Alain de Benoist: Το Μέλλον του Δυτικού Κόσμου εξαρτάται από την Κεντρική Ασία

Το μέχρι κεραίας προφητικό άρθρο του Αλαίν ντε Μπενουά δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο του 1998 στην εθνικιστική εφημερίδα 21ος ΑΙΩΝ 

Τον περασμένο Νοέμβρι­ο επισκέφθηκε τις ΗΠΑ, ο πρόεδρος του Καζακστάν Νουρσουΐτάν Νατζαρμπά-γιεφ, όπου υπέγραψε με μία πολυεθνική εταιρεία, δύο σπου­δαία συμβόλαια για τα πε­τρέλαια, της Κασπίας Θάλασ­σας και του Καρακαγκανάκ.

Τον περασμένο Αύγου­στο στις ΗΠΑ ήταν ο πρόεδρος του Αζερμπάίστάν Γκάΐντερ Αλίεφ και αυτός για το πε­τρέλαιο της Κασπίας. Φαίνο­νται γεγονότα χωρίς σημασία, αλλά δεν είναι. Αντίθετα επι­βεβαιώνουν τη μεγάλη σημασία που έχει για τους αμερικανούς η Κεντρική Ασία, μια φορά και ένα καιρό σοβιετική, της οποί­ας η γεωστρατηγική σπουδαι­ότητα αυξάνει κάθε ημέρα.

Η Κασπία Θάλασσα βρέ­χει τη Ρωσσία, το Ιράν, το Τουρκμενιστάν και το Κα­ζακστάν. Στην Ουάσινγκτων τα αποθέματα της σε πετρέλαιο υπολογίζονται μεταξύ των εννενήντα και διακοσίων δι­σεκατομμυρίων βαρελιών, δη­λαδή περισσότερα από τα αποθέματα του Κουβέιτ και του Ιράν.

Τα αζερικά και κοζάκικα ύ­δατα είναι τα πιο υποσχόμενα. Είναι φανερή η σπουδαιότητα της περιοχής, που έχει προ­ορισμό εντός μιας εικοσαετίας να γίνει ο δεύτερος εξαγωγέας υδατανθράκων του κόσμου: η κατάκτηση του ελέγχου της θα επιτρέψει στις Ηνωμένες Πο­λιτείες να απομακρύνει την αγορά πετρελαίου από την επιρροή των Κρατών του Κό­λπου και τις μεσογειακές αβεβαιότητες.

Στο Καζακστάν οι πρώ­τες γεωτρήσεις πρέπει να αρχίσουν εφέτος, οπότε σύ­ντομα θα τεθεί το πρόβλημα της εξαγωγής των υδαταν­θράκων αυτής της περιοχής. Για την ώρα οι δυτικοί χρησι­μοποιούν τους παλαιούς σο­βιετικούς αγωγούς και το ρωσι­κό λιμάνι του Νοβοροσίσκ. Οι εργασίες για τον πετελαιο-αγωγό μεταξύ Τενγκίζ και Νοβοροσίκ δεν έχουν ακόμη αρχίσει και οι αμερικανοί, αποφασισμένοι να επιβάλλουν τις επιλογές τους, θέλουν να κατασκευάσουν και να έχουν στην διάθεση τους αρκετούς πετρελαιοπαραγωγούς σε δια­φορετικές διαδρομές ώστε να προφυλαχθούν σε περίπτωση ανωμαλιών στην περιοχή. Ήδη προβλέπεται μία νέα οδός, η οποία θα ενώνει, από το τέλος του χρόνου, την Μπακού με την γεωργιανή Σούψα. 

