Η μάχη του Μεχμέταγα – Ένας Πορτογάλος φιλέλληνας

Πολλοί είναι εκείνοι που δεν ξέρουν πως Έλληνες και Πορτογάλοι, είναι γνώριμοι από παλιά. Κι όμως. Σήμερα είναι η επέτειος της Μάχης του Μεχμέταγα (όπου η σημερινή Γαρέα Μαντινείας). Εκεί, διακρίθηκε πολεμώντας στο πλευρό των προγόνων μας, ο Πορτογάλος φιλέλληνας και στρατιωτικός Αντόνιο Φιγκέιρα ντ’ Αλμέιντα (Antonio Figueira d’ Almeida).

Ο ντ’ Αλμέιντα, σύμφωνα με την wikipedia, γεννήθηκε στις 4 Ιουλίου 1784 στην πόλη Έλβας της Πορτογαλίας και ήταν γόνος οικογένειας στρατιωτικών. Αγωνίστηκε υπό τη σημαία της πατρίδας του κατά του Ναπολέοντα, στη διάρκεια της εισβολής του τελευταίου στην Πορτογαλία και πολέμησε και κατά των Γάλλων στην Ισπανία, όταν οι τελευταίοι εισέβαλαν εκεί για να υποστηρίξουν τους Βουρβόνους.

Έφτασε στην Ελλάδα το 1985 και κατετάγη με το βαθμό του συνταγματάρχη στον τακτικό στρατό, που τότε διοικούσε ο Γάλλος στρατηγός Φαβιέρος. Στις 18 Ιουλίου 1826, πολέμησε κατά του Ιμπραήμ και διακρίθηκε στη Μάχη του Μεχμέταγα (σημερινή Γαρέα Μαντινείας), όπου διακρίθηκε και η Ιώνειος Φάλαγξ (σώμα κυρίως Μικρασιατών Ελλήνων, αλλά και Κυπρίων που πολέμησαν στην Ελλάδα στη διάρκεια της Επανάστασης), υπό τους Νικηταρά και Καρόγλου. 

Ο Πορτογάλος κατάφερε και απέσπασε τα εύσημα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Λίγους μήνες αργότερα και συγκεκριμένα στις αρχές του 1827, ο Ντ’ Αλμέιντα πολέμησε υπό τον Γεώργιο Καραϊσκάκη στην Αττική, ενώ το φθινόπωρο του 1827, πήρε μέρος στην, με ατυχές αποτέλεσμα, εκστρατεία του Φαβιέρου για την απελευθέρωση της Χίου.

Με την άφιξη του Καποδίστρια, ανέλαβε καθήκοντα επιθεωρητή στον τακτικό στρατό και του ανατέθηκε η αναδιοργάνωσή του. Τον Ιανουάριο του 1830,  τοποθετήθηκε φρούραρχος Ναυπλίου και ενάμισι χρόνο μετά, με την ιδιότητά του αυτή συνέλαβε τον Σεπτέμβριο του 1831, έναν από τους δράστες της δολοφονίας του Καποδίστρια, τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη. Ονομάστηκε επίτιμος πολίτης του Ναυπλίου από την Ε’ Εθνοσυνέλευση και τον Μάρτιο του 1832, προβιβάστηκε σε στρατηγό από τη «Διοικητική Επιτροπή» (απαρτιζόταν από τους Αυγουστίνο Καποδίστρια, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και Ιωάννη Κωλέττη), που διοικούσε το ελληνικό κράτος.

Η συνέχεια (wikipedia): «μετά την άφιξη, όμως, του Όθωνα στην Ελλάδα, η Αντιβασιλεία τον υποβίβασε σε συνταγματάρχη, ένεκα των φιλοκαποδιστριακών του αισθημάτων και τελικά τον τοποθέτησε φρούραρχο στην Αίγινα (10 Μαΐου 1833). Το 1836 διορίστηκε στρατιωτικός διοικητής Μεσολογγίου κι ένα χρόνο αργότερα κατέστειλε την ανταρσία του συνταγματάρχη Νικολάου Ζέρβα (8 Ιανουαρίου 1837).

Μετά από αυτό προβιβάστηκε σε υποστράτηγο και το 1839 τοποθετήθηκε στρατιωτικός διοικητής Ναυπλίου. Τον ίδιο χρόνο παντρεύτηκε τη Ζωή Μαυροκορδάτου, με την οποία απέκτησε δύο τέκνα, τον Εμμανουήλ και τον Δημήτριο. Ο Αντόνιο Αλμέιντα πέθανε στις 21 Σεπτεμβρίου 1847 στα λουτρά Μπετάλια κοντά στη Βενετία, σε ηλικία 64 ετών».

Η προσφορά όμως της οικογένειας Αλμέιντα στην Ελλάδα, δεν σταμάτησε με τον θάνατο του Πορτογάλου στρατιωτικού: «Εγγονός του ήταν ο Αντώνιος Αλμέιδα, εκ των ιδρυτών του Ομίλου Αντισφαιρίσεως Αθηνών το 1895, ο οποίος έπεσε υπέρ πατρίδος στη Μάχη Κιλκίς - Λαχανά (19-21 Ιουνίου 1913), κατά τη διάρκεια του Β’ Βαλκανικού Πολέμου».

Νίκος Χιδίρογλου

πηγή