Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή φέρνει και τον διαμελισμό της Τουρκίας;!

της Μύριαμ Νικολαΐδου-Ντενίση 

Δημοσιογράφου-Επικοινωνιολόγου

Σας έχει συμβεί ποτέ να επιθυμείτε διακαώς να εξαφανιστεί από προσώπου γης ένα άτομο που θέλει το κακό σας, ένας γείτονας, ένας συνάδελφος, ένας αντίζηλος;

Και αυτός αντί να εξαφανίζεται να γίνεται όλο και ισχυρότερος και ενοχλητικότερος; Έχετε νιώσει ποτέ, πως το σύμπαν έχει «συνωμοτήσει» εναντίον σας με σκοπό να σας αδικήσει; Σας έχει τύχει να έχετε παραδοθεί στην «μοίρα» σας και να πιστεύετε πως ο άνθρωπος – αιτία του κακού θα παραμένει πάντα σε πλεονεκτική θέση, ώσπου ξαφνικά πληροφορηθήκατε ότι δεν υφίσταται πια; Ότι έφυγε πλέον από την ζωή σας, από το περιβάλλον σας, από τις σκέψεις σας; Απλά, ότι έχει «τελειώσει»;

Έτσι ακριβώς ίσως πρόκειται να «τελειώσει» - λίγο πιο νωρίς ή λίγο πιο αργά - η αιώνια αντίζηλος της Ελλάδας, η Τουρκία. Η μοίρα της οποίας μπορεί να φαίνεται καλή τα τελευταία χρόνια - σχεδόν σε όλα τα επίπεδα - στο οικονομικό, στρατιωτικό, πολιτικό και επιχειρηματικό, αλλά σύντομα ίσως πρόκειται έτσι απλά ν’ αλλάξει. Ήδη, φαίνεται να έχει ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για την μουσουλμανική αυτή χώρα. Μάλιστα, ο Έλληνας Τουρκολόγος, καθηγητής Δημήτρης Κιτσίκης είναι εκείνος που από χρόνια είχε μιλήσει για το ενδεχόμενο κερματισμού των τουρκικών εδαφών...

Γνωρίζοντας ο ίδιος από πρώτο χέρι τα της Τουρκίας, καθώς υπήρξε στο παρελθόν και στενός σύμβουλος του τέως Προέδρου της Τουρκίας Τουρκούτ Οζάλ,  είχε μιλήσει πριν λίγα χρόνια στον δημοσιογράφο Θεόδωρο Χατζηγώγο για ένα πολύ παλιό σχέδιο των Αμερικανών, που αφορούσε τον διαμελισμό της Τουρκίας. Συγκεκριμένα, είχε τονίσει: «Μέχρι το 1989, λόγω της Σοβιετικής Απειλής, οι Αμερικανοί ήταν υποχρεωμένοι με το δόγμα Τρούμαν να χρησιμοποιούν την Τουρκία σαν φράγμα στην κάθοδο των Σοβιετικών. Από την στιγμή που έπεσε η Σοβιετική Ένωση, η Τουρκία έχασε την στρατηγική της θέση και σήμερα αυτό που προέχει για τις ΗΠΑ είναι η εκμετάλλευση των αγωγών πετρελαίου. Και να ξέρετε κάτι: Όπου υπάρχει αγωγός πετρελαίου, εκεί υπάρχει και διαμελισμός. Δηλαδή, υπάρχει η προοπτική δημιουργίας ενός Κουβέϊτ».

Και συνέχισε λέγοντας: «Ο καλύτερος σύμμαχος της Αμερικής είναι οι Κούρδοι. Μέχρι τώρα ήταν αριστεροί και ξαφνικά γίνανε οι φανατικότεροι οπαδοί των Αμερικανών. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τους Αλβανούς, τους οποίους εγώ από χρόνια αποκαλώ "Κούρδους της Δύσεως" και γεωπολιτικά τους θεωρώ μεγάλους εχθρούς των Ελλήνων. Θυμηθείτε τι γινόταν επί Τουρκοκρατίας: ποιοι πετσόκοβαν με μεγάλη προθυμία τους Έλληνες; Οι Κούρδοι και οι Τουρκαλβανοί… Κατά την γνώμη μου, όσο κι αν σας σοκάρει εσάς τους εθνικιστές αυτό, την Ελλάδα την συμφέρει η Ελληνοτουρκική Συνομοσπονδία με μία διαμελισμένη Τουρκία. Αυτό, θέλουμε - δεν θέλουμε, θα γίνει. Αλλά θα χρειαστούν μερικά χρόνια ακόμη…»

