Πικρές αλήθειες για την 21η Απριλίου

Ποια ήταν η 21η Απριλίου στ αλήθεια; Επανάστασις, παρένθεσις, πραξικόπημα, στάσις, εθνικιστικό καθεστώς, λαϊκό πατριωτικό πολίτευμα, απλή στρατιωτική δικτατορία, ευκαιριακή αναρρίχηση μίας συντεχνίας στην εξουσία; Οι απαντήσεις είναι πολλές και ο καθένας μπορεί να τις λάβει από την γωνιά ακροάσεως που κα­θορίζει λίγο-πολύ η ψυχολογία του, οι ιδέες του, η πολιτική του διαδρομή, οι ελπίδες του ή αντιθέτως οι διαψεύσας των επιλογών του.

Για μία σοβαρή εισαγωγή στο θέμα παρα­θέτουμε τον λόγο του κορυφαίου διανοητή του Καθεστώτος Γεωργίου Γεωργαλά αρκούν­τως τεκμηριωμένη:

Η κινητήρια δύναμις της Επαναστάσεως

«Η φύσις μίας Επαναστάσεως καθορίζεται από δύο στοιχεία Την κινητήρια δύναμη και τους σκοπούς της.

Κινητήρια δύναμις της Δικής μας Επανα­στάσεως υπήρξε το Σώμα των Αξιωματικών. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτού του Σώ­ματος; Πρώτον: Οι Αξιωμαπκοί είναι παιδιά του εργαζομένου λαού. Δεν προέρχονται ούτε από

αριστοκρατία, ούτε από πλουτοκρατία, ούτε αηό κάποια οιανδήποτε κλειστή «κάστα».Είναι παιδιά της μικροαστικής τάξεως ή αγροτικών οικογενειών. Ξέρουν την γεύση του ιδρώτα. Ξέρουν τον πόνο του εργαζόμενου λαού. Είναι σάρκα από την σάρκα του. Και αυτό βεβαίως βάζει την σφραγίδα του επάνω στην όλη. πορεία της Επαναστάσεως. Γιατί της δίνει κοινωνικές προεκτάσεις που εκφράζονται με την συστηματική άσκηση μίας ευρύτατης θε­τικής κοινωνικής πολιτικής. '

Το δεύτερο χαρακτηριστικό των Αξιω­ματικών είναι ότι αυτοί αποτελούν τους πιο ευαίσθητους φορείς της εθνικής συνειδήσεως. Οι 'Ενοπλες Δυνάμεις ήταν ο μόνος μεγάλος τομέας του εθνικού μας οργανισμού που είχε μείνει έξω από την κομμα­τική συναλλαγή, την κομ­μουνιστική διάβρωση και την ηθικοϊδεολογική διαφθορά. Και η εθνική συνείδησις, mo έντονα ανεπτυγμένη εκεί βρή­κε την απήχηση και την έκφραση της με την 21η Απριλίου. Οι Αξιωματικοί έχουν αταξική νόηση του Έθνους. Γι' αυτούς υπέρτατος νόμος είναι πάντοτε η σωτηρία της Πατρίδος. Έτσι η Απριλιανή Επανάστασις έχει έντονα εθνικό χαρακτήρα Είναι,πριν από όλα και πάνω από όλα, μία εθνική Επανάστασις. Και γι' αυτό ακριβώς είναι Επανάστασις υπερπαραταξιακή και υπερκομματι­κή. Είναι Επανάστασις όλων των Ελλήνων. Εί­ναι ξεπέρασμα των παλαιών διαιρέσεων με μία σύνθεση όλων των δημιουργικών δυνά­μεων του Έθνους».

Γ. Γεωργαλά «Η Ιδεολογία της Επαναστάσεως 'Οχι Δόγματα αλλά Ιδεώδη»

Κατά την γνώμη του ιδίου ανθρώπου (συγ­γραφέα του αξεπέραστου έργου «Η Προπα­γάνδα») σκοποί της Επαναστάσεως ήταν δυο και πρέπει να γίνει παραδεκτό σε γενικές ότι πάνω-κάτω οι σκοποί πλησίασαν τους στόχους τους.

Ο πρώτος δηλαδή να σωθεί η χώρα από το ερχόμενο εμφύλιο χάος, την ασυδοσία, τnv αναρχία και την διάλυση των πάντων επετεύχθει. Η κατάσταση ήταν τραγική και το ομολογεί ο κυριότερος εχθρός και τιμωρός (όψιμος) των Αξιωματικών ο ίδιος ο ψευτοεθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής σε συ­νέντευξη του στην γαλλική εφημερίδα «LE MONDE»(29/l1/1967) η οποία δημοσιεύθηκε και στον ελληνικό τύπο (5/12/1967). Ολοκληρωμένη αξίζει να την διαβάσει κανείς στο βιβλίο του Κωνσταντίνου Πλεύρη «21 Απριλίου 1967» Αθήνα 2003 (σελίδες 134-135).

