ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ

Ο Λαός μας στήν ιστορική του πορεία - τρεις χιλιάδες χρόνια - αγωνίζεται σκληρά. Κάποτε φθάνει χαμηλά καί υστέρα ξαναγιεννιέται. Αγω­νίζεται και δημιουργεί. Δημιουργεί πολιτισμούς, κύκλους, πού βγαίνουν ό ένας μέσα άπό τον άλλο σαν στεφάνια, άλλα άκάνθινα καί άλλα στολι­σμένα μέ διαμαντόπετρες.

Αυτά πρέπει νά είναι συνείδησις γιά τόν "Ελλη­να.

Τί γίνεται όμως σήμερα; Πώς μπορούμε νά δικαιολογήσουμε τήν έλλειψη των γνώσεων; Πώς δίκαιολογείται ή άρνησις τής πραγματικότητας; Πού υπάρχει ή λογική; Πού βρίσκονται κρυμμένα τά συναισθήματα τού λαού μας;

Ποιά στάσι έχουν πάρει αυτοί πού καθοδη­γούν σήμερα τό Λαό μας πολιτικά καί πνευματι­κά; Αντιμετωπίζουν άραγε σωστά τό πρόβλημα, έχοντας άντιληφθή τήν φύαι καί τίς διαστάσεις του; Ή μήπως ή στάσι τους οδηγεί στήν απο­κοπή άπό τήν τεράστια πνευματική κληρονομιά μας;

"Αν ισχυρισθή κανείς τήν τραγική αλήθεια τής τελευταίας παραγράφου ίσως θεωρηθή υπερβο­λικός. Δεν μένει λοιπόν παρά νά εξετάσουμε τά γεγονότα πού θά στοιχειοθετήσουν τά συμπερά­σματα μας.

Ιανουάριος 1976. Συνεδρίασι σχετική μέ τά προβλήματα τής ΠΑΙΔΕΙΑΣ, όπου συμμετέχουν ό πρωθυπουργός τών Ελλήνων, υπουργοί καί άν­θρωποι των γραμμάτων. Αναφέρονται διάφορες απόψεις, άνταλάσσονται γνώμες καί φθάνουμε στό σημείο πού μάς ενδιαφέρει. Ό Πρωθυπουρ­γός προσπαθεί νά μεταπείση τόν γνωστό φιλό­σοφο, ακαδημαϊκό I. Θεοδωρακόπουλο, πού επιμένει νά μή καταργηθή ή διαδαακαλία τών αρ­χαίων Ελληνικών στά γυμνάσια. Τό επιχείρημα του: «Καί έγώ έμαθα τούς αρχαίους συγγραφείς άπό τίς Γαλλικές μεταφράσεις, όταν ζούσα στό Παρίσι»

Φθινόπωρο τού 1976. Δίδεται Πρωθυπουρ­γική συνέντευξι στό γνωστό Περιοδικό TIME. Ό πρωθυπουργός αποκηρύσσει τού ς πολιτικούς φιλοσόφους λέγοντας; «...Ή φιλοσοφία καθιστά τούς πολιτικούς ανικάνους νά δράσουν»

Αυτά δεν είναι συλλογισμοί ή επιχειρήματα, εί­ναι γεγονότα, αδιάψευστα.

Δείγματα αποκαλυπτικά, γιά τήν ποιότητα καί τήν νοοτροπία αυτών πού κατέχουν τήν εξουσία σήμερα. Βέβαια υπάρχει καί ή πρακτική πλευρά τού ζητήματος καί ή πολιτική άξιολόγησι. 'Αλλά υπάρχουν τρομακτικές προεκτάσεις, πού είναι συνέπεια τής ηθικής διαστάσεως. Γιατί ό εκφρα­στής τών απόψεων αυτών ανήκει σέ ένα Λαό που στήν ιστορική του πορεία δημιούργησε δύο πολι­τισμούς παγκοσμίου ακτινοβολίας. Καί πού σή­μερα έχει χρέος μέσα άπό τά συντρίμμια ενός πο­λιτισμού που κατέρρευσε νά δημιουργήση καινούργιο.

