«Ο έχων περισσότερα να καταβάλει περισσότερα» ακούγεται σωστός και προπαντός δίκαιος! Είναι όμως?

Ανέκαθεν η Ελλάς αποτελούσε την χώρα των μαθητευομένων μάγων. Όχι μόνο στα οικονομικά θέματα  τα οποία και πραγματευόμαστε στο παρόν άρθρο αλλά γενικώς σχεδόν σε όλους τους τομείς του κοινωνικού βίου. Σχεδόν σε όλες τις περιόδους τής νεοτέρας και συγχρόνου ιστορίας της, πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων,  αυτός ο τόπος έπασχε από την λεγόμενη «τσαπατσουλιά». Όλα στο «πόδι», από το πιό απλό πραγματάκι έως φυσικά τα πιο
σύνθετα και απαραίτητα. Από αυτό το πλαίσιο δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση και η δύσμοιρος οικονομία μας και δή το φορολογικό μας σύστημα. Δύο αρχές χρειάζεται να αποπνέει το εκάστοτε φορολογικό σύστημα, Δικαιοσύνη και Αποτελεσματικότητα. Δικαιοσύνη ώστε στη συνείδηση των πολιτών να προβάλει ως κάτι το αποδεκτό και αποτελεσματικότητα ώστε να επιτελεί τον σκοπό του, τής εισπράξεως δηλαδή των φόρων. Τίποτε από τα δύο δεν συμβαίνει κατά την παρούσα περίοδο. Ποιός δεν ενθυμείται τον εκάστοτε Υπουργό Οικονομίας & Οικονομικών άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του να δηλώνει ότι θα πατάξει την φοροδιαφυγή και θα κάνει όπως χαρακτηριστικά λέγεται «αυτούς που έχουν περισσότερα, να πληρώνουν περισσότερα». Μα εδώ έγκειται και το μέγα λάθος και εξηγούμεθα. Ο χρυσούς κανών «ο έχων περισσότερα να καταβάλει περισσότερα» ακούγεται σωστός και προπαντός δίκαιος! Είναι όμως? Όταν το 40% του παραγομένου πλούτου δεν περνάει από τους φορολογικούς διαύλους γίνεται σαφές ότι μόνο το υπόλοιπο 60% υπόκειται σε φορολογία. Ποιοί είναι αυτοί που δεν δηλώνουν τα εισοδήματά των? μα αυτοί που το Υπουργείο δεν ενδιαφέρεται να «πιάσει» και όχι αυτοί που δεν μπορεί να «πιάσει». Π.χ. πλείστες όσες επιχειρήσεις εστιάσεως, καφετέριες, μπαρ κλπ πρέπει να καταβάλουν τον αυξημένο ΦΠΑ. Πολλές εξ αυτών δεν το πράττουν ενώ οι ελεγκταί μας ελέγχουν βάσει των αποδείξεων λιανικής. Μα εάν ο ιδιοκτήτης τής εν λόγω επιχειρήσεως δεν εκδίδει αποδείξεις ή ακόμα πιο έξυπνα πράττων εκδίδει ένα μέρος αυτών που οφείλει, τότε το φορολογητέο εισόδημα είναι πολύ μικρότερο του πραγματικού, ενώ με έναν απλό έλεγχο των τιμολογίων χονδρικής μπορεί να επιτευχθεί τουλάχιστον η τεκμαρτή φορολόγηση τού συγκεκριμένου μαγαζιού με πολύ καλό ποσοστό προσεγγίσεως τού πραγματικού εισοδήματος. Για να καταλάβουν οι αναγνώσται τι εννοούμε, όταν για έναν καφέ δεν εκδίδεται απόδειξη λιανικής τότε υπάρχει φοροδιαφυγή και έως εδώ είναι γνωστό. Όμως για ένα (1) κιλό αγοραζομένου καφέ από τον ίδιο καταστηματάρχη παράγονται περίπου 60-80 καφέδες, οι οποίοι αντιστοιχούν σε ένα έσοδο 140€ περίπου αν υπολογιστεί ο καφές με 2,00 €. Αν ο εν λόγω έχει εκδώσει 20 αποδείξεις λιανικής τότε φαίνεται να έχει εισπράξει μόνο 40€ φοροδιαφεύγοντας για τα υπόλοιπα 100€. Το ίδιο πράττει καί με το μπουκάλι ουίσκι π.