Η ΠΟΛΙΤΕΙΟΛΟΠΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ (Β) ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΑ

Με το σημερινό μας άρθρο κλείνουμε, στά πλαίσια πάντα της αρθρογραφίας σέ στήλη εφημερίδος, τό ευρύ θέμα της Εθνικιστικής πολιτειολογίας.

Είδαμε στά προηγούμενα σημειώματα μας τά σχετικά μέ τήν έννοια του Κράτους καί τήν διαπίστωσι όχι τό Κράτος είναι έννοια σύμφυ­τη μέ τό συλλογικό βιοψυχικό υπόστρωμα της κάθε φυλής καί μέρος του κοινωνικού οίκοδήματος, εμφανίζεται δέ ταυτόχρονα μέ αυτό. Ό θεσμός του Κράτους δέν πρωτοεμφανίσθηκε σέ κάποια ιστορική περίοδο της εξελίξεως του ανθρωπίνου είδους, άλλά υπάρχει άφότου τό ανθρώπινο είδος κατέκτησε τόν σημε­ρινό του βιολογικό τύπο.

Αναφέραμε επίσης τούς δύο βασικούς σχη­ματισμούς πού αξιοποιούν τό Κράτος, δηλ. τήν γραφειοκρατία ή διοικητική πυραμίδα, ανά ιεραρχημένο σύμπλεγμα συλλογικών οργάνων πού σχεδιάζει καί εφαρμόζει τίς απο­φάσεις του Κράτους, επιβάλλοντας τες, και τήν ηγουμένη μειοψηφία, μία κοινωνική όμάδα πού, ανάλογα μέ τήν μορφή του κράτους, είναι

είτε άτυπη είτε θεσμοθετημένη καί ελέγ­χει απολύτως τό κράτος δίδοντας τίς κατευ­θυντήριες γραμμές στήν γραφειοκρατία μέσω; των κορυφαίων της πολιτειακών οργάνων μέ άλλους πλάγιους τρόπους καί καθορίζον­τας τήν δομή της.

Ή άνάδειξις μιας ηγουμένης μειοψηφίας γί­νεται μέσω της επιλεκτικής διαδικασίας,τήν οποία ό Εθνικισμός έχει άνεύρει νά λειτουργή σέ όλα τά έπίπεδα.τής φύσεως καί τής ι­στορίας καί έχει για αυτό υιοθετήσει σάν μεθοδολογία του. Ό κύκλος της ζωής μιάς η­γουμένης μειοψηφίας καθορίζει καί τόν κύκλο ζωής ένός πολιτεύματος.

Οι Εθνικιστές ονομάζουν τήν σημερινή η­γουμένη μειοψηφία στήν χώρα μας, ή οποία είναι άτυπη καί παρασκηνιακή, κόμμα των πο­λιτικών κομμάτων, διότι χρησιμοποιεί σάν παράρτημά της τά πολιτικά κόμματα.

Τι είναι όμως, πολίτευμα;

Πολίτευμα είναι ό τρόπος μέ τόν όποιο οργανώνεται καί ασκείται ή κρατική εξουσία.
Διακρίνουμε συνεπώς τά πολιτεύματα ως πρός τήν μορφή καί ώς πρός τήν όργάνωσι.
Στήν Ιστορία έχουν εμφανισθεί πολιτεύματα πλείστων όσων μορφών καί τρόπων οργανώσεως.

Υπάρχουν διάφορες κατατάξεις τών πολι­τευμάτων μέ διαφορετικά κριτήρια, ώς πρός τήν μορφή. "Ετσι υπάρχει τό κριτήριο του τρό­που ασκήσεως τής εξουσίας (δίκαια - άδικα πολιτεύματα) πού δέν κρίνει, όμως τήν μορ­φή, άλλά τήν πολιτική τής ηγουμένης μειοψη­φίας. Επίσης τό αριθμητικό κριτήριο κατατάξεως τών πολιτευμάτων (μονοκρατικά • όλιγοκρατικά · δημοκρατικά) είναι δευ­τερεύον.

