19 Νοεμβρίου, ο κυπριακός Eλληνισμός τιμά ένα από τα πιο επίλεκτα παιδιά του. Τον Σταυραετό του Πενταδακτύλου, τον Κυριάκο Μάτση, που το ηρωικό του τέλος, το φθινοπωρινό εκείνο μεσημέρι του 1958, δεν ήταν τίποτε άλλο από το επιστέγασμα μιας λαμπρής αγωνιστικής πορείας. Ο θάνατός του στο κρησφύγετο του Δικώμου ήταν η φυσική κατάληξη ενός ιδεολόγου, οραματιστή και αγωνιστή, που μπήκε στο καμίνι των εθνικών αγώνων από τα μαθητικά θρανία.
Ο Κυριάκος Μάτσης γεννήθηκε το 1926 στο χωριό Παλαιχώρι της επαρχίας Αμμοχώστου. Σπούδασε γεωπόνος στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Κατά τα φοιτητικά του χρόνια είχε έντονη
δραστηριότητα και υπήρξε ιδρυτής της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Κυπρίων (ΕΦΕΚ) Θεσσαλονίκης....»»»»
Με την έναρξη του αγώνα ο Κυριάκος Μάτσης χωρίς δισταγμό και με καμάρι έγινε μέλος της ΕΟΚΑ. Μετά από προδοσία ο Μάτσης συνελήφθηκε και κρατήθηκε στα κρατητήρια της Ομορφίτας. Παρά τα βάρβαρα βασανηστήρια των αποικιοκρατών ο Μάτσης δεν λύγισε και ανάγκασε τον στρατάρχη Χάρντινγκ για πρώτη φορά να επισκευτεί κάποιον κατάδικο. Του πρότεινε μάλιστα για να συνεργαστεί μαζί του το υπέρογκο ποσό για την εποχή 500.000 λίρες συν προστασία. Η απάντηση όμως του παλληκαριού μας ήταν "ου περί χρημάτων των αγώνα ποιούμεθα αλλά περί αρετής" αναγκάζοντας τον Χάρτινγκ να φύγει εκνευρισμένος από τα κρατητήρια.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 1956, ο Κυριάκος Μάτσης δραπετεύει από τα κρατητήρια Κοκκινοτριμιθιάς και διορίζεται Τομεάρχης της επαρχίας Κερύνειας. Ως αντάρτης καταζητούμενος δεν χάνει την επαφή με τους φίλους και συγγενείς του. Γράφει τον Φεβρουάριο του 1958 στο νεαρό εξάδελφό του Συμεών Μάτση:
«... Είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε πέτρα την καρδιά, για να σταθούμε άξιοι του χρέους μας. Δοκίμασα πιο έντονο τον πειρασμό όταν περαστικός για λίγες μέρες από το χωριό ήμουν υποχρεωμένος να μην πάω να δω τους δικούς μου. Ήταν βέβαιο πως κάποτε θα τους ρωτούσαν αν με είδαν και έπρεπε να λεν «όχι» και να μπορούν να ορκιστούν γι' αυτό. Μα έτσι θα είναι και πιο έντονη η χαρά όταν βρεθούμε τη μέρα της ΝΙΚΗΣ. Αν όμως η επιταγή της πατρίδας μάς φυλάξει μια άλλη μοίρα, τότε θ' αγάλλεται η ψυχή μας απ' τα ουράνια σαν συντροφιαστά με τα άλλα αδέλφια στον μεγάλο γιορτασμό θα πανηγυρίσουμε»....
Στις 19 Νοεμβρίου του 1958 μετά από νέα προδοσία οι Βρετανοί περικυκλώνουν το κρησφύγετο του στο χωριό Δίκωμο. Ενώ οι Βρετανοί του ζητούν να παραδοθεί αυτός απαντάει «Όχι. Δεν παραδίδομαι. Αν θα βγω, θα βγω πυροβολώντας»
Οι Βρετανοί κατά την προσφιλή τακτική τους έριξαν χειροβομβίδες στο κρησφύγετο του αγωνιστή της ΕΟΚΑ, με αποτέλεσμα να καεί ζωντανός.
-Έντεκα μήνες πριν από το πέρασμα τού Μάτση στην αθανασία, σε επιστολή προς τους γονείς του, φανερώνει το πώς θα αντιμετώπιζε το τελευταίο προσκλητήριο της πατρίδας:
«Πιστεύουμε ότι κάθε θυσία μας δεν πηγαίνει άδικα και εσείς να είστε περήφανοι για μας. Αν ο καλός Θεός μας επιφυλάσση την λαμπράν τύχη να δώσωμεν την ζωήν μας για την πατρίδα, τότε η χαρά σας πρέπει να είναι απέραντη. Δεν ξέρω αν μπορεί να ονειρευτεί ένας άνθρωπος καλύτερη τύχη από αυτήν. Και δεν μπορώ να σκεφθώ γονείς που να είναι πιο περήφανοι παρά για τα παιδιά τους που έπεσαν για την πατρίδα»....
Με τον θάνατο του ο Κυριάκος Μάτσης έγραψε ακόμη μια λαμπρή σελίδα στην Ελληνική ιστορία αλλά και στον ηρωϊκό αγώνα της ΕΟΚΑ. Σε αντίθεση με άλλους ο ήρωας μας σαν γνήσιος Έλληνας προτίμησε την αρετή από τα λεφτά.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π