Η εξομολόγησις ενός φαύλου

Πως και διατί έγι­νε η επανάστασις, εν Ελλάδι;

Κ.Κ Διότι υπήρξαν ορισμένοι φιλόδοξοι αξιωματικοί και διότι είχε χρεωκοπήσει η Δημοκρατία Εάν έλειπε το ένα από τα δυο, δεν θα είχε γίνη το πραξικόπημα. Διότι κανείς δεν ημπορεί να ανατρέψει ένα υγειές πολίτευμα. Πείρα αιώνων και όλοι οι πολιτικοί φιλόσοφοι μας εδίδαξαν ότι η τυραννία είναι μοιραία συνέπεια εκφυλισμού της Δημοκρατίας. Θα ημπορούσε κανείς να πη ότι η Δημοκρατία εδολοφονήθη εν Ελλάδι υπό καθεστώς ελευ­θερίας και ότι οι Συνταγματάρχαι της κατά­φεραν απλώς την χαριστικήν βολήν.

Ηδύνατο κατά την γνώμη σας να αποτραπή το πραξικόπημα;

Ασφαλώς ναι, εφόσον όλοι το έβλεπαν ερχόμενον. Και όχι μόνον δεν προσεπάθπσαν να το αποτρέψουν, αλλά τυφλωμένοι από τα πάθη των το προκαλούσαν, όταν δεν το ενε­θάρρυναν

Εάν, επί παραδείγματι, τα κόμματα έκαναν κάτι ανάλογον με αυτό που έγινε εις την Γαλλίαντο 1958, όχι μόνον θα απέτρεπαν το πραξικόπημα αλλά θα διηυκόλυναν και τον εκσυχρονισμόν της δημόσιας μας ζωής, άνευ του οποίου είναι αδύνατος η λειτουργία της Δημοκρατίας εν Ελλάδι.

Υπήρχεν κατά την γνώμη σας ο κίνδυ­νος της επικρατησεως τον κομμουνι­σμού οπως ισχυρίζονται οι επαναστάται;

Δεν γνωρίζω εάν υπήρχεν και εις ποίαν έκτασιν ο κίνδυνος αυτός. Γνωρίζω, όμως, ότι υπήρχεν κάτι χειρότερον: η πολιτική και ηθι­κή αναρχία Και ότι η χώρα συγκλονιζόμενη από άγρια πάθη εφέρετο προς εμφύλιον σπαραγμόν. Αυτό τo συνομολογούν ήδη όλοι οι Έλληνες και όταν ακόμη διαφωνούν ως προς τους υπευθύνους. Οι απαντήσεις του κορυ­φαίου παράγοντα της Μεταπολιτευσεως αλλά και βασικότατου πολιτικού της μεταπολεμικής Ελλάδος με τις τεράστιες ευθύνες ομιλούν από μόνες τους.

Ένα εύλογο ερώτημα και μία σύνθετη απάντηση

Ο δεύτερος σκοπός της Επαναστάσεως κατά τον Γεώργιο Γεωργαλά ήταν μεταξύ άλλων η εθνική αναγέννησις νοούμενη ως απελευθέρωση από την κάθε είδους υπα­νάπτυξη Διοικητική, Πολιτική, Κοινωνική, Πνευματική, Οικονομική κλπ.

Ασχέτως του οχετού της ψευδολογίας και της συκοφαντίας που οι φαυλοκράτες Δεξιοί και Αριστεροί εξαπέλυσαν κατά του Στρατιω­τικού Καθεστώτος μετά την πτώση του (αν και ικανός αριθμός των ιδίων ουδεμία αντι­στασιακή πράξη έκανε) όλοι γνωρίζουμε ότι στον Οικονομικό, Διοικητικό και Κοινωνικό τομέα σημειώθηκαν θαύματα

Ο Πολιτικός και Πνευματικός τομέας είναι άλλο πιο ευρύτερο κεφάλαιο που εξαρτάται από τον υποκειμενισμό του καθενός και όχι από την αντικειμενικότητα της μετέπειτα θέ­ασης. Εύλογο λοιπόν το ερώτημα Αφού σχε­δόν όλα πήγανε καλά γιατί το καθεστώς έπεσε και κυρίως- αν και τέλος πάντων έπεσε- γιατί δεν άφησε μία μακροχρόνια κληρονομιά που το ελάχιστο της αποτέλεσμα θα ήταν ένα πλήθος οπαδών που θα μαζικοποιούταν διεκδικώντας αργά ή γρήγορα μέσω εκλογών ένα σεβαστό ποσοστό πολιτικής εκπροσωπή­σεως. Ποσοστό που θα σηματοδοτούσε πα­ρεμβάσεις, δράσεις, διεκδικήσεις και με τον αγώνα του θα δικαίωνε μεταξύ άλλων ης επι­τυχημένες κινήσεις και κοινωνικές κατακτήσεις της 21/4/1067. Η απάντηση είναι σύνθετη. Εκτός από τον ξένο παράγοντα που δεν έβλεπε και με πολύ ενθουσιασμό την τότε κυβέρνηση, εκτός από τις αντίρροπες δυνάμεις που δρούσαν παράλληλα ή και συγ­κρούονταν μέσα οτο ίδιο το Στράτευμα ένα από τα μεγαλύτερα λάθη των Αξιωματικών-ίσως το μοιραίο-ήταν κατά την γνώμη μας ένα:

