απωλεσθεί σημαντικό τμήμα της εθνικής ιστορίας μας υπέρ των Σλάβων της Βαρντάσκας που ουδεμία ιστορική, ανθρωπολογική και εθνική σχέση έχουν με τους Έλληνες της Αρχαίας Μακεδονίας.
Πως φθάσαμε όμως εδώ; Πολλοί λόγοι δύνανται να παρατεθούν για το θέμα αυτό, με τις ευθύνες των ελληνικών πολιτικών ηγεσιών από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, μέχρι σήμερα, να είναι τεράστιες και εγκληματικές. Σκοπός βέβαια του άρθρου αυτού δεν είναι η ενασχόληση με τους κυρίους αυτούς, αλλά να επισημάνει τα διαχρονικά λάθη (κατ΄οικονομία) που έχουν γίνει στο εθνικό αυτό θέμα, παράλληλα με τα λοιπά που τέθηκαν ως θέμα του άρθρου.
Πρώτο λάθος : Ενώ είχε διαμορφωθεί ενιαία εθνική γραμμή στο θέμα, δηλαδή το «καμία ονομασία να μην είναι αποδεκτή εφόσον περιέχει την λέξη «Μακεδονία» ή παράγωγό της και ότι δεν αποδεχόμεθα εθνική ταυτότητα και γλώσσα Μακεδονική, εθνική γραμμή που υποστηρίζετο από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, θέση την οποία ασπάσθηκαν οι ευρωπαίοι εταίροι μας στην ΕΕ, όπως φάνηκε με την απόφαση της Λισσαβώνος το 1992, η τότε πολιτική ηγεσία εκινείτο παράλληλα για τη διασφάλιση λύσεως στο θέμα με συμβιβασμό αποδεχόμενη και συνθετική ονομασία που να περιέχει και τον όρο «Μακεδονία». Έτσι διασπάσθηκε κατ΄αρχήν η ενιαία εθνική γραμμή δημιουργώντας τις προϋποθέσεις στους Σκοπιανούς να σκληρύνουν περισσότερο την θέση τους, ενώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση εύλογα δημιουργήθηκαν απορίες για την στάση αυτή, που διαμόρφωσε μία επιφυλακτική θέση τους για το θέμα.
Δεύτερο λάθος : «Επιτρέψαμε» την είσοδο των Σκοπίων στον ΟΗΕ με την απόφαση 817 του Συμβουλίου Ασφαλείας (ΣΑ) τον Απρίλιο του 1993, με την ονομασία Former Yugoslav Republic of Macedonia (πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας) και αλλαγή του εθνικού συμβόλου (Δεκαεξάκτινος ήλιος της Βεργίνας). Το «επιτρέψαμε» αναφέρεται στο ότι :
* Πρώτον, δεν πιέσαμε στο βαθμό που έπρεπε τα Σκόπια να προσαρμοσθούν στην απόφαση της Λισαβώνος της ΕΕ για την μελλοντική ονομασία τους.
* Δεύτερον και με βάση την υπαναχώρηση της ελληνικής κυβερνήσεως στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων και εφόσον αυτό ήταν το εφικτό και ρεαλιστικό, δεν διασφαλίστηκε η υπαναχώρηση να υποστηριχθεί από το σύνολο της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας και ακολούθως και τα Σκόπια να προσαρμοσθούν σε γεωγραφικό προσδιορισμό της ονομασίας τους, απορρίπτοντας τον αλυτρωτισμό, αποδεχόμενα τις εθνότητες την Σλαβομακεδονική και την Αλβανική καθώς και τις αντίστοιχες γλώσσες ως εθνικές.
