Η επίσκεψη μου στον Μυκηναϊκό οικισμό της Βούντενης

Ο µυκηναϊκός οικισµός της Βούντενης αποτελεί µια από τις σηµαντικότερες εγκαταστάσεις της περιφέρειας του Μυκηναϊκού κόσµου,µε χρήση που διήρκησε σχεδόν πεντακόσια χρόνια (1500-1000 π.Χ).
Η επιλογή της θέσης δεν ήταν τυχαία. Ο έλεγχος του ανοιχτού προς τη θάλασσα ορίζοντα και των γύρω χερσαίων περασµάτων, η φυσική οχύρωση του πλατώµατος Μπόρτζι,όπου βρίσκεται ο οικισµός και η ύπαρξη του µαλακού πετρώµατος (κιµιλιά) απαραίτητου για τη διάνοιξη θαλαµωτών τάφων είναι ορισµένα από τα χαρακτηριστικά της περιοχής που έπαιξαν σηµαντικό ρόλο όχι µόνο στην επιλογή της θέσης για την ίδρυση του οικισµού αλλά και στην αποτελεσµατική προστασία και

την εκµετάλλευση των διαθέσιµων πλουτοπαραγωγικών πηγών .Ο οικισµός στη θέση Μπόρτζι αποτελούσε τον κεντρικό πυρήνα και σε περίπτωση κινδύνου «καταφύγιο», µιάς σειράς µικρότερων συνοικισµών που ήταν αναπτυγµένοι στα πεδινάτµήµατα της γύρω περιοχής.
Οικοδοµικά στοιχεία αυτών των συνοικισµών έχουν αποκαλυφθεί σε διάφορα σηµεία κατά την διάρκεια σωστικών ανασκαφών.Αποφασιστικό επίσης ρόλο για την ίδρυση του οικισµού στη θέση Μπόρτζι έπαιξε και η δυνατότητα διεξόδου του προς τη θάλασσα µέσω φυσικού λιµανιού που υπήρχε στη θέση του σηµερινού έλους της Αγυιάς.Νοτιοανατολικά του οικισµού, στις θέσεις µε τα τοπωνύµια Αγραπιδιά και Αµυγδαλιά, βρίσκεται το νεκροταφείο του οικισµού που καταλαµβάνει έκταση 18 στρεµµάτων.

Η πρώτη έρευνα του χώρου πραγµατοποιήθηκε το 1923 από τον Ν.Κυπαρίσση, ο οποίος ανέσκαψε µικρό αριθµό θαλαµωτών τάφων στη θέση Αγραπιδιά και συνεχίστηκε πλέονσυστηµατικά από τον Λ Κολώνα κατά τα έτη 1988-1994 και 2004-2007 µε την έρευνα 78 τάφων στη θέση Αµυγδαλιά. Οιτάφοι χρονολογούνται στην ΥΕΙΙΒ-ΥΕΙΙΙΓ περίοδο (1500-1050 π.Χ), σε µερικές, δε, περιπτώσεις η χρήση τους διαρκεί µέχρι την υποµυκηναϊκή εποχή.Στο νεκροταφείο της Βούντενης συναντά κανείςενδιαφέρουσα ποικιλία σχηµάτων θαλαµωτών τάφων.

Οι τάφοι 4 και 75 εξαιτίας των αρχιτεκτονικών λεπτοµερειών τους και των µεγάλων διαστάσεών τους πρέπει να ανήκαν σε αξιωµατούχους της µυκηναϊκής εγκατάστασης της Βούντενης. Οι νεκροί συνοδεύονταν από αντικείµενα καθηµερινής χρήσης(αγγεία, κοσµήµατα, εργαλεία, όπλα και σκεύη) χρήσιµα στη ζωή και απαραίτητα - όπως πίστευαν - στο µεταθανάτιο ταξίδι.

 Η µελέτη των αντικειµένων αυτών αποκάλυψε στοιχεία που υποδηλώνουν τον πλούτο και την ευηµερία των κατοίκων της Βούντενης, τις εµπορικές και πολιτιστικές επαφές µε άλλες περιοχές, κοντινές (Μεσσηνία, Λακωνία, Αργολίδα, Κορινθία)ή πιο µακρινές (Κρήτη, Ιταλία, Σύρο παλαιστίνη, Ανατολία) και αναδεικνύουν τον οικισμό της Βούντενης ως ένα σπουδαίο Μυκηναϊκό κέντρο Αχαΐας