρευμάτων και ιδιαιτέρως τού μαρξιστικού εξαρτώνται και αυτών άμεσα άπό τήν γενικώτερη κοσμοθεωριτική τους αφετηρία. "Ετσι, γιά τό μαρξισμό ή Ιστορία δημιουργείται αποκλειστικά από τήν μάζα, ένώ αντιθέτως ή προσω­πικότητα περιορίζεται στο νά εκφράσει τήν ϊδια τήν μάζα, μή έχοντας ή ϊδια ν' αναπτύξει κανέναν δικό της πρωτότυπο ρόλο.

Η προσωπικότητα γιά τόν μαρξιστικό υλισμό θεωρείται αφομοι­ωμένη από τήν μάζα. Ή εμφάνιση της αιτιολογείται από τις συνθήκες, πού διαμορφώνει ή ϊδια ή μάζα. Ή μάζα καθορίζει τόν ρόλο της προσωπικότητος.

Ή μάζα ή ϊδια, εξετάζεται άπό τόν μαρξιστικό υλισμό μ' ένα τρό­πο ανάλογο μ' εκείνον τών ιδεαλιστικών γευμάτων. Είναι εν α άθροισμα ατόμων, πού ποιοτικά καθορίζονται άπό τήν ταξική της διάρθρωση. Ή οικονομία αποτελεί τό καθοριστικό παράγοντα του ιστορικού ρόλου τής μάζας και διά μέσου αυτής και τής προσωπικό­τητος.

Ή Επιλεκτική Φιλοσοφία τής Ιστορίας αρνείται πέρα γιά πέρα και τους δύο αυτούς τρόπους σκέψεως.

Ή Επιλεκτική αντίληψη τής Ιστορίας ή πιό σωστά, ή συνεπής συνέχιση και επέκταση τής Βουλησιοκρατίας στή περιοχή τών ιστο­ρικών φαινομένων, εξαλείφει δύο βασικές ανεπάρκειες τών προη­γουμένων φιλοσοφικοϊστορικών θεωριών. Πρώτον, οί θεωρίες αυτές στή καλλίτερη περίπτωση εξετάζουν μόνο τά ιδεαλιστικά ή τά υλιστικά κίνητρα τής ιστορικής δράσεως τών ανθρώπων και δέν ερευνούν τί εΐναι έκεΐνο, πού γεννάει αυτά τά κίνητρα, δέν συλλαμ­βάνουν τόν αντικειμενικό φυλετικό όρο τής αναπτύξεως τών ιστο­ρικών σχέσεων, δέν βλέπουν, ότι oι σχέσεις αυτές εχουν τις ρίζες τους στον βαθμό αναπτύξεως τού φυλετικού υποστρώματος. Δεύτε­ρον ol προηγούμενες θεωρίες δέν παίρνουν ύπ' όψη τους τόν οργανικό δεσμό, πού υπάρχει ανάμεσα στις μάζες και στις προσωπι­κότητες.

Αντιθέτως, ή Επιλεκτική Φιλοσοφία τής Ιστορίας δίδει τήν δυ­νατότητα νά ερευνηθούν βαθειά οί φυλετικοί όροι τής ζωής τών μαζών και τών προσωπικοτήτων. Οί άλλες θεωρίες στή καλλίτερη περίπτωση δέν κάνουν τίποτε άλλο άπό τό νά συσσωρεύουν ακατέρ­γαστα στοιχεία, μαζεμένα αποσπασματικά, και νά απεικονίζουν ώρισμένες πλευρές τής Ιστορικής διαδικασίας.

Ή Επιλεκτική Φιλοσοφία τής Ιστορίας δείχνει τόν δρόμο γιά μιά καθολική, ολόπλευρη μελέτη τής διαδικασίας τής γενέσεως, τής αναπτύξεως και τής παρακμής τών Ιστορικών σχηματισμών, εξε­τάζοντας όλες τις πλευρές τους στό σύνολο τους, ανοίγοντας τες στους όρους ζωής και δράσεως τών διαφόρων λαών στήν Ιστορική τους πορεία, παραμερίζοντας τήν αυθαιρεσία στή διάκριση ανάμεσα στις μάζες και στις προσωπικότητες και αποκαλύπτοντας, ότι και τά δύο έχουν τήν ρίζα τους στό φυλετικό τους ύπόστρωμα.