* Τρίτον, με δεδομένο ότι στο ΣΑ/ΟΗΕ μετέχουν ως μόνιμα μέλη δύο χώρες της ΕΕ, που κανονικά έπρεπε να δεσμεύονται από την απόφαση της Λισαβώνος, δεν διασφαλίσαμε μέσω αυτών τα Σκόπια να γίνουν δεκτά στον Οργανισμό ως παρατηρητής, μέχρι επιλύσεως του θέματος για την ονομασία. (Κανονικά η αρχή της αλληλεγγύης που πρεσβεύει η ΕΕ έπρεπε να δεσμεύει όλα τα μέλη παντού και όχι μόνον εντός της ΕΕ).
Υπόψη ότι η προαναφερθείσα απόφαση, για το θέμα της τελικής ονομασίας, προέβλεπε την επίλυση της διαφοράς μέσω διαπραγματεύσεων στα πλαίσια διασφαλίσεως της ειρήνης και καλής γειτονίας και ότι ο ΟΗΕ θα προσέφερε τις καλές του υπηρεσίες για το σκοπό αυτό (….and offered the good services of UN to the parties to find a compromise solution).
Τρίτο λάθος : Η υπογραφή μεταξύ Ελλάδος και Σκοπίων το 1995 της Ενδιαμέσου Συμφωνίας (Interim Agreement or Accord), η οποία δημιουργούσε συνθήκες συνεργασίας και συνεννοήσεων για την επίλυση της διαφοράς για την τελική ονομασία των Σκοπίων με την προσφυγή στις «καλές υπηρεσίες» των Ηνωμένων Εθνών, μετά το αποτυχημένο εμπάργκο που επέβαλε η πατρίδα μας στα Σκόπια (ούτε σ΄αυτό βρεθήκαμε σοβαροί). Ιδιαίτερης σημασίας της συμφωνίας, είναι το άρθρο 11 αυτής σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα δεσμεύεται να μην εμποδίζει την συμμετοχή των Σκοπίων με την προσωρινή ονομασία τους, ΠΓΔΜ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (FYROM) στους οργανισμούς που συμμετέχει η ίδια.
Τέταρτο λάθος : Η επιεικής στάση της Ελλάδος προς τα Σκόπια και η μη εκμετάλλευση ακόμη και της κρίσεως που συνέβη στη χώρα αυτή το 2001 μεταξύ Αλβανών και Σλάβων, ώστε να επιλυθεί το θέμα. Η επιεικής αυτή στάση που περιελάμβανε οικονομική και πολιτική βοήθεια, στρατιωτική κατά την κρίση στην ΠΓΔΜ το 2001, καθώς και ευρεία υποστήριξη για ένταξη της χώρας αυτής στην ΕΕ, ουδέν απέδωσε. Ιδιαίτερα μετά την αναγνώριση της χώρας αυτής από τις ΗΠΑ το 2004 αμέσως μετά την δεύτερη επανεκλογή του George Boosh του νεωτέρου, πράξη που έκανε τους Σκοπιανούς να οχυρωθούν περισσότερο πίσω από τις αδιάλλακτες ανιστόρητες θέσεις τους.
Η πρακτική αυτή των Σκοπιανών κατέστη περισσότερο αδιάλλακτη αμέσως μετά την ανάληψη της διακυβερνήσεως της χώρας από το κόμμα VMRO/OPMNE, με πρωθυπουργό τον Nikola Gruevski. Ο Nikola Gruevski και η παράταξή του ξεκίνησαν μία θυελλώδη πολιτική (που συνεχίζεται και σήμερα) για τη δημιουργία της Αρχαίας Ιστορίας των Σλάβων των Σκοπίων, με οικειοποίηση της Ελληνικής Ιστορίας και ιδιαίτερα αυτής της Μακεδονίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, με υλοποίηση ευρέως προγράμματος προπαγάνδας στο εσωτερικό και εξωτερικό της χώρας, μετονομασίες περιοχών (π.χ. αεροδρομίων) με ονόματα Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας των Μακεδόνων στην Σλαβο-Μακεδονική ανέγερση κλασσικής αρχαιοελληνικής αρχιτεκτονικής κτιρίων, τοποθέτηση σε περίοπτες θέσεις πόλεων αδριάντων των Μεγάλου Αλεξάνδρου και Φιλίππου και εφαρμογή μιας εχθρικής πολιτικής κατά της Ελλάδος, που δεν αντέδρασε και δεν αντιδρά επιθετικά στις πρακτικές αυτές, αναμένοντας τις «καλές υπηρεσίες του εκπροσώπου του ΟΗΕ» κ. Mathew Nimetz μέσω των οποίων να βρεθεί ένας ισοβαρής συμβιβασμός για μία κοινά αποδεκτή ονομασία.
