Με σεβασμό στους εκτελεσθέντες της Ακροναυπλίας...

γράφει ο Πολύδωρος Ιππ.Δάκογλου
Επειδή η Νέα Δημοκρατία παραμένει (οικιοθελώς) ιδεολογικά αφοπλισμένη σκέφθηκα πως κάποιος θα πρέπει να δώσει μια απάντηση στα όσα γράφονται και λέγονται, τις ημέρες αυτές, από τους κομμουνιστές, σχετικά με την Ακροναυπλία.
Θυμίζω ότι, την εποχή εκείνη, Κομμουνιστές και Ναζί είχαν συνάψει σύμφωνο μη επίθεσης. Ένα σύμφωνο που έδωσε την ευκαιρία στους Γερμανούς να καταλάβουν την μισή Πολωνία (την άλλη μισή την κατέλαβαν οι Σοβιετικοί) και να επιτεθούν κατά των Ευρωπαϊκών
χωρών, καταλαμβάνοντας όλη σχεδόν την Ευρώπη, έχοντας εξαφαλισμένα τα πλευρά τους.

Γράφει ο Ριζοσπάστης στις 6 Ιουλίου 2010:(…) Από την Ακροναυπλία πέρασαν πάνω από 600 κρατούμενοι, που στην πλειοψηφία τους ήταν ηγετικά στελέχη του Κόμματος και του εργατικού κινήματος. Ο στόχος των αντιπάλων να συντρίψουν σωματικά και ψυχικά τον ηγετικό πυρήνα του ΚΚΕ όχι μόνο δεν επιτεύχθηκε αλλά η Ακροναυπλία έμεινε διαχρονικό σύμβολο αξιοπρέπειας, περηφάνιας και αφοσίωσης στο δίκιο του λαού.
Και ξαναγράφει στις 8 Ιουλίου 2010:
(…) Η αλήθεια θριάμβευσε στην Ακροναυπλία. Θριάμβευσε, έλαμψε και ποτίστηκε με το αίμα και τη θυσία των αγωνιστών. Από τους 625 μόνο Ακροναυπλιώτες, οι 218 εκτελέστηκαν από τους κατακτητές.
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που έγινε στην Ακροναυπλία και ξέχασαν να μας το αναφέρουν οι σύγχρονοι παραποιητές της ιστορικής πραγματικότητας.

Μόλις μπήκαν οι Γερμανοί, πήγε στην Ακροναυπλία ο Βούλγαρος Γραμματέας της πρεσβείας των Αθηνών μαζί με έναν επικεφαλής μιας μυστικής Γερμανικής υπηρεσίας. Εκεί βρήκαν φυλακισμένους κομμουνιστές που ενώ μπορούσαν μέσα στον γενικό χαμό να δραπετεύσουν δεν το έκαναν. Και δεν το έκαναν διότι περίμεναν τους σύμμαχους τους Γερμανούς, τότε, να τους αποφυλακίσουν, με τιμή.
Οι πρώτοι Ακροναυπλιώτες, στελέχη του Κ.Κ.Ε., απελευθερώθηκαν τον Ιούνιο του 1941 με επέμβαση της πρεσβείας της Βουλγαρίας. 27 από τα φυλακισμένα στελέχη του ΚΚΕ, δήλωσαν Σλαβομακεδόνες. Μαζί με τον Γενικό τους Γραμματέα έκαναν δήλωση ότι είναι Βούλγαροι υπήκοοι. Αποφυλακίστηκαν και με έξοδα της Γερμανικής διοίκησης μετακινήθηκαν με το τραίνο στην Αθήνα και από εκεί στην Μακεδονία. Κάποιοι από αυτούς δημιούργησαν την «Βουλγαρική λέσχη Θεσσαλονίκης» που τόσα εγκλήματα έκανε σε βάρος αθώων Ελλήνων.
Η φασιστική (τότε) κυβέρνηση της Βουλγαρίας απαίτησε και πέτυχε -ως σύμμαχος της χιτλερικής Γερμανίας και ως δύναμη Κατοχής της Ελλάδος- να απελευθερωθούν, ως Βούλγαροι το γένος, τα φυλακισμένα ηγετικά στελέχη του Κ.Κ.Ε. που ανήκαν στην λεγόμενη «μακεδονική ομάδα». Μεταξύ αυτών ήταν ο Ανδρέας Τσίπας, που, αμέσως μετά την απελευθέρωσή του εκλέχθηκε Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε. από τον Ιούλιο του 1941 μέχρι τον Δεκέμβριο του 1941. Μαζί του απελευθερώθηκε ως «σλαβομακεδόνας» -αν και βλαχόφωνος- ο δικηγόρος Ανδρέας Τζήμας, ο κατοπινός  Καπετάν Σαμαρινιώτης, βουλευτής του Παλλαϊκού Μετώπου μέχρι την 4η Αυγούστου, που αμέσως προωθήθηκε στα ανώτατα ηγετικά κλιμάκια του ΚΚΕ μετά την απελευθέρωσή του από τους Βούλγαρους φασίστες: μέλος της Κ.Ε., μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Κ.Κ.Ε., υπεύθυνος για την οργάνωση του ΕΛΑΣ στην Ρούμελη, μέλος της τριανδρίας που κατηύθυνε τελικά τον ΕΛΑΣ (μαζί με τον Γ. Σιάντο και τον στρατηγό Στέφανο Σαράφη) και χαρακτηριστικά σύνδεσμος του ΕΛΑΣ, κατά την Κατοχή, με το Γενικό Στρατηγείο του Τίτο στην Γιουγκοσλαβία.

Ας ξεχάσουμε λοιπόν τα περί αγωνιστών υπέρ του λαού. Επαγγελματικά στελέχη του κόμματος ήσαν. Οι πιο σπουδαίοι από αυτούς, που στήριζαν την γραμμή της Βουλγαρικής Μακεδονίας. Αυτοί μόνον ελευθερώθηκαν, για να κατακάψουν στην συνέχεια την Ελλάδα. Οι άλλοι, οι πολλοί, οι ιδεολόγοι, εκτελέστηκαν. Ας θυμώμαστε όμως και κάτι ακόμη. Οι Γερμανοί κατακτητές (κατακτητές δια των όπλων τότε), εκτέλεσαν, έκαψαν και βίασαν δεκάδες χιλιάδες αθώους και άμαχους έλληνες.
Υ.Γ. Ευχαριστώ τον φίλο Δ.Γ. που "με σκούντησε" για να γράψω αυτά τα λίγα.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε σήμερα στην εφημερίδα Ενημέρωση Πελοποννήσου