χ. το οποίο «βγάζει» 11-12 ποτά με 5,00€ έκαστο τού αποδίδει το ποσό των 60€, ενώ για τις 4 αποδείξεις που εκδίδει φαίνεται ότι εισπράττει μόνο 20€. Αυτός ο ιδιοκτήτης όντας υπέρμαχος τού ανωτέρω χρυσού κανόνος (ο έχων περισσότερα να καταβάλει περισσότερα) δηλώνει ένα ποσό κατά πολύ υποπολλαπλάσιο του πραγματικού του εισοδήματος και ζητεί επιμόνως και σθεναρώς να φορολογηθεί για αυτό (το υποπολλαπλάσιο). Το καλό μας υπουργείο τσαπατσούλικα ενεργόν μεταφράζει τον κανόνα τού «έχοντος» με αυτόν του «δηλούντος» τσακίζοντας όποιον δηλώνει τα πραγματικά του εισοδήματα! Ήτοι, φορολογεί υπέρμετρα όποιον ΔΗΛΩΝΕΙ πιο πολλά και όχι όποιον ΚΑΤΕΧΕΙ πιο πολλά, ενεργώντας έτσι καί αδίκως καί αναποτελεσματικώς! Και εδώ έρχεται να προστεθεί και η δημαγωγία της αριστεράς η οποία προτρέπει σε ακόμα μεγαλύτερη φορολόγηση ώστε να παταχθεί το «αδυσώπητο κεφάλαιο» αλλά στην πραγματικότητα για να σταματήσει κάθε επιχειρηματική ενέργεια. Η έτι περαιτέρω αύξησις τής φορολογήσεως κυρίως επί των υψηλών δηλωθέντων εισοδημάτων αυξάνει την ροπή προς απόκρυψη αυτών. Δυστυχώς καί η τρέχουσα κυβέρνησις δεν καταφέρνει να ξεφύγει από την παγίδα της λεγομένης «εντάξεως των εισοδημάτων στην κλίμακα», ενώ αντιθέτως είναι αδίρρητος η ανάγκη αφ’ενός απλουστεύσεως αλλά και αφ’ετέρου εξορθολογισμού τού δαιδαλώδους αυτού φορολογικού συστήματος με πλειάδα συγκεκριμένων προτάσεων, αλλά οι μάγοι τού φορολογικού επιτελείου εκτός από μαθητευόμενοι είναι και κωφοί. Η θέσπισις ενός Ενιαίου Συντελεστού Φορολογήσεως κατ’αρχήν των φυσικών προσώπων στο 15 % π.χ. είναι η λύσις, η οποία όμως αναποφεύκτως διά τους κρατιστάς θα επέφερε την ριζοκοτάτη μείωση τού Κράτους και της λαίλαπας της γραφειοκρατίας. Οι αναγνώσται οφείλουν να γνωρίζουν ότι την διαφορά ανάμεσα στα δηλωθέντα και τα πραγματικώς παραχθέντα την καταβάλουν αυτοί οι ίδιοι με σκληρή φορολόγηση επί των δικών τους δηλωθέντων! Στο συγκεκριμένο ζήτημα πολύ θα θέλαμε να μάθουμε και την άποψη των «σκληρών» της Χρυσής Αυγής, οι οποίοι στο επίμαχο θέμα τηρούν παράξενη σιγήν ιχθύος….. Εν πάση περιπτώσει ό,τι δεν μπορεί να καλυφθεί από τα κοροΐδα που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να αποκρύψουν τα εισοδήματά των θα καλύπτεται (ή τουλάχιστον καλυπτόταν) από δανεισμό. Τώρα που ο δανεισμός ετελείωσε, ακόμα μια φορά το υπουργείο μας ενεργεί τσαπατσούλικα. Εφαρμόζει τον κανόνα «να περικόψουμε από εκεί που μπορούμε» και όχι από εκεί που πρέπει. Έτσι η συντεχνία που έχει πιο πολύ δύναμη στο εσωτερικό της κυβερνήσεως θα αποφύγει τις περικοπές, ασχέτως εάν πρέπει ή όχι να τις υποστεί. Κατ’αυτόν τον τρόπο χάνεται ένα μεγάλο μέρος εσόδων και παραλλήλως δημιουργείται ένα μεγάλο κομμάτι δαπανών με συνεπαγομένη μεγαλύτερη αύξηση της υφέσεως.

 (αναμένοντας τη δόση…..)

Ευθύμιος Βασιλείου