ΟΥΤΕ ΔΕΞΙΑ ΟΥΤΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ - ΕΝΙΑΙΟ ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Η πολυμέτωπη επίθεση που δέχεται η πατρίδα μας δεν έχει «πολιτικό» αλλά αξιακό πρόσημο. Δεν έχει δηλαδή σημείο εκκινήσεως ή αναφοράς κάποια «αριστερά» ή «δεξιά» ιδεολογήματα, ούτε προωθείται αποκλειστικά από φορέα ή φορείς ενός συγκεκριμένου πολιτικού χώρου. Αντίθετα, η κρίση ενορχηστρώνεται με την πολλαπλή συμμετοχή «αριστερών» και «δεξιών» πολιτικών σχηματισμών, που οι συμπολιτευτικοί ή και αντιπολιτευτικοί τους ρόλοι, προσδίδουν την απαραίτητη επίφαση αξιοπιστίας και την ψευδαίσθηση εναλλακτικών δυνατοτήτων, διαδραματίζοντας ακόμη και τον ρόλο ανασχετικών αναχωμάτων του ογκούμενου κύματος της λαϊκής οργής.

Το αξιακό πρόσημο εκείνων που δημιουργούν και προωθούν την κρίση, είναι εύκολο να το καταλάβει κανείς.

Το πολυδαίδαλο και πολύμορφο πρόσωπό της, περιλαμβάνει μία σειρά επί μέρους παραγόντων συνδεδεμένων και αλληλοεξαρτώμενων. Στην ουσία αποτελεί, την τοπική εκδήλωση του παγκόσμιου κύματος εξάπλωσης του νεοφιλελευθερισμού προς την υλοποίηση μιας παγκοσμιοποιημένης ανθρωπότητος, ενός κόσμου χρήματος, αγορών και πληθυσμών αλλά όχι ανθρώπων και κοινωνιών με την οργανική τους έννοια. Η εξάπλωση αυτή, γίνεται κυρίως με οχήματα:

1.    Τον εθνομηδενισμό και του πολυπολιτισμό. Η ισοπέδωση, νοθεία και κατάργηση των εθνικών και πολιτιστικών διαφοροποιήσεων, δημιουργεί μαζοποιημένες, ομογενείς και ομοιόμορφες «κοινωνίες» - αθροίσματα ατόμων, αποκομμένων από τις ρίζες και τις καταβολές τους, χωρίς οργανικούς δεσμούς μεταξύ τους, χωρίς τίποτα να τα ενώνει πέρα από ένα πλέγμα νομικών κανόνων συμβιώσεως, χωρίς κοινότητα οραμάτων, συλλογικών στόχων σκοπών και επιδιώξεων. Δημιουργούν δηλαδή, μάζες χωρίς κοινό παρελθόν, παρόν και μέλλον, ευάλωτες σε κάθε ιδεολόγημα, πρόθυμες να υποταγούν σε οποιαδήποτε εξουσία υπόσχεται ατομική ευημερία και υλικές απολαύσεις, ερήμην οποιασδήποτε συλλογικότητος

2.    Την κοινωνική και οικονομική εξαθλίωση. Σε συνδυασμό με το χαώδες άνοιγμα της οικονομικής ψαλίδας, μεταξύ πτωχών και πλουσίων και την επακόλουθη εξαφάνιση της μεσαίας τάξεως (της βάσεως του κοινωνικού ιστού και σπονδυλικής στήλης των κοινωνιών). Δημιουργούνται έτσι, ευνοϊκό υπόστρωμα και κατάλληλες προϋποθέσεις για την εξασθένηση των δεσμών που απορρέουν από την εθνική κοινότητα και όσα αυτή περιλαμβάνει, ενώ η επικράτηση στις εξαθλιωμένες μάζες των ατομικών ενστίκτων αρπαγής και αυτοσυντήρησης, θα οδηγήσει στην δημιουργία ασπόνδυλων και άνευρων μαζοποιημένων «κοινωνιών» εύκολα διαχειρίσιμων και χειραγωγήσιμων. Είναι όμως, ακριβώς σε παρόμοιες περιπτώσεις που οι λαοί στρέφονται ασυνείδητα στις ρίζες, την παράδοση και την κοινή τους καταγωγή για να αντλήσουν δύναμη για αγώνα και μελλοντική αναγέννηση.

Η απ’ άκρου εις άκρον ολομέτωπη σαρωτική αυτή επίθεση (εθνική, πολιτιστική, κοινωνική και οικονομική) δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί από πολιτικές δυνάμεις βασισμένες σε παρωχημένους πολιτικούς διαχωρισμούς. Από πολιτικές δυνάμεις που αποτελούν μέρος της και συστατικά της στοιχεία.