Και φτάσαμε στο σήμερα. Και πολλά γεγονότα άρχισαν να επιβεβαιώνουν τα παραπάνω λόγια και το ότι  - όπως λένε και οι προφητείες του γέροντα Παίσιου – θα υπάρξουν ανατροπές στην ευρύτερη περιοχή μας. Ειδικότερα, για τον γέροντα Παίσιο: «Η Τουρκία θα διαμελισθεί σε 3-4 κομμάτια. Ήδη, έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Εμείς θα πάρουμε τα δικά μας εδάφη, οι Αρμένιοι τα δικά τους και οι Κούρδοι τα δικά τους. Το κουρδικό θέμα έχει ήδη δρομολογηθεί».

Το θέμα διαμελισμού της Τουρκίας φαίνεται να «οσμίζονται» και οι ίδιοι οι Τούρκοι. Δηλαδή, έναν τέτοιο κίνδυνο επέσεισε εμμέσως πλην σαφώς σε μήνυμά του ο ίδιος ο Ταγίπ Ερντογάν με την ευκαιρία των 90 ετών από την «Εορτή της Μεγάλης Νίκης». Δηλαδή, στην καθιερωμένη συνέντευξη που έδωσε στο κέντρο Τύπου της πρωθυπουργίας ο Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε:

«Εκείνο που αναλογεί σήμερα σε μας είναι να εξυψώσουμε και να ενισχύσουμε ακόμα περισσότερο την Δημοκρατία μας, ξεπερνώντας διάφορες δυσκολίες, ελλείψεις δυνατοτήτων και ανέχειες και να συνεχίσουμε σε πνεύμα αδελφοσύνης, ενότητας και ομοψυχίας.

Πιστεύω ότι η Τουρκία μαζί με το Έθνος της, ως αδιαίρετο σύνολο, θα ξεπεράσει κάθε είδους τρομοκρατία και παρόμοιες απειλές που στοχεύουν την αδελφοσύνη μας και θα φθάσει σε ένα πολύ λαμπρότερο και φωτεινό μέλλον. Υπό την έννοια αυτή, λόγω της ημέρας, μνημονεύουμε με ευγνωμοσύνη τον Ιδρυτή της Δημοκρατίας μας Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, όλους τους ήρωες του Πολέμου της Ανεξαρτησίας, όλους τους πεσόντες μας από τότε ως σήμερα. Κατά τον ίδιο τρόπο εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου σε όλα τα μέλη των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, που πραγματοποιούν μεγάλο αγώνα εντός της χώρας κατά της τρομοκρατίας καθώς και όλα τα μέλη των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, που αναλαμβάνουν καθήκοντα στο εξωτερικό για την εγκατάσταση της ειρήνης στην περιοχή και της παγκόσμιας ειρήνης. Συγχαίρω το Έθνος μας για την Εορτή της Μεγάλης Νίκης με την ευκαιρία της 90ης επετείου της».

Όπως αντιλαμβάνεστε ο Ερντογάν σε τρία σημεία της ομιλίας του σκιαγράφησε το πρόβλημα εσωτερικής σταθερότητας που αντιμετωπίζει σήμερα η Τουρκία, τονίζοντας το θέμα της τρομοκρατίας.
Συνεπώς, οι Τούρκοι ήδη ανησυχούν. Ανησυχούν για τα πολλά «μέτωπα» που έχουν ανοίξει (Συρία, Ιράν, Κούρδοι, Ελλάδα, Κύπρος). Ανησυχούν για τις «συμμαχίες» που έχουν κάνει και για το αν θα τους προδώσουν (Αμερική, Ισραήλ). Ανησυχούν για τον ρόλο που θέλει να παίξει η Ρωσία στην περιοχή της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Ανησυχούν για άλλες γειτονικές τους χώρες και για το ποια εξέλιξη μπορεί να έχει για τους ίδιους ένας Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος.