Τότε λοιπόν θα πρέπει να αποφασισθεί μια νέα δίοδος προς το Νότο. Το σχέδιο που προτιμά η Ουά­σιγκτον θα επιτρέψει την ένωση του Μπακού με το Κεϊχάν, στις . μεσογειακές ακτές της Τουρ­κίας, περνώντας από τον Καύκασο και αποφεύγοντας το Ιράν. Υπάρχουν υπό μελέτη και άλλα σχέδια, που προβλέπουν την διέλευση από τη Κίνα ή το Ιράν. Παρά την στρατηγική της απομονώσεως του Ιράν, τον περασμένο Ιούλιο οι ΗΠΑ ενέ­κριναν την κατασκευή αγωγού μήκους τριών χιλιάδων δια­κοσίων χιλιομέτρων, που θα κοστίσει ένα δισεκατομμύριο οκτακόσια εκατομμύρια δολ-λάρια από το Τουρκμεστάν στην Τουρκία.

Μα τέτοιοι οικονομικοί στόχοι έχουν επίσης και πο­λιτικές επιπτώσεις. Ο κύριος στόχος των Ηνωμένων Πο­λιτειών είναι να εμποδίσουν την ανάδειξη μίας νέας υπερ-δυνάμεως που θα θέσει υπό αμβισβήτηση της ηγεμονίας τους είτε αυτή λέγεται Ευρώ­πη, Ρωσία, Ιαπωνία ή Κίνα. Έχοντας τον έλεγχο της Κε­ντρικής Ασίας, η Ουάσιγκτων απομακρύνει την πιθανότητα αυξήσεως της κινέζικης επιρ­ροής στην περιοχή, και πάνω απ' όλα απομονώνει την Ρωσία. Παρ' όλες τις φιλοφρονήσεις προς τον Μπόρις Γιέλτσιν, οι αμερικανοί συνεχίζουν μεθοδι­κά την πολιτική αποδυναμώ-σεως της Ρωσίας, για να την εμποδίσουν να γίνει και πάλι μία μεγάλη δύναμη και να ξαναφέρει στην τροχιά της τους πρώην δορυφόρους της. Έτσι εξηγείται η υποστήριξη στους εθνικισμούς της Κεντρικής Ασίας.

Σ' αυτή την υπόθεση ο μεγάλος σύμμαχος των ΗΠΑ είναι η Τουρκία. Δύναμη της περιοχής μεταξύ Ευρώπης και Μέσης Ανατολής, έχοντας επαφές και με τον μουσουλ­μανικό κόσμο και τον σλαβικό, η Τουρκία κατέχει μια εξαιρετική γεωστρατηγική θέση.

Ελέγχει τα στενά του Βοσπόρου, έχει κοινή γλώσσα με τις πρώην σοβιετικές δη­μοκρατίες της Κεντρικής Ασί­ας, (εκτός του Τατζικιστάν) και, σε στρατιωτικό επίπεδο μπορεί να αποτελέσει το α­ντίβαρο τόσο στο Ιράκ, όσο στη Συρία και στο Ιράν. Γι'αυτό οι αμερικανοί υποστηρίζουν την υποψηφιότητα της Άγκυρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ευνοούν την τουρκική επίδραση στον Καύκασο. Γι'αυτό επέ­βαλλαν στον τουρκικό στρατό, του οποίου ελέγχουν το Γενικό Επιτελείο, να απομακρύνει την κυβέρνηση Ερμπακάν, αρχηγό του μετριοπαθούς ισλαμικού κόμματος Ρεφάχ, ενώ στο Αφγανιστάν ευνόησαν τους Ταλεμπανί δηλ. τους εξτρε­μιστές μουσουλμάνους. Θέλουν να εξασφαλίσουν εδαφική συνέχεια μεταξύ του προ­στατευόμενου απ'αυτούς Πα­κιστάν και τους υδατάνθρακες του Τουρκμενιστάν.

Δεν είναι του χθες ότι η πολιτική μυρίζει πετρέλαιο. Δεν είναι του χθες ότι οι αμε­ρικανοί κινούν τα πιόνια τους στην Ευρώπη, νικώντας σε ταχύτητα τους ίδιους τους Ευ­ρωπαίους. Ναι αλλά από την ε­νεργητική πλευρά στο παγκό­σμιο στερέωμα για πρώτη φορά η Κεντρική Ασία γίνεται τόσο κεντρική. Σύντομα θα είναι μία ζωτική θέση στο παιχνίδι όλων των δυνάμεων.