Οί άνθρωποι δημιουργούν οί ίδιοι τήν ιστορία τους.

Τί είναι όμως εκείνο, πού καθορίζει τά κίνητρα τών ανθρώπων και πιο ειδικά τών μαζών και τών προσωπικοτήτων;

Τί εΐναι έκεΐνο, πού προκαλεί τις ιστορικές συγκρούσεις;

Ποιες εΐναι οι μορφές αυτών τών συγκρούσεων ανάμεσα στους λαούς;

Ποιοι εΐναι οί αντικειμενικοί όροι τής εκδηλώσεως τού φυλετικού υποστρώματος, πού δημιουργούν τήν βάση όλης τής ιστορικής ορά­σεως τών ανθρώπων;

Ποιοι εΐναι oι νόμοι, πού καθορίζουν αυτήν τήν ιστορική διαπά­λη;

Σέ όλα αυτά τά προβλήματα στρέφει τήν προσοχή της ή Επιλε­κτική Φιλοσοφία τής Ιστορίας, και δείχνει τόν δρόμο γιά μιά θαρ­ραλέα μελέτη τής Ιστορίας, ώς δυναμικής διαδικασίας, πού κυριαρ­χείται άπό μιά σιδερένια ιστορική επιλογή σ' όλη τήν τεράστια πολυπλευρότητα και αντιφατικότητα της.

Έτσι, ή Επιλεκτική Φιλοσοφία τής Ιστορίας δέν δέχεται τήν μάζα ώς ένα άθροισμα ατόμων, πού ή ποιότητα του καθορίζεται εϊτε έμμεσα άπό τις ιδέες, εϊτε άμεσα άπό την οίκονομική διαδικασία Γι' αυτήν ή μάζα καθορίζεται άπλα άπό τήν φυσική φυλετική της βάση, ώς ένα κομμάτι τού ενιαίου οργανικοί κόσμου. Τό ποιοτικό της ορόσημο στή γραμμή τής οργανικής εξελίξεως συνίσταται σέ μία ανώτερη βιολογική νευροψυχική δομή. Για αυτό και ή ιδιομορφία τής σχέσεως, πού συνδέει τούς ανθρώπους σ' ένα λαό, βρίσκεται στό ότι εΐναι πριν άπ' όλα ενεργητική ψυχολογική σχέση. Βασικός πυρήνας τών Λαϊκών Μαζών σέ όλες τις εποχές είναι ή Φυλετική τους Ψυχή.

Κινητήρια δύναμη τής Ιστορίας εΐναι ή πάλη τών λαών και πριν άπ' όλα ή πάλη τών λαών πού κατέχουν μία δυναμική φυλετικότητα. Στή περίοδο τών ιστορικών ανατροπών έκεΐνες οί λαϊκοφυλετικές

δυνάμεις, πού ανεβαίνουν ώς τήν συνειδητή και ενεργητική δράση, συντρίβουν τήν αντίσταση παρηκμασμένων λαίκοφυλετικών δυνά­μεων, πού προσπαθούν νά διαιωνίσουν μία κατάσταση πραγμάτων πέρα γιά πέρα άποπροσαρμοσμένη άπό τις δεδομένες συνθήκες.

Σ' αυτόν τόν αγώνα Λαοί άντιπαρατίθενται σέ Λαούς στό πολιτι­σμό τους, στην ιδεολογία τους, στήν κοινωνία τους, στό Κράτος τους, στήν οικονομία τους. "Οσο αναπτύσσεται αυτός ό αγώνας άπό τά κατώτερα επίπεδα στά ανώτερα, τόσο αυξάνει ή συνειδητότητα και ή ανάγκη γιά οργάνωση τών λαϊκών μαζών. "Ετσι γίνεται ή πρό­σκληση τών προσωπικοτήτων στό ιστορικό προσκήνιο.