Εξάλλου, ήδη από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρχε ένα μυστικό σχέδιο των Γερμανών, με την κωδική  ονομασία «Gertrude», το οποίο στόχευε στον διαμελισμό της πάλαι ποτέ ισχυρής οθωμανικής αυτοκρατορίας. Το σχέδιο “Gertrude” αφορούσε την κατάκτηση και τον διαμελισμό της Τουρκίας από το Γ’ Ράιχ και βρισκόταν για δεκαετίες ξεχασμένο στα συρτάρια της «Smersh», της Σοβιετικής υπηρεσίας αντικατασκοπίας. Οι λεπτομέρειες του σχεδίου είχαν συζητηθεί σε μυστικές συναντήσεις μελών της Αρμενο-γεωργιανής και της Γεωργιανο-γερμανικής ένωσης με τον Άλφρεντ Ρόζεμπεργκ, εκπρόσωπο της Γερμανικής κυβέρνησης.

Το Γ’ Ράιχ είχε από το 1942 διαγνώσει τον κίνδυνο που θα μπορούσε ν’ αποτελέσει για την Ευρώπη μια μελλοντική ένωση Τουρκίας  - Αζερμπαϊτζάν. Το σχέδιο «Gertrude» προέβλεπε πως η Αρμενία και η Γεωργία μετά την απελευθέρωσή τους από τους μπολσεβίκους θα ξεκινούσαν Ιερό πόλεμο εναντίον της Τουρκίας. Οι Αρμένιοι και οι Γεωργιανοί, σύμφωνα με το σχέδιο, έπρεπε να παρέχουν 100.000 άνδρες. Αυτός ο στρατός μαζί με γερμανικές δυνάμεις της Βέρμαχτ και των SS θα εισέβαλε στην Τουρκία.

Το σχέδιο είναι βέβαιο πως θα εφαρμοζόταν αν η Γερμανία νικούσε .Ο Χίτλερ είχε δώσει την εντολή να σχηματιστούν καυκασιανές λεγεώνες, όπως ακριβώς προέβλεπε το σχέδιο, που συμφωνήθηκε μεταξύ Ρόζεμπεργκ και Αρμενίων. Μάλιστα και ο Τούρκος ερευνητής Conecsi μιλώντας στην εφημερίδα Mιλλιέτ επιβεβαίωσε την ύπαρξη του σχεδίου και αναφέρθηκε σε έγγραφα κατασκοπείας των Γερμανών. Έγγραφα που κατέγραφαν κάθε λεπτομέρεια σχετικά με την Τουρκία και φανέρωναν την πρόθεση του Ράιχ να συγκεντρώσει πληροφορίες με σκοπό μια μελλοντική επίθεση. Τελικά ο Χίτλερ έχασε τον πόλεμο, η Αρμενία παρέμεινε υπό την ΕΣΣΔ μέχρι το 1991 και η Τουρκία διατήρησε την ουδετερότητά της σε όλο τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Γερμανική μπότα δεν πάτησε ποτέ στο έδαφος της Τουρκίας και το σχέδιο «Gertrude» για τον διαμελισμό της έμεινε στα χαρτιά…

Όλα τα παραπάνω τα γνωρίζει η Τουρκία, η οποία προσπαθεί να προλάβει χρόνια τώρα τις εξελίξεις στην περιοχή της, με σκοπό να επιβάλλει εκείνες που πιστεύει ως λιγότερο «επικίνδυνες». Γι’ αυτό και μεταξύ των ιδεών που κυοφορούνται σε διάφορους τουρκικούς κύκλους - είτε πολιτικοί είναι αυτοί, είτε στρατιωτικοί – είναι και η παραχώρηση μερικής ή και ολικής αυτονομίας στις διάφορες εθνοτικές ομάδες και περιφέρειες της Τουρκίας. Εξάλλου, αν και οι Τούρκοι αποτελούν τη μεγαλύτερη πληθυσμιακή ομάδα της Τουρκίας η χώρα περιλαμβάνει ούτε λίγο ούτε πολύ 72 εθνοτικές μειονότητες! Κάτω από ένα τεχνητό επίστρωμα εθνικής ομοιογένειας η Τουρκία ακόμα και σήμερα είναι πολυεθνικό, πολυπολιτισμικό,  πολυθρησκευτικό κράτος, το οποίο μέχρι και σήμερα προσπαθεί να διατηρηθεί ενωμένο κάτω από ένα κοσμικό  κράτος, που σήμερα βρίσκεται υπό αμφισβήτηση.