Είναι γνωστό πως οι όροι «Δεξιά» και «Αριστερά» έλκουν την καταγωγή τους από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης. Με τον τρόπο αυτό, χαρακτηρίστηκαν οι δύο μεγάλες παρατάξεις της εποχής, οι Ιακωβίνοι και οι Γιρονδίνοι, ανάλογα με τη θέση τους στα έδρανα του Κοινοβουλίου. Απόλυτα τεχνητός διαχωρισμός που εκ των υστέρων ορίστηκε ιδεολογικά και πολιτικά. Το αρχικό αξιακό περιεχόμενο των παρατάξεων αυτών, μεταβλήθηκε και αναπροσδιορίστηκε επανειλημμένα τους αιώνες που πέρασαν, ο διαχωρισμός όμως παρέμεινε σταθερά πολύτιμο εργαλείο διαιρέσεως, διχασμού και χειραγωγήσεως των λαών από την μια αλλά και εύκολης συσπείρωσης των μαζών στα κομματικά μαντριά (εξ ορισμού συλλογικές οντότητες στην υπηρεσία συμφερόντων μερών και όχι του όλου). Εξηγείται έτσι, η μερικές φορές παροξυσμική αναπαραγωγή άκαιρης διχαστικής και εμφυλιοπολεμικής ρητορείας από την άκρα «αριστερά» μέχρι την, καινοφανώς ελληνοκεντρική, «ακροδεξιά» της κοινοβουλευτικής εκπροσωπήσεως..

Με δεδομένα:

·         Τον από χρόνια τερματισμό του ψυχρού πολέμου και την επακόλουθη μεταβολή της δυναμικής των παγκοσμίων διαμαχών και ισορροπίας.

·         Την λήξη εδώ και γενιές του ξενοκίνητου εμφυλίου (αν μερικοί τον θέλουν «συμμοριτοπόλεμο» η ουσία δεν αλλάζει) και την αναγκαιότητα εκβολής από το θυμικό του λαού μας των εναπομεινάντων διχαστικών σπερμάτων.

·         Την διάχυση και μετανάστευση πολιτικού περιεχομένου και προσωπικού μεταξύ των διαφόρων φορέων των «παρατάξεων», που έχουν ήδη καταστήσει κενό γράμμα την ουσιαστική πολιτική τους διαφοροποίηση και το αξιακό τους περιεχόμενο χρήζον επειγούσης ανασυντάξεως και κυρίως

·         Την ανάγκη αντιμετωπίσεως της ολομέτωπης και πολυπαραταξιακής επίθεσης με «δεξιά» και «αριστερά» συμμετοχή, πολιτική και ιδεολογική, με ένα εξ ίσου ολομέτωπο και πολυπαραταξιακό αντίπαλο με ενσωματωμένες  «δεξιές» και «αριστερές» δυνάμεις, ιδεολογίες και δυνατότητες με σημαία, ιδεολογία και οχυρό του τον μεγαλύτερο εχθρό της Παγκοσμιοποίησης, την συλλογική ύπαρξη του λαού στην ιστορική του πορεία: το ίδιο το Έθνος!

Να συνειδητοποιήσουμε πως οι διχαστικές λογικές και μάλιστα χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, ωφελούν μόνο τους εχθρούς του λαού και της πατρίδος μας και τις εγχώριες κομματικές τους αντιπροσωπείες.

Οι σύγχρονες απειλές αντιμετωπίζονται με σύγχρονα όπλα και τακτικές και όχι με στείρα αναπαραγωγή πολιτικών του περασμένου αιώνα.

Πέρα από τις ξεπερασμένες έννοιες της δεξιάς και της αριστεράς (που μόνο επιθυμητή στον αντίπαλο σύγχυση προκαλούν), με πρόταγμα την εθνική ιδεολογία και τον κοινωνισμό, να αναπτύξουμε ένα ολομέτωπο και πολυσυλλεκτικό μέτωπο, πανελλαδικό και πανελλήνιο, ερήμην κομμουνιστικής νεκροφάνειας και αντικομμουνιστικής νεκρολογίας, όχι οικονομίστικο αλλά πολιτικό, όχι αρνητικό (καταγγελτικό, αντιμνημονιακό) αλλά θετικό όχι διχαστικό αλλά ενωτικό.

Ένα μεγάλο ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ που θα είναι ο σχηματισμός μάχης στον πόλεμό μας με τις δυνάμεις που καταστρέφουν την πατρίδα μας εσωτερικές και εξωτερικές.

Καρδίτσα 2 Δεκεμβρίου 2012

Κώστας Καρδαράς

Χειρουργός

Μέλος του Εθνικού Μετώπου