Έκεΐνο, πού πρέπει νά τονισθή έδώ εΐναι ή ριζική και βαθειά δια­φορά, πού υπάρχει ανάμεσα στήν Επιλεκτική Φιλοσοφία τής Ιστο­ρίας άπό τό ένα μέρος και τού Ιδεαλισμού και τού Υλισμού άπό τό άλλο πάνω στό θέμα τής ιστορικής λειτουργίας τού παράγοντος τών μαζών. Και ό ιδεαλισμός και ο υλισμός θεωρούν άπλα τήν μάζα ώς άθροισμα ατόμων, πού τά συνδέουν πολιτικοί ή οικονομικοί δεσμοί, παραβλέποντας έτσι τό φυλετικό της περιεχόμενο, πού τήν χαρακτη­ρίζει ποιοτικά, προχωρούν μέ μία σύγχυση ανάμεσα στό ιστορικά γενικό και στό ιστορικά ειδικό. "Ετσι —και τά δύο φιλοσοφικό ρεύ­ματα— ανάγουν τούς όρους, πού διέπουν τό ατομικό επίπεδο, σέ όρους γενικώτερης ισχύος, έτσι ώστε νά διέπουν και τό συλλογικό επίπεδο. Μέ δυό λόγια οί πνευματικοί ή οί υλικοί οροι, πού καθορί­ζουν τήν συνείδηση τού άνθρωπου, είναι οί ϊδιοι έκεΐνοι, πού καθο­ρίζουν και τήν συλλογική μάζα, τόν τρόπο τής ιστορικής της λει­τουργίας .

Ή Επιλεκτική Φιλοσοφία τής Ιστορίας αρνείται εντελώς μία πα­ρόμοια παραδοχή. Τό συλλογικό επίπεδο γι’ αυτήν εΐναι πέρα γιά πέρα ποιοτικά διαφορετικό άπό τό ατομικό επίπεδο. Άλλες οί λει­τουργίες στό ένα, άλλες στό άλλο. Αλλο τό περιεχόμενο τής επιλε­κτικής στό ένα επίπεδο, άλλο στό άλλο. Άν τό φυλετικό υπόστρωμα καθορίζει τις λειτουργίες τής ατομικής ψυχής στό ατομικό επίπεδο

στό συλλογικό επίπεδο δέν έχει νά καθορίσει τό άθροισμα όπως θά λέγαμε τών βιοψυχικών λειτουργιών τών άτόμων, άλλά πλέον μία πραγματικότητα ποιοτικά εντελώς διαφορετική: τήν συλλογική ψυχή.

Ή συλλογική ψυχή έχει τις δικές της γενικώτερες λειτουργίες πέρα γιά πέρα διαφορετικές άπό τις λειτουργίες τής ατομικής ψυχής. Ή μάζα υπακούει σέ εντελώς δικούς της όρους αναφοράς άπό έκεΐνες τού άτομου. Οί ατομικές επιδιώξεις και τά ατομικά συναισθήματα δέν λαμβάνονται ύπ' όψη στό συλλογικό επίπεδο. Έκεΐ επικρατούν διαφορετικό κλΐμα» και διαφορετικοί όροι, πού τίποτα τό κοινό δέν έχουν μέ τό ατομικό «κλΐμα», τούς ατομικούς δρους, αναφοράς.

Αυτό σημαίνει, ότι τά άτομα μπορεί νά εΐναι αρνητικά τοποθετη­μένα απέναντι σ' ένα ιστορικό φαινόμενο, τό ϊδιο όμως τό ιστορικό φαινόμενο δέν εξαρτάται άπ' αυτά, άλλά άπό τήν μαζική τους ποιό­τητα και μία τέτοια ποιότητα δέν μπορεί νά έχει τήν βάση της άλλου παρά στό ϊδιο τό φυλετικό τους υπόστρωμα.

Μέ δυο λόγια ή Φυλετική βάση καθορίζει τόσο τις ατομικές ψυχολογικές λειτουργίες, όσο και τις συλλογικές ψυχολογικές λει­τουργίες, άλλά μέ διαφορετικό τρόπο τήν κάθε κατηγορία. Στήν πρώ­τη εμφανίζεται ώς δυνατότητα άναπτύξεως συνειδησιακών λει­τουργιών, στήν δεύτερη ώς ικανότητα αναπτύξεως ασυνείδητων συλλογικών ψυχολογικών διεργασιών.