Το συγκεκριμένο γεγονός γίνεται πλέον αντιληπτό από ολοένα και περισσότερους κατοίκους αυτής της χώρας και σε συνδυασμό με τον πόλεμο του τουρκικού κράτους με το PKK - που διαρκεί 30 σχεδόν χρόνια - αρχίζουν σιγά-σιγά ν’ ακούγονται φωνές για μια «αποκέντρωση» με μια νέα ανταλλαγή πληθυσμού, μέσα όμως στο πολυσχιδές εσωτερικό της Τουρκίας. Από αυτό το γεγονός ορμώμενος απόστρατος αξιωματικός του τουρκικού στρατού δήλωσε σε τουρκική εκπομπή: «Ας αποχωρήσουν οι Κούρδοι από τη δυτική και κεντρική Τουρκία και ας εγκατασταθούν στο νοτιοανατολικό κομμάτι της χώρας». Ας σημειωθεί, ότι ο πρώτος Τούρκος αξιωματούχος που μίλησε για την διαίρεση της χώρας σε αυτόνομες περιοχές και πιο συγκεκριμένα στην υιοθέτηση μίας Ομοσπονδιακής λύσης, ήταν ο στρατηγός Κενάν Εβρέν στις αρχές του 2007.

Όσο για το Ιράν; Και τα όσα γίνονται τώρα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής; Μόνο τυχαίο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί το γεγονός ότι πρόσφατα το Ιράν έριξε στην Άγκυρα την ευθύνη της τρομοκρατικής επίθεσης στην πόλη του Γκαζίαντεπ, στέλνοντας σαφές μήνυμα στην Τουρκία να σταματήσει τη στήριξή της στη αντιπολίτευση της Συρίας. Ο εκπρόσωπος της Επιτροπής Εθνικής Ασφάλειας και Εξωτερικής πολιτικής της Βουλής του Ιράν, Χουσείν Νακαβί συγκεκριμένα τόνισε: 

«Αντί η Άγκυρα ν’ ασχολείται με τη Συρία, ας ασχοληθεί με τα εσωτερικά της ζητήματα». Ο Νακαβί συνέχισε επικρίνοντας την τουρκική κυβέρνηση λέγοντας ότι: «Η Άγκυρα στη Συρία στηρίζει την Αλ Κάιντα και άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις. Η Τουρκία δεν ευθύνεται μόνο για τον θάνατο αθώων ανθρώπων στη Συρία, αλλά - με την στήριξή της αυτή - και για την συνέχιση ή όχι της εσωτερικής ασφάλειας της ίδιας…

 Η Τουρκία είναι αντιμέτωπη με εσωτερική κρίση. Η Άγκυρα αντί ν’ ασχολείται με τη Συρία και να κάνει εχθρικές δηλώσεις, ας κοιτάξει να λύσει τα εσωτερικά προβλήματά της. Όσο η Τουρκία κάνει παρεμβάσεις στα εσωτερικά της Συρίας, τόσο θα υφίσταται «ζημιά» η Άγκυρα!»

Διαβάζοντας όλα τα παραπάνω εύκολα αντιλαμβανόμαστε ότι οι γείτονες κατάφεραν να κερδίσουν – όλα αυτά τα χρόνια – πολύ λιγότερα απ’ όσα θα μπορούσαν (βλέπε Κύπρος). Και ότι οι «συμμαχίες» τους δεν ήταν προϊόντα επιτυχούς διαπραγμάτευσης, αλλά λύσεις ανάγκης. Δηλαδή, η τύχη της Τουρκίας μπορεί να είναι πολύ χειρότερη από την τύχη που διακαώς επιθυμούσε η ίδια για άλλες χώρες της περιοχής. Όπως για την Ελλάδα. Δυστυχώς για την Τουρκία, οι «συμμαχίες» της είναι εκείνες που πρώτες και ευχαρίστως θα την τοποθετούσαν τώρα, στην πυρά…

πηγή