Ή κατάταξις τών πολιτευμάτων πρέπει νά γίνεται βάσει του τρόπου διακινήσεως της η­γουμένης μειοψηφίας στήν εξουσία, άφού αυ­τός (ό τρόπος) καθορίζει τά χαρακτηριστικά τοϋ πολιτεύματος. Συνεπώς σάν κριτήριο κατατάξεως των

πολιτευμάτων πρέπει νά ληφθή ό τρόπος, σχηματισμοϋ τών συλλογικών οργάνων, δηλ. ουσιαστικά ό τρόπος αναδείξεως τών φυσικών προσώπων στά πολιτειακά όργανα και στις κρίσιμες θέσεις της γραφειοκρατίας.

Με τό κριτήριο αύτό τά πολιτέύματα, διακρίνονται σέ:        

Κληρονομικά (κληρονομική μοναρχία ή όλιγαρχία). 

Αυθαίρετα (προσωπική, συλλογική δικτατορία, ή κομματική δικτατορία).

Τυχαία: Περιορισμένα (κληρωτή ολιγαρχία), άνευπεριορισμών (κληρωτή δημοκρατία).

Διά ψηφοφορίας: (εκλογική ολιγαρχία, έκλογική δημοκρατία).      .

Αξιοκρατικά: Είναι τά ανωτέρας ποιότητος πολιτεύματα, άλλά και τά δυσκολώτερα στήν εφαρμογή. Στά πολιτεύματα αυτά οι θέσεις στά ανώτατα όργανα καταλαμβάνονται.άπό πρόσωπα πού πληρούν ώρισμένες αντικειμε­νικές προϋποθέσεις πού έπέχουν θέσι εσωτε­ρικού κανονισμού και πού είναι απαραίτητες γιά τήν έκπλήρωσι τής αποστολής τοϋ όργάνου.'Ή καλή λειτουργία τών πολιτευμάτων αυτών προϋποθέτει τήν άναγνώρισι ότι οι προϋποθέσεις αυτές συμπίπτουν μέ τά στοι­χεία τής προσώπικότητος τοϋ άτομου πού κα­ταλαμβάνει τήν θέσι.

«Ό στρατηγός γίνεται στήν μάχη», όπως εί­πε ό  Μ. Μπότσαρης..   .

Στά αξιοκρατικά πολιτεύματα ή.ήγουμένη μειοψηφία καταλαμβάνει τά ανώτατα όργανα καί ποτέ δεν κυβερνά άπό τό παρασκήνιο, γι' αυτό καί στήν πολιτική του υπάρχει τό στοι­χεία της εύθύτητος καί τής είλικρινείας.

Στά αξιοκρατικά πολιτεύματα ανήκει καί τά Όργανικό Πολίτευμα τοϋ Εθνικισμού τό οποίο ονομάζεται γι' αυτό καί Λαϊκή Αριστο­κρατία.

Όσον άφορα τό τρόπο λειτουργίας τοϋ πο­λιτεύματος παρατηρείται ότι υπάρχουν

πάν­τα, ανεξάρτητα άπό τόν. τρόπο θεσμοθετήσεώς τους, οί τρείς βασικές πολιτειακές λειτουργίες: ή Εκτελεστική ή Νομοθετική καί  ή Δικαστική. Η Έκτελεστική πολιτειολογία  διαπιστώνει, όμως τήν ύπαρξι μιάς ακόμη, βασικής λειτουργίας Πρόκειται για την  Κυβερνητική έξουσία η όποία  ελέγχει τις ύπόλοιπες προσομοιάζοντας έτσι; τόν Κρατικό; σχηματισμό με την Πυθαγορική τετρακτύν.