Η πατρίδα μας αντί να κάνει κτήμα των τρίτων ενδιαφερομένων χωρών, οργανισμών, διαπραγματευτών την πρακτική των Σκοπιανών και κυρίως το ότι κάτω από τις συνθήκες αυτές που οι ίδιοι (οι Σκοπιανοί) έχουν δημιουργήσει δεν είναι δυνατή η εξεύρεση λύσεως και να καταγγέλει την ενδιάμεση συμφωνία (που έχει λήξει χρονικά αλλά ανανεώνεται σιωπηρά) λόγω των συνεχών παρασπονδιών του βόρειου αυτού υπερφίαλου γείτονός μας, υπαναχώρησε το 2008 από την εθνική γραμμή του 1992-93, καθορίζοντας νέα (κόκκινη γραμμή την ονόμασαν) στην οποία περιλαμβάνεται η : Κοινά αποδεκτή ονομασία έναντι όλων (erga omnes), χωρίς να τίθεται θέμα της ονομασίας Μακεδονία αρκεί αυτή να είναι συνθετική ή παράγωγό της) ή να εντάσσεται σε γεωγραφικό προσδιορισμό.
Η απόφαση αυτή της Ελλάδος που και πάλι δεν έτυχε αποδοχής από τα Σκόπια, που παρέμειναν και παραμένουν προσκολλημένα στην λεγόμενη Συνταγματική ονομασία της χώρας, μαζί με εθνότητα και γλώσσα, αποτελεί αποτυχία της Στρατηγικής της χώρας μας, που δεν κατόρθωσε να καταστήσει σαφές το ότι :
- Η Μακεδονία είναι γεωγραφική και ιστορική περιοχή της Ελλάδος, η οποία κατέχει ως εθνικό της έδαφος το 52% της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής που ονομάζεται Μακεδονία, με το λοιπό ποσοστό αυτής (της γεωγραφικής περιοχής) να κατανέμεται κατά 37,5% στην ΠΓΔΜ, 9% στην Βουλγαρία και 1,5% στην Αλβανία).
- Η ευρύτερη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας που περιέχει και την περιοχή της Ελληνικής Μακεδονίας, επ΄ουδενί είναι δυνατόν να θεωρηθεί ή να αποδειχθεί ιστορικά, πολιτικά, εθνολογικά και ανθρωπολογικά ως πατρώα γη των Σλάβων της ΠΓΔΜ των αυτοαποκαλουμένων ως «MAKEDONSKI».
Έτσι το 2008 κατά την Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι (2-3 Απριλίου 59th NATO SUMMIT), τα Σκόπια που με την υποστήριξη των ΗΠΑ (ορθότερο της Διοικήσεως του G. Boosh του νεώτερου ή μικρού με εισαγωγικά ή χωρίς εισαγωγικά) είχαν υποβάλλει αίτημα στην Γεν. Γραμματεία του ΝΑΤΟ από το 2007, επιχείρησαν να γίνουν μέλος του ΝΑΤΟ με την προσωρινή ονομασία τους ΠΓΔΜ (FYROM). Η αντίδραση της Ελλάδος (που ουδέποτε μετουσιώθηκε σε veto καθόσον το θέμα δεν συζητήθηκε στην Σύνοδο αυτή δεδομένης της αρνητικής στάσεως της Γαλλίας και Ισπανίας), ήταν ορθή καθόσον η προσωρινή ονομασία ΠΓΔΜ (FYROM) αποτελούσε πάντοτε τον Δούρειο Ίππο των Σκοπίων. Αντίθετα με τις επιδιώξεις των Σκοπίων ήταν η απόφαση της Συνόδου αυτής για το θέμα της εντάξεως των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ όπως αυτή φαίνεται στο Communiquè που εξεδόθη, λέει ότι : «Η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ θα πραγματοποιηθεί ευθύς ως μία κοινά αποδεκτή λύση για το όνομα θα έχει επιτευχθεί». Η απόφαση αυτή ήταν ομόφωνη και επαναλήφθηκε στα συμπεράσματα των Συνόδων Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Στρασβούργο (2009) και Λισσαβώνος (2010), (το 2011 δεν υπήρξε Σύνοδος Κορυφής).