Κανένας δεν έχει τό δικαίωμα νά άπορρίπτη δημιουργήματα ενός Πολιτισμού, φάρου καί φωτοδότου τής οικουμένης. Καί είναι παράδοξο νά άρνήται τήν Ελληνική σκέψι, δημιουργό τών εν­νοιών τής επιστήμης καί τής φιλοσοφίας. Γιατί τά πνευματικά δημιουργήματα τών αρχαίων Ελλή­νων μέ τά δημιουργήματα τών μετέπειτα πνευμα­τικών ηγετών, πού ανέδειξε τό Γένος είναι πολύ­τιμη πνευματική κληρονομιά, φθάνουμε στό ση­μείο πού μάς ενδιαφέρει. "Αν καταργηθούν τά αρ­χαία Ελληνικά, άν καταργηθή ή Ιστορία, άν διαστρεβλωθή ή γλώσσα τότε πώς θά είναι δυνατή ή προοέγγισι, έστω, τού πνευματικού αυτού θη­σαυρού; Μήπως άπό τίς Γαλλικές μεταφράσεις;

"Ετσι μέ τόν τρόπο πού καθοδηγούν δημιουρ­γούνται τά ρήγματα, δημιουργούνται τά κενά. Καί ό "Ελληνας αγνοεί.

Αγνοεί τήν ύπόστασί του καί τήν ταυτότητα του.

Αγνοεί τό μεγαλείο καί τήν δόξα τών προγό­νων του.

Αγνοεί τίς θυσίες, τό αίμα πού άφθονο πό­τισε τή γή μας.

Καί έτσι φθάνομε στό χειρότερο σημείο, στό αποτέλεσμα. Νά άγνοή τίς υποχρεώσεις του απέ­ναντι στό Λαό του, απέναντι στήν ύπαρξί του, απέναντι στήν ιστορία του.

Τά πλήγματα πού δέχεται ή παιδεία αποτε­λούν Εθνική συμφορά. Τά αποτελέσματα είναι καί άμεσα, άλλά καί μακροπρόθεσμα, πού θά φανούν μέ τήν δημιουργία τών απαίδευτων Ελ­λήνων, τών ξεκομμένων άπό τήν Εθνική Παιδεία καί τήν Ελληνιστική σκέψι.

Άπό τήν άλλη πλευρά, ή μαρξιστική διανόησις τρίβει τά χέρια της άπό χαρά, μέ τά κενά πού δημιουργούν οι σύμμαχοι της, στήν προσπάθεια τού αφελληνισμού. Τά κενά πού έρχεται νά τά καλύψη μέ τά έξαμβλώματά της. Καί έτσι διευκο­λύνεται στήν λυσσώδη προσπάθεια της εναντίον τής Ελληνικής παιδείας καί τού Ελληνικού πνεύ­ματος, πού είναι πολύμορφη καί μέ πολλά ιδιαί­τερα γνωρίσματα. Μέ τί θά άντικατασταθή ή βι­βλιοθήκη τών Ελλήνων κλασσικών; Μά μέ τήν Μαρξιστική - Λενινιστική βιβλιοθήκη φυσικά. Τί νά τούς κάνωμε τούς πολιτικούς φιλοσόφους, τόν Αριστοτέλη καί τόν Πλάτωνα; «Ή φιλοσοφία καθιστά τούς πολιτικούς ανικάνους νά δράσουν». Στ ήν άκρη λοιπόν. Ποιοι θά πάρουν την θέσι τους; Μά φυσικά, ό Μαρξ, ό Λένιν, ό "Εγκελς κ.ά. Ή κυριαρχία σήμερα, των μαρξιστών στόν φοιτη­τικά χώρο αποδεικνύει την πρακτική εφαρμογή τών προηγουμένων. Άλλά δέν είναι μόνον αυτό. Τό Ιδιο γίνεται και στήν μέση εκπαίδευση. Ό συλλογικός υλισμός, πού αποτελεί τήν ουσία της μαρξιστικής ιδεολογίας, πρέπει νά περάση στίς ψυχές τών νεαρών Ελλήνων.

 Και έτσι παρατη­ρούμε τήν προσπάθεια τών αριστερών νά πολιτι­κοποιήσουν τίς μάζες τών Ελλήνων μαθητών καί σπουδαστών. Καί τό επιτυγχάνουν με τήν 'ένταξί τους στίς μαρξιστικές παρασχολικές οργανώσεις. Βέβαια δέν πρόκειται γιά τήν άπόκτησι πολιτικής συνειδήσεως, πού θά βοηθήση τόν αυριανό «ακαδημαϊκό πολίτη» στήν συνειδητή συμμετοχή του στήν προσπάθεια τού Λαού μας. Πρόκειται γιά κομματικό προσανατολισμό χωρίς κανένα ιδι­αίτερο περιεχόμενο. Προοπτική, ή δημιουργία πειθήνιων οργάνων τού κομματικού μηχανισμού καί ή προσβολή της νεανικής ψυχής άπό τό δηλη­τήριο τού μαρξισμού. Πειθήνια όργανα στήν υπηρεσία τού κόμματος ή τής Μόσχας. Διάβρωσι τής Εθνικής συνειδήσεως μέ τόν διεθνισμό, τό προσωπείο τού δουλικού παρασιτισμού στους αύθέντες τού Κρεμλίνου.