Το ότι δεν έδωσε πολιτικό και ιδεολο­γικό όραμα οτην νεολαία

Η νεολαία θέλει πολιτικοποίηση, όραμα, αγώνα ελπίδες, αγωνιστικές διεξόδους και αυτά δεν δόθηκαν.

Η υπερσυντιριτικότατη αντίληψη ότι «οι νέοι πρέπει να κοιτούν τα μαθήματα τους» και τίποτε άλλο υπήρξε η καταστροφή που οδήγησε στις φοιτητικές κινητοποιήσεις, στις καταλήψεις της Νομικής και του Πολυ­τεχνείου και στην ακόμα καταστροφικότατη πρακτική καταστολής τους. Χωράφι που εγκαταλείπεται για έτη -νομοτελειακά- αν βρεθεί κάποιος με την απόφαση να το κάνει να 
καρ­πίσει και αργότερα να το κάνει (και δικό του) εκεί θα καταλήξει. Και εκεί κατέληξαν τα πράγματα

Η πικρή αλήθεια

Με την νεολαία που στράφηκε σταδιακά στον Μαρξισμό και στην φαυλοκρατία

Το Καθεστώς δεν ήθελε πολιτικοποίηση και το πλήρωσε πανάκριβα οι προτροπές και οι συμβουλές των εθνικιστών της εποχής να γίνει το «Σώμα των Ελλήνων Αλκίμων» ο μελ­λοντικός «Στρατός» νέων που θα προετοιμάσει μία διάδοχη κατάσταση δεν τε­λεσφόρησαν αφού προσέκρουαν σε ώτα μη ακουόντων. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια
Η νεολαία της εποχής δεν επηρεάστηκε από το χάρισμα των αγροτικών χρεών που έσωσαν τον πρωτογενή τομέα απλώς διότι οι νέοι ακόμα δεν είχαν χρέη και σε αυτούς δεν χαρίστηκαν βάρα Οι ηλεκτροδοτήσεις, οι γέ­φυρες, οι χρηματοδοτήσεις, το ισοζύγιο εξα­γωγών- εισαγωγών, η ανάπτυξη, η ευημερία δεν έλεγαν πολλά στους νέους της εποχής που απ&μέσα της θα ξεπηδούσαν αύριο οι ταγοί και συνεχιστές της οποιασδήποτε επαναστάσεως Η νεολαία ήθελε έναν ισχυρό σκοπό ένα αυριανό όραμα μία πλήρη ιδεολογία-κοσμοθεωρία, ένα όνειρο στα μέτρα της και τις ελπίδες της. Δεν βρήκε εκεί σχεδόν τίποτα από τα παραπάνω. Τα βρή­κε όμως αλλού και οι ηγουμένες μειοψηφίες-όπως παντού-προσανατολίστηκαν εκεί όπου φάνηκαν οι έστω και επίπλαστες προσ­δοκίες. Μαζί τους-όπως πάντοτε- ακολούθη­σαν σιωπηρά ή ενεργά και οι ευρύτερες μά­ζες. 

Αυτό υπήρξε η «Λυδία λίθος» δύο ολέθριων αποτελεσμάτων: πρώτον της 
ανε­πάρκειας και δεύτερον της αποτυχίας του Στρατιωτικού Καθεστώτος, η απουσία του από τις καρδιές και τις σκέψεις της νεολαίας.

Και το πλήρωσε πανάκριβα παρασύροντας δυστυχώς στην κατάρρευση του και ότι σπου­δαίο πέτυχε στον ηθικό και στον οικονομικό τομέα

Καθήκον λοιπόν σημερινό όλων των ζων­τανών πατριωτικών δυνάμεων στο δύσκολο δρόμο που περιμένει είναι να μην ξανακάνουν τα ίδια λάθη για κανέναν λόγο αν θέλουν κάποτε να πάρουν την εξουσία και την διάσωση της χώρας στα χέρια τους.

Π.Μ.

=================================================

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ του Απριλίου 2015