Το αποτέλεσμα αυτό δημιούργησε σοβαρό πρόβλημα πολιτικό στα Σκόπια τα οποία προσπάθησαν να βρουν τρόπο αντιδράσεως κύρια κατά της Ελλάδος και με βάση την αντίδραση αυτή να συνεχίσουν την παρελκυστική πολιτική για την επίτευξη μιας κοινά αποδεκτής λύσεως για την ονομασία με βάση τον γεωγραφικό προσδιορισμό.
Ο τρόπος που επελέγη από την πολιτική ηγεσία των Σκοπίων, ήταν η μονομερής προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (International Courte of Justice) την 17 Νοεμβρίου 2008, με σκοπό να παρακάμψει την διαδικασία διαπραγματεύσεων υπό τον ΟΗΕ για την επίλυση του ζητήματος της ονομασίας και να εξαναγκάσει την Ελλάδα στο μέλλον να μην παρεμποδίσει την ένταξή της με την προσωρινή ονομασία αφενός στο ΝΑΤΟ και αφετέρου στους λοιπούς διεθνείς οργανισμούς (π.χ. στην ΕΕ που και με την βοήθεια της Ελλάδος η ΠΓΔΜ στα πλαίσια της ελληνικής πολιτικής για τα Δυτικά Βαλκάνια, η χώρα αυτή είναι υποψηφία για ένταξη από το 2005).
Την 5 Δεκεμβρίου 2011 το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης σύμφωνα με το Press Release Νο 2011/37 που εξέδωσε ανακοίνωσε την απόφασή του επί της προσφυγής σύμφωνα με την οποία :
- Το Δικαστήριο, αξιολογώντας όλα τα πραγματικά περιστατικά που του τέθηκαν, καθώς και τις δημόσιες πολιτικές δηλώσεις της ελληνικής πλευράς κατά και μετά την Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στις 2-3 Απριλίου 2008, διαπίστωσε ότι η Ελλάδα παραβίασε το άρθρο 11 της Ενδιαμέσου Συμφωνίας του 1995, με την προβολή αντιρρήσεων στην ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ.
(Εδώ πρέπει να θυμούμεθα όπως είπαμε και παραπάνω ότι η Ελλάδα δεν έθεσε veto για την είσοδο της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, καθόσον λόγω των θέσεων που εξέφρασαν άλλα μέλη της συμμαχίας, το θέμα δεν συζητήθηκε σε βάθος ούτε τέθηκε ποτέ σε ψηφοφορία.
Αντιθέτως κρίθηκε ότι η ΠΓΔΜ, σύμφωνα με τα συμπεράσματα της Συνόδου, θα κληθεί για ένταξη στο ΝΑΤΟ εφόσον υπάρξει αμοιβαία αποδεκτή λύση για την τελική ονομασία της χώρας αυτής. Το γιατί έγινε αποδεκτή η πρόταση των Σκοπίων από το ΔΔΧ, οφείλεται στις δημόσιες δηλώσεις της ηγεσίας της τότε ελληνικής κυβερνήσεως περί veto, κυρίως για να επιδειχθεί έργο και για άγρα ψήφων, δηλώσεις που χρησιμοποιήθηκαν ως αποδεικτικά στοιχεία από τους Σκοπιανούς).
