Η επιστολή ενός πιτσιρικά ..

Θείε Γιώργο βρήκες το μόνο νυχτερινό κέντρο που οι καρέκλες του είναι βιδωμένες στο πάτωμα. Να μην έλθεις στη Θεσσαλονίκη.

Θείε Γιώργο άκουσα πως θέλεις να έλθεις στη Θεσσαλονίκη να τραγουδήσεις τη Δευτέρα 19 και την Τρίτη 20 Νοεμβρίου, στη σκηνή του Θεάτρου της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών (Κ.Θ.Β.Ε.)
Η μαμά είπε πως είσαι πολύ έξυπνος άνθρωπος. Βρήκες το μόνο νυχτερινό κέντρο που οι καρέκλες του είναι βιδωμένες στο πάτωμα.
Το είδα και εγώ. Με πήγε ο μπαμπάς στην παραλία ξέρεις εκεί που έχει το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Κάποιοι λένε πως είναι ο μεγαλύτερος σκοπιανός στρατηλάτης. Όταν το ακούει αυτό ο μπαμπάς μου κοκκινίζει από θυμό και

λέει λόγια που δεν τα καταλαβαίνω. Η μαμά διαρκώς του φωνάζει: «Όχι μπροστά στο παιδί». Και μου κλείνει τα αυτιά.

Τέλος πάντων είπα πως το είδα και εγώ. Ήταν γραμμένο με τεράστια γράμματα και είχε και την φωτογραφία σου. Χάρηκα πολύ. Έλεγε πως θα φέρεις και έναν φίλο σου να τραγουδήσετε μαζί.
Εγώ πάντα έλεγα πως εκτιμάς και βοηθάς τους φίλους σου. Μας το έμαθαν και στο γυμνάσιο. Θυμάσαι; «Πιστεύω τω φίλω. Πιστόν φίλον εν κινδύνοις γιγνώσκεις. Ο φίλος τον φίλον εν πόνοις και κινδύνοις ου λείπει.» Η μαμά με μαλώνει. Μου λέει πως ήσουν ένα φτωχό παιδάκι και δεν πήγες στο γυμνάσιο. Έγινες όμως σοφός και άς μην σπούδασες. Πάντα είχες μιά σοφή κουβέντα να μας πεις.

Θυμάσαι τότε που με άφησες άφωνο με την   συνέντευξή που έδωσες στην τουρκική εφημερίδα Hurriyet,   με αφορμή την επίσκεψή σου για συναυλία στην Κωνσταντινούπολη; Είχες πεί: «Οι χάρτες τυπώνονται και τα σύνορα τα καθορίζουν οι μαθηματικοί και οι τοπογράφοι. Ο Θεός δεν έχει τυπογραφείο. Για το Αιγαίο άλλοι λένε πως ανήκει στους Τούρκους, άλλοι στους Έλληνες, στην πραγματικότητα όμως το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια».
Σε ερώτηση μάλιστα για το ποια είναι η πηγή του πόνου στην Κύπρο συνέχισες λέγοντας πως «ευθύνονται οι εθνικιστές και όσοι φανατίζονται με τη θρησκεία», Ο μπαμπάς διαφωνεί. Αλλά η μαμά του λέει: «Η επανάσταση του 1821, η Μικρασιατική Εκστρατεία και η εποποιία του 1940 έγιναν γιατί κάποιοι δεν έβλεπαν,  από ψηλά ότι δεν υπάρχουν γραμμές στον χάρτη…».
Για την  πολιτική, επισήμανες ότι «δεν είναι μια πιστή σύζυγος, αλλά μια βρώμικη γυναίκα».

Τότε σε θαύμασα. Αλλά για ένα λεπτό.

 Η σύζυγος σου λεει πως  διετέλεσε Υφυπουργός Εργασίας από το Σεπτέμβριο του 2010 έως τον Ιούνιο του 2011 με αρμοδιότητα το «δύσκολο» τομέα της Μετανάστευσης. Η μαμά λέει πως δεν φταίς εσύ. Εσύ την συμβούλευες να μην γίνει υπουργός αλλά εκείνη δεν σε άκουσε. Σου είπε μάλιστα: «Δεν έγινα Υπουργός αγάπη μου, Υφυπουργός έγινα. Και σε αποστόμωσε.