Αντιμέτωπη μέ τήν προσπάθεια τού αφελλη­νισμού καί τής εξαφανίσεως τής Ελληνιστικής παιδείας έρχεται ή Εθνικιστική ιδεολογία. Κηρύσ­σεται αγώνας σκληρός καί αδυσώπητος. Γιατί οι Έλληνες πρέπει νά μάθουν τήν αλήθεια.

Γιά τόν Εθνικισμό ή παιδεία είναι τό κρουστικό όργανο τού σπινθήρα τού πολιτισμού.

Γιά τόν Εθνικισμό μόνον μέ τήν παιδεία μπορεί νά άποφευχθή ό ιστορικός θάνατος τής φυλής μας καί νά παταχθή ό εκφυλισμός.

Πρέπει νά σταματήση τό παιχνίδι των λέςεων καί ή τεχνητή καί εξαγορασμένη παιδεία. Τό Κρά­τος πού ενστερνίζεται τήν Εθνικιστική ιδεολογία παρέχει τήν παιδεία σέ όλους τους πολίτες, μέ σκοπό τή δημιουργία συνειδητοποιημένων πολι­τών φορέων τής δημιουργικής προσπάθειας καί τού πνεύματος τής ηθικής ρωμαλεότητος.

Άλλά εδώ υπάρχει τό σημείο πού πρέπει νά δοθή ερμηνεία στόν όρο παιδεία. Νά ξεκαθαρισθή τι εννοούμε καί τί ζητάμε άπό τήν παιδεία.

Τήν παροχή τών απαραιτήτων γνώσεων, τήν σχετική διαμόρφωσι τού χαρακτήρα, τήν παροχή πληροφορήσεως, σχετικά μέ τά μεγάλα "Εθνικά ζητήματα, πού αφορούν στήν ύπόστασι καί τήν έπιβίωσι τού "Εθνους, καλούμε παιδεία. Τήν πα­ροχή τού πνευματικού θησαυρού, μ' όσο τό δυ­νατόν καλύτερο καί πληρέστερο τρόπο, στους πολίτες, πού δημιουργήθηκε στήν τρισχελιετή ιστορική πορεία τού λαού μας, θεωρούμε ΒΑΣΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΙ τού Κράτους. Σάν συνέπεια όλων τών προηγουμένων προκύπτει ότι παιδεία δέν ειναι μόνον αυτή πού δίδεται στήν διάρκεια τής στοιχειώδους, μέσης καί ανωτέρας ή ανωτάτης εκπαιδεύσεως. Ή Παιδεία τού κράτους προς τούς πολίτες παρέχεται μέ τήν κατάλληλη πληροφόρησι καί διαφώτισι άπό τά μέσα ένημερώσεως. Παρέχεται επίσης μέ τίς λεγόμενες πολιτιστικές εκ­δηλώσεις, μέ τό θέατρο, τόν κινηματογράφο, τήν λογοτεχνία, τίς καλές τέχνες. Καί έτσι δημιουργεί­ται τό κατάλληλο πνευματικό καί ηθικό υπόβαθρο πού μέ τήν βιολογική άκμή στηρίζουν τό Έθνος. 