- Το Δικαστήριο επίσης απέρριψε το δεύτερο αίτημα της ΠΓΔΜ θεωρώντας ότι δεν είναι απαραίτητο να διατάζει την Ελλάδα να μην επαναλάβει παρόμοια συμπεριφορά στο μέλλον.
Σύμφωνα με ανακοίνωση του Ελληνικού ΥΠΕΞ :
- Η απόφαση δεν ασχολείται με το θέμα της διαφοράς για την ονομασία, αποδεχόμενο ότι η διαφορά αυτή πρέπει να επιλυθεί σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΣΑ/ΟΗΕ, δηλαδή των δρομολογηθέντων διαπραγματεύσεων υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, ενώ προσκαλεί τα δύο μέρη (Ελλάδα – ΠΓΔΜ) να εμπλακούν ουσιαστικά στις διαπραγματεύσεις αυτές.
- Η απόφαση δεν αφορά και δεν θα μπορούσε να αφορά την διαδικασία λήψεως αποφάσεων στο ΝΑΤΟ καθόσον η ενδιάμεση συμφωνία μεταξύ Ελλάδος και ΠΓΔΜ δεν παράγει υποχρεώσεις έναντι τρίτων και δεν δύναται να ακυρώσει τις διαδικασίες που υλοποιούνται στο ΝΑΤΟ για την ένταξη νέων μελών.
Η ηγεσία των Σκοπίων δήλωσε ικανοποιημένη με την απόφαση του ΔΔΧ (5/12/2012) και με βάση αυτήν ξεκίνησε μία εκστρατεία σε Ευρώπη και Αμερική για προώθηση της διαδικασίας εντάξεως στο ΝΑΤΟ της ΠΓΔΜ. Σ΄αυτές τις προσπάθειες εντάσσονται :
- Η επίσκεψη του Nicola Gruevski στην Γερμανία, κατά την οποία η Γερμανίδα Καγκελάριος τον παρέπεμψε ουσιαστικά στη διαδικασία επιλύσεως της διαφοράς για την ονομασία (που ήδη υλοποιείται από τον ΟΗΕ) και ακολούθως ένταξη.
- Την αυτή περίπου απάντηση έλαβε ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ από τον προεδρεύοντα της ΕΕ κ. Χέρμαν Βαν Ρομπάϊ, απάντηση που έχει σχέση και με την απόφαση της 23 Ιανουαρίου 2012 του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως για την ένταξη της χώρας αυτής (στην Ένωση).
- Ο Πρόεδρος της ΠΓΔΜ Ιβάνωφ, υπό το πρίσμα της αποφάσεως του ΔΔΧ, απέστειλε επιστολή και στους 27 ηγέτες των χωρών του ΝΑΤΟ ζητώντας την υποστήριξη για ένταξη της χώρας στον Οργανισμό αυτό κατά την εντός του έτους (Απρίλιος 2012) Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Σικάγο των ΗΠΑ. Από τις προσπάθειες αυτές μόνον οι, Τουρκία (όπως φάνηκε από την επίσκεψη του Ιβανώφ σ΄αυτήν), Βουλγαρία (δεν έχει ξεκαθαρίσει το θέμα πλήρως) και Σλοβενία, έχουν εκφρασθεί υπέρ της εντάξεως της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ κατά την προσεχή Σύνοδο Κορυφής της Συμμαχίας.