"Ετσι, τό κληρονομικό ψυχολογικό βάθος ενός Λαού κάνει τήν εμφάνιση του στό ιστορικό επίπεδο. Πουθενά άλλου δέν μπορεί νά έμφανισθή και νά προσδιορισθή. Πάνω στό γεγονός αυτό στηρίζε­ται τό φαινόμενο της έθνικοποιήσεως οιασδήποτε ιδεολογίας, οιασδήποτε θεωρίας, οιασδήποτε άντιλήψεως.

Πουθενά στήν Ιστορία δέν υπάρχει κάποια θεωρία, πού νά έχει πραγματοποιηθή χωρίς προηγουμένως νά έχει υίοθετηθή άπό έναν συγκεκριμένο Λαό. Εΐναι μία σιδερένια άρχή, πού διέπει τήν ανθρώ­πινη ιστορική ζωή και καθορίζει τις μεγάλες τρικυμίες τής Ιστορίας. Μόνο σ' αυτήν τήν περίπτωση εΐναι δυνατόν τό ατομικό νά επικοινωνήσει μέ τό συλλογικό, οί ατομικές αντιλήψεις μέ τις συλλογικές δυ­νάμεις.

Μ’ αυτόν τόν τρόπο ή Επιλεκτική Φιλοσοφία τής Ιστορίας άνα­λύοντας βαθειά τόν τεράστιο καΐ περίπλοκο Ιστορικό ρόλο τής Φυλής ξεχωρίζει οριστικά άπό τις ρηχές και σχηματικές θεωρίες τοΰ ιδεα­λισμού και τού υλισμού. Αυτή εΐναι ή πρώτη βασική διάκριση.

Ή δεύτερη αναφέρεται στον οργανικό δεσμό, πού υπάρχει ανάμεσα στις μάζες και στις προσωπικότητες.

Ή μάζα ποτέ δέν μπορεΐ νά μετασχηματισθή σέ πηγή Ιστορικής

δράσεως άν προηγουμένως δέν όργανωθή. Ή εσωτερική δόμηση τής μάζας ύπακούα σέ μιά Ιστορική επιλεκτική διαδικασία, συστηματοποιήσεως, πού έχει ώς αποτέλεσμα τήν προβολή της μέ τήν μορφή, πλέον, τού συλλογικού άνθρωπου.

Όργάνωση σημαίνει μία οριζόντια κατανομή λειτουργιών και ταυτοχρόνως μία κάθετη σύνδεση τους σε ένα ενιαίο όλο. Έκεΐ, πού τέμνονται τά δύο επίπεδα βρίσκεται ή θέση τών προσωπικότητας. Τό εΐδος τής τομής καθορίζει και τό εΐδος τού ρόλου τής προσωπικότητος. Τέτοιοι ρόλοι μπορεΐ νά εΐναι οικονομικοί, κοινωνικοί, θρη­σκευτικοί, πολιτικοί.

"Ολα αυτά συντίθενται τελικά σ’ ένα ενιαίο σύνολο στό σώμα τού συλλογικού άνθρωπου. "Οσο ψηλότερα στέκονται οί διάφορες προσωπικότητες στις βαθμίδες τής καθέτου κλΐμακος τόσο περισσότερο ξεφεύγουν άπό τό κοινωνικό και τόσο πλησιάζουν τό Ιστορικό επί­πεδο. Στή κορυφή τής πυραμίδος ευρίσκονται εκείνοι, πού αποτελούν τήν πιό υψηλή έκφραση τού συλλογικού άνθρωπου, εκείνοι, πού επιφορτίζονται τά Ιστορικά καθήκοντα.

Ό ιδεαλισμός απόκοπτα εντελώς τήν προσωπικότητα άπό τό μα­ζικό της υπόβαθρο, ένώ ό υλισμός τήν αφομοιώνει πέρα γιά πέρα μέσα σ’ αυτό.

Ή Επιλεκτική Φιλοσοφία τής Ιστορίας τήν ξεχωρίζει και ταυτο­χρόνως τήν συνδέει οργανικά μέ τό σύνολο.