"Ο πολιτιστικός άξονας αποτελεί τόν οδηγό αυτής τής προσπάθειας, καί κτίζεται τό πολιτιστικό πλέ­γμα καί προχωρά ό πολιτιστικός κύκλος μέ τήν ταυτόχρονη άνέλιξι τού "Εθνους. Μ' αυτό τό πνεύμα ερμηνεύει ή Εθνικιστική Ιδεολογία τόν όρο παιδεία. για αυτό τόν λόγο κρίνεται απαραί­τητη ή δημιουργία ακαδημιών μέ σκοπό τήν πα­ροχή ανωτάτου επιπέδου παιδείας σέ όλους τούς πολίτες, χωρίς χρηματική αμοιβή, ανεξάρτητα άπό τήν επαγγελματική τους άπασχόλησι ή τήν ηλικία. Γιά νά δίδεται ή γνώσις, ή πληροφόρησις καί νά γνωρίζη ό κάθε "Ελληνας τόν πολιτιστικό θησαυρό τού Έθνους του. Καί παράλληλα νά δί­δονται τά ερεθίσματα γιά μελέτη, γιά έρευνα, γιά νέα δημιουργία. Πρέπει επίσης νά υπάρχουν σχο­λές Εθνικής Μορφώσεως πού θά δίνουν ιδιαίτερο Εθνικό προσανατολισμό καί έξειδίκευσι σέ Εθνικά θέματα. Καί όλοι οι οργανισμοί, όλες ο'ι ακαδημίες και οι Σχολές νά λειτουργούν κάτω άπό τήν επο­πτεία ενός ανωτάτου συντονιστικού οργάνου, πού θά σχεδιάζη μακροπρόθεσμα.

Πολλοί σήμερα συνδέουν άστοχα τήν παιδεία μέ τήν επαγγελματική έκπαίδευσι καί έξειδίκευσι. Πρέπει νά γίνη σαφής ό διαχωρισμός, πού όταν έφαρμοσθή στήν πράξι θά λύση πολλά προβλή­ματα. Απλούστατα ή παιδεία πρέπει νά καλύπτη, νά ύπερκαλύτττη γιά τήν ακρίβεια, τήν επαγγελ­ματική εκπαίδευση πού σ' αυτήν ανήκουν οι πα­νεπιστημιακές σχολές, τά πολυτεχνεία, οι τεχνικές σχολές κ.ά. Καί στήν συνέχεια ό Έλλην πολίτης άφού μετά άπό σωστό επαγγελματικό προσανα­τολισμό πάρει τίς γνώσεις καί τήν έξειδίκευσι πού είναι απαραίτητα αρχίζει τήν προσφορά του στό κοινωνικό σύνολο καί μέ ευρύτερη τοποθέτησι στό Έθνος του. Αλλά ή παροχή παιδείας, καί ή συνειδητοποίησι τών προσπαθειών δίνουν νόημα δίνουν περιεχόμενο στον αγωνιζόμενο, στον ερ­γαζόμενο Έλληνα. "Ετσι πατάσσονται αμείλικτα ό παρασιτισμός καί ό εκφυλισμός. Αποκτάται πνευματική, ψυχική καί ηθική ισορροπία. Κατα­ξιώνεται ή ύπαρξι τού άτομου μέ τήν προσφορά στό κοινωνικό σύνολο καί τήν δημιουργική προσ­πάθεια τού Έθνους.

Σκοπός τής Ελληνιστικής παιδείας, είναι ή πά­ταξι κάθε μορφής σκοταδιστικής τυραννίας. Σκοπός, τής Ελληνιστικής Παιδείας, φορέας τού Ελληνικού πολιτιστικού πνεύματος ή πάταξι τών φαινομένων τής παρακμής, τής τυφλής βίας καί τής αναρχικής καί άποπροσανατόλιστης αμφισβητήσεως.

Ή Ελληνική παιδεία αποτελεί άπάντησι ατά αδιέξοδα τών σημερινών κοινωνιών τού 2ου αι­ώνα καί στήν απλή αλλαγή τών προσωπείων τους.

Η Ελληνιστική Παιδεία, ή παιδεία τής ιδεολο­γίας τού Εθνικισμού, αποτελεί θώρακα στά πλή­γματα τού υλισμού τής ρευστότητας καί τού εφή­μερου. Αποτελεί θώρακα στίς αλλοτριώσεις τού άνθρωπου, στήν ψυχοσωματική του εξάρθρωοι καί στήν άποκόλλησί του άπ' τήν πραγματικότη­τα.

Ή ΠΑΙΔΕΙΑ μας ανοίγει τό Νέο Δρόμο πρός τήν άνέλιξι τού "Εθνους.

Αλληλοσυμπληρώνει τήν Εθνική μέ τήν Λαϊκή πραγματικότητα καί αποτελεί βασικό λειτουργικό στοιχείο τής Αυριανής Κοσμογονίας, τού ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.

Κ. ΧΑΤΖΗΣΤΑΥΡΟΥ

το ιδεολογικό κείμενο δημοσιεύθηκε στο εθνικιστικό περιοδικό ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ τεύχος 58 τον Ιούλιο του 1978