- Περί το τέλος Ιανουαρίου 2012 ο πρωθυπουργός των Σκοπίων μέσω της Αντιπροέδρου της κυβερνήσεώς του κυρίας Αrif (Αλβανικής εθνικότητος) ζήτησε συνάντηση με τον Έλληνα πρωθυπουργό για να εξετάσουν τις διμερείς σχέσεις. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στις 2 Μαρτίου 2012 στις Βρυξέλες, στα πλαίσια της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ κατά την οποία τα δύο μέρη δήλωσαν την πρόθεσή του να συνεχίσουν τις διμερείς διαπραγματεύσεις για την επίλυση της διαφοράς για την ονομασία με την συνδρομή του ΟΗΕ, αλλά και των λοιπών θεμάτων.
Της συναντήσεως αυτής είχαν προηγηθεί :
* Οι επισκέψεις στα Σκόπια και Ελλάδα του διαπραγματευτού του ΟΗΕ κ. Mathew Nimetz ο οποίος φαίνεται ότι όχι μόνο βολιδοσκόπησε την κατάσταση αλλά και μετέφερε κατάλληλα μηνύματα.
* Η ενημέρωση του Πρέσβεως των ΗΠΑ προς την πολιτική ηγεσία των Σκοπίων, σύμφωνα με την οποία «χωρίς την αμοιβαία αποδεκτή επίλυση της διαφοράς για την ονομασία, ένταξη στο ΝΑΤΟ δεν υπάρχει».
* Η ενημέρωση των Σκοπίων από τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ κ. Ρασμούσεν σύμφωνα με την οποία η προσεχής Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Σικάγο των ΗΠΑ, με βάση την απόφαση της Συνόδου Κορυφής του Βουκουρεστίου του 2008 (η οποία επαναβεβαιώθηκε στα συμπεράσματα των Συνόδων Στρασβούργου (2009) και Λισσαβώνας (2010)), δεν είναι δυνατόν να κάνει αποδεκτή την ένταξη των Σκοπίων σ΄αυτό με την προσωρινή ονομασία τους, χωρίς να προηγηθεί επίλυση της διαφοράς,καθόσον η διαδικασία αποδοχής απαιτεί ομοφωνία, οπότε και την ελληνική συναίνεση.
Έτσι επί του παρόντος, η απόφαση του ΔΔΧ δεν έχει άμεσα θετικά αποτελέσματα υπέρ των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και πιστεύουμε και στην ΕΕ. {Τούτο παρά την απόφαση της ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ΕΚ) της 14-3-2012, μετά από σχετική εισήγηση αρμόδιας υποεπιτροπής του της 24-1-2012, όπως υπάρξει έναρξη των διαπραγματεύσεων με τα Σκόπια λέγοντας ότι η διαφορά για την ονομασία δημιουργεί πρόβλημα στον σχεδιασμό διευρύνσεως της ΕΕ, εκφράζοντας μάλιστα ενόχληση γιατί στα έγγραφα της ΕΕ που αναφέρονται στα Σκόπια και τους Σκοπιανούς απουσιάζουν οι Συνταγματικές ονομασίες των Σκοπίων (Μακεδονία – Μακεδονικός – Μακεδόνες). Η απόφαση δεν είναι δεσμευτική για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, πλην όμως αποτελεί ένδειξη του τι συμβαίνει και πως έχουμε αφήσει να διολισθήσει η κατάσταση. Ήδη ο αρμόδιος Επίτροπος για τη διεύρυνση, Σέφαν Φούλε, άρχισε επαφές με την Σκοπιανή ηγεσία, που δεν αποτελεί έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων, αλλά οπωσδήποτε επαφές υψηλού επιπέδου.
Μάλιστα ο προαναφερόμενος Επίτροπος δεν χρησιμοποιεί στις δημόσιες τοποθετήσεις του το FYROM αλλά το Μακεδονία}. Το θέμα όπως εξελίσσεται, έχει δημιουργήσει σοβαρή πίεση στους «αρχαίους» του Gruevski, ενώ παράλληλα υπάρχει αντίδραση και της Αλβανικής πλευράς των Σκοπίων, για απεμπλοκή από τη διαφορά για την ονομασία. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πίεση αυτή προέρχεται από το συνεργαζόμενο με την κυβέρνηση των Σκοπίων Αλβανικό κόμμα, το DUI του Αλί Αχμέτι.