Ό ιδεαλισμός θεωρεΐ ότι ή προσωπικότητα αποτελεί έκφραση τού παγκοσμίου πνεύματος, ένώ ό υλισμός θεωρεί ότι ή προσωπικότητα αποτελεί έκφραση τής οικονομικής διαδικασίας τού μαζικού υπο­βάθρου.

Ή Επιλεκτική Φιλοσοφία τής Ιστορίας θεωρεΐ ότι ή προσωπι­κότητα αποτελεί έκφραση τής φυλετικής της βάσεως.

Ό Ιδεαλισμός θεωρεί τήν προσωπικότητα ώς αιτία τής ιστορικής εξελίξεως, ένώ ό υλισμός ώς αποτέλεσμα της.

Ή Επιλεκτική Φιλοσοφία τής Ιστορίας, αντιθέτως, θεωρεί τήν εμφάνιση τής προσωπικότητος ώς αποτέλεσμα τού νόμου τής συστηματοποιήσεως, ένώ τήν ποιότητα της ώς αποτέλεσμα τού νόμου τής επιλογής, μέσα στό σώμα τού συλλογικού άνθρωπου. Αυτό εΐναι ένα συμπέρασμα κεφαλαιώδους σημασίας.

Σέ ώρισμένα στάδια τής άενάου ιστορικής εξελίξεως τού συλ­λογικού άνθρωπου, οί φυλετικές δυνάμεις, πού προκύπτουν αναγ­καστικά άπό τήν πρόκληση τού γενικού περιβάλλοντος τού συλλο­γικού άνθρωπου, κάτω άπό μία τεράστια ποικιλία άπό μορφές, προωθούν στις πρώτες γραμμές ηγετικές ομάδες, πού θά αναλάβουν νά παίξουν καθοδηγητικό ρόλο στις διάφορες πλευρές, πού συνθέ­τουν τήν ιστορική ζωή.

Ό νόμος τής επιλογής τελικά προωθεί στις θέσεις συνθέσεως τών φυλετικών δυνάμεων μία άπ' αυτές τις ομάδες. Τήν ηγετική ιδιότητα δέν τήν κάνουν τά προνόμια, τά παράσημα και οί τιμητικές διακρί­σεις, οϋτε οί σχέσεις οί πνευματικές ή οί οικονομικές, πού αναπτύσ­σονται ανάμεσα σέ άτομα, αλλά οί φυλετικές δυνάμεις, πού ξεπηδούν άπό τά χιλιάδες και χιλιάδες μέλη τού συλλογικού άνθρωπου και πού συναντώνται στό πρόσωπο τού ήγέτου σ’ ένα ανώτερο επίπεδο. Ή αξία τού ήγέτου έγκειται στό νά συνθέσει αυτές τις δυνάμεις μέ τόν καλλίτερο δυνατό τρόπο.

"Ετσι ό ρόλος τής προσωπικότητος αποκτά ένα περιεχόμενο στήν Επιλεκτική Φιλοσοφία τής Ιστορίας εντελώς διαφορετικό άπό έκεΐνο τών άλλων φιλοσοφικών ρευμάτων. Ή προσωπικότητα, σέ αντίθεση μέ τόν ιδεαλισμό, δέν τοποθετείται μπροστά στή μάζα άπό μονάχη της, άλλα προωθείται άπό τό φυλετικό βάθος αυτής τής ϊδιας τής μάζας. Ταυτοχρόνως, όμως, δέν δέχεται παθητικά τόν ρόλο της άπό τήν μάζα άλλά προχωρεί ενεργητικά στή διαμόρφωση του αντιθέτως, προς τόν υλισμό.