Θείε Γιώργο εδώ στην Μακεδονία οι Έλληνες πέρασαν πολλά βάσανα που θα σου τα εξιστορήσω λεπτομερώς σε επόμενη επιστολή μου, γιατί τώρα πρέπει να ασχοληθώ με τα μαθήματά μου.
Τί σύμπτωση! Έχουμε μάθημα για τον τελευταίο  σκοπιανό βασιλέα της Μακεδονίας τον Περσέα  (212 έως το 162 π.Χ.) (Εδώ ο μπαμπάς κάτι λέει, αλλά δεν τον καταλαβαίνω. Φωνάζει τόσο πολύ που μου πήρε τα αυτιά).
 Συγνώμη θείε Γιώργο που στην Μακεδονία δεν είχαμε Δημοκρατία. Ο μπαμπάς λέει πως ούτε δούλος είχαμε. Τώρα γιατί το λεει αυτό; Μάλλον θέλει να σου πάει κόντρα.

Η ιστορία μου λέει πως το Μακεδονικό βασίλειο έπαψε να υπάρχει με τη μορφή που ως τότε ήταν γνωστό. Διαιρέθηκε σε τέσσερις ανεξάρτητες μερίδες φόρου υποτελείς στη Ρώμη, που υπέφεραν από αυστηρή απομόνωση από την υπόλοιπη Ελλάδα. (Λεπτομέρειες για το τι σημαίνει αυτό θα πούμε στην επόμενη επιστολή μου). Την τύχη της Μακεδονίας ακολούθησε και το βασίλειο Ηπείρου (και αυτοί δεν ήταν Δημοκράτες), από όπου οδηγήθηκαν στη σκλαβιά χιλιάδες άνθρωποι, παρόλο που δεν είχαν βοηθήσει τον Περσέα στις μάχες του. Ο περήφανος Μακεδονικός στρατός εκφυλίστηκε σε μικρές συνοριακές φρουρές, ενώ οι Μακεδόνες ευγενείς εξαναγκάστηκαν σε μεταφορά στη Ρώμη, μαζί με τους άρρενες απογόνους τους. Ανάμεσά τους ήταν και ο Περσέας, που παραδόθηκε, έπειτα από σύντομη διαμονή στη Σαμοθράκη, με την οικογένειά του στον Αιμίλιο Παύλο. Ο τελευταίος τέλεσε θρίαμβο στη Ρώμη, διαπομπεύοντας τον ηττημένο βασιλιά.

Ευτυχώς που κανένας εθνικιστής δεν σκεύτηκε να του κάνει μνημόσυνο. Φαντάζεσαι τι θα γινόταν;

Πέθανε λίγα χρόνια αργότερα, το 162 π.Χ., στα ιταλικά εδάφη, στην αγροτική Άλβα Φουκέντια, χωρίς να του δοθεί δυνατότητα επιστροφής. Εκεί άφησαν και την τελευταία τους πνοή τα παιδιά του, εκτός από τον Αλέξανδρο.
Τον Ιούνιο του 2005, ο τάφος του Περσέως ανακαλύφθηκε κατά μήκος της Via Valeria κοντά στο Magliano de’ Marsi (L’Aquila), από ερευνητές του ιταλικού Υπουργείου Πολιτισμού και αρχαιολόγους. Και τον τάφο του βασιλιά Περσέα στην Ιταλία διεκδίκησαν οι (φίλοι μας) οι Σκοπιανοί.

Ο μπαμπάς φωνάζει: «Εδώ ο (φίλος μας) Σλαβικός λαός των Σκοπίων διεκδικεί και τον … υπόγειο τάφο του βασιλιά Αντιόχου στο όρος Νεμρούτ».
Η μαμά μου κλείνει τα αυτιά. Κάτι όμως άκουσα. Το είπε λέει ο Χάρρυ Κλύνν.
Θείε Γιώργο κλείνω εδώ την επιστολή μου.
Σου λέω όμως ξανά:  Θείε Γιώργο... να μην έλθεις στη Θεσσαλονίκη.. Ο μπαμπάς μου και κάτι φίλοι του που έχουν τα ίδια μυαλά με αυτόν ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΟΥΝ.

Να πας στην θεία Τασία.

Ναι είναι η θεία που πάσχει από άνοια.

egerthitoi