Βέβαια για την στάση του διεθνούς παράγοντος ευχής έργο θα είναι να έχει (αυτός) κατανοήσει την άδικη, επιθετική, εκβιαστική, άκαμπτη, υπερφίαλη, αλλυτρωτική και ανιστόρητη πρακτική των Σκοπίων και να μην οφείλεται σε οίκτο για την δύσκολη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάς λόγω της γενικευμένης κρίσεως που την ταλανίζει και διότι δεν θέλει η όποια θετική ενέργειά του για τα Σκόπια να πυροδοτήσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις στην χώρα μας.
Όπως και εάν έχει η φιλοσοφία του διεθνούς παράγοντα, εμείς κερδίζουμε χρόνο ο οποίος για να είναι εποικοδομητικός θα πρέπει τόσο η ελληνική διπλωματία όσο και οι λοιποί φορείς της κοινωνίας μας στο εσωτερικό και εξωτερικό να κινητοποιηθούν άμεσα ώστε, αφενός να πεισθεί ο διεθνής παράγων για το δίκαιο των ελληνικών θέσεων και αφετέρου να πιεσθούν τα Σκόπια να αποδεχθούν την αμοιβαία αποδεκτή λύση με γεωγραφικό προσδιορισμό (όπως δυστυχώς είναι πλέον η εθνική κόκκινη γραμμή), που θα ισχύει έναντι όλων (erga omnes) και επιπλέον η επίσημη γλώσσα να καθορίζεται η Σλαβομακεδονική (καθώς και η Αλβανική), ενώ ως εθνότητες των Σκοπίων να καθορίζονται οι των, Σλαβομακεδόνων και Αλβανών.
Ταυτόχρονα η ορθή και χωρίς φανατισμούς ενημέρωση του ελληνικού λαού είναι απολύτως απαραίτητη, καθόσον η ελληνική πολιτεία επιτρέπει την ανάπτυξη θεωριών (για τις οποίες και χαίρονται και τις υποστηρίζουν οι Σκοπιανοί), από ορισμένους «καθηγητάδες» ή ορισμένους περίεργους τύπους (π.χ. μία ομάδα φανατικών υποστηρικτών των Σκοπίων, ελληνοφώνων, που μέσω ιστοσελίδος ή e-mail ψέγει την Ελλάδα για λανθασμένες και ανιστόρητες θέσεις για το Σκοπιανό), ενώ το χειρότερο είναι ότι αυτή η φιλοσοφία με θέσεις κατά της αλήθειας και της Ιστορίας σε ορισμένες περιπτώσεις έχει περάσει και σε σχολικά βιβλία που εγκρίνει και διαθέτει το Ελληνικό Υπουργείο Παιδείας (π.χ. το βιβλίο Ιστορίας Γ΄Λυκείου, σελίδα 160). Αυτές οι καταστάσεις πρέπει να σταματήσουν και επειδή η Ελλάς είναι πραγματική δημοκρατία για τους πρώτους πρέπει να υπάρχει ανταπάντηση, σ΄ότι αφορά τα σχολικά βιβλία κυρώσεις.
Παρά την κρίση που διερχόμεθα δεν επιτρέπεται να υποστούμε άλλη εθνική ζημία και ταπείνωση.
Του Αντιστρατήγου ε.α. Σ. Παναγοπούλου
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. 817/1993 UN Security Council Resolution
2. Interim Agreement Between Greece and FYROM (1995)
3. NATO Summit 2008 “Conclusions”
4. International Court of Justice / Press Realize No 2011/33, 5 Dec 2011
5. Council of European Union “Council Conclusions on Enlargement / 5 Dec 2011
6. The Current Macedonian Issue between Athens and Skopje : Is there an option for Break Thought, by Dr Evangelos Kofοs (April 2009)
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην ΕΛΕΣΜΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π