Οί φυλετικές δυνάμεις, πού συναντώνται σέ μία προσωπικότητα αποτελούν ώς πρό τήν γέννηση τους ιστορική ανάγκη, μά καθόλου δέν εΐναι σίγουρο πώς θά εκδηλώσουν σ' ολη τους τήν έκταση τις ­δυνατότητες της Ιστορικής τους δημιουργικότητος. Ή ίδια ή εμπειρία παρουσιάζει παρόμοιες Ιστορικές τάσεις, όπου στό τέλος διαλύονται και εξαφανίζονται γιατί δέν βρίσκουν τό κατάλληλο προσωπικό πα­ράγοντα, πού θά τις συνθέσει σύμφωνα μέ τις απαιτήσεις τής Ιστο­ρικής στιγμής. Αντιθέτως, μέ τόν μαρξιστικό υλισμό, πού θεωρεί ότι

oι γενικές οικονομικές απαιτήσεις θά βρουν μέ τόν ένα ή τόν άλλο τρόπο όπωσδήποτε και αναγκαστικά τήν προσωπική τους σύνθεση, ή Επιλεκτική Φιλοσοφία τής Ιστορίας δέχεται, ότι oι φυλετικές δυ­νάμεις ώς γενικές Ιστορικές άπαιτήσας δέν έχουν αναγκαστικά βέ­βαιο τό γεγονός τής συνθέσεως τους σέ μία προσωπικότητα.

Αυτό εΐναι ένα άπό τά πιο κεφαλαιώδη συμπεράσματα, πού προ­βάλλει τήν Επιλεκτική ώς τήν μόνη άντικειμενική Ιστορική μέθοδο, και φωτίζει τόν αποφασιστικό ρόλο τής προσωπικότητος στήν Ιστο­ρία. Τό διαλεκτικά αναγκαστικό αντικαθίσταται άπό τό επιλεκτικά δυνατό. Αυτό δέν θά ήταν δυνατόν νά γίνει αν προηγουμένως ή προ­σωπικότητα δέν εΐχε συνδεθεί οργανικά μέ τό μαζικό της υπόβαθρο. Ή φυλετικότητα τής μάζας αποτελεί τό μοναδικό καθοδηγητικό νήμα γιά μιά τέτοια φυσική σύνδεση.

Ό ιδεαλισμός και ό υλισμός, μή μπορώντας ν' ανταποκριθούν στά πιεστικά δεδομένα τής Ιστορικής εμπειρίας προχώρησαν σέ θεωρητικούς συμβιβασμούς στά ϊδια τους τά συστήματα. "Ετσι ό ιδεαλισμός θεωρεί, σέ κάποια Ιστορική στιγμή, δυνατό τό πλάταιμα τής έννοιας τής προσωπικότητος πάνω σέ κάθε άτομο, στό πολιτικό επίπεδο, ερχόμενος έτσι σέ φανερή αντίφαση μέ τό ϊδιο τό σύστημα του. Ό μαρξιστικός υλισμός άπό τό άλλο μέρος θεωρεί αναγκαίο γιά τήν πραγματοποίηση του μιά πολιτική πρωτοπορεία, πού πάνω άπό τις μάζες, θά οδηγήσει σ' αυτήν, υποκαθιστώντας έτσι στό δικό του σύστημα τόν ρόλο τών μαζών μέ τόν ρόλο τών προσωπικοτήτων.

Οι αντιφάσεις εΐναι ξένες γιά τήν Επιλεκτική Φιλοσοφία τής Ιστορίας. Καθορίζοντας ότι ή ποιότητα τής προσωπικότητος παίζει αποφασιστικό ρόλο γιά τήν Ιστορική εξέλιξη, γίνεται ο θεωρητικός οδηγός γιά μία δυναμική, άγωνιστική Ιστορική ζωή, όπου ό συνει­δητός αγώνας ανεβάζει τόν ρόλο τής Ιστορικής επιλογής και όδηγεΐ τις φυλετικές δυνάμεις τού συλλογικού άνθρωπου στήν πιό πλήρη και ανώτερη εκδήλωση και ολοκλήρωση τους σέ ανώτερες Ιστορικά προσωπικότητες. Θεωρώντας τήν προσωπικότητα ώς τήν αιχμή τών ιστορικών γεγονότων, αναλύει βαθειά τήν Ιστορική πραγματικότη­τα διαπιστώνοντας, κάθε φορά, τό άν και τό γιατί τό μαζικό δόρυ δέν μπορεΐ νά λειτουργήσει, όταν ή αιχμή του δέν ανταποκρίνεται στις Ιστορικές απαιτήσεις.