Ή κυβερνητική εξουσία είναι ή εξουσία πού ελέγχεται άμεσα άπό τήν ηγουμένη

μειο­ψηφία καί ώς έκ τούτου είναι άλλοτε θεσμο­θετημένη καί άλλότε όχι. .

Όι Εθνικιστές υποστηρίζουν τήν διάκρισι .τών τριών εξου­σιών άλλά όχι καί τήν διάσπασί τους. Αντίθετα, αυτές πρέπει νά εναρμονίζωνται ύπό τόν έλεγχο τής κυβερνητικής εξουσίας.

Κλείνοντας τό αντικείμενο της Πολιτειολογίας, θά αναφερθούμε στά κόμματα.

Σέ κάθε  κοινωνία καί καθεστώς, εμφανίζονται κοινω­νικά καί πολιτικά ρεύματα πού μερικές φορές συνδέονται μέ ώρισμένους κοινωνικούς χώ­ρους ή φορείς (π.χ. αγροτικός κόσμος, καλ­λιτεχνικοί χώροι, Εκκλησία, αθλητικοί θεσμοί κ.λ.π.), τμήματα της γραφειοκρατίας (π.χ. στρατός, διοίκησις, στελέχη κρατικών μονά­δων παραγωγής) ή τελείως αυτόνομα. Τότε σχηματίζονται ομάδες πού εκφράζουν καί ε­νίοτε καθοδηγούν αυτά τά ρεύματα. Πρόκει­ται γιά τίς πολιτικές πρωτοπορείες ή κόμματα, τά όποια διεκδικούν τήν άνάδειξι αυ­τών ή εκπροσώπων τους μέ διαφόρους τρό­πους στά πολιτειακά όργανα Έν γένει ό κύκλος ζωής τών πρωτοπορειών αύτών όλοκληρούται μέσα στα πλαίσια εξουσίας μιάς συγκεκριμένης ηγουμένης μειοψηφίας.

Τά κόμματα, όπως τά ώρίσαμε, είναι τριών ειδών:

Τά προσωπικά κόμματα είναι ομάδες ύπό τήν καθοδήγησι καί πρός πολιτικήν έξυπηρέτησι ενός ατόμου.

Τά κοινωνικά κόμματα εκφράζουν κοινωνι­κές κατηγορίες καί εμφανίζονται σέ

περιό­δους αδυναμίας τής ηγουμένης μειοψηφίας νά έμφανισθή στό προσκήνιο καί νά άναλάβη δυναμικά τό πηδάλιο τής διακυβερνήσεως.

Τά κόμματα τών δύο αυτών κατηγοριών εί­ναι στήν ουσία εξαρτήματα τής ηγουμένης μειοψηφίας καί τήν εξυπηρετούν στήν λει­τουργία της. Τέλος τά κοσμοθεωρητικά κόμματα είναι όμάδες μέ συνέχεια καί μέ μία φιλοσοφική  ιδεολογική τάσι καί προοπτική πού υπερβαίνει τόν Ιστορικό καί εθνικό τους χώρο. Πρόκειται γιά κινήσεις πού αποσκοπούν στον παραμερισμό της ηγουμένης μειοψηφίας καί στήν ώθησι του "Έθνους, μέσω τής Κρατικής πολι­τικής σέ μία, νέα περίοδο ακμής.

Τό κίνημα τών Εθνικιστών ανήκει στήν κα­τηγορία αυτή καί έχει μία παγκόσμια κοσμο­θεωρητική προοπτική, άφού έχει σάν σκοπό του νά έπαναφέρη στήν επιφάνεια τήν άποσπολή τους Ελληνισμού, όπως τήν διετύπωσε ό νεοέλλην προφήτης Περικλής Γιαννόπουλος, «.Αποστολή τοϋ "Ελληνος - χθες, σήμερα καί πάντοτε είναι ό έξανθρωπισμός τής οικουμένης»

Πρόδρομος Κούρτογλου